กลุ่มเกาะมลายู
2°56′S 107°55′E / 2.933°S 107.917°E
กลุ่มเกาะมลายู (มลายูและอินโดนีเซีย: Kepulauan Melayu; ตากาล็อก: Kapuluang Malay; เซบัวโน: Kapupud-ang Malay; ชวา: Nusantara Melayu) เป็นกลุ่มเกาะระหว่างอินโดจีนกับทวีปออสเตรเลีย ซึ่งมีชื่อเรียกหลายชื่อ ได้แก่ "โลกมลายู", "นูซันตารา", อินเดียตะวันออก, กลุ่มเกาะอินเดีย-ออสเตรเลีย และ กลุ่มเกาะเครื่องเทศ เป็นต้น ชื่อกลุ่มเกาะนี้ได้มาจากแนวคิดว่าด้วยเชื้อชาติมลายูของชาวยุโรปในคริสต์ศตวรรษที่ 19 หลังจากนั้นจึงอิงตามการแพร่กระจายของภาษาตระกูลออสโตรนีเซียน[1]
กลุ่มเกาะมลายูตั้งอยู่ระหว่างมหาสมุทรอินเดียกับมหาสมุทรแปซิฟิก มีเกาะและเกาะเล็กมากกว่า 25,000 แห่ง ถือเป็นกลุ่มเกาะที่ใหญ่ที่สุดในแง่พื้นที่ และมีจำนวนเกาะมากเป็นอันดับที่ 4 ของโลก ประกอบด้วยบรูไน, มาเลเซียตะวันออก, ติมอร์-เลสเต, อินโดนีเซีย, ปาปัวนิวกินี และฟิลิปปินส์[2][3] ศัพท์นี้ส่วนใหญ่ถือว่ามีความหมายเดียวกันกับศัพท์ "เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ภาคพื้นสมุทร"[4]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ Wallace, Alfred Russel (1869). The Malay Archipelago. London: Macmillan and Co. p. 1.
- ↑ Encyclopædia Britannica. 2006. Chicago: Encyclopædia Britannica, Inc.
- ↑ Encyclopaedia Britannica – Malay Archipelago
- ↑ "Maritime Southeast Asia เก็บถาวร 2007-06-13 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน." Worldworx Travel. Accessed 26 May 2009.
แหล่งข้อมูลอื่น[แก้]
- Wallace, Alfred Russel. The Malay Archipelago, Volume I, Volume II.
- Art of Island Southeast Asia, full-text of an exhibition catalog from the Metropolitan Museum of Art
 | บทความเกี่ยวกับภูมิศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |