ผลต่างระหว่างรุ่นของ "สวอนส์"
สร้างขึ้นโดยการแปลหน้า "Swans (band)" |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 35: | บรรทัด 35: | ||
ตั้งแต่ปี 1990 ผลงานทั้งหมดของสวอนส์ได้ถูกเผยแพร่โดยค่าย[[ยังก็อดส์เรคอร์ดส]]ที่จิราเป็นผู้ก่อตั้งเอง |
ตั้งแต่ปี 1990 ผลงานทั้งหมดของสวอนส์ได้ถูกเผยแพร่โดยค่าย[[ยังก็อดส์เรคอร์ดส]]ที่จิราเป็นผู้ก่อตั้งเอง |
||
ในปี 2010 จิราได้กลับมาตั้งวงใหม่โดยที่ไม่มีจาร์โบ พร้อมกับได้มีการจัดเดินสายแสดงสดไปทั่วโลก |
ในปี 2010 จิราได้กลับมาตั้งวงใหม่โดยที่ไม่มีจาร์โบ พร้อมกับได้มีการจัดเดินสายแสดงสดไปทั่วโลก โดยที่พวกเขาได้ออกอัลบั้มไปทั้งหมดสี่อัลบั้ม ซึ่งผลงานชุดไตรภาคอย่าง''[[เดอะเซียร์]]'' ''[[ทูบีไคนด์]]''และ''[[เดอะโกลว์อิงแมน]]''ล้วนได้รับคำชื่นชมล้นหลาม<ref><ref name="Final shows"><ref name="Final shows2">{{cite web|url=https://www.facebook.com/SwansOfficial/posts/10156578518251978|title=Final shows|publisher=Facebook post|date=September 7, 2017|accessdate=September 9, 2017}}</ref> โดยหลั งจากที่วงนั้นได้ถูกพักในปี 2017 ในปี 2019 จิราได้ออกอัลบั้มใหม่ ''[[ลีฟวิงมีนนิง]]'' |
||
== ประวัติ == |
== ประวัติ == |
||
บรรทัด 52: | บรรทัด 52: | ||
เคนได้เปรียบเทียบสวอนส์กับตำนานบลูส์อย่างเชสเตอร์ เอร์เน็ตต์ หรือที่รู้จักกันในชื่อ[[ฮาวลินวูลฟ์]] <ref name="''Greed'' review"><ref name="''Greed'' review" /></ref> เพราะเพลงของพวกเขานั้นมักจะมีการตั้งฐานมาจากการเล่น[[ริฟฟ์]]เพียงริฟฟ์เดียว <ref name="''Greed'' review" /> เพลงของเบอร์เน็ตต์บางเพลงโดยเฉพาะเพลงที่เบอร์เน็ตต์เขียนเองนั้นมีโครงสร้างและคุณภาพที่คล้ายคลึงกัน ดนตรีในช่วงแรกของพวกเขาถูกตรึงโดยเสียง[[กีตาร์]]ที่ช้าและกดดัน พร้อมกับการตีกลองที่ดุดันและหนักหน่วง และคำร้องที่น่ากลัว เต็มไปด้วยความเกลียดชังและรุนแรงของจิรา (ที่เขาได้รับแรงบันดาลใจจาก[[ฌอง เกเนต์]]และ[[มาร์กี เดอ ซาด]]) ที่มักจะตะโกนหรือกระทั่งเหห่าในขณะทำหน้าที่นักร้องนำ นักวิจารณ์ได้กล่าวว่าดนตรีในช่วงแรกของสวอนส์นั้น "ก้าวร้าวเกินคำบรรยาย" <ref name="''Greed'' review" /> |
เคนได้เปรียบเทียบสวอนส์กับตำนานบลูส์อย่างเชสเตอร์ เอร์เน็ตต์ หรือที่รู้จักกันในชื่อ[[ฮาวลินวูลฟ์]] <ref name="''Greed'' review"><ref name="''Greed'' review" /></ref> เพราะเพลงของพวกเขานั้นมักจะมีการตั้งฐานมาจากการเล่น[[ริฟฟ์]]เพียงริฟฟ์เดียว <ref name="''Greed'' review" /> เพลงของเบอร์เน็ตต์บางเพลงโดยเฉพาะเพลงที่เบอร์เน็ตต์เขียนเองนั้นมีโครงสร้างและคุณภาพที่คล้ายคลึงกัน ดนตรีในช่วงแรกของพวกเขาถูกตรึงโดยเสียง[[กีตาร์]]ที่ช้าและกดดัน พร้อมกับการตีกลองที่ดุดันและหนักหน่วง และคำร้องที่น่ากลัว เต็มไปด้วยความเกลียดชังและรุนแรงของจิรา (ที่เขาได้รับแรงบันดาลใจจาก[[ฌอง เกเนต์]]และ[[มาร์กี เดอ ซาด]]) ที่มักจะตะโกนหรือกระทั่งเหห่าในขณะทำหน้าที่นักร้องนำ นักวิจารณ์ได้กล่าวว่าดนตรีในช่วงแรกของสวอนส์นั้น "ก้าวร้าวเกินคำบรรยาย" <ref name="''Greed'' review" /> |
||
''[[ฟิลธ์]]'' (1983) คือสตูดิโออัลบั้มชุดแรกของวง มีความโดดเด่นในการตีกลองที่"กัดกร่อน"และมักจะเปลี่ยนจังหวะอยู่บ่อยครั้ง ร่วมด้วยการเล่นดนตรีที่เหมือนกับการเล่นดนตรี[[เฮฟวีเมทัล]]ในระดับความเร็วต่ำสุด |
''[[ฟิลธ์]]'' (1983) คือสตูดิโออัลบั้มชุดแรกของวง มีความโดดเด่นในการตีกลองที่"กัดกร่อน"และมักจะเปลี่ยนจังหวะอยู่บ่อยครั้ง ร่วมด้วยการเล่นดนตรีที่เหมือนกับการเล่นดนตรี[[เฮฟวีเมทัล]]ในระดับความเร็วต่ำสุด นักวิจารณ์บางคนได้กล่าวว่าสวอนส์เป็นเหมือน"สิ่งใหม่ที่ไม่เคยมีมาก่อนในดนตรี" <ref name="''Filth'' review" /> ''ฟิลธ์'' เป็นอัลบั้มชุดแรกที่มีนักกีตาร์[[นอร์แมน เวสต์เบิร์ก|นอร์แมนเวสต์เบิร์ก]] ผู้ซึ่งจะมีบทบาทสำคัญในวง และจะปรากฏในอัลบั้มสตูดิโอทุกอัลบั้มถนอกจากชุด[[เลิฟออฟไลฟ์|''เลิฟออฟไลฟ์'']] <ref name="''Filth'' review" /> |
||
อัลบั้มชุดที่สอง''[[ค็อป (อัลบั้ม)|ค็อป]]'' และอีพี[[ยังก็อด (อีพี)|''ยังก็อด'']] ถูกปล่อยออกมาในปี 1984 โดยเดิมที่นั้น''ยังก็อด'' ยังเป็นผลงานที่ไม่ได้มีการตั้งชื่อเอาไว้ ทำให้มีการตั้งชื่อกันเองในหมู่แฟนเพลง เช่น "ไอครอวล์ด (I Crawled)" หรือชื่ออันฉาวโฉ่อย่าง "เรปปิงอะสเลฟ (Raping A Slave)" อีพีชุดนี้มักจะถูกสับสนกับอัลบั้มชุดแรกของพวกเขา โดย''ค็อป''ยังคงความหนักหน่วงแบบที่''ฟิลธ์''เคยมี ในยุคนี้สวอนส์มีจิราร้องนำ เวสต์เบิร์กเล่นกีตาร์ [[แฮร์รี ครอสบี]]เล่นกีตาร์เบสร่วมกับจิรา และ[[โรลี มอซิมันน์]]เล่นกลอง โดยในช่วงนี้ เสียงร้องของจิราได้เปลี่ยนไปเล็กน้อย โดยได้ปรากฎการร้องแบบไพเราะและช้าลง แม้ว่าเสียงคำรามดุดันจะยังคงอยู่ก็ตาม บางเพลงในอีพีโดยเฉพาะ "ยังก็อด" และ "ไอครอวล์ด" มีทำนองร้อแท้จริงถ้าเป็นพื้นฐานให้ความสำคัญกับเสียงของการเผยแพร่ในอนาคต |
อัลบั้มชุดที่สอง''[[ค็อป (อัลบั้ม)|ค็อป]]'' และอีพี[[ยังก็อด (อีพี)|''ยังก็อด'']] ถูกปล่อยออกมาในปี 1984 โดยเดิมที่นั้น''ยังก็อด'' ยังเป็นผลงานที่ไม่ได้มีการตั้งชื่อเอาไว้ ทำให้มีการตั้งชื่อกันเองในหมู่แฟนเพลง เช่น "ไอครอวล์ด (I Crawled)" หรือชื่ออันฉาวโฉ่อย่าง "เรปปิงอะสเลฟ (Raping A Slave)" อีพีชุดนี้มักจะถูกสับสนกับอัลบั้มชุดแรกของพวกเขา โดย''ค็อป''ยังคงความหนักหน่วงแบบที่''ฟิลธ์''เคยมี ในยุคนี้สวอนส์มีจิราร้องนำ เวสต์เบิร์กเล่นกีตาร์ [[แฮร์รี ครอสบี]]เล่นกีตาร์เบสร่วมกับจิรา และ[[โรลี มอซิมันน์]]เล่นกลอง โดยในช่วงนี้ เสียงร้องของจิราได้เปลี่ยนไปเล็กน้อย โดยได้ปรากฎการร้องแบบไพเราะและช้าลง แม้ว่าเสียงคำรามดุดันจะยังคงอยู่ก็ตาม บางเพลงในอีพีโดยเฉพาะ "ยังก็อด" และ "ไอครอวล์ด" มีทำนองร้อแท้จริงถ้าเป็นพื้นฐานให้ความสำคัญกับเสียงของการเผยแพร่ในอนาคต |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 09:32, 14 มิถุนายน 2563
สวอนส์ | |
---|---|
การแสดงสดของวงที่วอร์ซอว์ในเดือนธันวาคม 2010. จากซ้ายไปขวา: คริสตอฟ ฮาห์น เล่นกีตาร์นั่งตัก ไมเคิล จิรา เล่นกีตาร์ ธอร์ แฮร์ริส เล่นเครื่องกระทบ คริสโตเฟอร์ พราฟดิกา เล่นเบส และนอร์แมน เวสต์เบิร์ก เล่นกีตาร์ ฟิล พูลีโอ เล่นกลองอยู่หลังกลองชุด | |
เว็บไซต์ | younggodrecords |
สวอนส์เป็นวงดนตรีเอกซ์เพอร์ริเมนทอลร็อก สัญชาติอเมริกันที่ก่อตั้งขึ้นในปี 1982 โดยนักร้องนักแต่งเพลงและนักดนดรีชื่อว่าไมเคิล จิรา วงนี้นับว่าเป็นวงดนตรีในเครือของกลุ่มดนตรีแนวโนเวฟไม่กี่วงที่ยังคงดำรงอยู่ได้เป็นเวลานาน และเป็นวงเดียวที่สามารถอยู่ได้นานถึงสามทศวรรษ วงนี้เป็นที่รู้จักจากการที่มีการพัฒนาดนตรีของดนเองไปในทิศทางต่าง ๆ ในหลายแนว เช่น นอยส์ร็อก โพสต์พังก์ อินดัสเทรียล และโพสต์ร็อก ในช่วงระยะแรกนั้น พวกเขาเป็นที่รู้จักในฐานะวงที่มีดนตรีอันเข้มข้นและรุนแรง และคำร้องที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังเผ่าพันธุ์มนุษย์ โดยในปี 1986 นักร้องหญิงชื่อว่าจาร์โบได้เข้ามาร่วมวง ทำให้แนวเพลงของวงเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงจากโนเวฟมาเป็นกอทิกร็อก แล้วจากนั้นจึงกลายเป็นโพสต์พังก์และโพสต์ร็อก เธอได้กลายเป็นสมาชิกประจำของวงร่วมกับจิราและมือกีตาร์นอร์แมน เวสต์เบิร์กจนกระทั่งยุบวงในปี 1997 หลังจากที่มีการวางแผงอัลบั้มซาวด์แทร็กส์ทูเดอะไบลนด์
ตั้งแต่ปี 1990 ผลงานทั้งหมดของสวอนส์ได้ถูกเผยแพร่โดยค่ายยังก็อดส์เรคอร์ดสที่จิราเป็นผู้ก่อตั้งเอง
ในปี 2010 จิราได้กลับมาตั้งวงใหม่โดยที่ไม่มีจาร์โบ พร้อมกับได้มีการจัดเดินสายแสดงสดไปทั่วโลก โดยที่พวกเขาได้ออกอัลบั้มไปทั้งหมดสี่อัลบั้ม ซึ่งผลงานชุดไตรภาคอย่างเดอะเซียร์ ทูบีไคนด์และเดอะโกลว์อิงแมนล้วนได้รับคำชื่นชมล้นหลามอ้างอิงผิดพลาด: ไม่มีการปิด </ref>
สำหรับป้ายระบุ <ref>
โดยหลั งจากที่วงนั้นได้ถูกพักในปี 2017 ในปี 2019 จิราได้ออกอัลบั้มใหม่ ลีฟวิงมีนนิง
ประวัติ
ช่วงแรก (1982-1985)
อิทธิพลเบื้องต้น
ไมเคิล จิราได้กล่าวว่า "หงส์" คือคำที่จำกัดความของดนตรีที่เขาต้องการทำมากที่สุด อ้างอิงผิดพลาด: ไม่มีการปิด </ref>
สำหรับป้ายระบุ <ref>
โดยเหตุผลว่า "หงส์เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีรูปร่างที่งดงาม ที่มาด้วยนิสัยอันเกรี้ยวกราดรุนแรง " [1]
สมาชิกรุ่นแรกของสวอนส์นั้นประกอบไปด้วยจิราเป็นมือเบสและร้องนำ โจนาธาน เคนเล่นกลอง ซู ฮาเนลเล่นกีตาร์ โมโจเล่นเครื่องกระทบ โดยในช่วงนี้วงยังมีมือเบสคนที่สองที่หมุนเวียนแยู่กับวงเป็นระยะสั้นๆ ได้แก่ แดน บรอวน์ จอน เทสส์เลอร์(เล่นเครื่องกระทบและลูปเทปด้วย)และเธอร์สตัน มัวร์ที่ต่อมาจะออกจากวงไปก่อตั้งวงโซนิกยูท อ้างอิงผิดพลาด: ไม่มีการปิด </ref>
สำหรับป้ายระบุ <ref>
ผลงานชุดเดียวของวงที่มีฮาเนลอยู่ในรายชื่อผู้ร่วมสร้างสรรค์คือผลงานชุดรวมเพลง บอดีทูบอดี, จ็อบทูจ็อบ แต่ทั้งนี้ ในอัลบั้มไม่ได้ระบุว่าเธอเล่นเพลงใด เคนได้กล่าวว่า "ซูเป็นนักกีตาร์ที่น่ากลัวที่สุดที่เราเคยได้พบเจอในนิวยอร์ก เธอเป็นคนที่น่าเหลือเชื่อสุดๆ " อ้างอิงผิดพลาด: ไม่มีการปิด </ref>
สำหรับป้ายระบุ <ref>
ในเวลาต่อมาฮาเนลได้ถูกแทนที่โดยบ็อบ เพซโซลา อ้างอิงผิดพลาด: ไม่มีการปิด </ref>
สำหรับป้ายระบุ <ref>
ผู้และในช่วงนั้นก็ได้มีนักแซกโซโฟนชื่อแดเนียล กัลลี-ดัวนีจากวงอาวอง-การ์ดชื่อทรานส์มิชชันเข้ามาร่วมวงด้วย [2] ในปี 1982 สวอนส์ได้ออกผลงานอีพีชุดแรกที่ตั้งตามชื่อวง ซึ่งผลงานอีพีชุดนี้มีความแตกต่างทางด้านดนตรีจากผลงานในช่วงต่อๆ ไปของวง[2] โดยนักวิจารณ์ได้กล่าวว่าเสียงกีตาร์ที่เน้นหนักไปในการทำให้เสียงแตกทำให้นึกถึงวงโพสต์พังก์เช่นวงจอยดิวิชัน แต่ในเวลาต่อมา ดนตรีของวงก็ได้เปลี่ยนไปเป็นการเล่นคอร์ดแบบซ้ำไปซ้ำมาแบบบลูส์ ในขณะที่อิทธิพลของดนตรีแจ๊สและจังหวะอันแปลกประหลาดที่เป็นเอกลักษณ์ของดนตรีโนเวฟในช่วงปลายทศวรรษ 1970 ก็ได้ค่อยๆ จางหายไปหลังจากมีการออกอัลบั้มชุดที่สอง ค็อป ในปี 1984
รูปแบบดนตรีในช่วงต้น
เคนได้เปรียบเทียบสวอนส์กับตำนานบลูส์อย่างเชสเตอร์ เอร์เน็ตต์ หรือที่รู้จักกันในชื่อฮาวลินวูลฟ์ อ้างอิงผิดพลาด: ไม่มีการปิด </ref>
สำหรับป้ายระบุ <ref>
เพราะเพลงของพวกเขานั้นมักจะมีการตั้งฐานมาจากการเล่นริฟฟ์เพียงริฟฟ์เดียว [3] เพลงของเบอร์เน็ตต์บางเพลงโดยเฉพาะเพลงที่เบอร์เน็ตต์เขียนเองนั้นมีโครงสร้างและคุณภาพที่คล้ายคลึงกัน ดนตรีในช่วงแรกของพวกเขาถูกตรึงโดยเสียงกีตาร์ที่ช้าและกดดัน พร้อมกับการตีกลองที่ดุดันและหนักหน่วง และคำร้องที่น่ากลัว เต็มไปด้วยความเกลียดชังและรุนแรงของจิรา (ที่เขาได้รับแรงบันดาลใจจากฌอง เกเนต์และมาร์กี เดอ ซาด) ที่มักจะตะโกนหรือกระทั่งเหห่าในขณะทำหน้าที่นักร้องนำ นักวิจารณ์ได้กล่าวว่าดนตรีในช่วงแรกของสวอนส์นั้น "ก้าวร้าวเกินคำบรรยาย" [3]
ฟิลธ์ (1983) คือสตูดิโออัลบั้มชุดแรกของวง มีความโดดเด่นในการตีกลองที่"กัดกร่อน"และมักจะเปลี่ยนจังหวะอยู่บ่อยครั้ง ร่วมด้วยการเล่นดนตรีที่เหมือนกับการเล่นดนตรีเฮฟวีเมทัลในระดับความเร็วต่ำสุด นักวิจารณ์บางคนได้กล่าวว่าสวอนส์เป็นเหมือน"สิ่งใหม่ที่ไม่เคยมีมาก่อนในดนตรี" [4] ฟิลธ์ เป็นอัลบั้มชุดแรกที่มีนักกีตาร์นอร์แมนเวสต์เบิร์ก ผู้ซึ่งจะมีบทบาทสำคัญในวง และจะปรากฏในอัลบั้มสตูดิโอทุกอัลบั้มถนอกจากชุดเลิฟออฟไลฟ์ [4]
อัลบั้มชุดที่สองค็อป และอีพียังก็อด ถูกปล่อยออกมาในปี 1984 โดยเดิมที่นั้นยังก็อด ยังเป็นผลงานที่ไม่ได้มีการตั้งชื่อเอาไว้ ทำให้มีการตั้งชื่อกันเองในหมู่แฟนเพลง เช่น "ไอครอวล์ด (I Crawled)" หรือชื่ออันฉาวโฉ่อย่าง "เรปปิงอะสเลฟ (Raping A Slave)" อีพีชุดนี้มักจะถูกสับสนกับอัลบั้มชุดแรกของพวกเขา โดยค็อปยังคงความหนักหน่วงแบบที่ฟิลธ์เคยมี ในยุคนี้สวอนส์มีจิราร้องนำ เวสต์เบิร์กเล่นกีตาร์ แฮร์รี ครอสบีเล่นกีตาร์เบสร่วมกับจิรา และโรลี มอซิมันน์เล่นกลอง โดยในช่วงนี้ เสียงร้องของจิราได้เปลี่ยนไปเล็กน้อย โดยได้ปรากฎการร้องแบบไพเราะและช้าลง แม้ว่าเสียงคำรามดุดันจะยังคงอยู่ก็ตาม บางเพลงในอีพีโดยเฉพาะ "ยังก็อด" และ "ไอครอวล์ด" มีทำนองร้อแท้จริงถ้าเป็นพื้นฐานให้ความสำคัญกับเสียงของการเผยแพร่ในอนาคต
สมาชิก
ปัจจุบัน
- ไมเคิล จิรา - กีตาร์ ร้องนำ (1982-1997, 2010-2017, 2019- ปัจจุบัน)
- คริสโตฟ ฮาห์น - กีตาร์ กีตาร์นั่งตัก (1988–1991, 2010–2017, 2019- ปัจจุบัน)
- ธอร์ แฮร์ริส - กลอง เพอร์คัชชัน ไวบราโฟน ขิมตอก, คีย์บอร์ด (2010–2016, 2017, 2019- ปัจจุบัน)
- คริสโตเฟอร์ พราฟดิกา - กีตาร์เบส (2010-2017, 2019- ปัจจุบัน)
- ฟิล พูลีโอ - กลอง เพอร์คัชชัน ขิมตอก (1995-1997, 2010-2017, 2019- ปัจจุบัน)
- พอล วอลฟิสข์ - คีย์บอร์ด (2016–2017, 2019- ปัจจุบัน)
- นอร์แมน เวสต์เบิร์ก - กีต้าร์ ร้องประสาน (1983-1995, 2010-2017, 2019- ปัจจุบัน)
- แลร์รี มัลลินส์ - กลอง เมลโลตรอน เครื่องกระทบ ไวบราโฟน ร้องประสาน (1995-1996, 2019- ปัจจุบัน)
- โยโย รอห์ม - กีตาร์เบส ดับเบิลเบส คีย์บอร์ด ร้องประสาน (2019- ปัจจุบัน)
สมาชิกเดินสาย
- เบน ฟรอสต์ - ซินธีไซเซอร์ เมลโลตรอน กีตาร์ (2020- ปัจจุบัน)
- ดานา เช็ชเตอร์ - กีตาร์เบส กีตาร์นั่งตัก คีย์บอร์ด (2020- ปัจจุบัน)
อดีตสมาชิก
- แดน บรอว์น – เบส (1982)
- บิล บรอนสัน – เบส (1995–1997)
- แฮร์รี ครอสบี – เบส (1983–1984)
- แอนทอน เฟียร์ – กลอง (1991)
- แดเนียล กัลลี-ดัวนี – แซกโซโฟน (1982)
- โจ โกลด์ริง – เบส (1995–1997)
- โรนัลโด กอนซาเลซ – กลอง (1986–1987)
- ซุ ฮาเนล – กีตาร์ (1982)
- จาร์โบ – คัย์บอร์ด ร้องนำ ร้องประสาน เปียโน (1984–1997, 2012)
- โจนาธาน เคน – กลอง (1982–1983)
- อัลจิส คีซิส – เบส (1986–1995)
- ซามี คัมพูไลเนน – เบส (1988)
- โมโจ – เพอร์คัชชัน ลูปเทป (1982)
- เธอร์สตัน มัวร์ – เบส (1982)
- เวอร์จิล มัวร์ฟิลด์ – กลอง (1989)
- โรลี มอซิมันน์ – กลอง (1983–1984)
- อิวาน นาเฮม – กลอง (1982, 1986)
- เท็ด พาร์สันส์ – กลอง (1985–1987)
- บ็อบ เพซโซลา – กลอง (1982–1983)
- บิล รีฟลิน – กลอง (1993–1996; รับเชิญ 2010–2014)
- วินนี ซินญอเรลลี – กลอง (1991–1992)
- คลินต์ สตีลล์ – กีตาร์ (1990–1997)
- จอน เทสส์เลอร์ – เบส เพอร์คัชชัน ลูปเทป (1982)
- เจนนี เวด – เบส (1991)
เส้นเวลา
ผลงาน
สตูดิโออัลบั้ม
- ฟิลธ์ (Filth, 1983)
- ค็อป (Cop, 1984)
- กรีด (Greed, 1986)
- โฮลีมันนี (Holy Money, 1986)
- ชิลเดร็นออฟก็อด (Children of God, 1987)
- เดอะเบิร์นนิงเวิลด์ (The Burning World, 1989)
- ไวท์ไลท์ฟรอมเดอะเมาธ์ออฟอินฟินิตี (White Light from the Mouth of Infinity, 1991)
- เลิฟออฟไลฟ์ (Love of Life, 1992)
- เดอะเกรทแอนไนฮิเลเตอร์ (The Great Annihilator, 1995)
- ซาวด์แทร็กสฟอร์เดอะไบลนด์ (Soundtracks for the Blind, 1996)
- มายฟาเธอร์วิลไกด์มีอัพอะโรปทูเดอะสกาย (My Father Will Guide Me up a Rope to the Sky, 2010)
- เดอะเซียร์ (The Seer, 2012)
- ทูบีไคนด์ (To Be Kind, 2014)
- เดอะโกลว์อิงแมน (The Glowing Man, 2016)
- ลีฟวิงมีนนิง (Leaving Meaning, 2019)
หมายเหตุ
อ้างอิง
- ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>
ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อmajestic
- ↑ 2.0 2.1 อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>
ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อNobody Knows No Wave
- ↑ 3.0 3.1 อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>
ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อGreed review
- ↑ 4.0 4.1 อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>
ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อFilth review