ปูนขาว

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ประภาคาร Eddystone ของ Smeaton John Smeaton ได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้บุกเบิกปูนขาวไฮดรอลิกในศตวรรษที่ 18 ซึ่งนำไปสู่การพัฒนาปูนซีเมนต์ปอร์ตแลนด์และคอนกรีตสมัยใหม่ ภาพวาดโดย จอห์น ลินน์

ปูนขาว เป็นวัสดุที่ได้จากการเผาหินปูน (แคลเซียมคาร์บอเนต) โดยใช้ความร้อนสูง จะได้เป็นปูนสุก (แคลเซียมออกไซด์, CaO, lime) เมื่อเย็นตัวลงแล้วพรมน้ำให้ชุ่ม ปูนสุกจะทำปฏิกิริยากับน้ำได้เป็น แคลเซียมไฮดรอกไซด์ ส่วนที่เป็นผงแห้งได้เป็น ปูนขาว และส่วนที่เป็นสารแขวนลอยคือ น้ำปูนใส (Milk of lime)

ประโยชน์ของปูนขาว[แก้]

  • ด้านการก่อสร้าง
    • ใช้เป็นส่วนผสมของปูนฉาบ
    • ใช้ในการปรับปรุงคุณภาพของดินกระจายตัว (Dispersive Soil)
    • ใช้เป็นสารตัวเติมในยางแอสฟัลต์สำหรับราดถนน
  • ด้านการเกษตร
    • ใช้ปรับสภาพของดินและน้ำที่เป็นกรด
    • ใช้แก้น้ำกระด้าง
  • ด้านอุตสาหกรรม

มาตรฐานของปูนขาว[แก้]

  • มาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรมไทย (ม.อ.ก.) ม.อ.ก. 202

ดูเพิ่ม[แก้]