รายพระนามสุลต่านแห่งออตโตมัน

รายพระนาม

№	สุลต่าน	พระรูป	เริ่มรัชกาล	สิ้นรัชกาล	ตราพระปรมาภิไธยทูกรา	หมายเหตุ
สถาปนาจักรวรรดิ (1299 – 1453)
1	ออสมันที่ 1 ĠĀZĪ (ขุนศึก)		ราว. 1299	ราว. 1326	—	โอรส เอตูกรุล เบย์ กับสตรีไม่ปรากฏนาม ทรงราชย์ตลอดพระชนม์ชีพ
2	ออร์ฮานที่ 1 ĠĀZĪ (ขุนศึก)		c. 1326	1362		โอรสออสมันที่ 1 กับ มัลฮัน ฮาตุน. ทรงราชย์ตลอดพระชนม์ชีพ
3	มูราดที่ 1 SULTAN-İ AZAM (สุลต่านผู้สูงส่งที่สุด) HÜDAVENDİGÂR (ผู้เป็นที่รักยิ่งจากพระเจ้า) ŞEHÎD (ผู้พลีชีพ)		1362	15 มิถุนายน 1389		โอรสออร์ฮานกับนิลูเฟอร์ ฮาตุน. ทรงราชย์ตลอดพระชนม์ชีพ ถูกปลงพระชนม์ในยุทธการที่โคโซโว.
4	บาเยซิดที่ 1 SULTAN-İ RÛM (สุลต่านแห่งจักรวรรดิโรมัน) YILDIRIM (ผู้ส่องแสง)		15 มิถุนายน 1389	20 กรกฎาคม 1402		โอรสมูรัดที่ 1 กับกึลซิเซค ฮาตุน. ถูกจับเป็นเชลยใน ยุทธการอักการา (สิ้นรัชกาลโดยพฤตินัย); สวรรคตขณะถูกคุมขัง ณ อักเซฮีร์ ใน 8 มีนาคม 1403.
ช่วงว่างระหว่างรัชกาล (20 กรกฎาคม 1402 – 5 กรกฎาคม 1413)
—	อิซา เซเลบี สุลต่านร่วมอนาโตเลีย		1403–1405 (สุลต่านแห่งอนาโตเลียตะวันตก)	1406	—	หลัง ยุทธการที่อังการา ใน 20 กรกฎาคม 1402, อิซา เซเลบี แพ้ มูซา เซเลบี และ เริ่มควบคุมภาคตะวันตกของอนาโตเลีย ดินแดนของจักรวรรดิในเวลาราว 2 ปี พ่ายแพ้ เมห์เหม็ด เซเลบิ ในการศึก ณ อุลุบัต ใน 1405 ถูกปลงพระชนม์ใน 1406
—	อีเมียร์ (อาเมียร์) สุไลยมาน เซเลบี ปฐมสุลต่านแห่งรูเมเลีย		20 กรกฎาคม 1402	17 กุมภาพันธ์ 1411	—	รับพระยศ สุลต่าน รูเมเลีย สำหรับจักรวรรดิในยุโรป ยุคสมัยสั้น ๆ หลังออตโตมันพ่าย ยุทธการอังการา ใน 20 กรกฎาคม 1402 ถูกปลงพระชนม์ 17 กุมภาพันธ์ 1411.
—	มูซา เซเลบี สุลต่านรูเมเลียที่ 2		18 กุมภาพันธ์ 1411	5 กรกฎาคม 1413	—	รับพระยศ สุลต่านรูเมเลีย สำหรับจักรวรรดิในยุโรป 18 กุมภาพันธ์ 1411,หลัง สุไลมาน เซเลบี. ถูกปลงพระชนม์ 5 กรกฎาคม 1413 โดย กองทัพเมห์เหม็ด เซเลบี ในยุทธการ Çamurlu Derbent ใกล้ ซาโมคอฟ ใน บัลแกเรีย.
—	เมห์เหม็ด เซเลบี สุลต่านอนาโตเลีย		1403–1406 (สุลต่านแห่งดินแดนอนาโตเลียตะวันออก)’’ 1406–1413 (สุลต่าน อนาโตเลีย)	5 กรกฎาคม 1413	—	ได้รับการควบคุมทางด้านตะวันออกของดินแดน อนาโตเลีย ในฐานะสุลต่านร่วม หลังจากความพ่ายแพ้ ยุทธการที่อังการาใน 20 กรกฎาคม 1402. แพ้ อีซา เซเลบี ในยุทธการ ณ อูลูบัต ใน 1405. ทรงเป็นผู้ปกครองภูมิภาคอนาโตเลียแห่งจักรวรรดิออตโตมันแต่เพียงผู้เดียว หลังอีซาสิ้นพระชนม์ใน 1406. รับพระยศ สุลต่านออตโตมัน เมห์เหม็ดที่ 1 ข่าน หลัง มูซา สิ้นพระชนม์ ณ 5 กรกฎาคม 1413.
รัฐสุลต่านฟื้นฟู
5	เมห์เหม็ดที่ 1 ÇELEBİ (ผู้อ่อนโยน) KİRİŞÇİ (lit. The Bowstring Maker for his support)		5 กรกฎาคม 1413	26 มีนาคม 1421		โอรสบาเยซิดที่ 1 และเดฟเลต ฮาตุน. ทรงราชย์ตลอดพระชนม์ชีพ
6	มูรัดที่ 2 KOCA (มหาราช)		25 มิถุนายน 1421	1444		โอรสเมห์เหม็ดที่ 1 กับ เอมิเน ฮาตุน; สละราชสมบัติให้โอรส เมห์เหม็ดที่ 2.
7	เมห์เหม็ดที่ 2 FĀTİḤ (ผู้พิชิต) فاتح		1444	1446		โอรสมูรัดที่ 2 กับ ฮูมา ฮาตุน. ถวายบัลลังก์ให้พระราชบิดาหลังจากที่ขอให้พระองค์กลับสู่อำนาจพร้อมกับภัยคุกคามที่เพิ่มขึ้นจากจานิสซารี
(6)	มูรัดที่ 2 KOCA (มหาราช)		1446	3 กุมภาพันธ์ 1451		รัชกาลที่ 2; ถูกบังคับให้กลับมาทรงราชย์เพื่อปราบปรามกบฏจานิสซารี ทรงราชย์ตลอดพระชนม์ชีพ
การขยายตัวของจักรวรรดิ (1453 – 1550)
(7)	เมห์เหม็ดที่ 2 KAYSER-İ RÛM (ซีซาร์แห่งโรมัน) FĀTİḤ (ผู้พิชิต) فاتح		3 กุมภาพันธ์ 1451	3 พฤษภาคม 1481		รัชกาลที่ 2; การพิชิตคอนสแตนติโนเปิล ใน 1453; ทรงราชย์ตลอดพระชนม์ชีพ
8	บาเยซิดที่ 2 VELÎ (นักบุญ)		19 พฤษภาคม 1481	25 เมษายน 1512		โอรสเมห์เหม็ดที่ 2 กึลบาฮาร์ ฮาตุน สละราชสมบัติ สวรรคตใกล้ไดดีโมเตโค ใน 26 พฤษภาคม 1512.
9	เซลิมที่ 1 YAVUZ (ผู้แข็งแกร่ง) Hadim'ul Haramain'ish-Sharifain (ผู้รับใช้แห่งเมกกะและเมดีนะ)		25 เมษายน 1512	21 กันยายน 1520		โอรสบาเยซิดที่ 2 กับ กึลบาฮาร์ ฮาตุน ทรงราชย์ตลอดพระชนม์ชีพ
10	สุไลยมานที่ 1 MUHTEŞEM (ผู้สง่างาม) or KANÛNÎ (ผู้พระราชทานกฎหมาย) قانونى		30 กันยายน 1520	6 หรือ 7 กันยายน 1566		โอรสเซลิมที่ 1 กับฮัฟซา สุลต่าน; ทรงราชย์ตลอดพระชนม์ชีพ
การปฏิรูปจักรวรรดิออตโตมัน (1550 – 1700)
11	เซลิมที่ 2 SARI (บลอนด์) MEST (ขี้เมา)		29 กันยายน 1566	21 ธันวาคม 1574		โอรสสุไลยมานที่ 1 กับ เฮอเรม สุลต่าน ทรงราชย์ตลอดพระชนม์ชีพ
12	มูรัดที่ 3		22 ธันวาคม 1574	16 มกราคม 1595		โอรสเซลิมที่ 2 กับ นูร์บานู สุลต่าน ทรงราชย์ตลอดพระชนม์ชีพ
13	เมห์เหม็ดที่ 3 ADLÎ (ผู้เที่ยงธรรม)		27 มกราคม 1595	20 หรือ 21 ธันวาคม 1603		โอรสมูรัดที่ 3 กับ ซาฟีเย สุลต่าน ทรงราชย์ตลอดพระชนม์ชีพ
14	อะเหม็ดที่ 1 BAḪTī (ผู้โชคดี)		21 ธันวาคม 1603	22 พฤศจิกายน 1617		โอรสเมห์เหม็ดที่ 3 กับ ฮันดัน สุลต่าน; ทรงราชย์ตลอดพระชนม์ชีพ
15	มุสตาฟาที่ 1 DELİ (ผู้วิปลาส)		22 พฤศจิกายน 1617	26 กุมภาพันธ์ 1618		โอรสเมห์เหม็ดที่ 3 กับ ฮาลิเม สุลต่าน; ถูกถอดจากราชสมบัติจากการเสียจริตให้พระภาคิไนยออสมันที่ 2
16	ออสมานที่ 2 GENÇ (ผู้เยาว์) ŞEHÎD (ผู้พลีชีพ) شهيد		26 กุมภาพันธ์ 1618	19 พฤษภาคม 1622		โอรสอะเหม็ดที่ 1 กับมาห์ฟิรุซ ฮาตุน; ถูกถอดในการจลาจลของจานิสซารี ใน19 พฤษภาคม 1622; ถูกปลงพระชนม์ 20 พฤษภาคม 1622 โดยแกรนด์วิเชียร์ คารา ดาวุด ปาชา
(15)	มุสตาฟาที่ 1 DELİ (ผู้วิปลาส)		20 พฤษภาคม 1622	10 กันยายน 1623		รัชกาลที่ 2; กลับมาทรงราชย์หลัง ออสมันที่ 2 ถูกปลงพระชนม์ ถูกถอดเนื่องจากเสียพระจริต ทรงถูกคุมพระองค์จนกระทั่งสวรรคตที่อิสตันบุล 20 มกราคม 1639
17	มูรัดที่ 4 SAHİB-Î KIRAN ผู้พิชิตแบกแดด ĠĀZĪ (นักรบ) غازى		10 กันยายน 1623	8 หรือ 9 กุมภาพันธ์ 1640		โอรสอะเหม็ดที่ 1 กับโคเซม สุลต่าน. ทรงราชย์ตลอดพระชนม์ชีพ
18	อิบราฮิม DELİ (ผู้วิปลาส) ผู้พิชิตครีต ŞEHÎD		9 กุมภาพันธ์ 1640	8 สิงหาคม 1648		โอรสอะเหม็ดที่ 1 กับโคเซม สุลต่าน; ถูกถอดใน 8 สิงหาคม 1648 ในการยึดอำนาจโดย ชีค อุล-อิสลาม ถูกรัดพระศอจนสวรรคตที่อิสตันบุลใน 18 สิงหาคม 1648 ตามคำสั่งแกรนด์วิเชียร์ เมฟเลวี เมห์เหม็ด ปาชา (Sofu Mehmed Pasha).
19	เมห์เหม็ดที่ 4 AVCI (ผู้ล่า) ĠĀZĪ (นักรบ) غازى		8 สิงหาคม 1648	8 พฤศจิกายน 1687		โอรสอิบราฮิมกับตุรฮาน สุลต่าน; ถูกถอด ณ 8 พฤศจิกายน 1687 เนื่องจากจักรวรรดิออตโตมันแพ้ การศึกที่โมฮักส์ครั้งที่ 2; สวรรคต ณ เอดีร์เน ใน 6 มกราคม 1693.
20	สุไลยมานที่ 2 ĠĀZĪ (นักรบ)		8 พฤศจิกายน 1687	22 มิถุนายน 1691		โอรสอิบราฮิมกับอาซุบ สุลต่าน; ทรงราชย์ตลอดพระชนม์ชีพ
21	อะเหม็ดที่ 2 ḪĀN ĠĀZĪ (เจ้าชายนักรบ)		22 มิถุนายน 1691	6 กุมภาพันธ์ 1695		โอรสอิบราฮิมกับมูอัซเซส สุลต่าน; ทรงราชย์ตลอดพระชนม์ชีพ.
22	มุสตาฟาที่ 2 ĠĀZĪ (นักรบ)		6 กุมภาพันธ์ 1695	22 สิงหาคม 1703		โอรสเมห์เหม็ดที่ 4 กึลนุส สุลต่าน; ถูกถอด ณ 22 สิงหาคม 1703 โดยกบฏ จานิสซารี ในนาม เหตุการณ์เอดรีเน สวรรคตที่อิสตันบุล ณ 8 มกราคม 1704.
ยุคหยุดนิ่งและการปฏิรูปจักรวรรดิ (1700 – 1827)
23	อะเหม็ดที่ 3 สุลต่านสมัยทิวลิป ĠĀZĪ (ขุนศึก)		22 สิงหาคม 1703	1 หรือ 2 ตุลาคม 1730		โอรสเมห์เหม็ดที่ 4 กับ กึลนุส สุลต่าน; ถูกถอดเนื่องจากการกบฏของพวกจานิสซารีนำโดย เปโตรนา ฮาลิล สวรรคต 1 กรกฎาคม 1736.
24	มาห์หมุดที่ 1 ĠĀZĪ (นักรบ) KAMBUR (ผู้หลังค่อม)		2 ตุลาคม 1730	13 ธันวาคม 1754		โอรสมุสตาฟาที่ 2 กับ ซาลิฮา สุลต่าน; ทรงราชย์ตลอดพระชนม์ชีพ
25	ออสมานที่ 3 SOFU (ผู้มีความศรัทธา)		13 ธันวาคม 1754	29 หรือ 30 ตุลาคม 1757		โอรสมุสตาฟาที่ 2 กับ เซสุวาร์ สุลต่าน; ทรงราชย์ตลอดพระชนม์ชีพ
26	มุสตาฟาที่ 3 YENİLİKÇİ (ผู้สร้างนวัตกรรมแรก)		30 ตุลาคม 1757	21 มกราคม 1774		โอรสอะเหม็ดที่ 3 กับ มิฮ์ริซาร์ คาดึน; ทรงราชย์ตลอดพระชนม์ชีพ
27	อับดุลฮามิดที่ 1 Abd ūl-Hāmīd (ผู้รับใช้พระเจ้า) ISLAHATÇI (ผู้ปรับปรุง) ĠĀZĪ (ขุนศึก)		21 มกราคม 1774	6 หรือ 7 เมษายน 1789		โอรสอะเหม็ดที่ 3 กับ เซอร์มิ คาดิน; ทรงราชย์ตลอดพระชนม์ชีพ
28	เซลิมที่ 3 BESTEKÂR (คีตกวี) NİZÂMÎ (เจ้าระเบียบ) ŞEHÎD (ผู้พลีชีพ)		7 เมษายน 1789	29 พฤษภาคม 1807		โอรสมุสตาฟาที่ 3 กับ มิฮ์ริชาห์ สุลต่าน ถูกถอดจากราชสมบัติจากการปฏิวัติเจเนสซารีนำโดยคาบักซิ มุสตาฟา เพื่อต้านการปฏิรูปของพระองค์ ถูกปลงพระชนม์ที่อิสตันบุล 28 กรกฎาคม 1808 ตามคำสั่งของสุลต่านมุสตาฟาที่ 4
29	มุสตาฟาที่ 4		29 พฤษภาคม 1807	28 กรกฎาคม 1808		โอรสอับดุลฮามิดที่ 1 กับซิเนเพอร์เวอร์ สุลต่าน; ถูกถอดในการกบฏนำโดย อัลเดมาร์ มุสตาฟา ปาชา ถูกปลงพระชนม์ที่อิสตันบุล 17 พฤศจิกายน 1808 ตามคำสั่งของสุลต่านมาห์หมุดที่ 2
จักรวรรดิออตโตมันสมัยใหม่ (1827 – 1908)
30	มาห์หมุดที่ 2 İNKILÂPÇI (นักปฏิรูป) ĠĀZĪ (ขุนศึก)		28 กรกฎาคม 1808	1 กรกฎาคม 1839		โอรสอับดุลฮามิดที่ 1 กับนักซิดิล สุลต่าน (พระชนนีบุญธรรม); ยกเลิก จานิสซารี สืบเนื่องมาจาก เหตุการณ์มหามงคล ใน 1826; ทรงราชย์ตลอดพระชนม์ชีพ
31	อับดุลเมจิดที่ 1 TANZİMÂTÇI (The Strong Reformist or The Advocate of Reorganization) ĠĀZĪ (ขุนศึก)		1 กรกฎาคม 1839	25 มิถุนายน 1861		โอรสมาห์หมุดที่ 2 กับเบซมีอาเลียม สุลต่าน ประกาศพระบรมราชโองการ( Hatt-ı Sharif) แห่งกึลฮาเน (Tanzimât Fermânı) ที่เปิดตัวสมัย Tanzimat ของการปฏิรูปและการปรับโครงสร้างองค์กรใน 3 พฤศจิกายน 1839 ตามคำสั่งนักปฏิรูป แกรนด์วิเชียร์ มุสตาฟา ระชิด ปาชา รับรองIslâhat Hatt-ı Hümayun (พระบรมราชโองการ) (Islâhat Fermânı) ใน 18 กุมภาพันธ์ 1856; ทรงราชย์ตลอดพระชนม์ชีพ
32	อับดุลลาซิซ BAḪTSIZ (ผู้โชคร้าย) ŞEHĪD (ผู้พลีชีพ)		25 มิถุนายน 1861	30 พฤษภาคม 1876		โอรสมาห์หมุดที่ 2 กับ เปอร์เนฟนิยาล สุลต่าน ถูกถอดโดยคณะเสนาบดี; ถูกพบว่าสวรรคต (อัตวินิบาตกรรมหรือปลงพระชนม์) 5 วันต่อมา
33	มูรัดที่ 5		30 พฤษภาคม 1876	31 สิงหาคม 1876		โอรสอับดุลเมจิดที่ 1 กับเซฟเคฟซา คาดึน; ถูกถอดเนื่องประชวรทางจิต ถูกคุมพระองค์ในวังซิราอัน สวรรคต 29 สิงหาคม 1904.
34	อับดุลฮามิดที่ 2 Ulû Sultân Abd ūl-Hāmīd Khan (The Sublime Khan)		31 สิงหาคม 1876	27 เมษายน 1909		โอรสอับดุลเมจิดที่ 1 กับติริมูจกัน คาดึน ต่อมาเป็นราชบุตรบุญธรรม เปเรสตู คาดึน). มีพระราชานุญาตอย่างไม่เต็มพระทัยให้ตั้งสมัยปฐมรัฐธรรมนูญ ใน 23 พฤศจิกายน 1876 และทรงระงับใน 13 กุมภาพันธ์ 1878; ถูกบีบให้ฟื้นฟูสมัยรัฐธรรมนูญที่ 2 ใน 3 กรกฎาคม 1908 ถูกถอดใน เหตุการณ์ 31 มีนาคม (ใน 13 เมษายน 1909) ถูกคุมพระองค์ในพระราชวังเบย์เลอร์เบยี จนสวรรคต ณ 10 กุมภาพันธ์ 1918
35	เมห์เหม็ดที่ 5 REŞÂD (Rashād) (ผู้ตามทางที่แท้จริง)		27 เมษายน 1909	3 กรกฎาคม 1918		โอรสอับดุลเมจิดที่ 1 กับกุลซีมาล คาดึน; ทรงราชย์ในฐานะ หุ่นเชิดของเมห์เหม็ด ตาลัต, อิสมาอิล เอนเวอร์ และ อะเหม็ด ซีมาล ปาชา จนสวรรคต
36	เมห์เหม็ดที่ 6 VAHDETTİN (Wāhīd ād-Dīn) (The Unifier of Dīn (Islam) หรือ เอนกชนแห่ง อิสลาม)		4 กรกฎาคม 1918	1 พฤศจิกายน 1922		โอรสอับดุลเมจิดที่ 1 กับกูลุสตู ฮานึม; ระบอบสุลต่านถูกล้มเลิก; ลี้ภัยจาก คอนสแตนติโนเปิล (ปัจจุบัน อิสตันบุล) ใน 17 พฤศจิกายน 1922; สวรรคตขณะลี้ภัยในซานเรโม, อิตาลี ใน 16 พฤษภาคม 1926.
คอลีฟะฮ์ ภายใต้สาธารณรัฐ (1 พฤศจิกายน 1922 – 3 มีนาคม 1924)
—	อับดุลเมจิดที่ 2		18 พฤศจิกายน 1922	3 มีนาคม 1924	—	โอรสอับดุลลาซิซที่ 1 กับ เฮนาริดิล คาดึน ได้รับเลือกเป็น คอลิฟะฮ์ โดย TBMM; ลี้ภัยหลังการล้มเลิกระบอบคอลิฟะฮ์; สวรรคตที่ปารีส, ฝรั่งเศส ใน 23 สิงหาคม 1944.

ดูเพิ่ม

• จักรวรรดิออตโตมัน
• ประเทศตุรกี

แหล่งข้อมูลอื่น

• [1]