ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ลัทธิอัสมาจารย์"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม

ในบรรทัด

รุ่นแก้ไขเมื่อ 19:31, 4 กุมภาพันธ์ 2562

อัสสมาจารย์นิยม (อังกฤษ: Scholasticism) หมายถึง วิธีคิดเชิงวิพากษ์ที่มีอิทธิพลต่อการเรียนการสอนของนักวิชาการในมหาวิทยาลัยในยุโรปสมัยกลาง (ค.ศ. 1100-1700) และหมายถึงหลักสูตรที่ใช้วิธีดังกล่าวมาสนับสนุนและเผยแพร่หลักความเชื่อในสังคมที่มีความหลากหลายขึ้นเรื่อย ๆ ในสมัยนั้น^[1] อัสสมาจารย์นิยมมีต้นกำเนิดมาจากโรงเรียนในอารามคริสต์ในยุโรปยุคแรก ๆ สถาบันการศึกษาระดับมหาวิทยาลัยในยุโรปเกิดขึ้นที่ประเทศอิตาลี ฝรั่งเศส สเปน และอังกฤษ ในปลายคริสต์ศตวรรษที่ 11 ถึงคริสต์ศตวรรษที่ 12 จัดการสอนด้านศิลปศาสตร์ นิติศาสตร์ แพทยศาสตร์ และเทววิทยา^[2] มหาวิทยาลัยเหล่านี้ เช่น มหาวิทยาลัยซาแลร์โน มหาวิทยาลัยโบโลญญา และมหาวิทยาลัยปารีส

นักปราชญ์สำคัญในยุคนี้ เช่น แอนเซล์มแห่งแคนเทอร์เบอรี อเล็กซานเดอร์แห่งเฮลส์ อัลแบร์ตุส มาญุส ดันส์ สโกตัส วิลเลียมแห่งออกคัม โบนาเวนตูรา และทอมัส อไควนัส

อ้างอิง

↑ See Steven P. Marone, "Medieval philosophy in context" in A. S. McGrade, ed., The Cambridge Companion to Medieval Philosophy (Cambridge: Cambridge University Press, 2003). On the difference between scholastic and medieval monastic postures towards learning, see Jean Leclercq, The Love of Learning and the Desire for God (New York: Fordham University Press, 1970) esp. 89; 238ff.
↑ de Ridder-Symoens 1992, pp. 47–55

บทความประวัติศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[1] See Steven P. Marone, "Medieval philosophy in context" in A. S. McGrade, ed., The Cambridge Companion to Medieval Philosophy (Cambridge: Cambridge University Press, 2003). On the difference between scholastic and medieval monastic postures towards learning, see Jean Leclercq, The Love of Learning and the Desire for God (New York: Fordham University Press, 1970) esp. 89; 238ff.

[de_Ridder-Symoens_1992,_47–55-2] Ridder-Symoens 1992, pp. 47–55

[1]

[2]

@@ บรรทัด 1: / บรรทัด 1: @@
 [[ไฟล์:Laurentius de Voltolina 001.jpg|290px|right|thumb|การบรรยายในมหาวิทยาลัยในคริสต์ศตวรรษที่ 14]]
-'''อัสสมาจารย์นิยม''' ({{lang-en|Scholasticism}}) หมายถึง วิธีคิดเชิงวิพากษ์ที่มีอิทธิพลต่อการเรียนการสอนของนักวิชาการใน[[มหาวิทยาลัย]]ในยุโรป[[สมัยกลาง]] (ค.ศ. 1,100-1,700) และหมายถึงหลักสูตรที่ใช้วิธีดังกล่าวมาสนับสนุนและเผยแพร่หลักความเชื่อในสังคมที่มีความหลากหลายขึ้นเรื่อย ๆ ในสมัยนั้น<ref>See Steven P. Marone, "Medieval philosophy in context" in A. S. McGrade, ed., ''The Cambridge Companion to Medieval Philosophy'' (Cambridge: Cambridge University Press, 2003). On the difference between scholastic and medieval monastic postures towards learning, see Jean Leclercq, ''The Love of Learning and the Desire for God'' (New York: Fordham University Press, 1970) esp. 89; 238ff.</ref> อัสสมาจารย์นิยมมีต้นกำเนิดมาจากโรงเรียนใน[[อาราม]]คริสต์ในยุโรปยุคแรก ๆ สถาบันการศึกษาระดับมหาวิทยาลัยในยุโรปเกิดขึ้นที่[[ประเทศอิตาลี]] [[ฝรั่งเศส]] [[สเปน]] และ[[อังกฤษ]] ในปลายคริสต์ศตวรรษที่ 11 ถึงคริสต์ศตวรรษที่ 12 จัดการสอนด้าน[[ศิลปศาสตร์]] [[นิติศาสตร์]] [[แพทยศาสตร์]] และ[[เทววิทยา]]<ref name="de Ridder-Symoens 1992, 47–55">de Ridder-Symoens 1992, pp. 47–55</ref> มหาวิทยาลัยเหล่านี้ เช่น [[มหาวิทยาลัยซาแลร์โน]] [[มหาวิทยาลัยโบโญญา]] และ[[มหาวิทยาลัยปารีส]]
+'''อัสสมาจารย์นิยม''' ({{lang-en|Scholasticism}}) หมายถึง วิธีคิดเชิงวิพากษ์ที่มีอิทธิพลต่อการเรียนการสอนของนักวิชาการใน[[มหาวิทยาลัย]]ในยุโรป[[สมัยกลาง]] (ค.ศ. 1100-1700) และหมายถึงหลักสูตรที่ใช้วิธีดังกล่าวมาสนับสนุนและเผยแพร่หลักความเชื่อในสังคมที่มีความหลากหลายขึ้นเรื่อย ๆ ในสมัยนั้น<ref>See Steven P. Marone, "Medieval philosophy in context" in A. S. McGrade, ed., ''The Cambridge Companion to Medieval Philosophy'' (Cambridge: Cambridge University Press, 2003). On the difference between scholastic and medieval monastic postures towards learning, see Jean Leclercq, ''The Love of Learning and the Desire for God'' (New York: Fordham University Press, 1970) esp. 89; 238ff.</ref> อัสสมาจารย์นิยมมีต้นกำเนิดมาจากโรงเรียนใน[[อาราม]]คริสต์ในยุโรปยุคแรก ๆ สถาบันการศึกษาระดับมหาวิทยาลัยในยุโรปเกิดขึ้นที่[[ประเทศอิตาลี]] [[ฝรั่งเศส]] [[สเปน]] และ[[อังกฤษ]] ในปลายคริสต์ศตวรรษที่ 11 ถึงคริสต์ศตวรรษที่ 12 จัดการสอนด้าน[[ศิลปศาสตร์]] [[นิติศาสตร์]] [[แพทยศาสตร์]] และ[[เทววิทยา]]<ref name="de Ridder-Symoens 1992, 47–55">de Ridder-Symoens 1992, pp. 47–55</ref> มหาวิทยาลัยเหล่านี้ เช่น [[มหาวิทยาลัยซาแลร์โน]] [[มหาวิทยาลัยโบโลญญา]] และ[[มหาวิทยาลัยปารีส]]
 นักปราชญ์สำคัญในยุคนี้ เช่น [[แอนเซล์มแห่งแคนเทอร์เบอรี]] [[อเล็กซานเดอร์แห่งเฮลส์]] [[อัลแบร์ตุส มาญุส]] [[ดันส์ สโกตัส]] [[วิลเลียมแห่งออกคัม]] [[โบนาเวนตูรา]] และ[[ทอมัส อไควนัส]]

ด ค ก สมัยกลาง
สมัยกลางตอนต้น	สมัยการย้ายถิ่นฐาน จักรวรรดิโรมันล่ม ปลายสมัยโบราณ ความเสื่อมของพหุเทวนิยมกรีก-โรมัน การเผยแพร่ศาสนาคริสต์ การเผยแพร่ศาสนาอิสลาม ราชอาณาจักรแฟรงก์ อังกฤษสมัยแองโกล-แซกซัน สมัยไวกิง จักรวรรดิการอแล็งเฌียง จักรวรรดิบัลแกเรีย
สมัยกลางตอนกลาง	จักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ ระบบเจ้าขุนมูลนาย ศาสนเภทตะวันออก-ตะวันตก ข้อขัดแย้งเรื่องการสถาปนาสมณศักดิ์ สงครามครูเสด อัสสมาจารย์นิยม อารามิกนิยม ระบบชุมชน มานอเรียลิสต์ ปรากฏการณ์โลกร้อน
สมัยกลางตอนปลาย	สงครามร้อยปี สงครามดอกกุหลาบ สงครามฮุสไซท์ ดัชชีเบอร์กันดี ราชวงศ์ฮาพส์บวร์ค ศาสนเภทตะวันตก การล้อมกรุงคอนสแตนติโนเปิล การขยายตัวของออตโตมัน ทหารรับจ้างสวิส คณะอัศวิน มนุษยนิยมสมัยฟ้นฟูศิลปวิทยา มหาวิทยาลัยสมัยกลาง วิกฤติการณ์ปลายสมัยกลาง ยุคน้ำแข็งเล็ก
วัฒนธรรม	สถาปัตยกรรม ศิลปะ อาหาร ประชากร วรรณกรรม กวีนิพนธ์ การแพทย์ ดนตรี ปรัชญา คริสตจักรกับรัฐ วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี การสงคราม
ดูเพิ่ม	ลำดับเหตุการณ์ หัวข้อพื้นฐานของประวัติศาสตร์ ยุคกลางในประวัติศาสตร์ ยุคมืด คตินิยมสมัยกลาง คตินิยมสมัยกลางใหม่ การแสดงชีวิตของยุคกลาง
หมวดหมู่ ประวัติศาสตร์ยุโรป ประวัติศาสตร์แบ่งตามประเทศ บุคคลในประวัติศาสตร์ ลำดับเวลาในประวัติศาสตร์