ผลต่างระหว่างรุ่นของ "รุกขมรดก"

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Tmd (คุย | ส่วนร่วม)
หน้าใหม่: File:Newtons Apfelbaum.jpg|thumb|ต้นแอปเปิ้ลเก่าแก่ในบ้านเกิดของไอแซคนิวตัน ถู...
(ไม่แตกต่าง)

รุ่นแก้ไขเมื่อ 22:19, 14 มกราคม 2562

ต้นแอปเปิ้ลเก่าแก่ในบ้านเกิดของไอแซคนิวตัน ถูกประกาศให้เป็นหนึ่งใน 50 รุกขมรดกสำคัญของอังกฤษ เนื่องในวาระกาญจนาภิเษกของสมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 แห่งสหราชอาณาจักร ในปี พ.ศ. 2545

รุกขมรดก เป็นต้นไม้ขนาดใหญ่ที่มีคุณค่าหรือมีความสำคัญทางประวัติศาสตร์ มีลักษณะเฉพาะไม่เหมือนใครซึ่งไม่สามารถถูกแทนที่ได้ เกณฑ์พื้นฐานสำหรับการกำหนดต้นไม้มรดกที่มีคุณค่าคือ อายุ ความหายาก และขนาด รวมถึงสุนทรียศาสตร์ พฤกษศาสตร์นิเวศวิทยา และคุณค่าทางประวัติศาสตร์[1] ในบางประเทศมีการตรากฎหมายเพื่อคุ้มครองต้นไม้ที่เป็นมรดกของชาติ เช่น สิงคโปร์ [2] สหรัฐอเมริกา[3]

ในศาสนาพุทธมีแนวคิดในเรื่องการให้คุณค่ากับต้นไม้มรดกมาช้านาน เช่น ความเชื่อในเรื่องรุกขเจดีย์ หรือการดูแลพระศรีมหาโพธิ์ ในฐานะเจดีย์หรือสิ่งแทนพระศาสดาเพื่อการสักการะ[4]

สำหรับในประเทศไทยมีการกำหนดคุณค่าให้กับต้นไม้ที่มีขนาดใหญ่และมีความสำคัญอย่างเป็นทางการโดยรัฐ ในปี พ.ศ. 2560 โดยกระทรวงวัฒนธรรมมีการคัดเลือกต้นไม้ในประเทศไทยที่มีขนาดใหญ่ อายุประมาณ 100 ปี ขึ้นไป หรือต้นไม้ที่มีความสำคัญทางประวัติศาสตร์ เพื่อประกาศขึ้นทะเบียนให้เป็นต้นไม้สำคัญของชาติในวาระสำคัญของชาติ[5]


อ้างอิง

  1. Coates, Peter A. (2006). American Perceptions of Immigrant And Invasive Species: Strangers on the Land. University of California Press. pp. 140–. ISBN 978-0-520-24930-1. สืบค้นเมื่อ 30 June 2012.
  2. Waterton, Emma; Watson, Steve (31 May 2010). Culture, Heritage and Representation: Perspectives on Visuality and the Past. Ashgate Publishing, Ltd. pp. 152–. ISBN 978-0-7546-7598-3. สืบค้นเมื่อ 30 June 2012.
  3. Barnes, Christine (30 May 2004). Only in Oregon: Natural and Manmade Landmarks and Oddities. Farcountry Press. pp. 10–. ISBN 978-1-56037-292-9. สืบค้นเมื่อ 30 June 2012.
  4. ดำรงราชานุภาพ, สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยา.ตำนานพุทธเจดีย์. กรุงเทพ: โรงพิมพ์ไทยพิทยา. ๒๔๙๐
  5. กรมส่งเสริมวัฒนธรรม. (2560). ″รุกขมรดกของแผ่นดิน ใต้ร่มพระบารมี. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ. ISBN 978-616-543-450-7

ดูเพิ่ม