กวนสก

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
กวนสก (กวาน สั่ว)
関索
ขุนพลแห่งจ๊กก๊ก
บิดากวนอู
ชื่อภาษาจีน
อักษรจีนตัวเต็ม関索
อักษรจีนตัวย่อ关索
ชื่อรองเหวย์จือ (維之)
ยุคในประวัติศาสตร์ยุคสามก๊ก

กวนสก มีชื่อในภาษาจีนกลางว่า กวาน สั่ว (จีนตัวย่อ: 关索; จีนตัวเต็ม: 關索; พินอิน: Guān Suǒ; เวด-ไจลส์: Kuan Suo) เป็นตัวละครสมมติในยุคสามก๊กของจีน กวนสกมักได้รับการบรรยายว่าเป็นบุตรชายคนที่สามของขุนพลกวนอูและตัวกวนสกรับราชการเป็นขุนพลของรัฐจ๊กก๊ก ชื่อของกวนสกไม่ปรากฏในบันทึกทางประวัติศาสตร์ แต่ปรากฏเฉพาะในนิทานชาวบ้านและในนวนิยายอิงประวัติศาสตร์เรื่องสามก๊ก

ในนิทานชาวบ้านและวรรณกรรม[แก้]

รูปกวนสกจากเกม Romance of the Three Kingdoms XI

ข้อมูลเกี่ยวกับกวนสกมีไม่มาก เนื่องจากเรื่องเล่าจำนวนมากเกี่ยวกับกวนสกถูกเล่าขานสืบต่อกันมาในรูปวัฒนธรรมพื้นบ้านมากกว่าจะเป็นผลงานที่เป็นลายลักษณ์อักษร ในนวนิยายอิงประวัติศาสตร์เรื่องสามก๊กในศตวรรษที่ 14 บรรยายกวนสกว่าเป็นนักรบผู้มีความสามารถ และมีส่วนร่วมในการบุกลงใต้ของจูกัดเหลียงเพื่อปราบปรามชนเผ่าลำมันที่ก่อกบฏ[1][2]

กวนสกเป็นที่นิยมในหมู่หญิงสาวเพราะมีรูปร่างหน้าตาที่หล่อเหลา ในละครงิ้วเรื่อง งิ้วกวนสก (關索戲 กวานสั่วซี่ ) บรรยายลักษณะของกวนสกว่าเป็นชายผู้ "มีร่างสูงเจ็ดฉื่อ มีใบหน้าดั่งดอกท้อบาน" (身長七尺,面似桃花).

ในบางเรื่องราว กวนสกแต่งงานกับภรรยายหลายคน ภรรยาคนแรกชื่อเป้า ซานเหนียง (鮑三娘) ตามด้วยบุตรสาวสองคนของหวาง ลิ่งกง (王令公) คือหวาง เยฺว่ (王悦) และหวาง เถา (王桃) และภรรยาคนที่ 4 คือฮฺวาหมาน (花鬘) บุตรสาวของเบ้งเฮ็ก

ในนิทานชาวบ้าน กวนสกมีอีกชื่อหนึ่งว่า "ฮฺวากวานสั่ว" (花關索) ซึ่งมีความหมายว่า "กวนสกดอกไม้" กล่าวกันว่ากวนสกใช้ชื่อนี้ก่อนจะได้พบกับกวนอูผู้เป็นบิดา คำว่า "ฮฺวา" เป็นแซ่ของฮฺวา เยฺว่ (花月/花岳) แห่งถ้ำปานฉือต้ง (班石洞) เขาชิวฉฺวีชาน (丘衢山) อาจารย์ผู้สอนศิลปะการต่อสู้ให้กับกวนสก

แหล่งข้อมูลอย่างพงศาวลีตระกูลกวน (關氏家譜 กวานชื่อเจียผู่), กว่างอี้ซื่อเตี่ยน (廣義祀典) และเชิ่งตี้ชื่อซี่เข่าเจิ้ง (聖帝世系考證) อ้างว่าชื่อรองของกวนสกคือ เหวย์จือ (維之)[3]

ในวัฒนธรรมประชานิยม[แก้]

เอียหยง (楊雄 หยาง สฺยง) ตัวละครสมมติในนวนิยายเรื่องซ้องกั๋ง มีฉายาว่า "กวนสกป่วย" (病關索 ปิ้งกวานสั่ว) เพราะมีรูปร่างหน้าตาคล้ายกับกวนสกแต่มีสีผิวที่อ่อนกว่า

กวนสกปรากฏเป็นตัวละครที่เล่นได้ในเกมลำดับที่ 7ในซีรีส์วิดีโอเกมไดนาสตีวอริเออร์ของโคเอ

ดูเพิ่ม[แก้]

อ้างอิง[แก้]

  1. สามก๊ก (ซันกั๋วเหยี่ยนอี้) ตอนที่ 87.
  2. "สามก๊ก ตอนที่ ๖๗". วัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ July 21, 2023.{{cite web}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
  3. "桃園市關帝廟(武廟)- 聖帝世系考證". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-07-17. สืบค้นเมื่อ 2012-08-18.