ชาห์ซาปูร์ที่ 1

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ชาห์ซาปูร์ที่ 1
𐭱𐭧𐭯𐭥𐭧𐭥𐭩
กษัตริย์ของกษัตริย์แห่งชาวอิหร่านและผู้มิใช่ชาวอิหร่าน[1]
ชาห์ฮันชาห์แห่งจักรวรรดิซาเซเนียน
ครองราชย์12 เมษายน ค.ศ.240 – พฤษภาคม ค.ศ.270[2]
ก่อนหน้าอัรดาชิรที่ 1
ถัดไปโฮร์มิซด์ที่ 1
สวรรคตพฤษภภาคม ค.ศ.270 (55 พรรษา)
บีชาปูร์
มเหสีควารันเซม
อัลนะดีเราะฮ์ (?)
พระราชบุตรบาห์รามที่ 1
ชาห์ปูร มิชันชาห์
โฮร์มิซด์ที่ 1
นาร์เซห์
ชาห์ปูรดุคตัก
อะดูร-อะนาฮิด
ราชสกุลตระกูลซะซาน
พระราชบิดาอัรดาชิรที่ 1
พระราชมารดาเดนัก
ศาสนาโซโรอัสเตอร์

พระเจ้าซาปูร์ที่ 1 (ค.ศ. 241 - 272) พระเจ้าชาห์แห่งราชวงศ์แสสสานิด เป็นพระราชโอรสในพระเจ้าชาห์อาร์ดาเชียร์ที่ 1 (ค.ศ. 226 - 241)

ประสูติเมื่อ ค.ศ. 215 (ค.ศ. 758) เมื่อพระราชบิดาสวรรคตในปี ค.ศ. 241 (พ.ศ. 784) พระองค์จึงขึ้นครองราชย์สืบต่อเป็น พระเจ้าซาปูร์ที่ 1 เมื่อพระชนม์ได้ 26 พรรษา

ตลอด 31 ปีในรัชกาล ทรงสร้างและนำความเจริญเข้ามาสู่เปอร์เซียอย่างมาก และทรงขยายพระราชอาณาเขตออกไปอย่างมาก หลังสวรรคตในปี ค.ศ. 272 (ค.ศ. 815) ขณะพระชนม์ได้ 57 พรรษา มีชาห์ขึ้นปกครองอีกหลายพระองค์ และต้องรออีก 37 ปี ถึงจะมีชาห์ผู้ยิ่งใหญ่อีกองค์คือ พระเจ้าซาปูร์มหาราช (ค.ศ. 309 - 379)

อ้างอิง[แก้]

  1. MacKenzie, David Niel (1998). "Ērān, Ērānšahr". Encyclopedia Iranica. Vol. 8. Costa Mesa: Mazda.
  2. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ EI