ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ภาษาอังกฤษเก่า"
ป้ายระบุ: แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่ |
|||
บรรทัด 6: | บรรทัด 6: | ||
==ประวัติศาสตร์== |
==ประวัติศาสตร์== |
||
ภาษานี้ถูกสร้างมานานนับปีแต่ถูกใช้มานานแสนนาน ภาษาอังกฤษเก่า(old english) ถูกสร้างขึ้นใน กลางศตรรษที่5 โดยพวกประเทศรอบๆสร้างอิงแลนด์ขึ้นในปลายศตววษที่5 ชาวอังกฤษถือกำเนิดจะชาวชนเผ่าเอเชียไปย้ายถิ่นที่ที่อังกฤษหรือ ชาวต่างชาติเข้ามาอยู่ด้วย |
ภาษานี้ถูกสร้างมานานนับปีแต่ถูกใช้มานานแสนนาน ภาษาอังกฤษเก่า (old english) ถูกสร้างขึ้นใน กลางศตรรษที่5 โดยพวกประเทศรอบๆสร้างอิงแลนด์ขึ้นในปลายศตววษที่5 ชาวอังกฤษถือกำเนิดจะชาวชนเผ่าเอเชียไปย้ายถิ่นที่ที่อังกฤษหรือ ชาวต่างชาติเข้ามาอยู่ด้วย |
||
ภาษาอังกฤษเก่า ถูกเลิกใช้ในเกือบกลางศตรรษที่12และ |
ภาษาอังกฤษเก่า ถูกเลิกใช้ในเกือบกลางศตรรษที่ 12 และกลายมาเป็นภาษาอังกฤษยุคกลาง |
||
ภาษาอังกฤษเก่ากำเนิดการรวมตัวของภาษาถิ่น |
|||
สเหตุ |
|||
เกิดการรวมตัวของภาษาถิ่นอื่นเข้าด้วยกลายเป็นภาษาอังกฤษเก่าแต่ไม่สมบูรณ์และเป็นที่ไม่ยอมรับ |
|||
แต่เราก็รวมภาษาถิ่นอื่นและแคว้นเข้ากันจนสมบูรณ์ในที่สุด ถูกใช้มานาน700ปีแต่ต้องยกเลิกเพราะบ้างคนถึงกับอ่านไม่ออกจึงดัดแปลงภาษาจนกลายเป็นภาษาปัจจุบันในที่สุด |
|||
==== |
==== |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 19:00, 4 ธันวาคม 2561
บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด |
ภาษาอังกฤษเก่า (Ænglisc, Anglisc, Englisc; ย่อว่า OE) หรือ ภาษาแองโกล-ซัคเซิน () เป็นภาษาอังกฤษยุคแรก ที่พูดกันในบริเวณที่ปัจจุบันคือแคว้นอิงแลนด์ อังกฤษและสกอตแลนด์ตอนใต้ ในระหว่าง กลางคริสต์ศตวรรษที่ 5 ถึงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 12 นับเป็นภาษาเจอร์แมนิกตะวันตก ด้วยเหตุนี้ จึงมีความคล้ายคลึงกับภาษาฟริเซียนเก่า (Old Frisian) และภาษาแซกซันเก่า (Old Saxon) นอกจากนี้ยังมีความสัมพันธ์กับภาษานอร์สเก่า (Old Norse) และเชื่อมโยงไปถึงภาษาไอซ์แลนด์ปัจจุบัน (modern Icelandic) ด้วย
ไวยกรณ์ของภาษาอังกฤษเก่ามีความใกล้เคียงกับไวยกรณ์ของภาษาเยอรมันสมัยใหม่ กล่าวคือ คำนาม คำวิเศษณ์ คำสรรพนาม และคำกริยา มีการผันเปลี่ยนรูปข้างท้ายของคำอยู่หลากหลายแบบ และการลำดับคำในประโยคก็มีอิสระมากกว่า ตัวอักษรของภาษาอังกฤษเก่าแค่เดิมเป็นระบบอักษรรูน (runic system) แต่ถูกแทนที่ด้วยอักษรละตินนับแต่ศตวรรษที่ 9 เป็นต้นมา
ภาษาอังกฤษเก่านั้นมีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา และมีการใช้งานตลอดระยะเวลาประมาณ 700 ปี นับตั้งแต่ชนแองโกล-แซ็กซอนอพยพเข้ามายังเกาะบริเตน สร้างอิงแลนด์ขึ้น ในคริสต์ศวรรษที่ 5 จนถึงระยะเวลาหลังพวกนอร์มันบุกรุกเข้าไปเมื่อ ค.ศ. 1066 หลังจากนั้นภาษาอังกฤษก็เคลื่อนเข้าสู่การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ที่สำคัญ ในยุคแรกๆ นี้ ภาษาอังกฤษเก่าได้ผสมกลมกลืนเข้ากับภาษาอื่นๆ ที่มีการติดต่อด้วย เช่น ภาษาเคลติก (Celtic) และภาษาถิ่นสองภาษาของภาษานอร์สเก่า (บรรพบุรุษของภาษาแดนิชในปัจจุบัน) จากการบุกรุกของพวกไวกิงจากทางเดนมาร์ก ซึ่งเข้ามาครอบครองและปกครองอาณาเขตในอิงแลนด์ตอนเหนือและตะวันออก หลังจากชาวนอร์แมนยกทัพเข้าชิงอังกฤษจากกษัตริย์แซ็กซอนมาปกครองได้ ใรปี ค.ศ. 1066 ภาษาของชาวแองโกล-นอร์มัน ซึ่งเป็นภาษาฝรั่งเศสตระกูลหนึ่ง ก็เข้ามาแทนที่ภาษาอังกฤษโดยกลายเป็นภาษาที่ชนชั้นปกครองใช้พูดกัน ในระยะนี้ภาษาอังกฤษจึงได้รับอิทธิพลจากภาษาแองโกล-นอร์มันอย่างมหาศาล และเป็นจุดเริ่มไปสู่จุดสิ้นสุดของยุคของภาษาอังกฤษเก่า โดยอิทธิพลของชาวนอร์มันที่มีต่อภาษาอังกฤษเก่า ทำให้เกิดวิวัฒนาการของภาษาอังกฤษสมัยกลางขึ้น
ประวัติศาสตร์
ภาษานี้ถูกสร้างมานานนับปีแต่ถูกใช้มานานแสนนาน ภาษาอังกฤษเก่า (old english) ถูกสร้างขึ้นใน กลางศตรรษที่5 โดยพวกประเทศรอบๆสร้างอิงแลนด์ขึ้นในปลายศตววษที่5 ชาวอังกฤษถือกำเนิดจะชาวชนเผ่าเอเชียไปย้ายถิ่นที่ที่อังกฤษหรือ ชาวต่างชาติเข้ามาอยู่ด้วย
ภาษาอังกฤษเก่า ถูกเลิกใช้ในเกือบกลางศตรรษที่ 12 และกลายมาเป็นภาษาอังกฤษยุคกลาง
==
แหล่งข้อมูลอื่น
- Old English/Modern English Translator (อังกฤษ)