ผลต่างระหว่างรุ่นของ "การแก้ปัญหายิวครั้งสุดท้าย"

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เรียกดูประวัติแบบโต้ตอบ
← การแก้ไขก่อนหน้าการแก้ไขถัดไป →
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
เห็นภาพข้อความวิกิ
Anonimeco (คุย | ส่วนร่วม)
ผู้ตรวจตรา
การแก้ไข 26,516 ครั้ง
ล ใส่ </ref>
→‎อ้างอิง: โลจิสติกส์
บรรทัด 23: บรรทัด 23:
'''การแก้ปัญหาชาวยิวครั้งสุดท้าย''' หรือ '''มาตรการสุดท้าย''' ({{lang-en|Final Solution}} ; {{lang-de|Die Endlösung}}) เป็นแผน[[นาซีเยอรมนี|นาซี]]สำหรับ[[การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์|การฆ่าล้างเผ่าพันธ์]]ุหรือการกำจัด[[ชาวยิว]]ในช่วง[[สงครามโลกครั้งที่สอง]] "มาตรการสุดท้ายของ[[ปัญหาชาวยิว]]" เป็นชื่อรหัสนามอย่างเป็นทางสำหรับการสังหารชาวยิวทั้งหมดในการบรรลุถึง ซึ่งไม่ได้จำกัดอยู่ที่ทวีปยุโรป<ref>{{cite book |last=Browning i |first=Christopher |year=2007 |title=The Origins of the Final Solution: The Evolution of Nazi Jewish Policy, September 1939 – March 1942|publisher= U of Nebraska Press. "In a brief two years between the autumn of 1939 and the autumn of 1941, Nazi Jewish policy escalated rapidly from the pre-war policy of forced emigration to the Final Solution as it is now understood—the systematic attempt to murder every last Jew within the German grasp.}}</ref> นโยบายนี้เป็นการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์โดยเจตนาและอย่างเป็นระบบ ได้มีการเริ่มต้นไปทั่วทั้ง[[ยุโรปที่ถูกเยอรมนียึดครอง|ดินแดนยุโรปที่ถูกยึดครองโดยเยอรมัน]]เป็นการกำหนดในขั้นตอนและข้อตกลงทางภูมิศาสตร์-การเมืองโดยผู้นำนาซีในเดือนมกราคม ค.ศ. 1942 ที่[[การประชุมที่วันเซ]]ที่ถูกจัดขึ้นใกล้กับกรุงเบอร์ลิน<ref name=Wannsee>{{cite web |title=Wannsee Conference and the Final Solution |url=http://www.ushmm.org/wlc/en/article.php?ModuleId=10005477 |accessdate=30 March 2015 |publisher=[[United States Holocaust Memorial Museum]] }}</ref> และถึงจุดสูงสุดของ[[ฮอโลคอสต์]] ซึ่งได้แสดงให้เห็นถึง[[ฮอโลคอสต์ในโปแลนด์|การสังหารชาวยิวเชื้อสายโปล 90%]]<ref name="Wyman">{{cite book |title=The World Reacts to the Holocaust |author1=David S. Wyman |author2=Charles H. Rosenzveig |publisher=JHU Press |year=1996 |page=99 |url=https://books.google.com/books?id=U6KVOsjpP0MC&q=%2290+percent%22#v=snippet&q=%2290%20percent%22&f=false |isbn=0801849691}}</ref> และสองในสามของประชากรชาวยิวในยุโรป<ref name=Museum>{{cite web |title='Final Solution': Overview |url=http://www.ushmm.org/wlc/en/article.php?ModuleId=10005151 |archive-url=https://web.archive.org/web/20130302130042/http://www.ushmm.org/wlc/en/article.php?ModuleId=10005151 |archive-date=2 March 2013 |accessdate=5 February 2016 |publisher= United States Holocaust Memorial Museum |author=Holocaust Encyclopedia}}</ref>
'''การแก้ปัญหาชาวยิวครั้งสุดท้าย''' หรือ '''มาตรการสุดท้าย''' ({{lang-en|Final Solution}} ; {{lang-de|Die Endlösung}}) เป็นแผน[[นาซีเยอรมนี|นาซี]]สำหรับ[[การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์|การฆ่าล้างเผ่าพันธ์]]ุหรือการกำจัด[[ชาวยิว]]ในช่วง[[สงครามโลกครั้งที่สอง]] "มาตรการสุดท้ายของ[[ปัญหาชาวยิว]]" เป็นชื่อรหัสนามอย่างเป็นทางสำหรับการสังหารชาวยิวทั้งหมดในการบรรลุถึง ซึ่งไม่ได้จำกัดอยู่ที่ทวีปยุโรป<ref>{{cite book |last=Browning i |first=Christopher |year=2007 |title=The Origins of the Final Solution: The Evolution of Nazi Jewish Policy, September 1939 – March 1942|publisher= U of Nebraska Press. "In a brief two years between the autumn of 1939 and the autumn of 1941, Nazi Jewish policy escalated rapidly from the pre-war policy of forced emigration to the Final Solution as it is now understood—the systematic attempt to murder every last Jew within the German grasp.}}</ref> นโยบายนี้เป็นการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์โดยเจตนาและอย่างเป็นระบบ ได้มีการเริ่มต้นไปทั่วทั้ง[[ยุโรปที่ถูกเยอรมนียึดครอง|ดินแดนยุโรปที่ถูกยึดครองโดยเยอรมัน]]เป็นการกำหนดในขั้นตอนและข้อตกลงทางภูมิศาสตร์-การเมืองโดยผู้นำนาซีในเดือนมกราคม ค.ศ. 1942 ที่[[การประชุมที่วันเซ]]ที่ถูกจัดขึ้นใกล้กับกรุงเบอร์ลิน<ref name=Wannsee>{{cite web |title=Wannsee Conference and the Final Solution |url=http://www.ushmm.org/wlc/en/article.php?ModuleId=10005477 |accessdate=30 March 2015 |publisher=[[United States Holocaust Memorial Museum]] }}</ref> และถึงจุดสูงสุดของ[[ฮอโลคอสต์]] ซึ่งได้แสดงให้เห็นถึง[[ฮอโลคอสต์ในโปแลนด์|การสังหารชาวยิวเชื้อสายโปล 90%]]<ref name="Wyman">{{cite book |title=The World Reacts to the Holocaust |author1=David S. Wyman |author2=Charles H. Rosenzveig |publisher=JHU Press |year=1996 |page=99 |url=https://books.google.com/books?id=U6KVOsjpP0MC&q=%2290+percent%22#v=snippet&q=%2290%20percent%22&f=false |isbn=0801849691}}</ref> และสองในสามของประชากรชาวยิวในยุโรป<ref name=Museum>{{cite web |title='Final Solution': Overview |url=http://www.ushmm.org/wlc/en/article.php?ModuleId=10005151 |archive-url=https://web.archive.org/web/20130302130042/http://www.ushmm.org/wlc/en/article.php?ModuleId=10005151 |archive-date=2 March 2013 |accessdate=5 February 2016 |publisher= United States Holocaust Memorial Museum |author=Holocaust Encyclopedia}}</ref>


ลักษณะและระยะเวลาของการตัดสินใจที่นำไปสู่มาตรการสุดท้ายเป็นประเด็นที่ได้รับการศึกษาวิจัยและถกเถียงกันอย่างเข้มข้นของฮอโลคอสต์ โครงการที่ได้ถูกพัฒนาขึ้นในช่วง 25 เดือนแรกของสงครามที่นำไปสู่ความพยายาม"การสังหารครั้งสุดท้ายต่อชาวยิวในอำนาจของเยอรมัน"<ref name=Browning424>{{harvp|Browning|2004|p=[https://books.google.com/books?id=d9Wg4gjtP3cC&lpg=PA424&vq=%22murdering%20every%20last%20Jew%20in%20the%20German%20grasp%22&pg=PA424#v=onepage&q&f=false 424]}}.</ref> นักประวัติศาสตร์ส่วนใหญ่ได้เห็นด้วย, นักเขียน Christopher Browning, ว่ามาตรการสุดท้ายไม่สามารถนำมาประกอบกับการตัดสินใจครั้งเดียวที่ทำขึ้นในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง{{r|Browning424}} "เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่ากระบวนการตัดสินใจเป็นเวลานานและเพิ่มขึ้น"<ref name=Browning213>p|Browning|2004|p=213}}.</ref> ในปี ค.ศ. 1940 หลัง[[ยุทธการที่ฝรั่งเศส|ฝรั่งเศสถูกยึดครอง]] [[อาด็อล์ฟ ไอช์มัน]]ได้คิดค้น[[แผนมาดากัสการ์]]เพื่อโยกย้ายประชากรชาวยิวในยุโรปไปยังอาณานิคมฝรั่งเศส แต่แผนดังกล่าวถูกละเลยด้วยเหตุผลทางด้านโลจอสติกส์ ส่วนใหญ่มาจาก[[การปิดกั้นเยอรมนี (ค.ศ. 1939-1945)|การปิดล้อมทางทะเล]]<ref name="CRB/Path">{{cite book |last=Browning |first=Christopher R. |authorlink=Christopher Browning |title=The Path to Genocide: Essays on Launching the Final Solution |year=1995 |publisher=Cambridge University Press |url=https://books.google.com/books?id=L1O2ZvS29DYC |via=Google Books |isbn=978-0-521-55878-5 |ref=harv |pages=18–19, 127–128}}</ref> นอกจากนี้ยังได้มีแผนเบื้องต้นเพื่อเนรเทศชาวยิวไปยัง[[ปาเลสไตน์ (ภูมิภาค)|ปาเลสไตน์]]และ[[ไซบีเรีย]]{{sfn|Niewyk|Nicosia|2000|p=76}} ในปี ค.ศ. 1941 นักเขียน Raul Hilberg, ในช่วงแรกของการสังหารหมู่ [[ไอน์ซัทซ์กรุพเพิน|หน่วยสังหารเคลื่อนที่]]ได้เริ่มแสวงหาเหยื่อข้ามดินแดนตะวันออกที่ถูกยึดครอง ในขั้นตอนที่สอง, ได้เริ่มต้นไปทั่วทั้งดินแดนยุโรปที่ถูกยึดครองโดยเยอรมัน เหยื่อชาวยิวที่ถูกรวบรวมจะถูกส่งโดย[[รถไฟฮอโลคอสต์|รถไฟมรณะ]]เพื่อไปยัง[[ค่ายมรณะ]]ที่ถูกสร้างขึ้น เพื่อบรรลุวัตถุประสงค์อย่างเป็นระบบของมาตรการสุดท้าย<ref name=Hilberg273>{{harvp|Hilberg|1985|p=273}}</ref>
ลักษณะและระยะเวลาของการตัดสินใจที่นำไปสู่มาตรการสุดท้ายเป็นประเด็นที่ได้รับการศึกษาวิจัยและถกเถียงกันอย่างเข้มข้นของฮอโลคอสต์ โครงการที่ได้ถูกพัฒนาขึ้นในช่วง 25 เดือนแรกของสงครามที่นำไปสู่ความพยายาม"การสังหารครั้งสุดท้ายต่อชาวยิวในอำนาจของเยอรมัน"<ref name=Browning424>{{harvp|Browning|2004|p=[https://books.google.com/books?id=d9Wg4gjtP3cC&lpg=PA424&vq=%22murdering%20every%20last%20Jew%20in%20the%20German%20grasp%22&pg=PA424#v=onepage&q&f=false 424]}}.</ref> นักประวัติศาสตร์ส่วนใหญ่ได้เห็นด้วย, นักเขียน Christopher Browning, ว่ามาตรการสุดท้ายไม่สามารถนำมาประกอบกับการตัดสินใจครั้งเดียวที่ทำขึ้นในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง{{r|Browning424}} "เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่ากระบวนการตัดสินใจเป็นเวลานานและเพิ่มขึ้น"<ref name=Browning213>p|Browning|2004|p=213}}.</ref> ในปี ค.ศ. 1940 หลัง[[ยุทธการที่ฝรั่งเศส|ฝรั่งเศสถูกยึดครอง]] [[อาด็อล์ฟ ไอช์มัน]]ได้คิดค้น[[แผนมาดากัสการ์]]เพื่อโยกย้ายประชากรชาวยิวในยุโรปไปยังอาณานิคมฝรั่งเศส แต่แผนดังกล่าวถูกละเลยด้วยเหตุผลทางด้านโลจิสติกส์ ส่วนใหญ่มาจาก[[การปิดกั้นเยอรมนี (ค.ศ. 1939-1945)|การปิดล้อมทางทะเล]]<ref name="CRB/Path">{{cite book |last=Browning |first=Christopher R. |authorlink=Christopher Browning |title=The Path to Genocide: Essays on Launching the Final Solution |year=1995 |publisher=Cambridge University Press |url=https://books.google.com/books?id=L1O2ZvS29DYC |via=Google Books |isbn=978-0-521-55878-5 |ref=harv |pages=18–19, 127–128}}</ref> นอกจากนี้ยังได้มีแผนเบื้องต้นเพื่อเนรเทศชาวยิวไปยัง[[ปาเลสไตน์ (ภูมิภาค)|ปาเลสไตน์]]และ[[ไซบีเรีย]]{{sfn|Niewyk|Nicosia|2000|p=76}} ในปี ค.ศ. 1941 นักเขียน Raul Hilberg, ในช่วงแรกของการสังหารหมู่ [[ไอน์ซัทซ์กรุพเพิน|หน่วยสังหารเคลื่อนที่]]ได้เริ่มแสวงหาเหยื่อข้ามดินแดนตะวันออกที่ถูกยึดครอง ในขั้นตอนที่สอง, ได้เริ่มต้นไปทั่วทั้งดินแดนยุโรปที่ถูกยึดครองโดยเยอรมัน เหยื่อชาวยิวที่ถูกรวบรวมจะถูกส่งโดย[[รถไฟฮอโลคอสต์|รถไฟมรณะ]]เพื่อไปยัง[[ค่ายมรณะ]]ที่ถูกสร้างขึ้น เพื่อบรรลุวัตถุประสงค์อย่างเป็นระบบของมาตรการสุดท้าย<ref name=Hilberg273>{{harvp|Hilberg|1985|p=273}}</ref>


== อ้างอิง ==
== อ้างอิง ==

รุ่นแก้ไขเมื่อ 23:48, 31 มกราคม 2562

มาตรการสุดท้าย
ตามที่จดหมายจากเอ็สเอ็ส-โอเบอร์กรุพเพินฟือเรอร์ ไรน์ฮาร์ท ไฮดริช ถึง Ministerialdirektor Martin Luther ได้ถามถึงความช่วยเหลือจากฝ่ายบริหารปกครองในการดำเนินให้บรรลุของมาตรการสุดท้ายถึงปัญหาชาวยิว,วันที่ 26 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1942
หรือเป็นที่รู้จักEndlösung der Judenfrage
สถานที่ยุโรปที่ถูกเยอรมนียึดครอง
วันที่1941–1945
รูปแบบการกำจัดชาวยิว, การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์
ผู้ทำนาซีเยอรมนี
ผู้ร่วมชุทซ์ชตัฟเฟิล (SS), ตำรวจมั่นคง (ซีโพ), เกสตาโพ, ครีมีนาลโพลีทไซ (ครีโพ), เอสดี, และวัฟเฟิน-เอ็สเอ็ส
เกตโตเกตโตในทวีปยุโรปภายใต้การยึดครองของนาซี; ยิวเกตโตในโปแลนด์ภายใต้การยึดครองของเยอรมัน และสหภาพโซเวียต

การแก้ปัญหาชาวยิวครั้งสุดท้าย หรือ มาตรการสุดท้าย (อังกฤษ: Final Solution ; เยอรมัน: Die Endlösung) เป็นแผนนาซีสำหรับการฆ่าล้างเผ่าพันธ์ุหรือการกำจัดชาวยิวในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง "มาตรการสุดท้ายของปัญหาชาวยิว" เป็นชื่อรหัสนามอย่างเป็นทางสำหรับการสังหารชาวยิวทั้งหมดในการบรรลุถึง ซึ่งไม่ได้จำกัดอยู่ที่ทวีปยุโรป[1] นโยบายนี้เป็นการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์โดยเจตนาและอย่างเป็นระบบ ได้มีการเริ่มต้นไปทั่วทั้งดินแดนยุโรปที่ถูกยึดครองโดยเยอรมันเป็นการกำหนดในขั้นตอนและข้อตกลงทางภูมิศาสตร์-การเมืองโดยผู้นำนาซีในเดือนมกราคม ค.ศ. 1942 ที่การประชุมที่วันเซที่ถูกจัดขึ้นใกล้กับกรุงเบอร์ลิน[2] และถึงจุดสูงสุดของฮอโลคอสต์ ซึ่งได้แสดงให้เห็นถึงการสังหารชาวยิวเชื้อสายโปล 90%[3] และสองในสามของประชากรชาวยิวในยุโรป[4]

ลักษณะและระยะเวลาของการตัดสินใจที่นำไปสู่มาตรการสุดท้ายเป็นประเด็นที่ได้รับการศึกษาวิจัยและถกเถียงกันอย่างเข้มข้นของฮอโลคอสต์ โครงการที่ได้ถูกพัฒนาขึ้นในช่วง 25 เดือนแรกของสงครามที่นำไปสู่ความพยายาม"การสังหารครั้งสุดท้ายต่อชาวยิวในอำนาจของเยอรมัน"[5] นักประวัติศาสตร์ส่วนใหญ่ได้เห็นด้วย, นักเขียน Christopher Browning, ว่ามาตรการสุดท้ายไม่สามารถนำมาประกอบกับการตัดสินใจครั้งเดียวที่ทำขึ้นในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง[5] "เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่ากระบวนการตัดสินใจเป็นเวลานานและเพิ่มขึ้น"[6] ในปี ค.ศ. 1940 หลังฝรั่งเศสถูกยึดครอง อาด็อล์ฟ ไอช์มันได้คิดค้นแผนมาดากัสการ์เพื่อโยกย้ายประชากรชาวยิวในยุโรปไปยังอาณานิคมฝรั่งเศส แต่แผนดังกล่าวถูกละเลยด้วยเหตุผลทางด้านโลจิสติกส์ ส่วนใหญ่มาจากการปิดล้อมทางทะเล[7] นอกจากนี้ยังได้มีแผนเบื้องต้นเพื่อเนรเทศชาวยิวไปยังปาเลสไตน์และไซบีเรีย[8] ในปี ค.ศ. 1941 นักเขียน Raul Hilberg, ในช่วงแรกของการสังหารหมู่ หน่วยสังหารเคลื่อนที่ได้เริ่มแสวงหาเหยื่อข้ามดินแดนตะวันออกที่ถูกยึดครอง ในขั้นตอนที่สอง, ได้เริ่มต้นไปทั่วทั้งดินแดนยุโรปที่ถูกยึดครองโดยเยอรมัน เหยื่อชาวยิวที่ถูกรวบรวมจะถูกส่งโดยรถไฟมรณะเพื่อไปยังค่ายมรณะที่ถูกสร้างขึ้น เพื่อบรรลุวัตถุประสงค์อย่างเป็นระบบของมาตรการสุดท้าย[9]

อ้างอิง

  1. ↑ Browning i, Christopher (2007). The Origins of the Final Solution: The Evolution of Nazi Jewish Policy, September 1939 – March 1942. U of Nebraska Press. "In a brief two years between the autumn of 1939 and the autumn of 1941, Nazi Jewish policy escalated rapidly from the pre-war policy of forced emigration to the Final Solution as it is now understood—the systematic attempt to murder every last Jew within the German grasp.
  2. ↑ "Wannsee Conference and the Final Solution". United States Holocaust Memorial Museum. สืบค้นเมื่อ 30 March 2015.
  3. ↑ David S. Wyman; Charles H. Rosenzveig (1996). The World Reacts to the Holocaust. JHU Press. p. 99. ISBN 0801849691.
  4. ↑ Holocaust Encyclopedia. "'Final Solution': Overview". United States Holocaust Memorial Museum. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 March 2013. สืบค้นเมื่อ 5 February 2016.
  5. ↑ 5.0 5.1 Browning (2004), p. 424.
  6. ↑ p|Browning|2004|p=213}}.
  7. ↑ Browning, Christopher R. (1995). The Path to Genocide: Essays on Launching the Final Solution. Cambridge University Press. pp. 18–19, 127–128. ISBN 978-0-521-55878-5 – โดยทาง Google Books. {{cite book}}: |ref=harv ไม่ถูกต้อง (help)
  8. ↑ Niewyk & Nicosia 2000, p. 76.
  9. ↑ Hilberg (1985), p. 273
  • สัญชัย สุวังบุตร. สารานุกรมประวัติศาสตร์ยุโรปฉบับราชบัณฑิตยสถาน เล่ม E-F

ดูเพิ่ม

Stub icon

บทความประวัติศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=การแก้ปัญหายิวครั้งสุดท้าย&oldid=8096286"