ผลต่างระหว่างรุ่นของ "วุยก๊ก"

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เรียกดูประวัติแบบโต้ตอบ
← การแก้ไขก่อนหน้าการแก้ไขถัดไป →
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
เห็นภาพข้อความวิกิ
Nix Sunyata (คุย | ส่วนร่วม)
ผู้ตรวจตรา
การแก้ไข 5,423 ครั้ง
ลไม่มีความย่อการแก้ไข
ป้ายระบุ: เครื่องมือแก้ไขต้นฉบับปี 2560
Matable (คุย | ส่วนร่วม)
การแก้ไข 7,325 ครั้ง
ไม่มีความย่อการแก้ไข
บรรทัด 37: บรรทัด 37:
}}
}}


'''วุยก๊ก''' หรือ รัฐ'''เว่ย์''' ({{Zh-all|曹魏}}; [[พินอิน]]: Cáo Wèi) (ค.ศ. 220–266), เป็นหนึ่งในสามรัฐหลักที่ต่อสู้รบแย่งชิงกันเพื่อครองอำนาจสูงสุดเหนือแผ่นดินจีนในยุคสมัย[[ยุคสามก๊ก|สามก๊ก]](ค.ศ. 220 - ค.ศ. 280) ด้วยเริ่มแรก เมืองหลวงตั้งอยู่ที่[[สฺวี่ชาง|สวี่ชาง]](นครฮูโต๋) และต่อจากนั้นเป็น[[ลั่วหยาง]] รัฐนี้ได้ถูกสถาปนาโดย[[โจผี|เฉาพี]](โจผี) ใน ค.ศ. 220 จากรากฐานที่ได้ถูกวางไว้โดยบิดาของเขา [[โจโฉ|เฉาเฉา]](โจโฉ) ตลอดจนถึงจุดสิ้นสุดราชวงศ์ฮั่นตะวันออก ชื่อว่า "เว่ย์" มีส่วนเกี่ยวข้องเป็นครั้งแรกกับเฉาเฉา เมื่อเขาได้รับการแต่งตั้งให้เป็น "วุยก๋ง" โดยราชสำนักฮั่นตะวันออกใน ค.ศ. 213 และกลายเป็นชื่อของรัฐ เมื่อเฉาพีได้สถาปนาตนเองเป็นจักรพรรดิใน ค.ศ. 220 นักประวัติศาสตร์มักจะเติมคำนำหน้าว่า "เฉา" เพื่อแบ่งแยกความแตกต่างจากรัฐอื่น ๆ ของจีนที่เรียกว่า "เว่ย์" เช่น [[รัฐเว่ย์]]แห่ง[[ยุครณรัฐ]](จั้นกั๋ว) และ[[ราชวงศ์เว่ย์เหนือ|รัฐเว่ย์เหนือ]]แห่ง[[ยุคราชวงศ์เหนือ-ใต้]] อำนาจการปกครองของตระกูลเฉาได้อ่อนแอลงอย่างมากในภายหลังจากทำการขับไล่เนรเทศและประหารชีวิต[[โจซอง|เฉา ซวง]](โจซอง) พร้อมกับบรรดาพี่น้องของเขา ซึ่งเคยเป็นหนึ่งในผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ของจักรพรรดิเว่ย์องค์ที่สาม [[โจฮอง|เฉา ฟาง]](โจฮอง) โดยอำนาจควบคุมรัฐก็ค่อย ๆ ตกไปอยู่ในเงื้อมมือของ[[สุมาอี้|ซือหม่า อี้]](สุมาอี้) ซึ่งเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์อีกคนและครอบครัวของเขา ตั้งแต่ ค.ศ. 249 ต่อมา ในท้ายที่สุดจักรพรรดิเว่ย์ยังคงกลายเป็นผู้ปกครองหุ่นเชิดภายใต้การควบคุมของตระกูลซื่อหม่า จนกระทั่ง[[สุมาเอี๋ยน|ซือหม่า หยาน]](สุมาเอี๋ยน) หลานชายของซือหม่า อี้ ได้บีบบังคับให้[[โจฮวน|เฉา ฮวน]](โจฮวน) จักรพรรดิองค์สุดท้ายแห่งเว่ย สละราชบัลลังก์และสถาปนา[[ราชวงศ์จิ้น]]ขึ้นมา
'''วุยก๊ก''' หรือ รัฐ'''เว่ย์''' ({{Zh-all|曹魏}}; [[พินอิน]]: Cáo Wèi) จัดเป็นก๊กที่ยิ่งใหญ่และมีอำนาจมากที่สุดในบรรดาสามก๊ก ในระหว่างปี พ.ศ. 763 — พ.ศ. 808 (ปี ค.ศ. 220 — 265) ครอบคลุมพื้นที่ทางตอนเหนือของ[[ประเทศจีน]] ปกครองโดย[[โจโฉ]] ต่อมา[[โจผี]]สถาปนา[[ราชวงศ์วุย]]และได้สถาปนาโจโฉเป็นปฐมจักรพรรดิแห่งราชวงศ์วุยอีกพระองค์หนึ่ง วุยก๊กปกครองอาณาจักรโดย[[จักรพรรดิจีน|จักรพรรดิ]]สืบต่อกันมาทั้งหมด 5 พระองค์ ได้แก่<ref name="ราชวงศ์วุย">ราชวงศ์วุย, อินไซด์สามก๊ก, ณรงค์ชัย ปัญญานนทชัย, สำนักพิมพ์ดอกหญ้า, พ.ศ. 2550, หน้า 58</ref>

วุยก๊กปกครองอาณาจักรโดย[[จักรพรรดิจีน|จักรพรรดิ]]สืบต่อกันมาทั้งหมด 5 พระองค์ ได้แก่<ref name="ราชวงศ์วุย">ราชวงศ์วุย, อินไซด์สามก๊ก, ณรงค์ชัย ปัญญานนทชัย, สำนักพิมพ์ดอกหญ้า, พ.ศ. 2550, หน้า 58</ref>


# [[โจผี]] ปกครองวุยก๊กในระหว่างปี พ.ศ. 763 — พ.ศ. 769
# [[โจผี]] ปกครองวุยก๊กในระหว่างปี พ.ศ. 763 — พ.ศ. 769
บรรทัด 44: บรรทัด 46:
# [[โจมอ]] ปกครองวุยก๊กในระหว่างปี พ.ศ. 797 — พ.ศ. 803
# [[โจมอ]] ปกครองวุยก๊กในระหว่างปี พ.ศ. 797 — พ.ศ. 803
# [[โจฮวน]] ปกครองวุยก๊กในระหว่างปี พ.ศ. 803 — พ.ศ. 808
# [[โจฮวน]] ปกครองวุยก๊กในระหว่างปี พ.ศ. 803 — พ.ศ. 808

วุยก๊กถูกยึดอำนาจโดยครอบครัวขุนนางตระกูลสุมา ต่อมาราชวงศ์วุยก็ถูกโค่นล้มโดย[[สุมาเอี๋ยน]] ซึ่งต่อมาภายหลังได้สถาปนา[[ราชวงศ์จิ้น]]ขึ้นแทนและรวบรวมแผ่นดินที่แบ่งเป็นก๊กต่าง ๆ เข้าด้วยกัน


==ประวัติ==
==ประวัติ==

รุ่นแก้ไขเมื่อ 10:06, 20 ตุลาคม 2564

รัฐวุย

魏
พ.ศ. 763–พ.ศ. 808
แผนที่สามก๊ก วุยก๊กแสดงด้วยสีเหลือง
แผนที่สามก๊ก วุยก๊กแสดงด้วยสีเหลือง
เมืองหลวงลกเอี๋ยง
ภาษาทั่วไปภาษาจีน
ศาสนา
เต๋า, ขงจื๊อ, ศาสนาชาวบ้านจีน
การปกครองราชาธิปไตย
ยุคประวัติศาสตร์ยุคสามก๊ก
• พระเจ้าโจผีโค่นล้มราชวงศ์ฮั่น ก่อตั้งวุยก๊ก
พ.ศ. 763
• พระเจ้าสุมาเอี๋ยนโค่นล้มราชวงศ์วุย ก่อตั้งราชวงศ์จิ้น วุยก๊กล่มสลาย
พ.ศ. 808
ประชากร
• 
สำมะโน 4,432,881 5-10 ล้านคน รวมกับคนที่อาจตกหล่นจากการสำมะโน
ก่อนหน้า		 ถัดไป
ราชวงศ์ฮั่น
ราชวงศ์จิ้น

วุยก๊ก หรือ รัฐเว่ย์ (จีน: 曹魏; พินอิน: Cáo Wèi) (ค.ศ. 220–266), เป็นหนึ่งในสามรัฐหลักที่ต่อสู้รบแย่งชิงกันเพื่อครองอำนาจสูงสุดเหนือแผ่นดินจีนในยุคสมัยสามก๊ก(ค.ศ. 220 - ค.ศ. 280) ด้วยเริ่มแรก เมืองหลวงตั้งอยู่ที่สวี่ชาง(นครฮูโต๋) และต่อจากนั้นเป็นลั่วหยาง รัฐนี้ได้ถูกสถาปนาโดยเฉาพี(โจผี) ใน ค.ศ. 220 จากรากฐานที่ได้ถูกวางไว้โดยบิดาของเขา เฉาเฉา(โจโฉ) ตลอดจนถึงจุดสิ้นสุดราชวงศ์ฮั่นตะวันออก ชื่อว่า "เว่ย์" มีส่วนเกี่ยวข้องเป็นครั้งแรกกับเฉาเฉา เมื่อเขาได้รับการแต่งตั้งให้เป็น "วุยก๋ง" โดยราชสำนักฮั่นตะวันออกใน ค.ศ. 213 และกลายเป็นชื่อของรัฐ เมื่อเฉาพีได้สถาปนาตนเองเป็นจักรพรรดิใน ค.ศ. 220 นักประวัติศาสตร์มักจะเติมคำนำหน้าว่า "เฉา" เพื่อแบ่งแยกความแตกต่างจากรัฐอื่น ๆ ของจีนที่เรียกว่า "เว่ย์" เช่น รัฐเว่ย์แห่งยุครณรัฐ(จั้นกั๋ว) และรัฐเว่ย์เหนือแห่งยุคราชวงศ์เหนือ-ใต้ อำนาจการปกครองของตระกูลเฉาได้อ่อนแอลงอย่างมากในภายหลังจากทำการขับไล่เนรเทศและประหารชีวิตเฉา ซวง(โจซอง) พร้อมกับบรรดาพี่น้องของเขา ซึ่งเคยเป็นหนึ่งในผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ของจักรพรรดิเว่ย์องค์ที่สาม เฉา ฟาง(โจฮอง) โดยอำนาจควบคุมรัฐก็ค่อย ๆ ตกไปอยู่ในเงื้อมมือของซือหม่า อี้(สุมาอี้) ซึ่งเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์อีกคนและครอบครัวของเขา ตั้งแต่ ค.ศ. 249 ต่อมา ในท้ายที่สุดจักรพรรดิเว่ย์ยังคงกลายเป็นผู้ปกครองหุ่นเชิดภายใต้การควบคุมของตระกูลซื่อหม่า จนกระทั่งซือหม่า หยาน(สุมาเอี๋ยน) หลานชายของซือหม่า อี้ ได้บีบบังคับให้เฉา ฮวน(โจฮวน) จักรพรรดิองค์สุดท้ายแห่งเว่ย สละราชบัลลังก์และสถาปนาราชวงศ์จิ้นขึ้นมา

วุยก๊กปกครองอาณาจักรโดยจักรพรรดิสืบต่อกันมาทั้งหมด 5 พระองค์ ได้แก่[1]

  1. โจผี ปกครองวุยก๊กในระหว่างปี พ.ศ. 763 — พ.ศ. 769
  2. โจยอย ปกครองวุยก๊กในระหว่างปี พ.ศ. 769 — พ.ศ. 782
  3. โจฮอง ปกครองวุยก๊กในระหว่างปี พ.ศ. 782 — พ.ศ. 797
  4. โจมอ ปกครองวุยก๊กในระหว่างปี พ.ศ. 797 — พ.ศ. 803
  5. โจฮวน ปกครองวุยก๊กในระหว่างปี พ.ศ. 803 — พ.ศ. 808

ประวัติ

จุดเริ่มต้นและการสถาปนา

ดูเพิ่ม: ยุคสิ้นราชวงศ์ฮั่น

ในช่วงปลายราชวงศ์ฮั่นตะวันออก ภาคเหนือของจีนอยู่ใต้การปกครองของโจโฉ อัครมหาเสนาบดีในพระเจ้าเหี้ยนเต้ จักรพรรดิองค์สุดท้ายของราชวงศ์ฮั่น ในปี ค.ศ. 213 พระเจ้าเหี้ยนเต้สถาปนาโจโฉขึ้นเป็น "วุยก๋ง" (魏公 เว่ย์กง) และพระราชทานเมืองให้ปกครองสิบเมือง พื้นที่นี้ถูกเรียกว่า "วุย" (เว่ย์) ขณะนั้นภาคใต้ของจีนถูกแบ่งเป็นสองพื้นที่ที่ปกครองโดยอีกสองขุนศึกคือเล่าปี่และซุนกวน ในปี ค.ศ. 216 พระเจ้าเหี้ยนเต้เลื่อนโจโฉขึ้นเป็น "วุยอ๋อง" (魏王 เว่ย์หวาง) และมอบอาณาเขตให้ปกครองมากขึ้น

โจโฉถึงแก่อสัญกรรมเมื่อวันที่ 15 มีนาคม ค.ศ. 220 โจผีขึ้นสืบทอดตำแหน่งวุยอ๋อง หลังจากนั้นเมื่อวันที่ 25 พฤศจิกายนในปีเดียวกัน โจผีบังคับพระเจ้าเหี้ยนเต้ให้สละราชสมบัติ โจผีขึ้นครองราชย์แทนและสถาปนาวุยก๊ก (รัฐวุย) ขึ้น เล่าปี่ตอบโต้การอ้างสิทธิ์ในราชบัลลังก์ของโจผีทันทีโดยการสถาปนาตนเป็น "จักรพรรดิแห่งจ๊กก๊ก" ในปีถัดมา ซุนกวนดำรงตำแหน่งอ๋องภายใต้วุยก๊ก แต่ก็ได้ประกาศตนเป็นอิสระในปี ค.ศ. 222 และสถาปนาตนเป็น "จักรพรรดิแห่งง่อก๊ก" ในปี ค.ศ. 229

รัชสมัยพระเจ้าโจผีและพระเจ้าโจยอย

การบุกเลียวตั๋งของสุมาอี้

ศึกโคกูรยอ-วุยก๊ก

การล่มสลายของวุยก๊ก

ราชสำนัก

วัฒนธรรม

ลายสือศิลป์แบบไข่ชูได้รับการพัฒนาในระหว่างช่วงปลายราชวงศ์ฮั่นตะวันออกและราชวงศ์วุยก๊ก ผู้เชี่ยวชาญลายสือศิลป์แบบไข่ชูที่เป็นที่รู้จักคือจงฮิว ขุนนางแห่งวุยก๊ก[2]

รายชื่ออาณาเขต

รายพระนามกษัตริย์

ผู้ปกครองวุยก๊ก
ชื่อวัด พระราชสมัญญานาม แซ่ (ตัวหนา) และชื่อตัว ครองราชย์ (ค.ศ.) ชื่อรัชศกและช่วงเวลา (ค.ศ.) หมายเหตุ
(-) จักรพรรดิเกา
(เกาหฺวังตี้)
高皇帝		 โจเท้ง
(เฉา เถิง)
曹騰		 (-) (-) พระราชสมัญญานามของโจเท้งได้รับการยกย่องย้อนหลังโดยพระเจ้าโจยอย
(-) จักรพรรดิไท่
(ไท่หฺวังตี้)
太皇帝		 โจโก๋
(เฉา ซง)
曹嵩		 (-) (-) พระราชสมัญญานามของโจโก๋ได้รับการยกย่องย้อนหลังโดยพระเจ้าโจผี
ไท่จู่
太祖		 จักรพรรดิอู่
(อู่หฺวังตี้)
武皇帝		 โจโฉ
(เฉา เชา)
曹操		 (-) (-) ชื่อวัดและพระราชสมัญญานามของโจโฉได้รับการยกย่องย้อนหลังโดยพระเจ้าโจผี
ชื่อจู่
世祖		 จักรพรรดิเหวิน
(เหวินหฺวังตี้)
文皇帝		 โจผี
(เฉา ผี)
曹丕		 220-226
  • หฺวังชู
    黃初 (220-226)
เลี่ยจู่
烈祖		 จักรพรรดิหมิง
(หมิงหฺวังตี้)
明皇帝		 โจยอย
(เฉา รุ่ย)
曹叡		 227-239
  • ไท่เหอ
    太和 (227-233)
  • ชิงหลง
    青龍 (233-237)
  • จิ่งชู
    景初 (237-239)
(-) (-) โจฮอง
(เฉา ฟาง)
曹芳		 240-249
  • เจิ้งฉื่อ
    正始 (240-249)
  • เจียผิง
    嘉平 (249-254)
 โจฮองถูกลดขั้นเป็น "เจอ๋อง" (齊王 ฉีหวาง) หลังถูกถอดจากราชสมบัติ โจฮองได้รับการสถาปนาย้อนหลังเป็น "เช่าหลิงลี่กง" (邵陵厲公) ในยุคราชวงศ์จิ้นตะวันตก
(-) (-) โจมอ
(เฉา เหมา)
曹髦		 254-260
  • เจิ้งยฺเหวียน
    正元 (254-256)
  • กานลู่
    甘露 (256-260)
 โจมอได้รับการสถาปนาย้อนหลังเป็น "เกากุ้ยเซียงกง" (高貴鄉公).
(-) จักรพรรดิยฺเหวียน
(ยฺเหวียนหฺวังตี้)
元皇帝		 โจฮวน
(เฉา ฮฺวั่น)
曹奐		 260-266
  • จิ่งยฺเหวียน
    景元 (260-264)
  • เสียนซี
    咸熙 (264-266)

พงศาวลีวุยก๊ก

ดูเพิ่ม: พงศาวลีวุยก๊ก

อ้างอิง

  1. ↑ ราชวงศ์วุย, อินไซด์สามก๊ก, ณรงค์ชัย ปัญญานนทชัย, สำนักพิมพ์ดอกหญ้า, พ.ศ. 2550, หน้า 58
  2. ↑ Qiu Xigui (2000). Chinese Writing. Translated by Mattos and Jerry Norman. Early China Special Monograph Series No. 4. Berkeley: The Society for the Study of Early China and the Institute of East Asian Studies, University of California, Berkeley. ISBN 1-55729-071-7; p.142-3

ดูเพิ่ม

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=วุยก๊ก&oldid=9708239"