ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ไทยสยาม"

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เรียกดูประวัติแบบโต้ตอบ
← การแก้ไขก่อนหน้าการแก้ไขถัดไป →
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
เห็นภาพข้อความวิกิ
ไม่มีความย่อการแก้ไข
Somsak Ung (คุย | ส่วนร่วม)
การแก้ไข 183 ครั้ง
ไม่มีความย่อการแก้ไข
บรรทัด 134: บรรทัด 134:
|languages= [[ภาษาไทย|ภาษาไทยกลาง]]และ[[ภาษาไทยถิ่นใต้|ภาษาไทยใต้]]
|languages= [[ภาษาไทย|ภาษาไทยกลาง]]และ[[ภาษาไทยถิ่นใต้|ภาษาไทยใต้]]
}}
}}
'''ชาวสยาม''' ({{lang-en|Siamese}}) หรือ '''[[ชาวไทย]]''' (Thai people)<ref>Cheesman, P. (1988). ''Lao textiles: ancient symbols-living art. ''Bangkok, Thailand: White Lotus Co., Thailand.</ref><ref>Fox, M. (1997). ''A history of Laos.'' Cambridge, U.K.: Cambridge University Press.</ref><ref>Fox, M. (2008). ''Historical Dictionary of Laos (3rd ed.). ''Lanham: Scarecrow Press.</ref><ref>Goodden, C. (1999). ''Around Lan-na: a guide to Thailand's northern border region from Chiang Mai to Nan.'' Halesworth, Suffolk: Jungle Books.</ref><ref>Wijeyewardene, G. (1990). ''Ethnic groups across national boundaries in mainland Southeast Asia. ''Singapore: Institute of Southeast Asian Studies.</ref> โดยทั่วไปหมายถึงกลุ่ม[[ชาวไท|ชาติพันธุ์ไท]]ที่อาศัยอยู่ภาคกลางและภาคใต้ของประเทศไทย ส่วนใหญ่นับถือ[[ศาสนาพุทธในประเทศไทย|ศาสนาพุทธ]] รองลงมาคือ[[ศาสนาอิสลาม]]และ[[ศาสนาคริสต์]]
'''ชาวสยาม''' ({{lang-en|Siamese}}) หรือ '''ไทน้อย''' <ref>Cheesman, P. (1988). ''Lao textiles: ancient symbols-living art. ''Bangkok, Thailand: White Lotus Co., Thailand.</ref><ref>Fox, M. (1997). ''A history of Laos.'' Cambridge, U.K.: Cambridge University Press.</ref><ref>Fox, M. (2008). ''Historical Dictionary of Laos (3rd ed.). ''Lanham: Scarecrow Press.</ref><ref>Goodden, C. (1999). ''Around Lan-na: a guide to Thailand's northern border region from Chiang Mai to Nan.'' Halesworth, Suffolk: Jungle Books.</ref><ref>Wijeyewardene, G. (1990). ''Ethnic groups across national boundaries in mainland Southeast Asia. ''Singapore: Institute of Southeast Asian Studies.</ref> โดยทั่วไปหมายถึงกลุ่ม[[ชาวไท|ชาติพันธุ์ไท]]ที่อาศัยอยู่ภาคกลางและภาคใต้ของประเทศไทย ส่วนใหญ่นับถือ[[ศาสนาพุทธในประเทศไทย|ศาสนาพุทธ]] รองลงมาคือ[[ศาสนาอิสลาม]]และ[[ศาสนาคริสต์]]


ในความหมายทางชาติพันธุ์ ใช้เฉพาะเจาะจงถึง[[ชาวไท]][[ภาคกลาง (ประเทศไทย)|ภาคกลาง]]และ[[ภาคใต้ (ประเทศไทย)|ภาคใต้]]ของ[[ประเทศไทย]] หรือกลุ่มชาติพันธุ์ไทนอกบริเวณดังกล่าวที่มีความเกี่ยวดองทางวัฒนธรรมโดยตรงเช่น [[ไทโคราช]], [[ชาวโยดะยา]], [[ชาวไทยในพม่า|ไทยเขตตะนาวศรี]], [[ไทยเกาะกง]] แต่ในความหมายทางรัฐชาตินิยมรวมถึงชาติพันธุ์ไทอื่นทั้งในและนอกอาณาจักรด้วยเช่น [[ไทยอีสาน]], [[ชาวยวน]], [[ไทยเชื้อสายจีน]], [[ไทยเชื้อสายเปอร์เซีย]], [[ชาวไทยเชื้อสายเขมร|ไทยเชื้อสายเขมร]], [[ไทยเชื้อสายมลายู]], ไทยเชื้อสาย[[ชาวมอญ|มอญ]] เป็นต้น
ในความหมายทางชาติพันธุ์ ใช้เฉพาะเจาะจงถึง[[ชาวไท]][[ภาคกลาง (ประเทศไทย)|ภาคกลาง]]และ[[ภาคใต้ (ประเทศไทย)|ภาคใต้]]ของ[[ประเทศไทย]] หรือกลุ่มชาติพันธุ์ไทนอกบริเวณดังกล่าวที่มีความเกี่ยวดองทางวัฒนธรรมโดยตรงเช่น [[ไทโคราช]], [[ชาวโยดะยา]], [[ชาวไทยในพม่า|ไทยเขตตะนาวศรี]], [[ไทยเกาะกง]] แต่ในความหมายทางรัฐชาตินิยมรวมถึงชาติพันธุ์ไทอื่นทั้งในและนอกอาณาจักรด้วยเช่น [[ไทยอีสาน]], [[ชาวยวน]], [[ไทยเชื้อสายจีน]], [[ไทยเชื้อสายเปอร์เซีย]], [[ชาวไทยเชื้อสายเขมร|ไทยเชื้อสายเขมร]], [[ไทยเชื้อสายมลายู]], ไทยเชื้อสาย[[ชาวมอญ|มอญ]] เป็นต้น

รุ่นแก้ไขเมื่อ 05:11, 5 มิถุนายน 2564

บทความนี้เกี่ยวกับชาติพันธุ์ สำหรับบุคคลสัญชาติไทย ดูที่ ชาวไทย
ชาวสยาม
Siamese/Thai
Khon
คนไทยในพิธีพระราชทานเพลิงศพ
ภูมิภาคที่มีประชากรอย่างมีนัยสำคัญ
 ไทย ประมาณ 51–57.8 ล้านคน[nb 1][1][2][3]
ไทยพลัดถิ่น
ประมาณ 1.1 ล้านคน
ส่วนที่เหลือทั่วโลกประมาณ 47,000[4]
 สหรัฐ247,205[5] (2015)
 เกาหลีใต้92,417[6] (2016)
 ออสเตรเลีย72,250[7] (2016)
 ไต้หวัน64,360[8] (2016)
 เยอรมนี58,765[9] (2016)
 มาเลเซีย51,000[10] (2012)
 สิงคโปร์47,700[10] (2012)
 ญี่ปุ่น47,647[11] (2016)
 สวีเดน39,877[12] (2016)
 สหราชอาณาจักร39,000[13] (2015)
 ฝรั่งเศส30,000[10] (2012)
 ฮ่องกง28,336[10] (2012)
 อิสราเอล28,000[10] (2011)
 ลิเบีย24,600[10] (2011)
 เนเธอร์แลนด์20,106[14] (2017)
 นอร์เวย์18,324[15] (2016)
 ลาว15,497[16] (2015)
 สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์14,232[10] (2012)
 เดนมาร์ก12,137[17] (2017)
 ซาอุดีอาระเบีย11,240[10] (2012)
 แคนาดา10,015[18] (2006)
 รัสเซีย10,010[10] (2011)
 สวิตเซอร์แลนด์9,058[19] (2015)
 ฟินแลนด์9,047[20] (2016)
 จีน8,618[10] (2012)
 นิวซีแลนด์8,500[10] (2012)
 อิตาลี5,766[21] (2016)
 บรูไน5,466[10] (2012)
 เบลเยียม3,811[10] (2012)
 ออสเตรีย3,773[10] (2012)
 อินเดีย3,715[10] (2012)
 แอฟริกาใต้3,500[10] (2012)
 กาตาร์2,500[10] (2012)
 อียิปต์2,331[10] (2012)
 บาห์เรน2,424[10] (2012)
 คูเวต2,378[10] (2012)
ภาษา
ภาษาไทยกลางและภาษาไทยใต้
ศาสนา
ส่วนใหญ่ พุทธเถรวาท และอิทธิพลฮินดู
กลุ่มชาติพันธุ์ที่เกี่ยวข้อง
ชาวไท ไทยเชื้อสายจีน, มาเลเซียเชื้อสายไทย

ชาวสยาม (อังกฤษ: Siamese) หรือ ไทน้อย [22][23][24][25][26] โดยทั่วไปหมายถึงกลุ่มชาติพันธุ์ไทที่อาศัยอยู่ภาคกลางและภาคใต้ของประเทศไทย ส่วนใหญ่นับถือศาสนาพุทธ รองลงมาคือศาสนาอิสลามและศาสนาคริสต์

ในความหมายทางชาติพันธุ์ ใช้เฉพาะเจาะจงถึงชาวไทภาคกลางและภาคใต้ของประเทศไทย หรือกลุ่มชาติพันธุ์ไทนอกบริเวณดังกล่าวที่มีความเกี่ยวดองทางวัฒนธรรมโดยตรงเช่น ไทโคราช, ชาวโยดะยา, ไทยเขตตะนาวศรี, ไทยเกาะกง แต่ในความหมายทางรัฐชาตินิยมรวมถึงชาติพันธุ์ไทอื่นทั้งในและนอกอาณาจักรด้วยเช่น ไทยอีสาน, ชาวยวน, ไทยเชื้อสายจีน, ไทยเชื้อสายเปอร์เซีย, ไทยเชื้อสายเขมร, ไทยเชื้อสายมลายู, ไทยเชื้อสายมอญ เป็นต้น

ประวัติ

บทความหลัก: ชาวไท

ประชากรที่อาศัยในภาคกลางของประเทศไทยปัจจุบันมาจากการผสมผสานระหว่างชาวไทกับกลุ่มชาติพันธุ์อื่น ๆ ทั้งที่เป็นชนพื้นเมืองเดิมในภูมิภาคนี้และชนที่เคลื่อนย้ายเข้ามาใหม่[27] จดหมายเหตุลาลูแบร์ระบุว่าชาวต่างชาติเรียกชนกลุ่มนี้ว่าชาวสยาม แต่ชาวสยามเรียกตนเองว่าไทน้อย[28] ต่อมาจอมพลแปลก พิบูลสงคราม ได้ออก ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี ว่าด้วยรัฐนิยม ใช้ชื่อประเทศ, ประชาชน และสัญชาติ เมื่อวันที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2482 ให้เรียกประชาชนว่าไทย[29] ต่อมาวันที่ 2 สิงหาคม ได้ออกประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี ว่าด้วยรัฐนิยม ฉบับที่ ๓ เรื่อง การเรียกชื่อชาวไทย ให้เลิกการเรียกแบ่งแยกคนไทยออกเป็นหลายพวกหลายเหล่า เช่น ไทยเหนือ ไทยอีสาน ไทยใต้ ไทยอิสลาม แต่ใช้คำว่าไทยแก่ชาวไทยโดยทั้งหมดทั้งมวลโดยไม่แบ่งแยก[30]

คนเชื้อชาติ-สัญชาติไทยในต่างแดน

ประชากรชาวไทยสยามในต่างแดนทั่วโลก

ชาวไทยส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในประเทศไทยแม้ว่าชาวไทยบางส่วนสามารถพบได้ในส่วนอื่นๆของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ประมาณ 51–57 ล้านคนที่อาศัยอยู่ในประเทศไทยเท่านั้น[31] ในขณะที่ชุมชนขนาดใหญ่ของชาวไทยสามารถพบได้ใน สหรัฐ, จีน, ลาว, ไต้หวัน, มาเลเซีย, สิงคโปร์, กัมพูชา, พม่า, เกาหลีใต้, เยอรมนี, สหราชอาณาจักร, แคนาดา, ออสเตรเลีย, สวีเดน, สวีเดน, ลิเบีย และ สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์

สังคมและวัฒนธรรม

ชาวไทยในวันสงกรานต์
นักเรียนชาวไทยแสดงความกตัญญูโดยการโอบกอดผู้ปกครอง

ภาษา

ชาวไทยสามารถแบ่งออกเป็นกลุ่มต่างๆ ในภูมิภาคด้วยความหลากหลายของภาษาไทย กลุ่มเหล่านี้รวมถึง ภาษาไทยกลาง (รวมถึงความหลากหลายของมาตรฐานภาษาและวัฒนธรรม), ภาษาไทยถิ่นใต้, ภาษาอีสาน (ซึ่งมีเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับภาษาลาวมาตรฐานของลาวมากกว่าภาษาไทยมาตรฐาน), คำเมือง (ภาษาไทยภาคเหนือ) และภาษายาวีซึ่งเป็นภาษาไทยแบบมาเลย์มีที่ใช้ในกลันตัน-ปัตตานี

ภาษาไทยกลางยุคใหม่มีความโดดเด่นมากขึ้นเนื่องจากนโยบายของรัฐบาลซึ่งได้รับการออกแบบมาเพื่อดูดซับและรวมความแตกต่างของคนไทยแม้จะมีความสัมพันธ์ทางชาติพันธุ์และวัฒนธรรมระหว่างคนที่ไม่ได้พูดภาษาไทยกับชุมชน

การแต่งกาย

ชาวไทยนิยมใส่ชุดไทยซึ่งสามารถสวมใส่โดยผู้ชายผู้หญิงและเด็ก ชุดไทยสำหรับผู้หญิงโดยทั่วไปประกอบด้วย ผ้านุ่ง หรือ โจงกระเบน, เสื้อและสไบ ผู้หญิงในภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนืออาจสวม ซิ่น แทน ผ้านุ่งและโจงกระเบน และสวมชุดด้วยเสื้อหรือ เสื้อปัด ส่วนชุดไทยสำหรับผู้ชายรวมถึง โจงกระเบน หรือกางเกง, เสื้อราชปะเตน พร้อมถุงเท้ายาวเข่าสีขาวเสริม ชุดไทยสำหรับผู้ชายชาวไทยภาคเหนือประกอบด้วย กางเกงชาวเล แจ็คเก็ตสไตล์แบบจีนสีขาวและบางครั้ง มักจะมีผ้าโพกหัว ส่วนในโอกาสทางการผู้คนอาจเลือกสวมใส่ชุดประจำชาติไทยหรือชุดไทยพระราชนิยม

ศาสนา

คณะสามเณรกำลังเดินบิณฑบาตในตอนเช้า

ชาวไทยยุคใหม่ส่วนใหญ่นับถือศาสนาพุทธนิกายเถรวาทและระบุอัตลักษณ์ชาติพันธุ์ของพวกเขาอย่างยิ่งด้วยการปฏิบัติทางศาสนาของพวกเขาซึ่งรวมถึงแง่มุมของการบูชาบรรพบุรุษในหมู่ความเชื่ออื่นๆของคติความเชื่อของไทย ซึ่งชาวไทยส่วนใหญ่ (มากกว่า 90%) เป็นที่ยอมรับว่าตนเองเป็นชาวพุทธ ตั้งแต่การปกครองของพ่อขุนรามคำแหงของอาณาจักรสุโขทัยและอีกครั้งตั้งแต่ "การปฏิรูปศาสนา" ในช่วงรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ในศตวรรษที่ 19 การปฏิรูปยึดแบบศาสนาพุทธในประเทศศรีลังกาแบบดั้งเดิมเป็นแม่แบบ อย่างไรก็ตามความเชื่อพื้นบ้านของคนไทยคือ การผสานความเชื่อของชาวพุทธอย่างเป็นทางการเข้ากับศาสนาผีและศาสนาฮินดู[32] ที่ได้รับอิทธิพลมาจากจากอินเดียส่วนหนึ่งและอีกส่วนได้รับมรดกมาจากจักรวรรดิเขมรแห่งอังกอร์[33]

ดูเพิ่ม

หมายเหตุ

  1. ↑ ตัวเลขทั้งหมดเป็นเพียงการประมาณการ; จำนวนประชากรที่อ้างอิงทั้งหมดด้านล่าง
  1. ↑ คนไทยมีประชากรประมาณ 75-85% ของประเทศ (68 ล้านคน) รวมถึงไทยภาคเหนือและภาคใต้ของไทย

อ้างอิง

เชิงอรรถ
  1. ↑ McCargo, D.; Hongladarom, K. (2004). "Contesting Isan‐ness: Discourses of politics and identity in Northeast Thailand" (PDF). Asian Ethnicity. 5 (2): 219. doi:10.1080/1463136042000221898.
  2. ↑ David Levinson (1998), Ethnic Groups Worldwide: A Ready Reference Handbook, Oryx Pres, p. 287, ISBN 1573560197
  3. ↑ Paul, Lewis M.; Simons, Gary F.; Fennig, Charles D. (2013), Ethnologue: Languages of the World, SIL International, ISBN 978-1-55671-216-6
  4. ↑ "Trends in International Migrant Stock: Migrants by Destination and Origin" (XLSX). United Nations. 1 December 2015. สืบค้นเมื่อ 14 July 2016.
  5. ↑ "U.S. Immigrant Population by Country of Birth, 2000-Present" (XLSX). migrationpolicy.org. สืบค้นเมื่อ February 14, 2017.
  6. ↑ "Korea Immigration Service". immigration.go.kr (ภาษาเกาหลี). July 3, 2016.
  7. ↑ "Estimated Resident Population by Country of Birth, 30 June 1992 to 2016". stat.data.abs.gov.au. สืบค้นเมื่อ April 6, 2017.
  8. ↑ "105.12Foreign Residents by Nationality (01/25/2017)". immigration.gov.tw (ภาษาจีน). December 31, 2016.
  9. ↑ "Ausländische Bevölkerung 2008 bis 2016" (PDF). Destatis. สืบค้นเมื่อ July 14, 2017.
  10. ↑ 10.00 10.01 10.02 10.03 10.04 10.05 10.06 10.07 10.08 10.09 10.10 10.11 10.12 10.13 10.14 10.15 10.16 10.17 10.18 10.19 "รายงานจำนวนประมาณการคนไทยในต่างประเทศ 2012" (PDF). consular.go.th. March 5, 2012.
  11. ↑ "MOFA 2017 タイ王国（Kingdom of Thailand）". Ministry of Foreign Affairs (Japan) (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ July 14, 2017.
  12. ↑ "Foreign-born persons living in Sweden - Population by country of birth, age and sex. Year 2000 - 2016". Statistics Sweden. 2017-06-08. สืบค้นเมื่อ 13 July 2017.
  13. ↑ "Population of the United Kingdom by Country of Birth and Nationality 2015". ons.gov.uk. 25 August 2016. สืบค้นเมื่อ February 21, 2017.
  14. ↑ "Bevolking; generatie, geslacht, leeftijd en herkomstgroepering". statline.cbs.nl (ภาษาดัตช์). July 18, 2017.
  15. ↑ "Befolkningen etter innvandringskategori og landbakgrunn (Innvandrere og Norskfødte med innvandrerforeldre)". ssb.no (ภาษานอร์เวย์). 3 March 2016. สืบค้นเมื่อ February 21, 2017.
  16. ↑ "Table P4.8 Overseas Migrant Population 10 Years Old and Over by Country of Origin and Province of Current Residence" (PDF). lsb.gov.la. สืบค้นเมื่อ February 14, 2017.
  17. ↑ "FOLK2 Folketal 1. januar efter køn, alder, herkomst, oprindelsesland og statsborgerskab (1980-2017)". statistikbanken.dk (ภาษาเดนมาร์ก). สืบค้นเมื่อ February 20, 2017.
  18. ↑ "Ethnic origins, 2006 counts, for Canada, provinces and territories". statcan.ca. October 6, 2010.
  19. ↑ "Ständige ausländische Wohnbevölkerung nach Staatsangehörigkeit". bfs.admin.ch (ภาษาเยอรมัน). August 26, 2016.
  20. ↑ "Väestö kielen mukaan". stat.fi (ภาษาฟินแลนด์). April 3, 2017. สืบค้นเมื่อ April 6, 2017.
  21. ↑ "Cittadini Stranieri. Popolazione residente per sesso e cittadinanza al 31 dicembre 2016". Istat (ภาษาอิตาลี). สืบค้นเมื่อ July 14, 2017.
  22. ↑ Cheesman, P. (1988). Lao textiles: ancient symbols-living art. Bangkok, Thailand: White Lotus Co., Thailand.
  23. ↑ Fox, M. (1997). A history of Laos. Cambridge, U.K.: Cambridge University Press.
  24. ↑ Fox, M. (2008). Historical Dictionary of Laos (3rd ed.). Lanham: Scarecrow Press.
  25. ↑ Goodden, C. (1999). Around Lan-na: a guide to Thailand's northern border region from Chiang Mai to Nan. Halesworth, Suffolk: Jungle Books.
  26. ↑ Wijeyewardene, G. (1990). Ethnic groups across national boundaries in mainland Southeast Asia. Singapore: Institute of Southeast Asian Studies.
  27. ↑ ประวัติศาสตร์ชาติไทย, หน้า 36-37
  28. ↑ จดหมายเหตุ ลา ลูแบร์ ราชอาณาจักรสยาม, หน้า 38
  29. ↑ "ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี ว่าด้วยรัฐนิยม ใช้ชื่อประเทศ, ประชาชน และสัญชาติ" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 56 (0 ง): 810. 24 มิถุนายน 2482. สืบค้นเมื่อ 11 กรกฎาคม 2562. {{cite journal}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
  30. ↑ "ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี ว่าด้วยรัฐนิยม ฉบับที่ ๓ เรื่อง การเรียกชื่อชาวไทย" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 56 (0 ง): 1281. 7 สิงหาคม 2482. สืบค้นเมื่อ 11 กรกฎาคม 2562. {{cite journal}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
  31. ↑ "CIA – The World Factbook". Cia.gov. สืบค้นเมื่อ 2012-08-29. 95.9% of 67,497,151 (July 2013 est.)
  32. ↑ Patit Paban Mishra (2010), The History of Thailand, Greenwood, p. 11
  33. ↑ S.N. Desai (1980), Hinduism in Thai Life, Bombay: Popular Prakashan Private
บรรณานกรม
Stub icon

บทความมนุษย์ มานุษยวิทยา และเรื่องที่เกี่ยวข้องนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ไทยสยาม&oldid=9443208"