ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ฉ"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 2: | บรรทัด 2: | ||
{{อักษรไทย1|ฉ}} |
{{อักษรไทย1|ฉ}} |
||
'''ฉ''' เป็น[[พยัญชนะ]]ตัวที่ 9 ในบรรดาพยัญชนะ 44 ตัวของ[[อักษรไทย]] ในลำดับถัดจาก [[จ]] และก่อนหน้า [[ช]] จัดอยู่ในกลุ่ม[[อักษรสูง]] ในระบบ[[ไตรยางศ์]] มีชื่อเรียกกำกับว่า "ฉ ฉิ่ง" |
'''ฉ''' เป็น[[พยัญชนะ]]ตัวที่ 9 ในบรรดาพยัญชนะ 44 ตัวของ[[อักษรไทย]] ในลำดับถัดจาก [[จ]] และก่อนหน้า [[ช]] จัดอยู่ในกลุ่ม[[อักษรสูง]] ในระบบ[[ไตรยางศ์]] มีชื่อเรียกกำกับว่า "ฉ ฉิ่ง" |
||
⚫ | |||
ฉ เพียงตัวเดียว สามารถเป็นคำได้หนึ่งคำ อ่านว่า ฉอ, ฉ้อ, ฉะ แปลว่า "หก" เป็นปัจจัยประกอบคำบาลี |
ฉ เพียงตัวเดียว สามารถเป็นคำได้หนึ่งคำ อ่านว่า ฉอ, ฉ้อ, ฉะ แปลว่า "หก" เป็นปัจจัยประกอบคำบาลี |
||
== เสียง == |
|||
อักษร "ฉ" ตรงกับตัวเทวนาครี "छ" ภาษาฮินดีแทนด้วยเสียง[[เสียงกัก เพดานแข็ง ไม่ก้อง|เสียงกักเพดานแข็งไม่ก้องพ่นลม]] {{IPA|[cʰ]}} แต่[[ภาษาไทย|ภาษาไทยกลาง]]และ[[ภาษาไทยถิ่นใต้|ภาษาไทยใต้]]มีความผันผวนไปตามภาษาถิ่นหลายที่ตามตารางดังนี้ |
|||
{| class="wikitable" |
|||
!colspan=2| ภาษาถิ่น !! พยัญชนะต้น !! พยัญชนะตัวสะกด !! หมายเหตุ |
|||
|- |
|||
|colspan=2| ไทยกลางมาตรฐาน || [[เสียงผสมเสียดแทรก ปุ่มเหงือกกับเพดานแข็ง ไม่ก้อง|[t͡ɕʰ]]] || [t̚] || |
|||
|- |
|||
|colspan=2| ไทยกลางเมืองหลวง || [[เสียงผสมเสียดแทรก ปุ่มเหงือก ไม่ก้อง|[tsʰ]]] || [t̚] || เป็นเสียงพยัญชนะที่มาจาก[[ภาษาแต้จิ๋ว]]และ[[ภาษาฮกเกี้ยน]] |
|||
|- |
|||
|colspan=2| ไทยกลางภาคกลางตอนบน || [t͡ɕʰ] || [t̚] || |
|||
|- |
|||
|colspan=2| ไทยกลางตะวันตกเฉียงใต้ || [t͡ɕʰ] || [t̚] || |
|||
|- |
|||
|colspan=2| ไทยโคราช || [t͡ɕʰ] || [t̚] || |
|||
|- |
|||
|rowspan=2| ไทยใต้ตะวันตกเฉียงเหนือ || ไชยา || [t͡ɕʰ] || [c] || |
|||
|- |
|||
| ภูเก็ต || [tsʰ] || [c] || เป็นเสียงพยัญชนะที่มาจาก[[ภาษาฮกเกี้ยน]] |
|||
|- |
|||
|colspan=2| ไทยใต้มาตรฐาน || [cʰ] || [c] || |
|||
|- |
|||
|colspan=2| ไทยใต้ตากใบ || [cʰ] || [c] || |
|||
|- |
|||
|} |
|||
⚫ | |||
[[หมวดหมู่:อักษรไทย]] |
[[หมวดหมู่:อักษรไทย]] |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 21:04, 31 กรกฎาคม 2562
บทความนี้ได้รับแจ้งให้ปรับปรุงหลายข้อ กรุณาช่วยปรับปรุงบทความ หรืออภิปรายปัญหาที่หน้าอภิปราย
|
อักษรไทย | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
ฉ | |||||||
รูปพยัญชนะ | |||||||
ก | ข | ฃ | ค | ฅ | ฆ | ง | จ |
ฉ | ช | ซ | ฌ | ญ | ฎ | ฏ | ฐ |
ฑ | ฒ | ณ | ด | ต | ถ | ท | ธ |
น | บ | ป | ผ | ฝ | พ | ฟ | ภ |
ม | ย | ร | ล | ว | ศ | ษ | ส |
ห | ฬ | อ | ฮ | ||||
รูปสระ | |||||||
ะ | –ั | า | –ํ | –ิ | ' | " | |
–ุ | –ู | เ | โ | ใ | ไ | –็ | |
อ | ว | ย | ฤ | ฤๅ | ฦ | ฦๅ | |
รูปวรรณยุกต์ | |||||||
–่ | –้ | –๊ | –๋ | ||||
เครื่องหมายอื่น ๆ | |||||||
–์ | –๎ | –ฺ | |||||
เครื่องหมายวรรคตอน | |||||||
ฯ | ฯลฯ | ๆ | |||||
๏ | ๚ | ๛ | ┼ |
ฉ เป็นพยัญชนะตัวที่ 9 ในบรรดาพยัญชนะ 44 ตัวของอักษรไทย ในลำดับถัดจาก จ และก่อนหน้า ช จัดอยู่ในกลุ่มอักษรสูง ในระบบไตรยางศ์ มีชื่อเรียกกำกับว่า "ฉ ฉิ่ง"
ฉ เพียงตัวเดียว สามารถเป็นคำได้หนึ่งคำ อ่านว่า ฉอ, ฉ้อ, ฉะ แปลว่า "หก" เป็นปัจจัยประกอบคำบาลี
เสียง
อักษร "ฉ" ตรงกับตัวเทวนาครี "छ" ภาษาฮินดีแทนด้วยเสียงเสียงกักเพดานแข็งไม่ก้องพ่นลม [cʰ] แต่ภาษาไทยกลางและภาษาไทยใต้มีความผันผวนไปตามภาษาถิ่นหลายที่ตามตารางดังนี้
ภาษาถิ่น | พยัญชนะต้น | พยัญชนะตัวสะกด | หมายเหตุ | |
---|---|---|---|---|
ไทยกลางมาตรฐาน | [t͡ɕʰ] | [t̚] | ||
ไทยกลางเมืองหลวง | [tsʰ] | [t̚] | เป็นเสียงพยัญชนะที่มาจากภาษาแต้จิ๋วและภาษาฮกเกี้ยน | |
ไทยกลางภาคกลางตอนบน | [t͡ɕʰ] | [t̚] | ||
ไทยกลางตะวันตกเฉียงใต้ | [t͡ɕʰ] | [t̚] | ||
ไทยโคราช | [t͡ɕʰ] | [t̚] | ||
ไทยใต้ตะวันตกเฉียงเหนือ | ไชยา | [t͡ɕʰ] | [c] | |
ภูเก็ต | [tsʰ] | [c] | เป็นเสียงพยัญชนะที่มาจากภาษาฮกเกี้ยน | |
ไทยใต้มาตรฐาน | [cʰ] | [c] | ||
ไทยใต้ตากใบ | [cʰ] | [c] |
อักษร ฉ เป็นได้ทั้งพยัญชนะต้น แทนเสียง [t͡ɕʰ] และพยัญชนะสะกด แทนเสียง [t̚] (ในทางทฤษฎี)