ผลต่างระหว่างรุ่นของ "โรคคุดทะราด"
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
ไม่มีความย่อการแก้ไข ป้ายระบุ: การแก้ไขแบบเห็นภาพ แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่ |
||
บรรทัด 9: | บรรทัด 9: | ||
}} |
}} |
||
'''คุดทะราด''' ({{lang-en|yaws}}) เป็น[[โรคติดต่อ]]เรื้อรัง มีอาการเป็นแผลตามผิวหนัง พบได้ทั่วร่างกาย เป็น ๆ หาย ๆ เกิดจากเชื้อ |
'''คุดทะราด''' ({{lang-en|yaws}}) เป็น[[โรคติดต่อ]]เรื้อรัง มีอาการเป็นแผลตามผิวหนัง พบได้ทั่วร่างกาย เป็น ๆ หาย ๆ เกิดจากเชื้อแบคทีเรียที่มีชื่อว่า ''Treponema pallidum pertenue'' ระยะฟักตัวนานประมาณ 2 สัปดาห์ถึง 3 เดือน |
||
== ลักษณะอาการ == |
== ลักษณะอาการ == |
รุ่นแก้ไขปัจจุบันเมื่อ 03:16, 15 มีนาคม 2562
คุดทะราด | |
---|---|
ตุ่มที่ข้อศอก เกิดจากการติดเชื้อแบคทีเรีย Treponema pallidum pertenue | |
บัญชีจำแนกและลิงก์ไปภายนอก | |
ICD-10 | A66 |
ICD-9 | 102 |
MedlinePlus | 001341 |
คุดทะราด (อังกฤษ: yaws) เป็นโรคติดต่อเรื้อรัง มีอาการเป็นแผลตามผิวหนัง พบได้ทั่วร่างกาย เป็น ๆ หาย ๆ เกิดจากเชื้อแบคทีเรียที่มีชื่อว่า Treponema pallidum pertenue ระยะฟักตัวนานประมาณ 2 สัปดาห์ถึง 3 เดือน
ลักษณะอาการ[แก้]
ภายหลังจากที่เชื้อโรคเข้าสู่ร่างกายทางบาดแผลแล้วประมาณ 3-6 สัปดาห์ จะเกิดโรคระยะแรกคือ มีตุ่มนูนคล้ายหูดที่ผิวหนัง ตุ่มนี้เรียกว่า ตุ่มแม่ (mother yaw) ต่อมาอีกหลายสัปดาห์หรือหลายเดือน ตุ่มนี้จะค่อย ๆ มีขนาดใหญ่ขึ้นเป็นตุ่มนูนแดง หรือเป็นแผล หรือโตคล้ายดอกกะหล่ำปลี ต่อมน้ำเหลืองซึ่งอยู่ในบริเวณใกล้แผลอาจจะอักเสบและบวมโต ในระยะแรกผู้ป่วยบางคนอาจมีอาการไข้ แผลคุดทะราดจะพบได้ทั่วร่างกาย มีตุ่มนูนและผิวหนังหนาขึ้น พบที่ฝ่ามือและฝ่าเท้า ทำให้เกิดอาการเจ็บปวดมากจนเดินหรือทำงานไม่ได้ ผู้ป่วยที่ไม่ได้รับการรักษาส่วนใหญ่จะหายเองได้ในระยะแรก มีประมาณร้อยละ 10 ที่ไม่หายและเข้าสู่ระยะหลังของโรค มีการทำลายของผิวหนังและกระดูก ทำให้เกิดความพิการ โรคคุดทะราดทั้งระยะแรกและระยะหลังอาจหายเอง และอาจกลับเป็นใหม่ได้
การติดต่อ[แก้]
เชื้อโรคคุดทะราด จะพบอยู่ตามบาดแผลที่ผิวหนัง หรืออยู่ที่เยื่อบุช่องปากและจมูกติดต่อได้โดยการสัมผัสกับน้ำเหลือง น้ำหนองที่บาดแผลคุดทะราดโดยตรง หรือติดจากของใช้ที่แปดเปื้อนเชื้อหรืออาจติดโดยแมลงนำเชื้อโรคมาเข้าสู่ร่างกายทางรอยถลอกหรือบาดแผล ผู้ป่วยที่มีบาดแผลเป็น ๆ หาย ๆ จะแพร่เชื้ออยู่ได้นานหลายปี การป้องกันและควบคุมโรคทำได้โดยให้การศึกษาแก่ประชาชน ให้คำแนะนำเกี่ยวกับอนามัยส่วนบุคคล มีการเฝ้าระวังโรคอย่างต่อเนื่อง รวมทั้งให้การรักษาผู้ป่วยและผู้ที่สัมผัสโรค