การเรียนรู้แบบตั้งรับ
การเรียนรู้แบบตั้งรับ (อังกฤษ: passive learning) เป็นวิธีการจัดการเรียนรู้ที่ผู้เรียนได้รับข้อมูลจากผู้สอน โดยป็นวิธีที่ผู้เรียนไม่ได้รับการตอบกลับจากผู้สอน[1][2] ศัพท์คำนี้มักใช้ร่วมกับคำว่าการสอนทางตรงและการบรรยาย ซึ่งการเรียนรู้แบบตั้งรับเป็นผลที่ได้จากกระบวนการสอนในลักษณะนั้น ลักษณะของการเรียนรู้นี้เน้นไปที่ครูเป็นศูนย์กลางและตรงกันข้ามกับการเรียนรู้เชิงรุก ซึ่งเน้นผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง ที่ผู้เรียนมีบทบาทเชิงรุกหรือมีส่วนร่วมในกระบวนการจัดการเรียนการสอน รวมถึงต่างจากวิธีการโสกราตีสที่ผู้เรียนและผู้สอนมีส่วนร่วมในบทสนทนาเชิงโต้แย้งแบบร่วมมือกัน การเรียนรู้แบบตั้งรับเป็นวิธีการแบบดั้งเดิมที่ใช้ในโรงเรียนแบบโรงงานและโรงเรียนสมัยใหม่ รวมทั้งการให้บริการทางศาสนาทั้งในอดีตและร่วมสมัย
การเรียนรู้แบบตั้งรับไม่ได้เป็นผลลัพธ์ของรูปแบบการศึกษาเพียงเท่านั้น ผู้เรียนแบบตั้งรับอาจซึมซับข้อมูลและความรู้โดยไม่ต้องมีส่วนร่วมกับการได้รับข้อมูลหรือประสบการณ์การเรียนรู้ พวกเขาอาจไม่ต้องมีปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่น แบ่งปันความรู้หรือมีส่วนร่วมในการสนทนา คาดว่าประชากรประมาณร้อยละ 60 เป็นผู้เรียนแบบตั้งรับ[3]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ BusinessDirectory.com, definition เก็บถาวร 2019-11-07 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. Retrieved 2016-04-02
- ↑ Norbert Michel, John James Cater III, Otmar Varela: Active Versus Passive Teaching Styles: An Empirical Study of Student Learning Outcomes, Human Resource Development Quarterly, DOI: 10.1002/hrdq, John Wiley & Sons, Inc. / Business เก็บถาวร 2015-07-01 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. Retrieved 2016-04-02
- ↑ Engage Passive Learnings, Chief Learning Officer, January 10, 2013. Retrieved 2016-04-02
 | บทความการศึกษานี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |