การสงครามต่อสู้อากาศยาน
องค์การสนธิสัญญาป้องกันแอตแลนติกเหนือนิยามการป้องกันภัยทางอากาศ (air defence) ว่าเป็น "มาตรการใด ๆ ที่ออกแบบมาเพื่อลดหรือทำให้ประสิทธิภาพการปฏิบัติทางอากาศของฝ่ายข้าศึกหมดไป"[1] มาตรการเหล่านี้รวมไปถึงระบบอาวุธภาคพื้นและอากาศ ระบบเซ็นเซอร์ที่สัมพันธ์กัน การจัดการบังคับบัญชาและควบคุม และมาตรการเชิงรับ มาตรการเหล่านี้อาจใช้เพื่อค้มครองกำลังทางทะเล ภาคพื้นหรือทางอากาศไม่ว่าจะอยู่ที่ใดก็ตาม อย่างไรก็ดี สำหรับประเทศส่วนใหญ่แล้ว ความพยายามหลักมีแนวโน้มเป็น "การป้องกันมาตุภูมิ" นาโต้กล่าวถึงการป้องกันภัยทางอากาศจากอากาศ (airborne air defence) ว่า การต่อต้านทางอากาศ (counter-air) และการป้องกันภัยทางอากาศจากเรือ (naval air defence) ว่า การสงครามต่อสู้อากาศยาน การป้องกันภัยขีปนาวุธเป็นส่วนขยายจากการป้องกันภัยทางอากาศ เพราะเป็นการริเริ่มเพื่อดัดแปลงการป้องกันภัยทางอากาศไปยังภารกิจขัดขวางโพรเจกไทล์ใด ๆ ที่บินอยู่
อ้างอิง[แก้]
- ↑ AAP-6
บรรณานุกรม[แก้]
- AAP-6 NATO Glossary of Terms. 2009.
 | บทความทหาร หรือการทหารนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |