ผลต่างระหว่างรุ่นของ "แฟชั่นไอส์แลนด์"

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Tigerathiwat (คุย | ส่วนร่วม)
ป้ายระบุ: แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่
Tigerathiwat (คุย | ส่วนร่วม)
ไม่มีความย่อการแก้ไข
ป้ายระบุ: แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่
บรรทัด 11: บรรทัด 11:
119,100 ตารางเมตร (เดอะพรอมานาด)
119,100 ตารางเมตร (เดอะพรอมานาด)
| ที่จอดรถ =
| ที่จอดรถ =
| ชั้น = 4 (แฟชั่นไอส์แลนด์)<br/>5 (เดอะพรอมเมนาด)
| ชั้น = 4 (แฟชั่นไอส์แลนด์)<br/>5 (เดอะพรอมเมนาด)<br/>2 (บิ๊กซี แฟชั่นไอส์แลนด์)
| เว็บ = [http://www.fashionisland.co.th/ www.fashionisland.co.th]
| เว็บ = [http://www.fashionisland.co.th/ www.fashionisland.co.th]
}}
}}

รุ่นแก้ไขเมื่อ 22:30, 12 เมษายน 2562

แฟชั่นไอส์แลนด์
แผนที่

แฟชั่นไอส์แลนด์ (อังกฤษ: Fashion Island) และเดอะพรอมานาด (อังกฤษ: The Promenade) เป็นศูนย์การค้าขนาดใหญ่ในประเทศไทย บริหารงานโดยบริษัท สยามรีเทล ดีเวลลอปเม้นท์ จำกัด

การจัดสรรพื้นที่

แฟชั่นไอส์แลนด์ และเดอะพรอมานาด มีพื้นที่สำคัญดังนี้

แฟชั่นไอส์แลนด์

  • ห้างสรรพสินค้าโรบินสัน และร้านค้าในกลุ่มเซ็นทรัล
    • ท็อปส์ มาร์เก็ต
    • บีทูเอส
    • ซูเปอร์สปอร์ต
    • เพาเวอร์บาย
    • ออฟฟิศเมท
  • บิ๊กซี ซูเปอร์เซ็นเตอร์ สาขาแฟชั่นไอส์แลนด์ (มีนบุรี)
  • โฮมโปร สาขาแฟชั่นไอส์แลนด์ (อาคาร บี) (ย้ายมาจากอาคารศูนย์การค้าเดิม)
    • เดอะเพาเวอร์ บาย โฮมโปร
    • ไบค์ เอ็กซ์เพรส
  • ศูนย์อาหาร
  • สวนสนุก ฮาร์เบอร์แลนด์ 
  • สปอร์ตเวิลด์
  • เดอะริงก์ ไอซ์ สเก็ต
  • โรงภาพยนตร์เมเจอร์ ซีนีเพล็กซ์ จำนวน 7 โรงภาพยนตร์
  • ไอส์แลนด์ ฮอลล์

เดอะพรอมานาด

  • กูร์เมต์ มาร์เก็ต
  • พรอม การ์เดน
  • พรอม มาร์เก็ต
  • สถานออกกำลังกายฟิตเนส เฟิร์สท์
  • คิดส์ซูนา
  • โรงภาพยนตร์พรอมานาด ซีนีเพล็กซ์ จำนวน 8 โรงภาพยนตร์ ในจำนวนนี้มีโรงภาพยนตร์โฟร์ดีเอ็กซ์ 1 โรง

การคมนาคม

รถลอยฟ้า

รถลอยฟ้า
ข้อมูลทั่วไป
เจ้าของบริษัท เมจิคเวิลด์ จำกัด[1]
ที่ตั้งแฟชั่นไอส์แลนด์
ประเภทโมโนเรลแบบแขวน
จำนวนสาย1
จำนวนสถานี4
การให้บริการ
เลิกให้บริการ23 มิถุนายน พ.ศ. 2545[2]
ข้อมูลทางเทคนิค
ระยะทาง1.4 km (0.9 mi)

รถลอยฟ้าในสวนสนุกแฟชั่นไอส์แลนด์[1] หรือ รถไฟลอยฟ้า คือโมโนเรลแบบแขวนซึ่งเป็นหนึ่งในเครื่องเล่นภายในสวนสนุกภายในแฟชั่นไอส์แลนด์ซึ่งเคยเปิดให้บริการในอดีต[2][1][3] ซึ่งดูแลโดยบริษัท เมจิคเวิลด์ จำกัด[1] ความยาว 1.4 กิโลเมตร และมี 4 สถานี[4] โดยขบวนรถจะเคลื่อนตัวไปตามรางที่คดเคี้ยวสำหรับนั่งชมภายในศูนย์การค้า ทั้งขบวนมีทั้งหมด 5 ตู้ แต่ละตู้สามารถบรรจุผู้โดยสารได้ 4 คน[2]

กระทั่งวันที่ 23 มิถุนายน พ.ศ. 2545 ได้เกิดเหตุไฟไหม้เครื่องเล่นดังกล่าว[3] ตัวรถลอยฟ้าไม่มีระบบตัดไฟและภายในห้องโดยสารไม่ได้บุฉนวนกันไฟ[4] ทำให้มีผู้โดยสารซึ่งเป็นนักเรียนหญิงสองคนถูกไฟคลอกเสียชีวิต[2][1][3] และมีผู้บาดเจ็บสองคนเป็นเพศชายและหญิงอย่างละหนึ่งคนเพราะกระโดดมาจากรถลอยฟ้าด้วยอารามตกใจ[2]

หลังเกิดเหตุ หน่วยงานจากรัฐบาลได้เข้ามาตรวจสอบที่เกิดเหตุ แล้วสรุปได้ว่ารถลอยฟ้าไม่มีความปลอดภัย โครงสร้างทำจากวัสดุติดไฟง่ายทั้งหมด หากจะขออนุญาตเปิดทำการต่อต้องแก้ปัญหาอีกหลายจุด ทางแฟชั่นไอส์แลนด์จึงยุติการบริการรถลอยฟ้าทันที[2]

อ้างอิง

  1. 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 "ไฟไหม้รถลอยฟ้าในสวนสนุกแฟชั่นไอส์แลนด์ คลอกเด็กเสียชีวิต 2 ศพ". สำนักงานคณะกรรมการกำกับและส่งเสริมการประกอบธุรกิจประกันภัย (คปภ.). 28 พฤษภาคม 2557. สืบค้นเมื่อ 29 พฤษภาคม 2560. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 "รวมที่สุด! ฝันร้ายเที่ยวสวนสนุก ที่จบลงแสนเศร้า". ไทยรัฐออนไลน์. 12 มกราคม 2559. สืบค้นเมื่อ 29 พฤษภาคม 2560. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
  3. 3.0 3.1 3.2 "โศกนาฏกรรมเด็ก ต้องป้องกัน มิใช่(รอ)ล้อมคอก!". ผู้จัดการออนไลน์. 14 มกราคม 2551. สืบค้นเมื่อ 29 พฤษภาคม 2560. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
  4. 4.0 4.1 The Monorail Society (2002-06-26). "Bangkok amusement monorail fire". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-11-18. สืบค้นเมื่อ 2008-10-12. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |deadurl= ถูกละเว้น แนะนำ (|url-status=) (help)

แหล่งข้อมูลอื่น