ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ฮิเดยูกิ โอฮาชิ"
ไม่มีความย่อการแก้ไข ป้ายระบุ: แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขขั้นสูงด้วยอุปกรณ์เคลื่อนที่ |
ไม่มีความย่อการแก้ไข ป้ายระบุ: แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขขั้นสูงด้วยอุปกรณ์เคลื่อนที่ |
||
| บรรทัด 28: | บรรทัด 28: | ||
อีก 2 ปีต่อมา โอฮาชิได้ครองแชมป์โลกรุ่นมินิฟลายเวทของ[[สมาคมมวยโลก]] ชนะคะแนน[[ชเว ฮี-ย็อง]] เมื่อ พ.ศ. 2535 แต่พอขึ้นชกป้องกันตำแหน่งครั้งแรกก็เสียแชมป์ให้[[ชนะ ป.เปาอินทร์]] หลังจากนั้น โอฮาชิมีปัญหาเกี่ยวกับดวงตาจนต้องแขวนนวมไปด้วยอายุ 27 ปี |
อีก 2 ปีต่อมา โอฮาชิได้ครองแชมป์โลกรุ่นมินิฟลายเวทของ[[สมาคมมวยโลก]] ชนะคะแนน[[ชเว ฮี-ย็อง]] เมื่อ พ.ศ. 2535 แต่พอขึ้นชกป้องกันตำแหน่งครั้งแรกก็เสียแชมป์ให้[[ชนะ ป.เปาอินทร์]] หลังจากนั้น โอฮาชิมีปัญหาเกี่ยวกับดวงตาจนต้องแขวนนวมไปด้วยอายุ 27 ปี |
||
=== หลังแขวนนวม === |
=== หลังแขวนนวม === |
||
โอฮาชิได้เปิดค่ายมวยที่ |
โอฮาชิได้เปิดค่ายมวยที่โยโกฮามะ และทำงานเป็นเทรนเนอร์และผู้บริหารด้วย โอฮาชิประสบความสำเร็จโดยเป็นเทรนเนอร์ให้กับ[[คัตสึชิเงะ คาวาชิมะ]] จนได้ครองแชมป์โลกของสภามวยโลก ในเดือนมกราคม 2550 โอฮาชิเป็นหัวหน้าเทรนเนอร์ของทีมญี่ปุ่นในการแข่งขัน BOXING GRAND PRIX 2007 ปัจจุบันป็นประธานสมาคมนักมวยเก่าของญี่ปุ่น<ref>{{Cite web|url=http://jpba.gr.jp/greetings.html|title=会長挨拶|year=2010|publisher=Japan Pro Boxing Associations|language=ja|accessdate=March 17, 2011}}</ref> |
||
== เกียรติประวัติ == |
== เกียรติประวัติ == |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 11:31, 22 กันยายน 2563
| ฮิเดยูกิ โอฮาชิ | |
|---|---|
| รุ่น | สตรอว์เวท |
| เกิด | 8 มีนาคม พ.ศ. 2508 โยโกฮามะ |
| ชกทั้งหมด | 24 |
| ชนะ | 19 |
| ชนะน็อก | 12 |
| แพ้ | 5 |
| เสมอ | 0 |
| ค่ายมวย | โยเนกูระยิม |
ฮิเดยูกิ โอฮาชิ (ญี่ปุ่น: 大橋 秀行; โรมาจิ: Ohashi Hideyuki) นักมวยสากลชาวญี่ปุ่น เกิดเมื่อ 8 มีนาคม พ.ศ. 2508 ที่เมืองโยโกฮามะ จังหวัดคานางาวะ ประเทศญี่ปุ่น สถิติการชก 24 ครั้ง ชนะ 19 (น็อค 12) แพ้ 5 เป็นนักมวยสากลที่ครองแชมป์โลกรุ่นสตอร์วเวทสองสมัย
ประวัติ
โอฮาชิเริ่มชกมวยตั้งแต่เรียนจบวิทยาลัย เริ่มชกมวยเมื่อ พ.ศ. 2528 ได้ครองแชมป์ญี่ปุ่นรุ่นไลท์ฟลายเวท และขึ้นชิงแชมป์โลกของสภามวยโลกเมื่อ พ.ศ. 2529 แต่เป็นฝ่ายแพ้น็อก ชัง ช็อน-กู ในยกที่ 5 โอฮาชิกลับมาครองแชมป์ญี่ปุ่นรุ่นเดิมเมื่อ พ.ศ. 2531 และขึ้นชิงแชมป์โลกกับชัง ช็อง-กู อีกในปีนั้น ผลปรากฏว่าเป็นฝ่ายแพ้น็อกในยกที่ 8 ต่อมา ใน พ.ศ. 2533 โอฮาชิขึ้นชิงแชมป์โลกรุ่นสตอร์วเวทของสภามวยโลกจากชเว จอม-ฮวันที่เพิ่งคว้าแชมป์ไปจากนภา เกียรติวันชัย ปรากฏว่าคราวนี้ โอฮาชิเป็นฝ่ายชนะน็อก ได้ครองแชมป์โลก แต่ป้องกันตำแหน่งได้ครั้งเดียวก็เสียแชมป์ แพ้น็อก ริการ์โด โลเปซ ยก 5
อีก 2 ปีต่อมา โอฮาชิได้ครองแชมป์โลกรุ่นมินิฟลายเวทของสมาคมมวยโลก ชนะคะแนนชเว ฮี-ย็อง เมื่อ พ.ศ. 2535 แต่พอขึ้นชกป้องกันตำแหน่งครั้งแรกก็เสียแชมป์ให้ชนะ ป.เปาอินทร์ หลังจากนั้น โอฮาชิมีปัญหาเกี่ยวกับดวงตาจนต้องแขวนนวมไปด้วยอายุ 27 ปี
หลังแขวนนวม
โอฮาชิได้เปิดค่ายมวยที่โยโกฮามะ และทำงานเป็นเทรนเนอร์และผู้บริหารด้วย โอฮาชิประสบความสำเร็จโดยเป็นเทรนเนอร์ให้กับคัตสึชิเงะ คาวาชิมะ จนได้ครองแชมป์โลกของสภามวยโลก ในเดือนมกราคม 2550 โอฮาชิเป็นหัวหน้าเทรนเนอร์ของทีมญี่ปุ่นในการแข่งขัน BOXING GRAND PRIX 2007 ปัจจุบันป็นประธานสมาคมนักมวยเก่าของญี่ปุ่น[1]
เกียรติประวัติ
- แชมป์ญี่ปุ่นรุ่นไลท์ฟลายเวท (2529 – 2531)
- แชมป์โลกรุ่นสตรอว์เวท WBC และ Lineal
- ชิง 7 กุมภาพันธ์ 2533 ชนะน็อก ชเว จอม-ฮวัน ยก 9 ที่ ญี่ปุ่น
- ป้องกันแชมป์ครั้งที่ 1, 8 มิถุนายน 2533 ชนะคะแนน นภา เกียรติวันชัย ที่ ญี่ปุ่น
- เสียแชมป์ 25 ตุลาคม 2533 แพ้น็อก ริการ์โด โลเปซ ยก 5 ที่ ญี่ปุ่น
- แชมป์โลกรุ่นมินิฟลายเวท WBA
- ชิง 14 ตุลาคม 2535 ชนะคะแนน ชเว ฮี-ย็อง ที่ ญี่ปุ่น
- เสียแชมป์ 10 กุมภาพันธ์ 2536 แพ้คะแนน ชนะ ป.เปาอินทร์ ที่ ญี่ปุ่น
- เคยชิงแชมป์โลกต่อไปนี้แต่ไม่สำเร็จ
- ชิงแชมป์โลกรุ่นไลท์ฟลายเวท WBC เมื่อ 14 ธันวาคม 2529 แพ้น็อก ชัง ช็อน-กู ยก 5 ที่ เกาหลีใต้
- ชิงแชมป์โลกรุ่นไลท์ฟลายเวท WBC เมื่อ 27 มิถุนายน 2531 แพ้น็อก ชัง ช็อน-กู ยก 8 ที่ ญี่ปุ่น
อ้างอิง
- สถิติการชก boxrec.com (อังกฤษ)