ผลต่างระหว่างรุ่นของ "อะเลคเซย์ นีโคลาเยวิช ซาเรวิชแห่งรัสเซีย"

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ไม่มีความย่อการแก้ไข
BotKung (คุย | ส่วนร่วม)
บริการเปลี่ยนหมวดหมู่อัตโนมัติด้วยบอต
บรรทัด 62: บรรทัด 62:
[[หมวดหมู่:ผู้ถูกประหารชีวิตด้วยอาวุธปืน]]
[[หมวดหมู่:ผู้ถูกประหารชีวิตด้วยอาวุธปืน]]
[[หมวดหมู่:แกรนด์ดยุกแห่งรัสเซีย]]
[[หมวดหมู่:แกรนด์ดยุกแห่งรัสเซีย]]
[[หมวดหมู่:ราชวงศ์โฮลชไตน์-กอททอร์พ-โรมานอฟ]]
[[หมวดหมู่:ราชวงศ์ฮ็อลชไตน์-ก็อททอร์พ-โรมานอฟ]]
{{โครงชีวประวัติ}}
{{โครงชีวประวัติ}}

รุ่นแก้ไขเมื่อ 04:15, 19 เมษายน 2562

อะเลกเซย์ นีโคลาเยวิช
ซาเรวิชแห่งรัสเซีย
ประสูติ12 สิงหาคม ค.ศ. 1904(1904-08-12)
พระราชวังปีเตอร์ฮอฟ, เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก, จักรวรรดิรัสเซีย
สวรรคต17 กรกฎาคม ค.ศ. 1918(1918-07-17) (13 ปี)
เยคาเตรินบุร์ก, โซเวียตรัสเซีย
ฝังพระศพมหาวิหารปีเตอร์และปอล, เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก
พระนามเต็ม
อะเลกเซย์ นีโคลาเยวิช โรมานอฟ
ราชวงศ์โรมานอฟ
พระราชบิดานิโคลัสที่ 2
พระราชมารดาอะเลคซันดรา ฟอโดรอฟนา
ศาสนาออร์ทอดอกซ์รัสเซีย
ลายพระอภิไธย

แกรนด์ดุ๊กอะเลกเซย์ นีโคลาเยวิช ซาเรวิชแห่งรัสเซีย[1] (รัสเซีย: Алексе́й Никола́евич, อังกฤษ: Alexei Nikolaevich) (12 สิงหาคม พ.ศ. 2447 - 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2461) มกุฎราชกุมารองค์สุดท้ายของรัสเซีย เป็นพระราชโอรสของพระเจ้าซาร์นิโคลัสที่ 2 แห่งรัสเซีย แห่งราชวงศ์โรมานอฟ และจักรพรรดินีอเล็กซานดรา เฟโอโดรอฟนาแห่งรัสเซีย ประสูติ ณ พระราชวังฤดูร้อนปีเตอร์ฮอฟ มีพระภคินี 4 พระองค์คือ

ชีวิตในวัยเยาว์

เมื่อเจริญพระชันษาแล้ว ซาเรวิชอะเลกเซย์ไม่ทรงได้รับอนุญาตให้เล่นสิ่งที่อาจจะทำให้เกิดพระโลหิต เช่นขี่จักรยาน หรือเล่นเทนนิส เนื่องจากซาเรวิชนั้นได้ประชวรด้วยโรคฮีโมฟิเลีย พระองค์ได้ทูลขอพระมารดาหลายครั้ง แต่ก็ได้รับคำตอบกลับมาเหมือนเดิมทุกทีว่า "ลูกก็รู้ว่าลูกทำไม่ได้" และทุกครั้งที่ได้ยินซาเรวิชน้อยก็ทรงพระกันแสงและพูดว่า "ทำไมฉันไม่เหมือนทุกคน ทำไมเด็กผู้ชายคนอื่นมีทุกอย่าง แต่ฉันไม่" แต่ในทางกลับกัน ซาเรวิชอะเลกเซย์ก็ถูกตามใจมากอยู่เหมือนกัน มีครั้งหนึ่งที่ได้มีขุนนางเสด็จมาเข้าเฝ้าองค์ซาเรวิช พระองค์จะทรงต่อยพวกเขา หรือไม่ก็แกล้งเล่นแรงๆ เกือบทุกครั้ง

และเมื่อครอบครัวของพระองค์ได้จัดเลี้ยงพระกระยาหารนั้น ซาเรวิชอะเลกเซย์ได้ซ่อนตัวอยู่ใต้โต๊ะ ถอดรองเท้าของนางสนองพระโอษฐ์และนำไปให้สมเด็จพระเจ้าซาร์นิโคลัสที่ 2 แห่งรัสเซีย ผู้เป็นพระราชบิดา พระองค์ทรงมีรับสั่งให้ซาเรวิชนำรองเท้าข้างนั้นกลับไปไว้ที่เดิม แต่ซาเรวิชอะเลกเซย์นั้นกลับใส่สตรอว์เบอรี่ลงไปในรองเท้าของนางกำนัลผู้นั้นแทน เจ้าชายคอนสแตนตินผู้เป็นพระญาติของซาร์นิโคลัสได้เขียนไว้ในไดอารี่ว่า "เมื่อไม่นานมานี้ พระชายาของฉันได้ไปทานมื้อกลางวันกลับครอบครัวของพระเจ้าซาร์ และลำบากใจกับพฤติกรรมของซาเรวิชองค์น้อยเป็นอย่างมาก พระองค์ลุกนั่งตลอดเวลา ทานอาหารมูมมาม และหยอกล้อทุกคนไปทั่ว" ปิแอร์ กิลลาร์ด พระอาจารย์ของซาเรวิชอะเลกเซย์พูดกับพระราชบิดาของซาเรวิชและโน้มน้าวให้พระเจ้าซาร์นั้นกำหนดระเบียบให้ซาเรวิช เพื่อที่จะเป็นการดีสำหรับการเป็นพระเจ้าซาร์ของซาเรวิชในอนาคต

พระอาการประชวร

ซาเรวิชอะเลกเซย์ นิโคไลเยวิช ทรงมีโรคประจำพระองค์คือ โรคราชวงศ์ (royal Disease) หรือฮีโมฟิเลีย โดยผู้เป็นพระมารดาคือจักรพรรดินีอเล็กซานดรา เฟโอโดรอฟนาแห่งรัสเซียนั้นได้ทรงเป็นพาหะโรคฮีโมฟิเลีย เนื่องด้วยสืบเชื้อสายมาจากสมเด็จพระบรมราชินีนาถวิกตอเรียแห่งสหราชอาณาจักรนั่นเอง

พระอาการประชวรของซาเรวิชอะเลกเซย์ นิโคไลเยวิชนั้น ทำให้สมเด็จพระเจ้าซาร์นิโคลัสที่ 2 แห่งรัสเซียและจักรพรรดินีอเล็กซานดรา เฟโอโดรอฟนาแห่งรัสเซียนั้นเป็นกังวลพระทัยมาก เพราะซาเรวิชอะเลกเซย์เป็นพระโอรสองค์สุดท้องเพียงองค์เดียวและยังเป็นซาเรวิชแห่งรัสเซียด้วย ทั้งสองพระองค์จึงพยายามทุกวิถีทางเพื่อที่จะรักษาพระอาการประชวรของพระโอรส เพราะเหตุนี้เองจึงทำให้เกรกอรี รัสปูตินได้เข้ามารักษาพระอาการประชวรของซาเรวิชอะเลกเซย์จนหายดีแต่ทว่าไม่ได้มีการเปิดเผยใดๆว่ารัสปูตินได้รักษาแก่ซาเรวิชอะเลกเซย์ได้อย่างไร แต่นั้นก็ทำให้รัสปูตินได้กลายเป็นที่โปรดปรานของพระเจ้าซาร์และพระราชินีและได้มอบไว้วางพระทัยให้ในฐานะที่ปรึกษาของจักรพรรดิได้ดูแลการเมืองและราชวงศ์รัสเซีย ด้วยความักใหญ่ใฝ่สูงของรัสปูตินทำให้รัสเซียต้องเผชิญกับความเสื่อมโทรมจนนำไปสู่การล่มสลายของจักรวรรดิรัสเซียในที่สุด

สิ้นพระชนม์

คืนวันที่ 17 กรกฎาคม ค.ศ. 1917 ซาเรวิชอะเลกเซย์และครอบครัว ถูกปลงพระชนม์ในห้องใต้ดินของบ้านอิปาเตียฟ ซึ่งเป็นสถานที่คุมขัง ในเยคาเตรินบุร์ก (Ekaterinburg) สิริพระชนมายุได้ 14 พรรษา

การฝังพระศพและการยกย่อง

พระศพถูกฝังแบบคริสต์ในปี พ.ศ. 2541 ในวิหารเซนต์แคเธอรีนในมหาวิหารปีเตอร์และพอล ซึ่งเป็นที่ฝังพระศพของอดีตซาร์ทุกพระองค์ของรัสเซีย และในวันที่ 15 สิงหาคม พ.ศ. 2543 ศาสนจักรออร์โธด็อกซ์แห่งรัสเซียประการให้สมาชิกราชวงศ์โรมานอฟเป็นนักบุญผู้แบกรับกิเลส (passion bearer)

อ้างอิง

  1. สัญชัย สุวังบุตร. ณัฐวุฒิ สุทธิสงคราม และคณะ (บ.ก.). สารานุกรมประวัติศาสตร์สากลสมัยใหม่: ยุโรป ฉบับราชบัณฑิตยสถาน (pdf). Vol. 1 (อักษร A-B) (3 ed.). กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน. p. 39. ISBN 974-9588-25-8. สืบค้นเมื่อ 2 กรกฎาคม 2555.