พระเจ้านิกอลาที่ 1 แห่งมอนเตเนโกร

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
นิกอลาที่ 1
Никола I
กษัตริย์แห่งมอนเตเนโกร
ครองราชย์28 สิงหาคม 1910 – 26 พฤศจิกายน 1918
ก่อนหน้าพระองค์เอง (ในฐานะเจ้าชายแห่งมอนเตเนโกร)
ถัดไปยกเลิกระบอบกษัตริย์
เจ้าชายแห่งมอนเตเนโกร
ครองราชย์13 สิงหาคม 1860 – 28 สิงหาคม 1910
ก่อนหน้าดานิโลที่ 1
ถัดไปพระองค์เอง (ในฐานะกษัตริย์แห่งมอนเตเนโกร)
พระราชสมภพ7 ตุลาคม ค.ศ. 1841(1841-10-07)
เนจูซิ ราชรัฐมุขนายกมอนเตเนโกร
สวรรคต1 มีนาคม ค.ศ. 1921(1921-03-01) (79 ปี)
อันติบัส ประเทศฝรั่งเศส
ฝังพระศพ1 ตุลาคม 1989
โบสถ์โคลท์ เซติเญ ประเทศมอนเตเนโกร
คู่อภิเษกมิเลนา วูโกติซ
(สมรส 1860)
พระราชบุตร
รายละเอียด
พระนามเต็ม
นิกอลา มิครอฟ เปรโตวิช-เนจอร์จ
ราชวงศ์เปรโตวิช-เนจอร์จ
พระราชบิดามิครอฟ เปรโตวิช-เนจอร์จ
พระราชมารดาอนัสซียา มาติโนวิช
ศาสนาเซอร์เบียออร์ทอดอกซ์
ลายพระอภิไธย

พระเจ้านิกอลาที่ 1 เปรโตวิช-เนจอร์จ (ซีริลลิกเซอร์เบีย: Никола I Петровић-Његош; 7 ตุลาคม [ตามปฎิทินเก่า: 25 กันยายน] 1841 – 1 มีนาคม 1921) เป็นผู้ปกครองของมอนเตเนโกรตั้งแต่ ค.ศ. 1860 ถึง ค.ศ. 1918 ทรงครองราชย์ระหว่าง ค.ศ. 1860 ถึง ค.ศ. 1910 และเป็นครั้งแรกของประเทศ และเป็นกษัตริย์เพียงพระองค์เดียว ระหว่างปี ค.ศ. 1910 ถึง ค.ศ. 1918

พระราชสมภพ[แก้]

นิกอลาเสด็จพระราชสมภพเมื่อวันที่ 7 ตุลาคม ค.ศ. 1841 ณ ราชรัฐมุขนายกมอนเตเนโกร เป็นบุตรชายของ มิครอฟ เปรโตวิช-เนจอร์จ และ อนัตซียา มาติโนวิช พระองค์ทรงเป็นพระภาติยะ (หลานอา) ใน ดานิโลที่ 1 เจ้าชายแห่งมอนเตเนโกร ซึ่งพระปิตุลาของพระองค์นั้นทรงเสกสมรสและมีพระธิดาพระองค์เดียว ไม่ทรงมีพระโอรส พระองค์จึงกลายเป็นรัชทายาทพระองค์ต่อไป ส่วนพระบิดาของพระองค์นั้นไม่ทรงเป็นที่ไว้วางพระราชหฤทัยของพระปิตุลา พระชนม์ชีพในวัยเยาว์ของพระองค์นั้นถูกอบรมกับการต่อสู้ โดยเทือกเขาในตรีเยสเต เป็นสถานที่ที่พระปิตุลาส่งพระองค์ไปเรียน โดยมี เจ้าหญิงดารินกา เจ้าหญิงพระชายาแห่งมอนเตเนโกร พระปิตุลานี(ป้าสะใภ้) เป็นผู้ถวายความดูแลพระองค์ขณะทรงศึกษาวิชาต่อสู้ หลังจากนั้นพระปิตุลาของพระองค์เห็นว่า เรียนต่อสุ้อย่างเดียวอาจจะทำให้ดูป่าเถื่อน พระองค์จึงส่งพระภาติยะไปศึกษา ณ ปารีส ระยะเวลาเพียง 5 ปี พระองค์สามารถเข้าใจวัฒนธรรมชาวตะวันตกแบบยุโรปแท้ๆได้ และทรงดำรงพระชนม์ชีพแบบคนธรรมดา มิได้มีความสบายกว่านกัเรียนรุ่นเดียวกันแต่อย่างใด ซึ่งพระองค์ทรงถูกฝึกให้มีความเป็นผู้นำ กล้าตัดสินใจ และเป็นที่พึ่งได้ โดยพระอาจารย์ของพระองค์ได้เขียนจดหมายถวาย ดานิโลที่ 1 เจ้าชายแห่งมเนเตเนโกรว่า พระองค์ทรงเรียนรู้ไว้และมีความเป็นผู้นำกว่านักเรียนคนอื่นๆ พระปิตุลาจึงทรงมีพระดำรัส เชิญพระองค์เสด็จกลับประเทศ พระองค์ทรงกลายเป็น เจ้าชายพระประมุขแห่งมอนเตเนโกร แทนที่พระปิตุลาเนื่องด้วย พระปิตุลาของพระองค์ถูกลอบสังหาร เมื่อวันที่ 13 สิงหาคม ค.ศ. 1910 พระองค์ทรงงานด้ารการทหารและกิจกรรมเกี่ยวกับความมั่นคงในประเทศทุกอย่าง จนเมื่อวันที่ 28 สิงหาคม ค.ศ. 1910 รัฐบาลแห่งมอนเตเนโกรได้มีมติลงความเห็นอันเชิญพระองค์เถลิงถวัลยราชสมบัติเป็น พระเจ้านิกอลาที่ 1 แห่งมอนเตเนโกร พระมหากษัตริย์แห่งมอนเตเนโกร พร้อมด้วยฐานันดร มาเจสตี

อภิเษกสมรส[แก้]

นิกอลาทรงเข้าพระราชพิธีอภิเษกสมรสกับ มิเลนา วูโกติซ ในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 1860 มิเลนา วูโกติซ รับพระราชทานพระอิสริยยศ เจ้าหญิงพระชายาแห่งมอนเตเนโกร จนกระทั่งพระราชสวามีขึ้นครองราชย์เป็นพระมหากษัตริย์ มิเลนา วูโกติซ จึงเป็น สมเด็จพระราชินีมิเลนาแห่งมอนเตเนโกร ทั้งคู่ มีพระราชบุตรถึง 12 พระองค์ ดังนี้

  1. เจ้าหญิงซอร์กาแห่งมอนเตเนโกร
  2. เจ้าหญิงมิลิตซาแห่งมอนเตเนโกร
  3. เจ้าหญิงอนัสตาเซียแห่งมอนเตเนโกร
  4. เจ้าหญิงมาลิกาแห่งมอนเตเนโกร
  5. เจ้าชายดานิโล มกุฎราชกุมารแห่งมอนเตเนโกร
  6. เอเลนาแห่งมอนเตเนโกร สมเด็จพระราชินีแห่งอิตาลี
  7. เจ้าหญิงอันนาแห่งมอนเตเนโกร
  8. เจ้าหญิงโซเฟียแห่งมอนเตเนโกร
  9. เจ้าชายเมียร์โคแห่งมอนเตเนโกร
  10. เจ้าหญิงซาเนียแห่งมอนเตเนโกร
  11. เจ้าหญิงวีเยราแห่งมอนเตเนโกร
  12. เจ้าชายปีเตอร์แห่งมอนเตเนโกร
  • อนึ่ง ด้วยเหตุที่พระองค์ทรงมีพระราชธิดามากกว่าพระราชโอรส และพระราชธิดาของพระองค์ทรงเสกสมรสกับพระประมุชของหลายประเทศ พระองค์จึงได้รับสมญานามว่า พระสัสสุระแห่งยุโรป

นิกอลาเสด็จสวรรคตลงเมื่อวันที่ 1 มีนาคม ค.ศ. 1921 สิริพระชนมพรรษา 79 พรรษา

อ้างอิง[แก้]

  • Jelena Đurović; Milenija Vračar; Dragica Lompar (2010). Nikola I, gospodar i pjesnik. Centralna narodna biblioteka Crne Gore "Đurđe Crnojević". ISBN 978-86-7079-109-1.
  • Два Петровића Његоша, Владика Данило Петровић И Кнез Никола I. 1896.
  • Перо Вуковић (1910). Књаз Никола I као пјесник: написао Перо Вуковић,... Штампарија К. Ц. Министерства војног.
  • King Nikola--personality, work, and time. Crnogorska akademija nauka i umjetnosti. 1998.
  • Radoman Jovanović (1977). Politički odnosi Crne Gore i Srbije 1860-1878. Istorijski institut SR Crne Gore.
  • Novica Rakočević (1981). Politički odnosi Crne Gore i Srbije: 1903-1918. Istorijski institut SR Crne Gore u Titogradu.