ผลต่างระหว่างรุ่นของ "แกงมัสมั่น"
พิสูจน์อักษรและปรับปรุงการเขียนอ้างอิง |
เพิ่มเนื้อหา ป้ายระบุ: แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่ |
||
| บรรทัด 1: | บรรทัด 1: | ||
{{Infobox |
{{Infobox food |
||
| name = แกงมัสมั่น |
| name = แกงมัสมั่น |
||
| image = |
| image = Kaeng matsaman kai.JPG |
||
| |
| image_size = 250px |
||
| caption = แกงมัสมั่นไก่ |
|||
| alternate_name = |
| alternate_name = |
||
| country = |
| country = {{THA}} |
||
| region = |
| region = |
||
| creator = |
| creator = |
||
| course = [[อาหารหลัก]] |
| course = [[อาหารจานหลัก]] |
||
| |
| type = แกง |
||
| served = |
|||
| main_ingredient = [[กะทิ]] [[มันฝรั่ง]] [[กระวาน|ใบกระวาน]] [[ยี่หร่า|เม็ดยี่หร่า]] [[โป๊ยกั้ก]] [[น้ำปลา]] และเนื้อสัตว์ |
|||
| main_ingredient = [[เนื้อสัตว์]] ([[เนื้อวัว]], [[เป็ด|เนื้อเป็ด]] หรือ[[เนื้อไก่]]) หรือ[[เต้าหู้]], [[กะทิ]], [[หัวหอม]], [[ถั่วลิสง]] หรือ [[มะม่วงหิมพานต์]], [[มันฝรั่ง]], [[ใบกระวาน]], [[ยี่หร่า|เม็ดยี่หร่า]], [[อบเชย]], [[โป๊ยกั้ก]], [[น้ำตาลปี๊บ]], [[น้ำปลา]], [[พริก]], [[มะขาม|มะขามเปียก]] |
|||
| variations = |
| variations = |
||
| calories = |
| calories = |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 10:15, 8 กันยายน 2563
 แกงมัสมั่นไก่ | |
| ประเภท | แกง |
|---|---|
| มื้อ | อาหารจานหลัก |
| แหล่งกำเนิด |  ไทย |
| ส่วนผสมหลัก | เนื้อสัตว์ (เนื้อวัว, เนื้อเป็ด หรือเนื้อไก่) หรือเต้าหู้, กะทิ, หัวหอม, ถั่วลิสง หรือ มะม่วงหิมพานต์, มันฝรั่ง, ใบกระวาน, เม็ดยี่หร่า, อบเชย, โป๊ยกั้ก, น้ำตาลปี๊บ, น้ำปลา, พริก, มะขามเปียก |
แกงมัสมั่น เป็นอาหารประเภทแกงที่ได้รับอิทธิพลมาจากอาหารมลายู ชาวไทยมุสลิมเรียกแกงชนิดนี้ว่า ซาละหมั่น แกงมัสมั่นแบบมุสลิมไทยออกรสหวานในขณะที่ตำรับดั้งเดิมของชาวมุสลิมออกรสเค็มมัน[1] ในไทยมีวิธีการทำสองแบบคือ แบบไทย น้ำพริกแกงมี พริกแห้ง ข่า ตะไคร้ หอม กระเทียม ลูกผักชี ยี่หร่า ดอกจันทน์ กานพลู ปรุงรสให้หวานนำ เค็มและอมเปรี้ยว เป็นแกงมีน้ำมากเพื่อรับประทานกับข้าว อีกแบบเป็นแบบมุสลิม น้ำขลุกขลิก ใช้จิ้มขนมปังหรือโรตี ในน้ำพริกแกงไม่ใส่ข่า ตะไคร้ ส่วนผสมที่เป็นพริกแห้ง หอม กระเทียม ถั่วลิสงจะทอดก่อน ใส่ผงลูกผักชี ยี่หร่า ใส่มันฝรั่ง บางสูตรใส่มะเขือยาว ก่อนจะมีมันฝรั่งมาปลูกแพร่หลายในไทย จะนิยมใส่มันเทศ[2] สันนิษฐานว่าคำว่า "มัสมั่น" มาจากภาษาเปอร์เซียคำว่า مسلمان (มุสลิมมาน) ซึ่งหมายถึง ชาวมุสลิม[3]
แกงมัสมั่นจัดเป็นอาหารชนิดแรกที่ปรากฏในกาพย์เห่เรือชมเครื่องคาวหวาน พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย ในช่วงต้นกรุงรัตนโกสินทร์ ความว่า
| ๏ แกงไก่มัสมั่นเนื้อ | นพคุณ พี่เอย | |
| หอมยี่หร่ารสฉุน | เฉียบร้อน | |
| ชายใดบริโภคภุญช์ | พิศวาส หวังนา | |
| แรงอยากยอหัตถ์ข้อน | อกให้หวนแสวง ๚ | |
| — กาพย์เห่เรือชมเครื่องคาวหวาน[4] | ||
แกงมัสมั่นแบบชาวมุสลิมปักษ์ใต้ ต่างจากการปรุงแกงมัสมั่นของชาวไทยภาคกลางคือ จะไม่ทำเป็นน้ำพริกแกงมัสมั่น แต่จะผสมลูกผักชีป่น ยี่หร่าป่น พริกป่นอินเดียและพริกไทยป่นไว้เป็นผงเครื่องแกง จากนั้นจึงนำลงไปผัดกับน้ำมันที่เจียวหัวหอมแล้ว ส่วนแกงมัสมั่นแบบมลายู-ชวา จะใส่กานพลู อบเชย ลงไปผัดกับน้ำมันและหอมแดงจนหอม แล้วจึงใส่พริกป่นอินเดีย ลูกผักชีป่น ยี่หร่าป่น พริกไทยป่นลงไปผัดให้เข้ากัน นอกจากนั้นยังใส่มะพร้าวคั่ว ผงขมิ้น ดอกไม้จีนและหน่อไม้จีนด้วย
เว็บไซต์ CNNGo ได้จัดอันดับ 50 เมนูอาหารที่อร่อยที่สุดในโลกโดยการลงคะแนนเสียงทางเฟซบุ๊ก ปรากฏว่า แกงมัสมั่นได้รับเลือกให้เป็นอาหารที่อร่อยที่สุดในโลก[5]
ดูเพิ่ม
อ้างอิง
- ↑ อบเชย อิ่มสบาย (2547). นิดดา หงษ์วิวัฒน์ (บ.ก.). อาหารมุสลิม. กรุงเทพฯ: แสงแดด. p. 14. ISBN 9749665031.
- ↑ สุมล ว่องวงศ์ศรี (2557). จานอร่อยจากปู่ย่า สูตรโบราณ ๑๐๐ ปี. กรุงเทพฯ: สารคดี. p. 17. ISBN 9786167767307.
- ↑ ช่วงพิชิต, ธีรนันท์ (เมษายน 2544). "ตามรอย สำรับแขกคลองบางหลวง". สารคดี. No. 194. ISSN 0857-1538.
- ↑ พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย (รัชกาลที่ ๒). "กาพย์เห่เรือชมเครื่องคาวหวานและงานนักขัตฤกษ์" – โดยทาง วิกิซอร์ซ.
- ↑ CNNGo staff (2011-07-21). "World's 50 best foods". CNN Travel. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-01-06.
{{cite web}}: Cite ไม่รู้จักพารามิเตอร์ว่างเปล่า :|1=(help)
แหล่งข้อมูลอื่น
- ญดา ศรีเงินยวง; ชนิรัตน์ สำเร็จ, แกงไทย, 300 หน้า, กรุงเทพฯ: แสงแดด, ตุลาคม 2556, ISBN 9786162845178
- David Thompson, Classic Thai Cuisine, 145 pages, Berkeley, California: Ten Speed Press, September 1993, ISBN 0-89815-563-0
- Joe Cummings, Lonely Planet World Food Thailand, 288 pages, London: Lonely Planet Publications, March 2000, ISBN 978-1-86450-026-4