ถนนคนเดิน

ถนนคนเดิน (อังกฤษ: pedestrian precinct, pedestrian zone) เป็นการใช้พื้นที่ถนนสำหรับการจัดกิจกรรม อาจมีการปิดการจราจรชั่วคราว หรือถาวร เพื่อให้คนเดินเท้าสามารถใช้พื้นที่ถนนในการทำกิจกรรมต่างๆได้ เช่น เป็นที่จัดงานทางด้านวัฒนธรรม การแสดง ขายสินค้า ขายอาหาร งานพาเรด ตัวอย่างถนนที่มีการจัดเป็นถนนคนเดินในกรุงเทพฯ เช่น ถนนสีลม, ถนนข้าวสาร, ถนนพระอาทิตย์, ถนนพระจันทร์, ซอยประชานฤมิตร (ตรอกข้าวหลาม), ถนนเยาวราช, ถนนราชดำเนิน, ฯลฯ นอกจากกรุงเทพแล้ว ต่างจังหวัดยังมีถนนคนเดินอีกเป็นจำนวนมาก เช่น

• ถนนคนเดินพิษณุโลก จังหวัดพิษณุโลก
• ถนนธนารักษ์และลานกิจกรรมคนเมือง (ถนนคนคอน) จังหวัดนครศรีธรรมราช
• ถนนข้าวเหนียว จังหวัดอุดรธานี
• ถนนวัวลาย (วันเสาร์) และข่วงประตูท่าแพ (วันอาทิตย์) จังหวัดเชียงใหม่
• ถนนรอบเมืองใน ช่วงประตูช้างสีถึงประตูมหาวัน จังหวัดลำพูน
• ถนนคนเดินปาย จังหวัดแม่ฮ่องสอน
• ถนนคนเดินพัทยา เมืองพัทยา
• ประตูเมืองขอนแก่น จังหวัดขอนแก่น
• ถนนวิศิษฐ์ศรี อำเภอเขมราฐ จังหวัดอุบลราชธานี
• ตลาดโคยกี๊ จังหวัดราชบุรี
• ตลาดโต้รุ่งหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์
• ถนนคนเดินเมืองเก่าปราณบุรี จังหวัดประจวบคีรีขันธ์
• กาดเจียงฮายรำลึก จังหวัดเชียงราย
• กาดกองต้า จังหวัดลำปาง
• ถนนศรีตาปี บ้านดอน จังหวัดสุราษฎร์ธานี
• ถนนเซราะกราว จังหวัดบุรีรัมย์
• ถนนคนเดินอุดรธานี จังหวัดอุดรธานี
• ถนนคนเดินหนองบัวลำภู จังหวัดหนองบัวลำภู
• ถนนคนเดินนครพนมจังหวัดนครพนม

แนวคิด

แนวความคิดถนนคนเดินในประเทศไทยเริ่มต้นในสมัยที่ ดร.พิจิตต รัตตกุล เป็นผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร ราวปี พ.ศ. 2540 และเป็นที่นิยมอย่างสูงสุด ในช่วงปี พ.ศ. 2544-2545 เกิดโครงการถนนสายวัฒนธรรมสายต่างๆ ทั่วประเทศ

รูปภาพ

• 
  ถนนคนเดินในกรุงเวียนนา (2018)
• 
  ถนนคนเดินในกรุงลีมา ประเทศเปรู
• 
  ไทม์สแควร์ในเมืองแมนฮัตตัน รัฐนิวยอร์ก

แหล่งข้อมูลอื่น

• บทความ "การจัดกิจกรรมสาธารณะบนถนนสาธารณะ : บทวิพากษ์ถนนคนเดินและนโยบายการใช้พื้นที่ถนน กรณีศึกษากรุงเทพมหานคร".วารสารวิชาการคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ฉบับที่ 6 สาระศาสตร์ 06.45 เล่ม 2