นครหลวงเวียงจันทน์

เวียงจันทน์ ນະຄອນຫຼວງວຽງຈັນ
นครหลวง
นครหลวงเวียงจันทน์
แผนที่นครหลวงเวียงจันทน์
แผนที่ประเทศลาวเน้นนครหลวงเวียงจันทน์
พิกัด: 18°06′N 102°36′E
ประเทศ	ลาว
ก่อตั้ง	พ.ศ. 2532
เมืองเอก	เวียงจันทน์
พื้นที่
• ทั้งหมด	3,920 ตร.กม. (1,510 ตร.ไมล์)
ความสูง	174 เมตร (571 ฟุต)
ประชากร  (สำมะโนเดือนกรกฎาคม 2563)
• ทั้งหมด	948,477 คน
• ความหนาแน่น	240 คน/ตร.กม. (630 คน/ตร.ไมล์)
เขตเวลา	UTC+7 (เวลาในประเทศลาว)
รหัส ISO 3166	LA-VT
HDI (2017)	0.795 สูง · อันดับที่ 1

นครหลวงเวียงจันทน์ (ลาว: ນະຄອນຫຼວງວຽງຈັນ, นะคอนห​ลวงเวียงจัน) เดิมชื่อ กำแพงนครเวียงจันทน์ (ກຳແພງນະຄອນວຽງຈັນ) เป็นเขตปกครองที่ตั้งอยู่บริเวณภาคกลาง ครอบคลุมพื้นที่เมืองหลวงของประเทศลาว เดิม​เคยเป็นส่วน​หนึ่งของแขวงเวียงจันทน์

นคร​หลวงเวียงจันทน์​เป็นเขตการปกครอง​ที่มีการพัฒนา​มากในบรรดา 17 แขวงของประเทศลาว ​โดยตั้งอยู่ชิดกับบริเวณโค้งลำน้ำแม่น้ำโขง ติดชายแดนของประเทศไทย โดยมีสะพานมิตรภาพไทย–ลาว 1 เชื่อมการเดินทางระหว่างประเทศ มีอาณาเขตครอบคลุมพื้นที่ทั้งหมด 3,920 ตารางกิโลเมตร (1,510 ตารางไมล์) ตัวเมืองเวียงจันทน์ถูกสร้างขึ้นในศตวรรษที่ 16 ในรัชสมัยของสมเด็จพระไชยเชษฐาธิราช บริเวณเขตเมืองเก่าเป็นที่ตั้งของวัดวาอาราม, พิพิธภัณฑ์, อนุสาวรีย์, และสวนสาธารณะ

การแบ่งเขตการปกครอง

นครหลวงเวียงจันทน์ประกอบด้วยเมืองต่าง ๆ ดังต่อไปนี้:

แผนที่

รหัส	ชื่อ	อักษรลาว	อักษรโรมัน	ประชากร (2020)
01-01	จันทบุรี	ຈັນທະບູລີ	Chanthabouli	77,255
01-02	ศรีโคตรบอง	ສີໂຄດຕະບອງ	Sikhôttabong	138,655
01-03	ไชยเชษฐา	ໄຊເສດຖາ	Xaisétha	135,209
01-04	ศรีสัตตนาค	ສີສັດຕະນາກ	Sisattanak	73,610
01-05	นาทรายทอง	ນາຊາຍທອງ	Naxaithong	88,298
01-06	ชัยธานี	ໄຊທານີ	Xaithani	234,939
01-07	หาดทรายฟอง	ຫາດຊາຍຟອງ	Hatxaifong	111,044
01-08	สังข์ทอง	ສັງທອງ	Sangthong	34,024
01-09	ปากงึ่ม	ປາກງື່ມ	Pakngum	55,412

เมืองที่เป็นตัวอักษรหนาเป็นส่วนหนึ่งของเมืองเวียงจันทน์

ประชากร

นครหลวงนี้มีประชากร 820,942 คนตามสำมะโน พ.ศ. 2558 อัตราการเติบโตของประชากรโดยเฉลี่ยในช่วง พ.ศ. 2538–2548 อยู่ที่ร้อยละ 2.79 กลุ่มชาติพันธุ์หลักในบริเวณนี้คือชาวลาว

อ้างอิง

ข้อมูล

• Askew, Marc; Logan, William Stewart; Long, Colin (2007). Vientiane: Lao Urbanism, Memory and Identity. Psychology Press. pp. 197–. ISBN 978-0-415-33141-8.
• Brockman, Royston A. C.; Williams, Allen (1 May 1996). Urban infrastructure finance. Asian Development Bank. p. 423. ISBN 978-971-561-108-4.
• Burke, Andrew; Vaisutis, Justine (2007). Laos. Lonely Planet. pp. 91–98. ISBN 978-1-74104-568-0.
• Doeden, Matt (1 January 2007). Laos in Pictures. Twenty-First Century Books. ISBN 978-0-8225-6590-1.
• Chandler, David; Holmshaw, Peter; Stewart, Iain; Waters, Richard (1 June 2011). DK Eyewitness Travel Guide: Cambodia & Laos: Cambodia & Laos. DK Eyewitness Travel Guides, Dorling Kindersley Limited. ISBN 978-1-4053-4985-7.
• Eur (2002). Far East and Australasia 2003. Psychology Press. ISBN 978-1-85743-133-9.
• Fanthorpe, Lionel & Patricia (23 March 2009). Secrets of the World's Undiscovered Treasures. Dundurn. ISBN 978-1-77070-384-1.
• Grabowsky, Volker (1995). Regions and National Integration in Thailand, 1892–1992. Otto Harrassowitz Verlag. ISBN 978-3-447-03608-5.
• Human Rights Watch (1 September 2002). Landmine Monitor Report 2001: Toward a Mine-free World. Human Rights Watch. pp. 557–. ISBN 978-1-56432-262-3.
• Kislenko, Arne (2009). Culture And Customs Of Laos. ABC-CLIO. ISBN 978-0-313-33977-6.
• Lee, Jonathan H. X. (17 September 2012). Laotians in the San Francisco Bay Area. The Center for Lao Studies, Arcadia Publishing. ISBN 978-0-7385-9586-3.
• Roberts, Brian; Kanaley, Trevor (2006). Urbanization and Sustainability in Asia: Good Practice Approaches in Urban Region Development Good Practice Approaches in Urban Region Development. Asian Development Bank. pp. 200–. ISBN 978-971-561-607-2.
• Võ, Thu Tịnh (1972). The Phra Lak-Phra Lam (The Lao version of the Ramayana).: Abridged translation of the manuscript of Vat Kang Tha. Cultural Survey of Laos.

แหล่งข้อมูลอื่น

• วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ นครหลวงเวียงจันทน์
• คู่มือการท่องเที่ยว เวียงจันทน์ จากวิกิท่องเที่ยว (ในภาษาอังกฤษ)