ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ภาษาจิ่งเผาะ"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Octahedron80 (คุย | ส่วนร่วม) ไม่มีความย่อการแก้ไข |
Octahedron80 (คุย | ส่วนร่วม) ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
| บรรทัด 14: | บรรทัด 14: | ||
|iso2=kac |
|iso2=kac |
||
|lc1=kac|ld1=จิ่งเผาะ |
|lc1=kac|ld1=จิ่งเผาะ |
||
|lc2=sgp|ld2= |
|lc2=sgp|ld2=สิ่งเผาะ |
||
|lc3=tcl|ld3=ตา |
|lc3=tcl|ld3=ตามัน |
||
}} |
}} |
||
'''ภาษาจิ่งเผาะ''' (หรือภาษาจิ่งผ่อ ภาษาจิ่งเปา ภาษาฉิ่งโป ภาษากะชีน) ใช้พูดในรัฐกะชีน ประเทศพม่า และในจีน จนบางครั้งมีผู้เรียกว่าภาษากะชีน เนื่องจากเป็นภาษาของชนชาติจิ่งเผาะ ซึ่งเป็นชนชาติหลักของกลุ่มชนชาติกะชีน นอกจากนี้มีผู้พูดใน[[จีน]]อีกราว 40.000 คน เมื่อพ.ศ. 2542 โดยเฉพาะที่[[เขตปกครองตนเองชนชาติไทและจิ่งพัว เต๋อหง|เขตเต๋อหง]]รวมมีผู้พูดทั้งหมดราว 900,000 คน |
'''ภาษาจิ่งเผาะ''' (หรือภาษาจิ่งผ่อ ภาษาจิ่งเปา ภาษาฉิ่งโป ภาษากะชีน) ใช้พูดในรัฐกะชีน ประเทศพม่า และในจีน จนบางครั้งมีผู้เรียกว่าภาษากะชีน เนื่องจากเป็นภาษาของชนชาติจิ่งเผาะ ซึ่งเป็นชนชาติหลักของกลุ่มชนชาติกะชีน นอกจากนี้มีผู้พูดใน[[จีน]]อีกราว 40.000 คน เมื่อพ.ศ. 2542 โดยเฉพาะที่[[เขตปกครองตนเองชนชาติไทและจิ่งพัว เต๋อหง|เขตเต๋อหง]]รวมมีผู้พูดทั้งหมดราว 900,000 คน |
||
ภาษาจิ่งเผาะเป็นตระกูลภาษาย่อยทิเบต-พม่า สาขาจิ่งเผาะ-โบโด-โกนยัก เป็นภาษามี[[วรรณยุกต์]] [[ชาวไทตุรง]]ใน[[รัฐอัสสัม]]พูดภาษาจิ่งเผาะสำเนียงที่ผสมกับภาษาไทซึ่งเรียกว่าภาษา |
ภาษาจิ่งเผาะเป็นตระกูลภาษาย่อยทิเบต-พม่า สาขาจิ่งเผาะ-โบโด-โกนยัก เป็นภาษามี[[วรรณยุกต์]] [[ชาวไทตุรง]]ใน[[รัฐอัสสัม]]พูดภาษาจิ่งเผาะสำเนียงที่ผสมกับภาษาไทซึ่งเรียกว่าภาษาสิ่งเผาะ ระบบกริยาในภาษาจิ่งเผาะมีการแสดงเครื่องหมายของประธานและกรรมตรง |
||
== อ้างอิง == |
== อ้างอิง == |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 14:06, 22 กุมภาพันธ์ 2564
| ภาษาจิ่งเผาะ | |
|---|---|
| ประเทศที่มีการพูด | พม่า, จีน |
| ภูมิภาค | รัฐกะชีน, เขตปกครองตนเองชนชาติไทและจิ่งเผาะ เต๋อหง, ตำบลหยิงเจียง |
| จำนวนผู้พูด | 900,000[1] (ไม่พบวันที่) |
| ตระกูลภาษา | |
| ระบบการเขียน | อักษรละติน, อักษรพม่า |
| รหัสภาษา | |
| ISO 639-2 | kac |
| ISO 639-3 | มีหลากหลาย:kac – จิ่งเผาะsgp – สิ่งเผาะtcl – ตามัน |
ภาษาจิ่งเผาะ (หรือภาษาจิ่งผ่อ ภาษาจิ่งเปา ภาษาฉิ่งโป ภาษากะชีน) ใช้พูดในรัฐกะชีน ประเทศพม่า และในจีน จนบางครั้งมีผู้เรียกว่าภาษากะชีน เนื่องจากเป็นภาษาของชนชาติจิ่งเผาะ ซึ่งเป็นชนชาติหลักของกลุ่มชนชาติกะชีน นอกจากนี้มีผู้พูดในจีนอีกราว 40.000 คน เมื่อพ.ศ. 2542 โดยเฉพาะที่เขตเต๋อหงรวมมีผู้พูดทั้งหมดราว 900,000 คน
ภาษาจิ่งเผาะเป็นตระกูลภาษาย่อยทิเบต-พม่า สาขาจิ่งเผาะ-โบโด-โกนยัก เป็นภาษามีวรรณยุกต์ ชาวไทตุรงในรัฐอัสสัมพูดภาษาจิ่งเผาะสำเนียงที่ผสมกับภาษาไทซึ่งเรียกว่าภาษาสิ่งเผาะ ระบบกริยาในภาษาจิ่งเผาะมีการแสดงเครื่องหมายของประธานและกรรมตรง
อ้างอิง
| ภาษาราชการ | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| กลุ่มภาษาไท |
| ||||||||||
| ชนกลุ่มน้อย ตามตระกูลภาษา |
| ||||||||||
| ไม่ใช่ภาษาพื้นเมือง |
| ||||||||||
| ภาษามือ | |||||||||||
ภาษาราชการและภาษาที่สำคัญของประเทศสมาชิกอาเซียน | |
|---|---|
| ภาษาราชการ (ประเทศสมาชิก) |  กัมพูชา : ภาษาเขมร •  ไทย : ภาษาไทย •  บรูไน : ภาษามลายู •  พม่า : ภาษาพม่า •  ฟิลิปปินส์ : ภาษาฟิลิปปินส์ • ภาษาอังกฤษ •  มาเลเซีย : ภาษามลายู •  ลาว : ภาษาลาว •  เวียดนาม : ภาษาเวียดนาม •  สิงคโปร์ : ภาษามลายู • ภาษาอังกฤษ • ภาษาจีนมาตรฐาน • ภาษาทมิฬ •  อินโดนีเซีย : ภาษาอินโดนีเซีย |
| ภาษาราชการของประเทศสังเกตการณ์ | |
| ภาษาเฉพาะถิ่นที่สำคัญ | กัมพูชา : ภาษาจาม • ไทย : ภาษามลายูปัตตานี • บรูไน : ภาษามลายูบรูไน • พม่า : ภาษากะเหรี่ยง • ภาษากะชีน • ภาษาไทใหญ่ • ภาษามอญ • ภาษายะไข่ • ภาษาโรฮีนจา • ฟิลิปปินส์ : ภาษาเซบัวโน • ภาษาตากาล็อก • ภาษาอีโลกาโน • ภาษามากินดาเนา • ลาว : ภาษาม้ง • เวียดนาม : ภาษาไทดำ • อินโดนีเซีย : ภาษาชวา • ภาษาซุนดา • ภาษาบาหลี • ภาษาอาเจะฮ์ |
