ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ท่าอากาศยานนานาชาติโกตากีนาบาลู"

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เรียกดูประวัติแบบโต้ตอบ
← การแก้ไขก่อนหน้าการแก้ไขถัดไป →
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
เห็นภาพข้อความวิกิ
Qqjdwqu7 (คุย | ส่วนร่วม)
การแก้ไข 211 ครั้ง
Qqjdwqu7 (คุย | ส่วนร่วม)
การแก้ไข 211 ครั้ง
บรรทัด 135: บรรทัด 135:
|-
|-
|​}
|​}

=== เส้นทางการบิน ===
{{Col-begin|width=100%}}
{{Col-1-of-2}}
{|class="wikitable sortable" style="font-size:89%;width:; align=center"
|+ '''เส้นทางการบินระหว่างประเทศ<br/>เรียงตามความถี่ของเที่ยวบิน'''
|- bgcolor=darkgrey
! อันดับ !! จุดหมายปลายทาง !! ความถี่ต่อสัปดาห์
|-
| 1
| {{ธง|ฮ่องกง}} [[ท่าอากาศยานนานาชาติฮ่องกง|ฮ่องกง]]
| 28
|-
| 2
| {{ธง|สิงคโปร์}} [[ท่าอากาศยานสิงคโปร์ชางงี|สิงคโปร์]]
| 17
|-
| 3
| {{ธง|เกาหลีใต้}} [[ท่าอากาศยานนานาชาติอินช็อน|โซล-อินช็อน]]
| 13
|-
| 4
| {{ธง|ไต้หวัน}} [[ท่าอากาศยานนานาชาติไต้หวันเถาหยวน|ไทเป-เถาหยวน]]
| 13
|-
| 5
| {{flagicon|บรูไน}} [[ท่าอากาศยานนานาชาติบรูไน|บันดาร์เซอรีเบอกาวัน]]
| 13
|-
| 6
| {{ธง|ฟิลิปปินส์}} [[ท่าอากาศยานนานาชาตินินอย อะควิโน|มะนิลา]]
| 10
|-
| 7
| {{ธง|จีน}} [[เซินเจิ้น]]
| 9
|-
| 8
| {{ธง|จีน}} [[กว่างโจว]]
| 7
|-
| 9
| {{ธง|จีน}} [[หางโจว]]
| 7
|-
| 10
| {{ธง|อินโดนีเซีย}} [[ท่าอากาศยานนานาชาติซูการ์โน-ฮัตตา|จาการ์ตา-ซูการ์โน-ฮัตตา]]
| 3
|-
| 11
| {{ธง|อินโดนีเซีย}} [[ท่าอากาศยานนานาชาติงูระห์ไร|เดนปาซาร์]]
| 3
|-
| 12
| {{ธง|ญี่ปุ่น}} [[ท่าอากาศยานนานาชาตินะริตะ|โตเกียว-นะริตะ]]
| 3
|-
| 13
| {{ธง|ออสเตรเลีย}} [[ท่าอากาศยานเพิร์ท|เพิร์ท]]
| 2
|-
| 14
| {{ธง|จีน}} [[ท่าอากาศยานนานาชาติเซี่ยงไฮ้ผู่ตง|เซี่ยงไฮ้-ผู่ตง]]
| 2
|}

{{Col-2-of-2}}
{|class="wikitable sortable" style="font-size:89%;width:; align=center"
|+ '''เส้นทางการบินภายในประเทศ<br/>เรียงตามความถี่ของเที่ยวบิน'''
|- bgcolor=darkgrey
! อันดับ !! จุดหมายปลายทาง !! ความถี่ต่อสัปดาห์
|-
|1
|Kuala Lumpur (AK, MH, OD)
|160
|-
|2
|Sabah, [[Sandakan]]
|63
|-
|3
|Sabah, [[Labuan]]
|42
|-
|4
|Sabah, [[Lahad Datu]]
|35
|-
|5
|Sabah, [[Tawau]]
|25
|-
|6
|Sarawak, [[Kuching]]
|30
|-
|7
|Sarawak, [[Miri]]
|25
|-
|8
|Johor, [[Johor Bahru]]
|21
|-
|9
|Penang
|11
|-
|10
|Sarawak, [[Gunung Mulu National Park|Mulu]]
|3
|-
|11
|Kelantan, [[Kota Bharu]]
|3
|-
|12
|Sabah, [[Kudat]]
|2
|}
{{Col-end}}


== อุบัติเหตุและอุบัติการณ์ ==
== อุบัติเหตุและอุบัติการณ์ ==

รุ่นแก้ไขเมื่อ 08:50, 28 สิงหาคม 2562

ท่าอากาศยานนานาชาติโกตากีนาบาลู

Lapangan Terbang Antarabangsa Kota Kinabalu
ข้อมูลสำคัญ
การใช้งานPublic
เจ้าของรัฐบาลมาเลเซีย
ผู้ดำเนินงานท่าอากาศยานมาเลเซีย
พื้นที่บริการโกตากีนาบาลู
สถานที่ตั้งโกตากีนาบาลู, รัฐซาบะฮ์, มาเลเซีย ประเทศมาเลเซีย
ฐานการบิน
เขตเวลาMST (UTC+08:00)
ความสูงเหนือระดับน้ำทะเล{{{elevation-m}}} เมตร / 10 ฟุต
แผนที่
BKIตั้งอยู่ในมาเลเซียตะวันออก
BKI
BKI
ที่ตั้งของท่าอากาศยานในมาเลเซียตะวันออก
ทางวิ่ง
ทิศทาง ความยาว พื้นผิว
เมตร ฟุต
02/20 3,780 ยางมะตอย
สถิติ (2014)
ผู้โดยสาร6,792,968 (ลดลง 2.1%)
สินค้า (ตัน)23,769 (เพิ่มขึ้น 8.4%)
เที่ยวบิน73,074 (เพิ่มขึ้น 8.1%)
แหล่งที่มา:[1]
AIP มาเลเซีย[2]

ท่าอากาศยานนานาชาติโกตากีนาบาลู (อังกฤษ: Kota Kinabalu International Airport, KKIA) (IATA: BKI, ICAO: WBKK) เป็นสนามบินตั้งอยู่ในรัฐซาบะฮ์ ตั้งอยู่ห่างจากใจกลางเมืองโกตากีนาบาลู ไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ 8 km (5.0 mi) เป็นท่าอากาศยานที่หนาแน่นเป็นอันดับที่สองของประเทศมาเลเซีย รองจากท่าอากาศยานนานาชาติกัวลาลัมเปอร์ เนื่องจากมีผู้โดยสารมาใช้บริการถึง 6.9 ล้านคนต่อปี

อาคารผู้โดยสาร 1 มีเคาน์เตอร์เช็ค-อิน 64 ที่ ให้บริการสายการบินทั้งภายในและระหว่างประเทศ มีหลุมจอดเครื่องบิน 17 หลุม อาคารผู้โดยสารนี้รับผู้โดยสารได้สูงสุดถึง 3,200 คน ส่วนอาคารผู้โดยสาร 2 หรืออาคารหลังใหม่ รับเครื่องบินได้ 12 ลำ

โถงผู้โดยสารขาออก มียอดเสาเป็นลายแบบ "วากิด" ซึ่งในทางวัฒนธรรมของซาบะฮ์แล้ว วากิดเป็นสิ่งที่แสดงถึงความรื่นเริงและสนุกสนาน โถงมีพื้นที่ใช้สอยในชั้นที่หนึ่ง 24,128 ตารางเมตร ชั้นที่สอง 18,511.4 ตารางเมตร และชั้นที่สาม 22,339 ตารางเมตร

ประวัติ

ท่าอากาศยานนานาชาติโกตากีนาบาลู ถูกใช้งานครั้งแรกในฐานะสนามบินขนาดเล็ก ก่อสร้างโดยกองทัพบกจักรวรรดิญี่ปุ่น ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง[3] เปิดใช้งานในชื่อ สนามบินเจตเซลตัน ซึ่งเป็นชื่อเดิมของเมืองโกตากีนาบาลู ก่อนสิ้นสุดสงคราม สนามบินได้ถูกทำลายโดยกองทัพฝ่ายสัมพันธมิตร ในปี ค.ศ. 1945.[4]

หลังจากสิ้นสุดสงคราม แผนกการบินพลเรือน (DCA) ของเกาะบอร์เนียวตอนเหนือ (รัฐซาบะฮ์ในปัจจุบัน) ได้ทำการก่อสร้างอาคารสนามบินใหม่อีกครั้ง ในปี ค.ศ. 1957 พร้อมกับเปลี่ยนผิวทางวิ่งจากหญ้าให้กลายเป็นวัสดุคงทน[3] ต่อมาในปี ค.ศ. 1959 ได้มีการขยายทางวิ่งให้ยาวถึง 1,593 เมตร เพื่อรองรับเครื่องบินวิคเกอร์ วิสเคาต์ ของสายการบินมลายาแอร์เวย์ (ปัจจุบันสายการบินนี้ปิดทำการไปแล้ว) และได้ขยายทางวิ่งเพิ่มอีกครั้งในปี ค.ศ. 1963 โดยยาวถึง 1,921 เมตร เพื่อรองรับเครื่องบินไอพ่น คอเม็ท 4 ต่อมาในปี ค.ศ. 1967 สายการบินคาเธ่ย์แปซิฟิค ได้เปิดให้บริการเครื่องบิน คอนแวร์ 880 จำนวน 2 เที่ยวต่อสัปดาห์ ในเส้นทางฮ่องกง–มะนิลา–โกตากีนาบาลู (ปัจจุบันสายการบินนี้ ได้ยกเลิกจุดหมายปลายทางนี้แล้ว)[5] ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ทั้งจำนวนผู้โดยสารที่มาใช้บริการ และจำนวนเที่ยวบินที่ลงจอด ยังคงมีมากขึ้นเรื่อย ๆ

ในปี ค.ศ. 1969 ได้มีการวางแผนพัฒนาท่าอากาศยานนานาชาติโกตากีนาบาลู ในช่วงปี ค.ศ. 1970–2000 แผนพัฒนามีดังนี้

  • ขยายทางวิ่งให้ยาวถึง 2,987 เมตร เพื่อรองรับเครื่องบินโบอิง 707 และโบอิง 747
  • สร้างอาคารผู้โดยสารหลังใหม่ และทางวิ่งสำหรับเตรียมตัวเพิ่มเติม
  • ใช้อุปกรณ์อันทันสมัย และติดตั้งไฟสัญญาณที่ทางวิ่ง

ในปี ค.ศ. 1970–1989 มีการก่อสร้างอาคารผู้โดยสารหลังใหม่ขึ้น เพื่อรองรับสายการบินส่วนใหญ่ ต่อมาในปี ค.ศ. 1992 กรมการบินพลเรือน และการท่าอากาศยานมาเลเซีย ได้เข้ามาควบคุมท่าอากาศยานแห่งนี้[3]

การขยายและการปรับปรุง

ในช่วงกลางปี ค.ศ. 2005 รัฐบาลมาเลเซียอนุมัติโครงการปรับปรุงอาคารท่าอากาศยานหลัก (อาคารผู้โดยสาร 1) และการขยายทางวิ่ง ด้วยงบประมาณ 1.4 พันล้านริงกิต ได้ขยายทางวิ่งเพิ่มจาก 2,988 m (9,803 ft) ให้เป็น 3,780 m (12,402 ft) และขยายพื้นที่อาคารผู้โดยสารจาก 34,000 m2 (370,000 sq ft) ให้เป็น 87,000 m2 (940,000 sq ft) เพื่อให้สามารถรองรับเครื่องบิน Boeing 747, Airbus A330, Boeing 737, Fokker 50 และ Dorniers ได้ อาคารมีสะพานเทียบเครื่องบิน 12 แห่ง[6][7] และได้มีการก่อสร้างหอควบคุมการบินแห่งใหม่ขึ้น ปัจจุบัน การก่อสร้างทางวิ่งเพิ่มเติม ยังล่าช้าอยู่มาก[8]

แผนที่ของสนามบินโดยคร่าว ๆ

เมื่อโครงการนี้เสร็จสมบูรณ์ ท่าอากาศยานจะสามารถรองรับเครื่องบินที่ใหญ่สุด ซึ่งก็คือ Airbus A380 ได้ และจะกลายเป็นท่าอากาศยานที่ใหญ่เป็นอันดับที่สองในมาเลเซีย ซึ่งมีผู้โดยสาร 12 ล้านคนต่อปี โดยเป็นผู้โดยสารที่ใช้งานอาคารหนึ่ง 9 ล้านคน และอาคารสองอีก 3 ล้านคน[9]

ปัจจุบัน เครื่องบินขนาดใหญ่ที่สุดที่สามารถลงจอดที่สนามบินนี้ได้ คือ Boeing 777-200ER ให้บริการโดยสายการบินรอยัลบรูไนแอร์ไลน์[10], มาเลเซียแอร์ไลน์[11][12] และดราก้อนแอร์ (เฉพาะฤดู)[13]

ท่าอากาศยานนานาชาติโกตากีนาบาลู เป็นสนามบินแห่งแรกที่เครื่องบิน โบอิง 787 ดรีมไลเนอร์ ของสายการบินรอยัลบรูไนแอร์ไลน์ลงจอด โดยลงจอดครั้งแรกในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2013[14]

อาคารผู้โดยสาร

เคาน์เตอร์เช็ค-อิน อาคารผู้โดยสาร 2
โถงอาคารผู้โดยสาร 2

อาคารผู้โดยสาร 1

อาคารผู้โดยสาร 1 เป็นอาคารหลักของสนามบินนี้ ปัจจุบันอยู่ในระหว่างการปรับปรุงและก่อสร้างส่วนต่อขยาย เมื่อเสร็จสมบูรณ์ จะรองรับผู้โดยสารได้ถึง 9 ล้านคนต่อปี จากเดิม 2.5 ล้านคนต่อปี ภายในอาคารมีร้านคาปลอดภาษี, ศูนย์บริการนักท่องเที่ยว, ห้องรับรองสายการบิน และภัตตาคาร

ส่วนต่อขยายแรก เปิดใช้งานเมื่อวันที่ 19 สิงหาคม ค.ศ. 2008 สำหรับสายการบินระหว่างประเทศ และส่วนต่อขยายที่ 2 เปิดทำการในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2010 สำหรับสายการบินภายในประเทศ เมื่อโครงการทั้งหมดเสร็จสมบูรณ์ อาคารนี้จะประกอบไปด้วย

  • เคาน์เตอร์เช็ค-อิน 64 ช่วง
  • เครื่องตรวจร่างกาย 2 เครื่อง และเครื่องตรวจกระเป๋าอีก 5 เครื่อง
  • ช่องตรวจคนเข้าเมือง 36 ช่อง
  • สายพานกระเป๋า 6 สาย
  • ชั้นทั้งหมด 3 ชั้น (ชั้นแรก: ขาเข้า, ชั้นที่สอง: ที่ทำการสนามบิน, ชั้นที่สาม: เคาน์เตอร์เช็ค-อิน และขาออก)
  • สะพานเทียบเครื่องบิน 9 ตัว
  • หลุมจอดเครื่องบิน 17 หลุม
  • ที่จอดรถ 1,400 คัน

เที่ยวบินแรกที่ได้ใช้งานในอาคารส่วนต่อขยายใหม่ คือ มาเลเซียแอร์ไลน์ เที่ยวบินที่ 2637 ออกจากสนามบินเวลา 6 นาฬิกา 50 นาที มุ่งหน้าท่าอากาศยานนานาชาติกัวลาลัมเปอร์ ในขณะที่เที่ยวบินก่อนหน้าเมื่อเวลา 0 นาฬิกา 25 นาที ใช้งานในอาคารส่วนเก่า

มาเลเซียแอร์ไลน์ เป็นสายการบินหลักของท่าอากาศยานนานาชาติโกตากีนาบาลู[15]

อาคารผู้โดยสาร 2

อาคารผู้โดยสาร 2 สร้างขึ้นมาเพื่อใช้งานเป็นอาคารหลักแทนอาคารผู้โดยสาร 1 โดยตั้งอยู่ด้านข้างทางวิ่งจากอาคารผู้โดยสาร 1 อาคารนี้ใช้งานเป็นอาคารสายการบินราคาประหยัด โดยสายการบินที่เปิดใช้งาน คือ แอร์เอเชีย อาคารนี้ได้ปรับปรุงและเปิดใช้งานวันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 2007 พร้อมกับคำโฆษก ท่องเที่ยวมาเลเซีย 2007 ในอนาคต อาจย้ายสายการบินอื่นมาที่อาคารนี้[16]

อาคาร 2 มีเคาน์เตอร์เช็ค-อิน 26 ช่อง ทั้งภายในและระหว่างประเทศ มีหลุมจอด 6 หลุม เครื่องบินหลักได้แก่ โบอิง 737 และแอร์บัส เอ 320 มีเครื่องตรวจกระเป๋า 7 ตัว ช่องตรวจคนเข้าเมือง 13 ช่อง อาคารนี้สามารถรองรับผู้โดยสารได้ถึง 3 ล้านคนต่อปี[9]

สายการบินและจุดหมายปลายทาง

ATR72-500 ของสายการบินเอ็มเอเอสวิงส์ เข้าหลุมจอด
Boeing 777-200ER ของสายการบินมาเลเซียแอร์ไลน์ กำลังเตรียมตัว
Airbus A300 ของสายการบินโคเรียนแอร์ กำลังเตรียมตัว
Airbus A321 ของสายการบินดราก้อนแอร์ เข้าหลุมจอด
สายการบิน จุดหมายปลายทาง อาคาร
แอร์เอเชีย | กว่างโจว, หางโจว, ฮ่องกง, จาการ์ตา-ซูการ์โน-ฮัตตา, โจโฮร์บะฮ์รู, โกตาบาห์รู, กัวลาลัมเปอร์, กูชิง, มิริ, ปีนัง, ซันดากัน, เซินเจิ้น, สิงคโปร์, ไทเป-เถาหยวน, ตาเวา |2
แอร์เอเชียเซสต์ | เซบู (สิ้นสุดวันที่ 15 มิถุนายน ค.ศ. 2015), มะนิลา|2
เอเชียนาแอร์ไลน์ | โซล-อินช็อน, ปูซาน|1
เซบูแปซิฟิก | มะนิลา|1
ดราก้อนแอร์ | ฮ่องกง|1
อีสเตอร์เจ็ต | โซล-อินช็อน|1
อินโดนีเซียแอร์เอเชีย | เดนปาซาร์, จาการ์ตา-ซูการ์โน-ฮัตตา|2
จินแอร์ | โซล-อินช็อน |1
จินแอร์
ร่วมกับ โคเรียนแอร์ | โซล-อินช็อน |1
มาเลเซียแอร์ไลน์ | ฮ่องกง, กัวลาลัมเปอร์, กูชิง, ลาบวน, เพิร์ท, ซันดากัน, เซี่ยงไฮ้-ผู่ตง, ไทเป-เถาหยวน, ตาเวา, โตเกียว-นะริตะ |1 เอ็มเอเอสวิงส์
ร่วมกับ มาเลเซียแอร์ไลน์ | บินตูลู, กูชิง, กูดัต, ลาบวน, ลาฮัดดาตู, ลาวัส, มิริ, มูลู, ซันดากัน, ซีบู, ตาเวา|1
มาลินโดแอร์ | กัวลาลัมเปอร์ |1
รอยัลบรูไนแอร์ไลน์ | บันดาร์เซอรีเบอกาวัน|1
ซิลค์แอร์ | สิงคโปร์|1
ไทยแอร์เอเชีย | กรุงเทพ-ดอนเมือง|1
​}

อุบัติเหตุและอุบัติการณ์

  • 6 มิถุนายน ค.ศ. 1976 – เครื่องบินของซาบะฮ์แอร์ เกิดอุบัติเหตุตกบริเวณเซิมบูลัน ผู้โดยสารเสียชีวิต 11 คน หนึ่งในนั้นเป็นหัวหน้าคณะรัฐมนตรีมาเลเซีย เหตุการณ์ครั้งนั้นถูกเรียกว่า "โศกนาฏกรรมเลขหกอาถรรพ์" (เพราะเกิดในวันที่ 6 เดือน 6 ปีลงท้ายด้วย 6)
  • 6 กันยายน ค.ศ. 1991 – เครื่องบินส่วนตัว ประกอบด้วยชาวอเมริกัน 10 คน และชาวอังกฤษ 2 คน ตกลงไปในป่าใกล้กับฮูลูคีมานิส ชานเมืองปาปาร์ ห่างจากสนามบินนี้ 50 กิโลเมตร
  • 16 พฤศจิกายน ค.ศ. 1991 – เครื่องบินส่วนตัว Pilatus Porter เกิดอุบัติเหตุตก ตำรวจ 3 นายด้านล่างเสียชีวิต
  • 18 กันยายน ค.ศ. 1993 – พื้นทางวิ่งเกิดยุบตัวเป็นพื้นที่ขนาด 13.5 ตารางเมตร ทำให้ต้องปิดทำการสนามบิน 70 นาที
  • 8 พฤศจิกายน ค.ศ. 2004 – สายการบินแอร์เอเชีย เที่ยวบินที่ 104 โดยเครื่องบิน Boeing 737-300 เกิดลื่นไถลระหว่างลงจอด ผู้โดยสารได้รับบาดเจ็บ 3 คน ซึ่งต่อมาได้เข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลควีนเอลิซาเบธ ในโกตากีนาบาลู
  • 14 ธันวาคม ค.ศ. 2005 – เครื่องบินของสายการบินแอร์เอเชีย เกิดยางไหม้ เวลา 10 นาฬิกา 30 นาที ทำให้ทางสนามบินต้องปิดทำการชั่วโมงกว่า ๆ ไม่มีผู้ใดได้รับบาดเจ็บ
  • 25 ตุลาคม ค.ศ. 2012 – สนามบินปิดทำการ เนื่องจากไฟส่องสว่างที่ทางวิ่งทำงานผิดปกติ
  • 10 ตุลาคม ค.ศ. 2013 – เครื่องบิน Maswings Twin Otter มุ่งหน้าสู่กูดั๊ต ชนเข้ากับบ้านหลังหนึ่งในบริเวณกัมปุงซินซัน ห่างจากกูดั๊ต 200 เมตร นักบินและผู้โดยสารอีก 1 คน เสียชีวิต

อ้างอิง

  1. ↑ Kota Kinabalu International Airport at Malaysia Airports Holdings Berhad
  2. ↑ WBKK – KOTA KINABALU INTERNATIONAL AIRPORT at Department of Civil Aviation Malaysia
  3. ↑ 3.0 3.1 3.2 Profile, Department of Civil Aviation, Sabah. Accessed 10 April 2007.
  4. ↑ USAAF Chronology
  5. ↑ timetableimages.com, Cathy Pacific 16 April 1967 system timetable
  6. ↑ "Airport expansion of national interest: CM", Daily Express News, 12 April 2006.
  7. ↑ Design and Build Contract – Upgrading of the Kota Kinabalu International Airport Project (Package 1 – Terminal Building and Landside Infrastructure & Facilities), WCT Engineering Berhad. Accessed 11 May 2007.
  8. ↑ "KKIA to get ILS in 2014", Malaysian Insider,
  9. ↑ 9.0 9.1 "LCC terminal ready year end", Daily Express News, 23 May 2006.
  10. ↑ "Boeing 777-200ER in Kota Kinabalu"
  11. ↑ "Boeing 777-200ER in Kota Kinabalu"
  12. ↑ "Airbus A330-300 in Kota Kinabalu"
  13. ↑ "Airbus A330-300 in Kota Kinabalu"
  14. ↑ "B787 Dreamliner Flight Schedule – Regional Services"
  15. ↑ Kota Kinabalu International Airport, A-Z World Airports Online. Accessed 11 May 2007.
  16. ↑ "MAHB targets 45.5 m in passenger traffic", The Edge Daily, 26 February 2007.

แหล่งข้อมูลอื่น
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ท่าอากาศยานนานาชาติโกตากีนาบาลู&oldid=8472535"