ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ซิงจงเอี๋ยน"

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Nanblog (คุย | ส่วนร่วม)
จัดทำหน้าวิกินี้ขึ้น
(ไม่แตกต่าง)

รุ่นแก้ไขเมื่อ 00:52, 5 มกราคม 2564

ซิงเสียนเยอะเป้า
ตราสัญลักษณ์ของหนังสือพิมพ์ซิงจงเอี๋ยน
ประเภทหนังสือพิมพ์รายวัน
ขนาดหนังสือพิมพ์ผู้นำ
(Elite Newspaper)
เจ้าของบริษัท ตลาดน้อย จำกัด
ผู้เผยแพร่บริษัท ตลาดน้อย จำกัด
บรรณาธิการผุสดี คีตวรนาฎ (何韻)
คอลัมนิสต์ผุสดี คีตวรนาฎ (何韻), สุเทพ ศุภภัทรานนท์ (林宏)
ก่อตั้งเมื่อ29 มิถุนายน พ.ศ. 2517[1]
นโยบายทางการเมืองสนับสนุนจีนแผ่นดินใหญ่
ภาษาภาษาจีน
สำนักงานใหญ่เลขที่ 1022-30 ถนนเจริญกรุง แขวงตลาดน้อย เขตสัมพันธวงศ์ กรุงเทพมหานคร
ยอดจำหน่าย3,000 ฉบับ[2]

"ซิงจงเอี๋ยน" (พินอิน: Xīn zhōng yuán bào; อักษรโรมัน: New Chinese Daily News) เป็นหนังสือพิมพ์รายวันภาษาจีน ที่ตีพิมพ์จำหน่ายในประเทศไทย

ประวัติ

"ซิงจงเอี๋ยน" ก่อตั้งขึ้นมาครั้งแรกด้วยแรงหนุนของบรรดานักธุรกิจชาวไทยเชื้อสายจีนชื่อดัง เมื่อปี 2481 ในยุคแรกใช้ชื่อว่า "ตงง้วน" ซึ่งอ่านออกเสียงตามภาษาจีนแต้จิ๋ว ในช่วงสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 ถูกญี่ปุ่นเข้าควบคุมกิจการอยู่ 1 ปี เพื่อใช้เป็นกระบอกเสียงให้กับรัฐบาลญี่ปุ่นในช่วงสงคราม เมื่อเข้าสู่ช่วงสงครามกลางเมืองจีน หนังสือพิมพ์ตงง้วนได้ถือนโยบายสายกลาง "แต่เอียงซ้ายนิด ๆ" ทำให้ได้รับความนิยมอย่างสูงในหมู่คนไทยเชื้อสายจีนในขณะนั้น ในเดือนตุลาคม 2501 ได้ปิดตัวลงหลังจากการขึ้นสู่อำนาจของจอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ ซึ่งปิดหนังสือพิมพ์ฉบับนี้ในข้อหา "ซ้ายเกินไป" ตงง้วน กลับมาเปิดใหม่อีกครั้งโดยนายลี่ คี่ ย้งในปี 2517 หลังจากจอมพลถนอม กิตติขจร ออกนอกประเทศ พร้อมกับชื่อที่เปลี่ยนจาก "ตงง้วน" เป็น "ซิงจงเอี๋ยน" ซิง แปลว่า ใหม่ จงเอี๋ยน เป็นคำที่เขียนแบบเดิม ทว่าอ่านออกเสียงแบบจีนกลางแมนดาริน[3]

ต่อมานายผิน คิ้วไพศาล เจ้าของภูเก็ตแฟนตาซี และซาฟารีเวิลด์ ได้ขายกิจการให้นางผุสดี คีตวรนาฎ กระทั่งปี 2538 นายชาตรี โสภณพาณิชย์ เจ้าของธนาคารกรุงเทพ มาขอซื้อหุ้นกว่า 50% จากนางผุสดี และบริหารงานเอง ปัจจุบันนางผุสดียังเป็นผู้ถือหุ้น และเป็นบรรณาธิการผู้พิมพ์ผู้โฆษณา โดยนายชาตรีได้มอบให้ที่ปรึกษาส่วนตัว นายสุเทพ ศุภภัทรานนท์ มาเป็นกรรมการผู้อำนวยการ และบรรณาธิการบริหาร นายชาญศักดิ์ หิรัญสินสุนทร เป็นผู้จัดการทั่วไป[1] โดยนางผุสดีได้กล่าวว่า ตัวเองอายุมากแล้ว ลูกเต้าก็ไม่อยากจะมาทำหนังสือพิมพ์ ทางแบงก์กรุงเทพ ก็อยากจะได้ แล้วตอนนั้นเขาก็มีแผนกภาษาจีน คนรู้ภาษาจีนเยอะ เขาก็ซื้อไปส่วนหนึ่ง 50 เปอร์เซ็นต์ ขณะนี้ดิฉันก็ยังเป็นหุ้นส่วนใหญ่คนหนึ่งแต่ไม่ใช่ใหญ่ที่สุด แบงก์กรุงเทพถือหุ้นใหญ่ที่สุดเป็นเจ้าของหนังสือพิมพ์ซิงจงเอี๋ยน[4]

สถานการณ์ปัจจุบัน

ในปัจจุบัน หนังสือพิมพ์ซิงจงเอี๋ยนตีพิมพ์อยู่ที่ 3,000 ฉบับต่อวัน โดยกระจายส่งไปยังสมาชิกที่บอกรับหนังสือพิมพ์ทั่วประเทศซึ่งทำให้ควบคุมปริมาณการพิมพ์ได้ และแทบจะไม่มีการวางขายตามแผงหนังสือพิมพ์[2][3]

หนังสือพิมพ์ซิงจงเอี๋ยนมีความต่างจากหนังสือพิมพ์ภาษาจีนฉบับอื่น จากการที่หน้าในค่อนข้างจะเน้นในเรื่องของสุขภาพผู้สูงวัย ทานอะไรทำให้อายุยืน ต้องออกกำลังกายอย่างไร ต้องหลีกเลี่ยงอะไร[4] และมีคอลัมน์วิจารณ์การเมืองไทยและสังคมจีนที่รุนแรงและฉุนเฉียว ที่เขียนโดยสุเทพ ศุภภัทรานนท์ ในนามปากกา “及時風” (พินอิน: jíshí fēng) ซึ่งผู้อ่านบางคนที่ยังคงซื้อหนังสือหนังสือพิมพ์ซิงจงเอี๋ยนกล่าวว่าเขายังซื้อหนังสือพิมพ์ฉบับนี้เพื่ออ่านบทความของบุคคลผู้นี้บุคคลเดียว[5]

ผุสดี คีตวรนาฎ ได้ให้สัมภาษณ์กับสำนักข่าวอิศราไว้ว่า กองบรรณาธิการเน้นรับคนจีนจากแผ่นดินใหญ่เข้าทำงาน เพราะเกิดปัญหาขาดแคลนคนทำงาน เป็นผลจากชาวไทยเชื้อสายจีนขาดช่วงในการเรียนภาษาจีน และชาวจีนยูนนานที่มากับกองพล 93 มีจำนวนไม่พอ และบอกถึงคุณลักษณะที่ดีของคนจีนจากแผ่นดินใหญ่ไว้ว่าพวกเขาเพียงแค่เรียนภาษาไทยประมาณ 1 ปี ก็สามารถแปลข่าวจากไทยเป็นจีนได้[6]

หนังสือพิมพ์ซิงจงเอี๋ยนไม่มีนโยบายทำข่าวออนไลน์ มุ่งไปทางคนมีอายุ เพราะไม่ได้ผู้อ่านเท่าไร โดยอ้างถึงกรณีของหนังสือพิมพ์จีนสากล[4]

อ้างอิง