ผลต่างระหว่างรุ่นของ "อลังการศิลป์"
ไม่มีความย่อการแก้ไข ป้ายระบุ: เครื่องมือแก้ไขต้นฉบับปี 2560 |
Rescuing 1 sources and tagging 0 as dead.) #IABot (v2.0.8 |
||
| บรรทัด 1: | บรรทัด 1: | ||
[[file:Chrysler Building spire, Manhattan, by Carol Highsmith (LOC highsm.04444).png|thumb|[[ตึกไครสเลอร์]] [[นิวยอร์กซิตี]]]] |
[[file:Chrysler Building spire, Manhattan, by Carol Highsmith (LOC highsm.04444).png|thumb|[[ตึกไครสเลอร์]] [[นิวยอร์กซิตี]]]] |
||
'''อลังการศิลป์''' หรือ '''ศิลปะตกแต่ง''' หรือ '''อาร์ตเดโค''' ({{lang-en|Art Deco}}) เป็นขบวนการการออกแบบนานาชาติระหว่าง [[ค.ศ. 1925]] ถึง [[ค.ศ. 1939]] ที่มีผลต่อศิลปะการตกแต่งเช่น [[สถาปัตยกรรม]] [[การออกแบบภายใน]] และ[[การออกแบบอุตสาหกรรม]] รวมทั้ง[[ทัศนศิลป์]]เช่น[[แฟชั่น]], [[จิตรกรรม]], [[เลขนศิลป์]] (graphic arts) และ[[ภาพยนตร์]] ขบวนการนี้เป็นการผสมผสานระหว่างลักษณะศิลปะกับขบวนการหลายแบบในต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 ซึ่งได้แก่[[ลัทธิคลาสสิกใหม่]], [[ลัทธิเค้าโครงในศิลปะ|ลัทธิเค้าโครง]] (Constructivism), [[ลัทธิบาศกนิยม]], [[ลัทธิสมัยใหม่]], [[นวศิลป์]] และ[[ลัทธิอนาคตนิยม]]<ref name="Essential Art Deco">{{cite book|last=Wood|first=Ghislaine|title=Essential Art Deco|publisher=VA&A Publications|location=London|page=21|chapter=Traditional Motifs}}</ref> อลังการศิลป์นิยมกันอย่างสูงสุดในยุโรปและสหรัฐอเมริกาในสมัยรู้จักกันว่า "Roaring Twenties"<ref>{{cite web|url=http://www.kanne-kruike.nl/Merkeninfo/Merk12E.html|title=Art Deco|publisher=Kanne and Kruike|accessdate=2008-11-07}}</ref> และนิยมกันอย่างกว้างขวางในสหรัฐอเมริกาตลอดคริสต์ทศวรรษ 1930<ref name="University Times">{{cite journal|date=October 9, 2003|title=How Art Deco came to be|journal=University Times|publisher=University of Pittsburgh|volume=36|issue=4|url=http://mac10.umc.pitt.edu/u/FMPro?-db=ustory&-lay=a&-format=d.html&storyid=1754&-Find|accessdate=7 November 2008}}</ref> แม้ว่าขบวนการออกแบบหลายขบวนการเริ่มจากความคิดทางการเมืองหรือทางปรัชญา แต่อลังการศิลป์มีรากมาจากการตกแต่งเท่านั้น<ref>{{cite web|url=http://www.vam.ac.uk/nal/guides/art_deco/index.html|title=Art Deco Study Guide|publisher=Victoria and Albert Museum|accessdate=2008-11-01}}</ref> ในขณะนั้นทัศนคติต่ออลังการศิลป์ถือกันว่าเป็นศิลปะของความหรู ความมีประโยชน์ทางการใช้สอย และความเป็นสมัยใหม่ |
'''อลังการศิลป์''' หรือ '''ศิลปะตกแต่ง''' หรือ '''อาร์ตเดโค''' ({{lang-en|Art Deco}}) เป็นขบวนการการออกแบบนานาชาติระหว่าง [[ค.ศ. 1925]] ถึง [[ค.ศ. 1939]] ที่มีผลต่อศิลปะการตกแต่งเช่น [[สถาปัตยกรรม]] [[การออกแบบภายใน]] และ[[การออกแบบอุตสาหกรรม]] รวมทั้ง[[ทัศนศิลป์]]เช่น[[แฟชั่น]], [[จิตรกรรม]], [[เลขนศิลป์]] (graphic arts) และ[[ภาพยนตร์]] ขบวนการนี้เป็นการผสมผสานระหว่างลักษณะศิลปะกับขบวนการหลายแบบในต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 ซึ่งได้แก่[[ลัทธิคลาสสิกใหม่]], [[ลัทธิเค้าโครงในศิลปะ|ลัทธิเค้าโครง]] (Constructivism), [[ลัทธิบาศกนิยม]], [[ลัทธิสมัยใหม่]], [[นวศิลป์]] และ[[ลัทธิอนาคตนิยม]]<ref name="Essential Art Deco">{{cite book|last=Wood|first=Ghislaine|title=Essential Art Deco|publisher=VA&A Publications|location=London|page=21|chapter=Traditional Motifs}}</ref> อลังการศิลป์นิยมกันอย่างสูงสุดในยุโรปและสหรัฐอเมริกาในสมัยรู้จักกันว่า "Roaring Twenties"<ref>{{cite web|url=http://www.kanne-kruike.nl/Merkeninfo/Merk12E.html|title=Art Deco|publisher=Kanne and Kruike|accessdate=2008-11-07|archive-date=2009-02-23|archive-url=https://web.archive.org/web/20090223121800/http://www.kanne-kruike.nl/Merkeninfo/Merk12E.html|url-status=dead}}</ref> และนิยมกันอย่างกว้างขวางในสหรัฐอเมริกาตลอดคริสต์ทศวรรษ 1930<ref name="University Times">{{cite journal|date=October 9, 2003|title=How Art Deco came to be|journal=University Times|publisher=University of Pittsburgh|volume=36|issue=4|url=http://mac10.umc.pitt.edu/u/FMPro?-db=ustory&-lay=a&-format=d.html&storyid=1754&-Find|accessdate=7 November 2008}}</ref> แม้ว่าขบวนการออกแบบหลายขบวนการเริ่มจากความคิดทางการเมืองหรือทางปรัชญา แต่อลังการศิลป์มีรากมาจากการตกแต่งเท่านั้น<ref>{{cite web|url=http://www.vam.ac.uk/nal/guides/art_deco/index.html|title=Art Deco Study Guide|publisher=Victoria and Albert Museum|accessdate=2008-11-01}}</ref> ในขณะนั้นทัศนคติต่ออลังการศิลป์ถือกันว่าเป็นศิลปะของความหรู ความมีประโยชน์ทางการใช้สอย และความเป็นสมัยใหม่ |
||
ความนิยมในอลังการศิลป์เริ่มลดถอยลงในปลายคริสต์ทศวรรษ 1930 และต้นคริสต์ทศวรรษ 1940 และในที่สุดก็หมดความนิยมไปจนมาในคริสต์ทศวรรษ 1980 ก็เริ่มมีความนิยมกันขึ้นอีกครั้งหนึ่ง อลังการศิลป์มีอิทธิพลลึกซึ้งต่อขบวนการศิลปะหลายขบวนการต่อมาเช่น[[กลุ่มเมมฟิส]] (Memphis Group) และ[[ศิลปะประชานิยม]] (pop art) ตัวอย่างของงานยังเห็นได้ทั่วไปในเกือบทุกประเทศตั้งแต่สหรัฐอเมริกา, [[สหราชอาณาจักร]], [[สเปน]], [[คิวบา]], [[ฟิลิปปินส์]], [[โรมาเนีย]] และ[[บราซิล]] ตัวอย่างที่เด่นยังเห็นได้จากสถาปัตยกรรมตามเมืองใหญ่ ๆ เช่นตามนครนิวยอร์ก อาทิ [[ตึกไครสเลอร์]]ที่ออกแบบโดย[[วิลเลียม แวน แอเลน]] (William Van Alen) และ[[ตึกเอ็มไพร์สเตต]] |
ความนิยมในอลังการศิลป์เริ่มลดถอยลงในปลายคริสต์ทศวรรษ 1930 และต้นคริสต์ทศวรรษ 1940 และในที่สุดก็หมดความนิยมไปจนมาในคริสต์ทศวรรษ 1980 ก็เริ่มมีความนิยมกันขึ้นอีกครั้งหนึ่ง อลังการศิลป์มีอิทธิพลลึกซึ้งต่อขบวนการศิลปะหลายขบวนการต่อมาเช่น[[กลุ่มเมมฟิส]] (Memphis Group) และ[[ศิลปะประชานิยม]] (pop art) ตัวอย่างของงานยังเห็นได้ทั่วไปในเกือบทุกประเทศตั้งแต่สหรัฐอเมริกา, [[สหราชอาณาจักร]], [[สเปน]], [[คิวบา]], [[ฟิลิปปินส์]], [[โรมาเนีย]] และ[[บราซิล]] ตัวอย่างที่เด่นยังเห็นได้จากสถาปัตยกรรมตามเมืองใหญ่ ๆ เช่นตามนครนิวยอร์ก อาทิ [[ตึกไครสเลอร์]]ที่ออกแบบโดย[[วิลเลียม แวน แอเลน]] (William Van Alen) และ[[ตึกเอ็มไพร์สเตต]] |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 12:39, 31 สิงหาคม 2564
.png)
อลังการศิลป์ หรือ ศิลปะตกแต่ง หรือ อาร์ตเดโค (อังกฤษ: Art Deco) เป็นขบวนการการออกแบบนานาชาติระหว่าง ค.ศ. 1925 ถึง ค.ศ. 1939 ที่มีผลต่อศิลปะการตกแต่งเช่น สถาปัตยกรรม การออกแบบภายใน และการออกแบบอุตสาหกรรม รวมทั้งทัศนศิลป์เช่นแฟชั่น, จิตรกรรม, เลขนศิลป์ (graphic arts) และภาพยนตร์ ขบวนการนี้เป็นการผสมผสานระหว่างลักษณะศิลปะกับขบวนการหลายแบบในต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 ซึ่งได้แก่ลัทธิคลาสสิกใหม่, ลัทธิเค้าโครง (Constructivism), ลัทธิบาศกนิยม, ลัทธิสมัยใหม่, นวศิลป์ และลัทธิอนาคตนิยม[1] อลังการศิลป์นิยมกันอย่างสูงสุดในยุโรปและสหรัฐอเมริกาในสมัยรู้จักกันว่า "Roaring Twenties"[2] และนิยมกันอย่างกว้างขวางในสหรัฐอเมริกาตลอดคริสต์ทศวรรษ 1930[3] แม้ว่าขบวนการออกแบบหลายขบวนการเริ่มจากความคิดทางการเมืองหรือทางปรัชญา แต่อลังการศิลป์มีรากมาจากการตกแต่งเท่านั้น[4] ในขณะนั้นทัศนคติต่ออลังการศิลป์ถือกันว่าเป็นศิลปะของความหรู ความมีประโยชน์ทางการใช้สอย และความเป็นสมัยใหม่
ความนิยมในอลังการศิลป์เริ่มลดถอยลงในปลายคริสต์ทศวรรษ 1930 และต้นคริสต์ทศวรรษ 1940 และในที่สุดก็หมดความนิยมไปจนมาในคริสต์ทศวรรษ 1980 ก็เริ่มมีความนิยมกันขึ้นอีกครั้งหนึ่ง อลังการศิลป์มีอิทธิพลลึกซึ้งต่อขบวนการศิลปะหลายขบวนการต่อมาเช่นกลุ่มเมมฟิส (Memphis Group) และศิลปะประชานิยม (pop art) ตัวอย่างของงานยังเห็นได้ทั่วไปในเกือบทุกประเทศตั้งแต่สหรัฐอเมริกา, สหราชอาณาจักร, สเปน, คิวบา, ฟิลิปปินส์, โรมาเนีย และบราซิล ตัวอย่างที่เด่นยังเห็นได้จากสถาปัตยกรรมตามเมืองใหญ่ ๆ เช่นตามนครนิวยอร์ก อาทิ ตึกไครสเลอร์ที่ออกแบบโดยวิลเลียม แวน แอเลน (William Van Alen) และตึกเอ็มไพร์สเตต
อ้างอิง
- ↑ Wood, Ghislaine. "Traditional Motifs". Essential Art Deco. London: VA&A Publications. p. 21.
- ↑ "Art Deco". Kanne and Kruike. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-02-23. สืบค้นเมื่อ 2008-11-07.
- ↑ "How Art Deco came to be". University Times. University of Pittsburgh. 36 (4). October 9, 2003. สืบค้นเมื่อ 7 November 2008.
- ↑ "Art Deco Study Guide". Victoria and Albert Museum. สืบค้นเมื่อ 2008-11-01.
ดูเพิ่ม
แหล่งข้อมูลอื่น
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ อลังการศิลป์
 | บทความศิลปกรรมนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |