ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พะสิม"

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Potapt (คุย | ส่วนร่วม)
ไม่มีความย่อการแก้ไข
Potapt (คุย | ส่วนร่วม)
ไม่มีความย่อการแก้ไข
บรรทัด 46: บรรทัด 46:
}}
}}


'''พะสิม''' ({{MYname|MY=ပုသိမ်|MLCTS=pu. sim}}, {{IPA-my|pəθèɪɴ|pron}}; {{lang-mnw|ဖာသဳ}}, {{IPA-xx|phasɛm|pron}} ''พะแซม'') หรือ '''บัสเซน''' ({{lang-en|Bassein}}) เป็นเมืองท่าสำคัญและเป็นเมืองศูนย์กลางของ[[เขตอิรวดี]] ห่างจากนคร[[ย่างกุ้ง]]มาทางตะวันตกเฉียงใต้ {{convert|190|km}} ริม[[แม่น้ำพะสิม]]ซึ่งเป็นแม่น้ำสาขาฝั่งตะวันตกของ[[แม่น้ำอิรวดี]]<ref name="EB">{{Cite web|url=http://www.britannica.com/EBchecked/topic/55491/Pathein|title=Pathein|publisher=[[Encyclopædia Britannica]]|accessdate=August 21, 2009}}</ref> เมืองนี้มีประชากร 237,089 คน (ค.ศ. 2017) ถึงแม้จะเคยเป็นส่วนหนึ่งของ[[อาณาจักรมอญ]] แต่ปัจจุบันก็มี[[ชาวมอญ]]เหลืออยู่น้อยมาก กลุ่มชาติพันธุ์หลักในปัจจุบัน ได้แก่ [[ชาวพม่า]] [[พม่าเชื้อสายอินเดีย|ชาวพม่าเชื้อสายอินเดีย]] [[ชาวกะเหรี่ยง]] และ[[ชาวยะไข่]]
'''พะสิม''' ({{MYname|MY=ပုသိမ်|MLCTS=pu. sim}}, {{IPA-my|pəθèɪɴ|pron}}; {{lang-mnw|ဖာသဳ}}, {{IPA-xx|phasɛm|pron}} ''พะแซม'') หรือชื่อเดิมในภาษาอังกฤษว่า '''บัสเซน''' ({{lang-en|Bassein}}) เป็นเมืองท่าสำคัญและเป็นเมืองศูนย์กลางของ[[เขตอิรวดี]] ห่างจากนคร[[ย่างกุ้ง]]มาทางตะวันตกเฉียงใต้ {{convert|190|km}} ริม[[แม่น้ำพะสิม]]ซึ่งเป็นแม่น้ำสาขาฝั่งตะวันตกของ[[แม่น้ำอิรวดี]]<ref name="EB">{{Cite web|url=http://www.britannica.com/EBchecked/topic/55491/Pathein|title=Pathein|publisher=[[Encyclopædia Britannica]]|accessdate=August 21, 2009}}</ref> เมืองนี้มีประชากร 237,089 คน (ค.ศ. 2017) ถึงแม้จะเคยเป็นส่วนหนึ่งของ[[อาณาจักรมอญ]] แต่ปัจจุบันก็มี[[ชาวมอญ]]เหลืออยู่น้อยมาก กลุ่มชาติพันธุ์หลักในปัจจุบัน ได้แก่ [[ชาวพม่า]] [[พม่าเชื้อสายอินเดีย|ชาวพม่าเชื้อสายอินเดีย]] [[ชาวกะเหรี่ยง]] และ[[ชาวยะไข่]]


== นิรุกติศาสตร์ ==
== นิรุกติศาสตร์ ==

รุ่นแก้ไขเมื่อ 02:55, 28 ธันวาคม 2561

พะสิม

ปะเตน, บัสเซน
เมือง
พะสิมตั้งอยู่ในประเทศพม่า
พะสิม
พะสิม
ที่ตั้งเมืองพะสิมในประเทศพม่า
พิกัด: 16°46′0″N 94°43′0″E / 16.76667°N 94.71667°E / 16.76667; 94.71667
ประเทศ พม่า
เขต ภาคอิรวดี
จังหวัดพะสิม
อำเภอพะสิม
ประชากร
 (ค.ศ. 2017)
 • ทั้งหมด237,089 คน คน
 • กลุ่มชาติพันธุ์พม่า, พม่าเชื้อสายอินเดีย, กะเหรี่ยง
 • ศาสนาพุทธ
เขตเวลาUTC+6:30 (เวลามาตรฐานพม่า)
รหัสพื้นที่42[1]

พะสิม (พม่า: ပုသိမ်, เอ็มแอลซีทีเอส: pu. sim, ออกเสียง: [pəθèɪɴ]; มอญ: ဖာသဳ, ออกเสียง: [phasɛm] พะแซม) หรือชื่อเดิมในภาษาอังกฤษว่า บัสเซน (อังกฤษ: Bassein) เป็นเมืองท่าสำคัญและเป็นเมืองศูนย์กลางของเขตอิรวดี ห่างจากนครย่างกุ้งมาทางตะวันตกเฉียงใต้ 190 กิโลเมตร (120 ไมล์) ริมแม่น้ำพะสิมซึ่งเป็นแม่น้ำสาขาฝั่งตะวันตกของแม่น้ำอิรวดี[2] เมืองนี้มีประชากร 237,089 คน (ค.ศ. 2017) ถึงแม้จะเคยเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรมอญ แต่ปัจจุบันก็มีชาวมอญเหลืออยู่น้อยมาก กลุ่มชาติพันธุ์หลักในปัจจุบัน ได้แก่ ชาวพม่า ชาวพม่าเชื้อสายอินเดีย ชาวกะเหรี่ยง และชาวยะไข่

นิรุกติศาสตร์

ชื่อเมืองคาดว่าได้รับมาจากชื่อภาษามอญ ဖာသီ[3] แต่ได้ถูกเปลี่ยนมาเป็น บัสเซน ในช่วงการปกครองของสหราชอาณาจักร

ประวัติ

ภาพวาดแนวชายฝั่งเมืองพะสิมช่วงปลายคริสต์ทศวรรษ 1800

พะสิมเคยเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรมอญ ต่อมาจักรวรรดิบริติชได้เข้าครอบครองและได้สร้างป้อมสนาม และก่อตั้งกองทหารรักษาการณ์ ในปี ค.ศ. 1826 ซึ่งเกิดขึ้นหลังสงครามอังกฤษ-พม่าครั้งที่หนึ่ง มีการบันทึกจำนวนประชากรในปี ค.ศ. 1983 อยู่ที่ 144,092 คน

ภูมิศาสตร์และเศรษฐกิจ

พะสิมตั้งอยู่ทางฝั่งตะวันตกของดินดอนสามเหลี่ยมแม่น้ำอิรวดี ริมแม่น้ำพะสิมซึ่งเป็นลำน้ำสาขาของแม่น้ำอิรวดี และห่างจากย่างกุ้งไปทางทิศตะวันตก 118 ไมล์ (190 กิโลเมตร) เมืองพะสิมอยู่ไม่ไกลจากมหาสมุทรอินเดีย ดังนั้นจึงเป็นเมืองท่าที่สำคัญของประเทศ และยังเป็นปลายทางของรถไฟซึ่งเชื่อมต่อกับฮีนตาดะ และปะด้าน และย่างกุ้ง ในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1990 ได้มีการปรับปรุงถนนเชื่อมอิรวดี–โมนยวา[2]

ชายฝั่งตามแนวอ่าวเบงกอลถูกล้อมรอบด้วยทิวเขายะไข่ ในพื้นที่มีทะเลสาบอีนเย ยาว 1.5 ไมล์ (2.4 กิโลเมตร) กว้าง 1 ไมล์ (1.6 กิโลเมตร) ที่มีชื่อเสียงในด้านการประมง นอกจากนี้ยังมีแนวปะการังนอกชายฝั่ง บริเวณเกาะเพชร ซึ่งเป็นที่นิยมของนักอาบแดด และเป็นแหล่งพื้นที่เพาะพันธุ์เต่า[2]

ร่มทำมือ

เมืองนี้เป็นแหล่งเพาะปลูกและส่งออกข้าวที่สำคัญ นอกจากนี้ยังมีโรงเลื่อยจำนวนมาก มีโรงงานทำร่มกันแดดด้วยมือ ซึ่งเป็นที่รู้จักแพร่หลายทั่วประเทศพม่า[2] ร่มกันแดดนี้รู้จักกันในชื่อ "พะสิมหติ"[4] ผลิตภัณฑ์ที่สำคัญอื่น ๆ อาทิ เครื่องปั้นดินเผา ตะกร้า ถังน้ำ เครื่องจักสาน

นอกจากข้าว บริเวณโดยรอบของพะสิมยังเป็นแหล่งเพาะปลูก งา, ถั่วลิสง, ปอกระเจา, ข้าวโพด, ถั่ว, ยาสูบ, พริก[4]

ภูมิอากาศ

พะสิมมีภูมิอากาศแบบมรสุมเขตร้อน (Am) อ้างอิงจากระบบการแบ่งเขตภูมิอากาศแบบเคิพเพิน มีฝนตกมากในช่วงเดือนมิถุนายน ถึงสิงหาคม ส่วนฤดูแล้งเริ่มตั้งแต่เดือนธันวาคมถึงเมษายน ซึ่งอากาศจะเย็นกว่าปกติ

ข้อมูลภูมิอากาศของพะสิม
เดือน ม.ค. ก.พ. มี.ค. เม.ย. พ.ค. มิ.ย. ก.ค. ส.ค. ก.ย. ต.ค. พ.ย. ธ.ค. ทั้งปี
อุณหภูมิสูงสุดที่เคยบันทึก °C (°F) 39.9
(103.8)
40.8
(105.4)
42.0
(107.6)
42.9
(109.2)
42.6
(108.7)
41.2
(106.2)
39.5
(103.1)
40.1
(104.2)
40.5
(104.9)
41.4
(106.5)
40.3
(104.5)
38.7
(101.7)
42.9
(109.2)
อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F) 30.7
(87.3)
33.3
(91.9)
35.2
(95.4)
36.4
(97.5)
34.3
(93.7)
30.2
(86.4)
29.7
(85.5)
30.2
(86.4)
30.4
(86.7)
32.0
(89.6)
31.5
(88.7)
30.9
(87.6)
32.07
(89.72)
อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F) 16.6
(61.9)
18.9
(66)
22.3
(72.1)
23.8
(74.8)
25.2
(77.4)
25.4
(77.7)
24.4
(75.9)
24.3
(75.7)
24.1
(75.4)
23.9
(75)
21.6
(70.9)
17.5
(63.5)
22.33
(72.2)
อุณหภูมิต่ำสุดที่เคยบันทึก °C (°F) 10.0
(50)
12.3
(54.1)
15.2
(59.4)
17.8
(64)
18.8
(65.8)
20.5
(68.9)
21.2
(70.2)
21.4
(70.5)
20.3
(68.5)
16.4
(61.5)
13.3
(55.9)
11.7
(53.1)
10
(50)
[ต้องการอ้างอิง]

สถานที่สำคัญ

พะสิมมีวัดพุทธที่สำคัญหลายแห่ง เช่น เจดีย์ชเวมุทอ

การศึกษา

ประกอบไปด้วยโรงเรียนการศึกษาพะสิมและมหาวิทยาลัยพะสิม นอกจากนี้ยังมีโรงพยาบาลใหญ่ และยังมีมหาวิทยาลัยเทคนิคจีทีซี มหาวิทยาลัยคอมพิวเตอร์ไอที

ดูเพิ่ม

อ้างอิง

  1. "Myanmar Area Codes". สืบค้นเมื่อ 2009-04-10.
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 "Pathein". Encyclopædia Britannica. สืบค้นเมื่อ August 21, 2009.
  3. Dictionary of Modern Spoken Mon by H.L. Shorto (1962, Oxford University Press)
  4. 4.0 4.1 "Pathein (Bassein)". Journeysmyanmar.com. สืบค้นเมื่อ August 21, 2009.

แหล่งข้อมูลอื่น

พิกัดภูมิศาสตร์: 16°46′27″N 94°43′54″E / 16.77417°N 94.73167°E / 16.77417; 94.73167