ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ริชชาร์ท วากเนอร์"
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
ล Potapt ย้ายหน้า ริชชาร์ท วาคเนอร์ ไปยัง ริชชาร์ท วากเนอร์ ทับหน้าเปลี่ยนทาง |
(ไม่แตกต่าง)
|
รุ่นแก้ไขเมื่อ 16:24, 22 เมษายน 2564
ริชชาร์ท วาคเนอร์ Richard Wagner | |
---|---|
วาคเนอร์ในค.ศ. 1871 | |
เกิด | 22 พฤษภาคม ค.ศ. 1813 ไลพ์ซิช ราชอาณาจักรซัคเซิน |
เสียชีวิต | 13 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1883 เวนิส ราชอาณาจักรอิตาลี | (69 ปี)
อาชีพ | คีตกวี, วาทยกร, ผู้กำกับมหรสพ, นักโต้วาที |
สัญชาติ | เยอรมัน |
ลายมือชื่อ |
ริชชาร์ท วาคเนอร์ (เยอรมัน: Richard Wagner) เป็นคีตกวี, วาทยกร, ผู้กำกับมหรสพ และนักโต้วาทีชาวเยอรมัน
ประวัติ
ริชชาร์ท วาคเนอร์ เกิดที่เมืองไลพ์ซิช เมื่อ 22 พฤษภาคม ค.ศ. 1813 เป็นบุตรคนที่เก้าของนายคาร์ล ฟรีดริช วาคเนอร์ (Carl Friedrich Wagner) เสมียนตำรวจเมืองไลพ์ซิช กับนางโยฮันนา โรซีเนอ (Johanna Rosine) ลูกสาวช่างอบขนมปัง นายคาร์ลเสียชีวิตด้วยไข้รากสาดใหญ่ขณะเด็กชายมีอายุเพียงหกเดือน หลังจากนั้น มารดาจึงไปอาศัยอยู่กับนายไกเออร์ เพื่อนของคาร์ลผู้เป็นนักแสดงและนักเขียนบทละคร เชื่อว่าโยฮันนากับไกเออร์สมรสกันในค.ศ. 1814 แต่ไม่ปรากฎหลักฐานในงานทะเบียนของโบสถ์ เธอพาลูกย้ายไปอาศัยที่บ้านไกเออร์ที่เมืองเดรสเดิน เด็กชายริชชาร์ทจึงเติบโตที่นั่นจนมีอายุสิบสี่ปี ซึ่งตลอดที่ผ่านมา เด็กชายมีอีกชื่อว่า วิลเฮล์ม ริชชาร์ท ไกเออร์ (Wilhelm Richard Geyer) วาคเนอร์เกือบจะเชื่อว่านายไกเออร์คือพ่อที่แท้จริงของตนเอง
ความหลงใหลในงานละครของนายไกเออร์เริ่มส่งอิทธิพลต่อลูกบุญธรรมของเขา ในที่สุด วาคเนอร์ก็เริ่มมีส่วนร่วมในการแสดงละครของไกเออร์ ในหนังสือ Mein Leben (ชีวิตของข้าพเจ้า) ซึ่งเป็นอัตชีวิตประวัติของวาคเนอร์ระบุว่าตนเองมักจะมีส่วนร่วมในบททูตสวรรค์ ต่อมาในปลายค.ศ. 1820 วาคเนอร์เข้าศึกษาที่โรงเรียนเมืองโพเซินดอร์ฟ ใกล้กับเดรสเดิน เขามีโอกาสเรียนเปียโนที่นั่นแต่ประสบปัญหาเมื่อต้องเล่นบนบันไดเสียง จึงอาศัยการฝึกฝนแบบฟังด้วยหูมากกว่า
หลังไกเออร์เสียชีวิตในค.ศ. 1821 วาคเนอร์ถูกส่งตัวไปยังโรงเรียนกางเขน (Kreuzschule) ซึ่งเป็นสถาบันการศึกษาของคณะสวดกางเขนเดรสเดิน (Dresdner Kreuzchor) ด้วยทุนทรัพย์จากน้อยชายของไกเออร์ ขณะที่มีอายุเก้าขวบ วาคเนอร์มีโอกาสได้รับชมงานโอเปร่า Der Freischütz ของเวเบอร์และเกิดความประทับใจมาก เขาเริ่มมีความใฝ่ฝันจะเป็นนักเขียนบทละคร บทละครแรกของเขาคือโศกนาฎกรรมที่ชื่อ Leubald ซึ่งเขียนจบในค.ศ. 1826 ขณะที่ยังเรียนอยู่ งานชิ้นนี้ได้รับอิทธิพลอย่างมากจากผลงานของเชกสเปียร์และเกอเทอ เขาเริ่มสนใจดนตรีและร้องขออนุญาตจากครอบครัวให้เขาเรียนดนตรี
ก่อนค.ศ. 1827 ครอบครัวของเขาย้ายกลับมาพำนักที่เมืองไลพ์ซิช ในค.ศ. 1828 วาคเนอร์ในวัยสิบห้าปีได้รับฟังซิมโฟนีหมายเลข 7 และซิมโฟนีหมายเลข 9 ของเบทโฮเฟิน ซึ่งกลายเป็นแรงบันดาลใจหลักให้เขา นอกจากนี้ วาคเนอร์ยังประทับใจมากต่อผลงานเรควีเอ็มของโมทซาร์ท