สถาปัตยกรรมสมัยฟื้นฟูศิลปวิทยา

Tempietto di San Pietro in Montorio (ค.ศ. 1502) โรม โดย โดนาโต ดันเจโล บรามันเต (Donato d'Angelo Bramante) Bramante เป็นวัดที่สร้างบนที่นักบุญปีเตอร์สิ้นชีวิด

มหาวิหารเซนต์ปีเตอร์ โรม ประเทศอิตาลี

สถาปัตยกรรมฟื้นฟูศิลปวิทยา หรือ สถาปัตยกรรมเรอเนซองส์ (ภาษาอังกฤษ: Renaissance architecture) เป็นคำที่บรรยายลักษณะสถาปัตยกรรมตะวันตกที่เริ่มราวต้นคริสต์ศตวรรษที่15 ถึงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 17 โดยบางประเทศในทวีปยุโรปที่มีการหันมาฟื้นฟูความสนใจเกี่ยวกับปรัชญากรีก และ โรมันโบราณ และวัตถุนิยม

สถาปัตยกรรมเรอเนซองส์จะเน้นความมีความสมมาตร (symmetry) ความได้สัดส่วน (proportion) การใช้รูปทรงเรขาคณิต (geometry) และลักษณะที่ปรากฏในสถาปัตยกรรมคลาสสิค เช่นสถาปัตยกรรมสมัย โรมัน การวางโครงสร้างจะเป็นไปอย่างมีแบบแผนไม่ว่าจะเป็นเสา หรือ คานรับเสา และการใช้ซุ้มโค้งครึ่งวงกลม การใช้โดม มุข (niche) หรือ aedicule ซึ่งสิ่งต่างๆเหล่านี้เข้ามาแทนที่จะเป็นแบบตรงกันข้ามกับรูปทรงที่ซับซ้อนและไม่เป็นระเบียบ (irregular profile) ที่เป็นที่นิยมของสิ่งก่อสร้างแบบกอธิค

สถาปนิกคนแรกที่เริ่มแบบแผนของสถาปัตยกรรมเรอเนซองส์คือ ฟีลิปโป บรูเนลเลสกี (Filippo Brunelleschi) หลังจากนั้นไม่นานก็แพร่หลายไปทั่วประเทศอิตาลี ฝรั่งเศส เยอรมันนี อังกฤษ รัสเซีย และประเทศอื่นๆ

ข้อมูลเพิ่มเติม

• ศิลปะฟื้นฟูศิลปวิทยา

แหล่งข้อมูลอื่น

• Renaissance Architecture in Great Buildings Online