ผลต่างระหว่างรุ่นของ "สถานีย่อย:แพทยศาสตร์/บทความแนะนำ2"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ลไม่มีความย่อการแก้ไข |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
| บรรทัด 1: | บรรทัด 1: | ||
[[ภาพ:EM of influenza virus.jpg|100px|right|ไวรัสไข้หวัดใหญ่ ขยายประมาณ 100,000 เท่า]] |
|||
[[ภาพ:ZES endo.jpg|100px|right|แผลเปื่อยลำไส้เล็กส่วนต้นจากซอลลิงเจอร์-เอลลิสัน ซินโดรม]] |
|||
'''[[กลุ่มอาการซอลลิงเจอร์-เอลลิสัน]]''' (Zollinger-Ellison syndrome) คือ[[โรค]]ที่เกิดจากความผิดปกติของฮอร์โมน[[แกสตริน]]ที่เพิ่มขึ้น ทำให้[[กระเพาะอาหาร]]หลั่ง[[กรดไฮโดรคลอริก]]ออกมามากเกินไป ซึ่งมีสาเหตุมาจาก[[เนื้องอก]]ตรงบริเวณส่วนบนของ[[ตับอ่อน]]และส่วนต้นของ[[ลำไส้เล็ก]]ที่เป็นอวัยวะที่ทำหน้าที่ผลิตฮอร์โมนแกสตริน ซึ่งระดับของฮอร์โมนที่สูงจึงก่อให้เกิดการหลั่งกรดมากเกินไป สาเหตุของการเกิดเนื้องอกอาจเกิดจากการติดเชื้อ[[ไวรัส]]ในกระเพาะ หรือรับ[[ยา]]ที่ทำให้เกิดโรคกระเพาะเช่น[[เคมีบำบัด]]มะเร็ง มีการอักเสบจาก[[เม็ดเลือดขาว]]ชนิด[[อีโอซิโนฟิล]]ในกระเพาะ และการที่เยื่อบุในกระเพาะแบ่งตัวมากผิดปกติ ผู้ป่วยที่เป็นโรคนี้จะมีอาการปวดบริเวณช่องท้องและท้องร่วง หรืออาจไม่มีอาการแสดงก็ได้ <small>[[โรคเนื้องอกที่เกิดจากการหลั่งกรดผิดปกติ|อ่านต่อ...]]</small> |
|||
'''[[ไข้หวัดใหญ่]]'''เป็น[[การติดเชื้อ|โรคติดเชื้อ]]ที่เกิดจากไวรัสไข้หวัดใหญ่ อาการอาจมีได้ตั้งแต่เบาถึงรุนแรง [[อาการ]]ที่พบบ่อย ได้แก่ ไข้สูง คัดจมูก เจ็บคอ ปวดกล้ามเนื้อ ปวดศีรษะ ไอ จามและรู้สึกเหนื่อย<ref name="WHO2014" /> ตรงแบบอาการเหล่านี้เริ่มสองวันหลังสัมผัสไวรัสและส่วนใหญ่กินเวลาไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์ ทว่า อาการไออาจกินเวลานานเกินสองสัปดาห์ได้ ในเด็ก อาจมีอาการท้องร่วงและอาเจียนด้วย แต่พบน้อยในผู้ใหญ่ อาการท้องร่วงและอาเจียนพบบ่อยกว่าใน[[กระเพาะอาหารและลำไส้อักเสบ]] ซึ่งเป็นคนละโรคกัน และบางทีเรียกกันผิด ๆ ว่า "หวัดลงกระเพาะ" หรือ "หวัด 24 ชั่วโมง" ภาวะแทรกซ้อนของไข้หวัดใหญ่อาจได้แก่ ปอดบวมไวรัส, ปอดบวมแบคทีเรียทุติยภูมิ, [[โพรงอากาศอักเสบ|โพรงอากาศติดเชื้อ]], และการทรุดของปัญหาสุขภาพเดิมอย่าง[[โรคหืด]]หรือ[[ภาวะหัวใจวาย]] <small>[[ไข้หวัดใหญ่|อ่านต่อ...]]</small> |
|||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 14:44, 22 กรกฎาคม 2563
ไข้หวัดใหญ่เป็นโรคติดเชื้อที่เกิดจากไวรัสไข้หวัดใหญ่ อาการอาจมีได้ตั้งแต่เบาถึงรุนแรง อาการที่พบบ่อย ได้แก่ ไข้สูง คัดจมูก เจ็บคอ ปวดกล้ามเนื้อ ปวดศีรษะ ไอ จามและรู้สึกเหนื่อย[1] ตรงแบบอาการเหล่านี้เริ่มสองวันหลังสัมผัสไวรัสและส่วนใหญ่กินเวลาไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์ ทว่า อาการไออาจกินเวลานานเกินสองสัปดาห์ได้ ในเด็ก อาจมีอาการท้องร่วงและอาเจียนด้วย แต่พบน้อยในผู้ใหญ่ อาการท้องร่วงและอาเจียนพบบ่อยกว่าในกระเพาะอาหารและลำไส้อักเสบ ซึ่งเป็นคนละโรคกัน และบางทีเรียกกันผิด ๆ ว่า "หวัดลงกระเพาะ" หรือ "หวัด 24 ชั่วโมง" ภาวะแทรกซ้อนของไข้หวัดใหญ่อาจได้แก่ ปอดบวมไวรัส, ปอดบวมแบคทีเรียทุติยภูมิ, โพรงอากาศติดเชื้อ, และการทรุดของปัญหาสุขภาพเดิมอย่างโรคหืดหรือภาวะหัวใจวาย อ่านต่อ...
- ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อWHO2014