ความจริง

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ความจริง คือสภาพที่เป็นอย่างนั้นโดยแน่แท้ ไม่กลายเป็นอื่น[1] มักใช้อย่างสอดคล้องกับข้อเท็จจริงและความเป็นจริง[2] หรือความเที่ยงตรง ของต้นแบบ, มาตรฐาน หรือความคิด[2]

ในทางญาณวิทยาถือว่าความจริงเป็นคุณสมบัติของข้อความที่มีลักษณะพิเศษแบบใดแบบหนึ่ง ดังนี้[3]

  1. แบบสหนัย ถือว่าข้อความที่เป็นจริง ต้องสอดคล้องกับข้อความอื่น
  2. แบบสมนัย ถือว่าข้อความที่เป็นจริง ต้องตรงข้ามกับข้อความเท็จ
  3. แบบปฏิบัตินิยม ถือว่าข้อความที่เป็นจริง ต้องนำไปใช้ได้ผลจริงตามทีคาดหมาย
  4. ในทางภาษาดิจิทัล ความจริง คือเลขฐานสอง มี 0 กับ 1

อ้างอิง[แก้]

  1. ราชบัณฑิตยสถานพจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. พิมพ์ครั้งที่ ๒, กรุงเทพฯ : ราชบัณฑิตยสถาน, 2556. 1,544 หน้า. หน้า 303. ISBN 978-616-7073-80-4
  2. 2.0 2.1 Merriam-Webster's Online Dictionary, truth, 2005
  3. สำนักงานราชบัณฑิตยสภาพจนานุกรมศัพท์ปรัชญา ฉบับราชบัณฑิตยสภา. พิมพ์ครั้งที่ 5, กรุงเทพฯ : สำนักงานราชบัณฑิตยสภา, 2560. 320 หน้า. หน้า 259. ISBN 978-616-389-061-0