ผลต่างระหว่างรุ่นของ "สงครามตองอู–อยุธยา (ค.ศ. 1662–1664)"
ลไม่มีความย่อการแก้ไข |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
| บรรทัด 1: | บรรทัด 1: | ||
{{ |
{{เพิ่มอ้างอิง}} |
||
{{Infobox military conflict |
{{Infobox military conflict |
||
||conflict=สงครามพม่า-สยาม (1662-1664) |
||conflict=สงครามพม่า-สยาม (1662-1664) |
||
| บรรทัด 22: | บรรทัด 22: | ||
{{มีอักษรพม่า}} |
{{มีอักษรพม่า}} |
||
'''สงครามพม่า-สยาม (1662-1664)''' ({{lang-my|ယိုးဒယား-မြန်မာစစ် (၁၆၆၂-၁၆၆၄)}}; {{lang-en|Burmese-Siamese War (1662-1664}}) สงครามการต่อสู้ระหว่าง [[ราชวงศ์ตองอู]] ของพม่าและ [[อาณาจักรอยุธยา]] ของสยาม |
'''สงครามพม่า-สยาม (1662-1664)''' ({{lang-my|ယိုးဒယား-မြန်မာစစ် (၁၆၆၂-၁၆၆၄)}}; {{lang-en|Burmese-Siamese War (1662-1664}}) สงครามการต่อสู้ระหว่าง [[ราชวงศ์ตองอู]] ของพม่า และ [[อาณาจักรอยุธยา]] ของสยาม |
||
== เบื้องหลัง == |
== เบื้องหลัง == |
||
{{บทความหลัก|การพิชิตหมิงของชิง}} |
{{บทความหลัก|การพิชิตหมิงของชิง}} |
||
ใน ค.ศ. 1644 กองทัพ |
ใน ค.ศ. 1644 กองทัพ[[แมนจู]]ชนเผ่าจากนอก[[กำแพงเมืองจีน]] บุกเข้า[[ปักกิ่ง]] ราชธานีของ[[ราชวงศ์หมิง]] เป็นจุดสิ้นสุดของราชวงศ์หมิงและจุดเริ่มต้นของ[[ราชวงศ์ชิง]]<ref>{{cite book |first=John |last=Keay |title=China: A History |publisher=Harper |year=2008 |page=410}}</ref> อีก 2 ปีต่อมาราชวงศ์ชิงก็สามารถควบคุมภาคเหนือของจีนได้ทั้งหมด [[จูโหย่วหลาง]] จักรพรรดิองค์สุดท้ายแห่ง[[หมิงใต้]] และผู้ที่ยังภักดีต่อราชวงศ์หมิงที่เหลืออยู่รวมตัวกันอีกครั้งที่ทางใต้ ปลายเดือนมกราคม ค.ศ. 1659 กองทัพชิงบุกเข้าเมืองหลวงของ[[ยูนนาน]]เพื่อให้ส่งตัวองค์จักรพรรดิ ส่งผลให้จักรพรรดิหย่งลี่ (จูโหย่วหลาง) หนีเข้าไปใกล้[[พม่า]] ซึ่งขณะนั้นปกครองโดย [[พระเจ้าปีนดะเล]] แห่ง [[ราชวงศ์ตองอู]]<ref name="Dennerline 117">{{harvnb|Dennerline|2002|p=117}}.</ref> |
||
== การรุกรานครั้งที่ 1 == |
== การรุกรานครั้งที่ 1 == |
||
ใน ค.ศ. 1661 พระเจ้าปีนดะเลถูกล้มล้างโดยพระอนุชาของพระองค์ |
ใน ค.ศ. 1661 พระเจ้าปีนดะเลถูกล้มล้างโดยเจ้าชายแห่งปเยพระอนุชาของพระองค์ ซึ่งได้ขึ้นสืบราชบัลลังก์ต่อมาเป็น [[พระเจ้าปเย]] |
||
อิทธิพลของรัฐอารักขาทางตอนเหนืออ่อนแอลง หลัง[[ราชวงศ์หมิง]]เข้ารุกราน[[อาณาจักรอังวะ|อังวะ]] ใน ค.ศ. 1660 เพื่อตามจับจูโหย่วหลาง [[สมเด็จพระนารายณ์มหาราช]] เคลื่อนทัพขยายอาณาเขตไปยัง[[ล้านนา]] ภายใต้การปกครองโดยตรงของ[[อาณาจักรอยุธยา]] การขยายอาณาเขตประสบความสำเร็จในการควบคุม[[ลำปาง]] และเมืองเล็กอื่น ๆ ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 1662 พระองค์ได้[[เมาะตะมะ]]ซึ่งเปลี่ยนฝ่ายและได้ครอบครองชายฝั่งตะนาวศรีตอนบน เป็นความโชคดีของพม่าเมื่อความวุ่นวายกับหมิงจบสิ้นลง กองทัพบกและกองทัพเรือสามารถยึดคืนเมาะตะมะและ[[ทวาย]]ได้ในธันวาคม ค.ศ. 1662 รวมถึงติดตามการล่าถอยของสยามแต่ถูกขับไล่ใกล้[[กาญจนบุรี]] พร้อมกับการสูญเสียอย่างหนัก<ref name=app-139>Phayre 1967: 139</ref><ref name=geh-198>Harvey 1925: 198</ref> |
|||
== การรุกรานครั้งที่ 2 == |
== การรุกรานครั้งที่ 2 == |
||
ในการขยายอาณาเขตครั้งที่ 2 ได้พยายามที่จะ |
ในการขยายอาณาเขตครั้งที่ 2 สยามได้พยายามที่จะให้ล้านนาอยู่ภายใต้การควบคุมอีกครั้ง กองทัพสยามรุกราน[[เชียงใหม่]] และจับกุมผู้บัญชาการทหารพม่าไม่ให้หลบหนี สยามเข้ายึดครองเชียงใหม่เมื่อ 10 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1663 และขับไล่กองทัพพม่าที่ยกมาถึง[[ไทรโยค]] ในพฤศจิกายน 1663 ที่สยามนำทัพ 60,000 นาย เข้ารุกรานพม่าหมายตั้งใจจะยึดครองเมาะตะมะ, [[มะละแหม่ง]], [[สิเรียม]], [[ย่างกุ้ง]], [[พะโค|หงสาวดี]] และจากนั้นจะเข้าล้อม[[พุกาม]] ใน ค.ศ. 1664 พม่าได้เข้าต่อต้านสู้รบกับสยามหลายครั้งจนสิ้นสุดในเดือนพฤษภาคม ปี ค.ศ. 1664 ก่อนถึงช่วงฤดูฝน มีผู้เสียเสียชีวิตและบาดเจ็บจำนวนมาก บางส่วนถูกจับเป็นเชลย สยามได้ถอยทัพกลับไป<ref name=Damrong>Rajanubhab, D., 2001, Our Wars With the Burmese, Bangkok: White Lotus Co. Ltd., {{ISBN|9747534584}}</ref>{{rp|220–239}} |
||
กองทัพสยามบางส่วนถูกรักษาการณ์อยู่ที่เชียงใหม่ซึ่งกลายเมืองร้างเพื่อเฝ้าระวังกองกำลังต่อต้าน ต่อมากองทัพเหล่านั้นได้ออกจากเมือง ปลายเดือนพฤศจิกายน ปี ค.ศ. 1664 ชาวบ้านที่อพยพออกจากเชียงใหม่จึงเริ่มกลับมา<ref name=hy-3-277>Hmannan Vol. 3 2003: 277</ref> |
|||
== ผลพวง == |
== ผลพวง == |
||
สงครามครั้งนี่เป็นสงครามครั้งสำคัญและครั้งสุดท้ายระหว่างอาณาจักรทั้งสองจนถึง ค.ศ. 1760 อย่างไรก็ตามมีการโจมตีและปล้นเล็ก ๆ ไปมาของคาราวานค้าขาย ในช่วงปี ค.ศ. 1675-1676 และในช่วงปี ค.ศ. 1700-1701 |
|||
== ดูเพิ่ม == |
|||
== หมายเหตุ == |
|||
== อ้างอิง == |
== อ้างอิง == |
||
; เชิงอรรถ |
|||
{{รายการอ้างอิง}} |
{{รายการอ้างอิง}} |
||
;บรรณานุกรม |
|||
{{เริ่มอ้างอิง}} |
|||
* {{cite book | author=[[Royal Historical Commission of Burma]] | title=Hmannan Yazawin | volume=3 | year=1832 | location=Yangon | language=Burmese | edition=2003 | publisher=Ministry of Information, Myanmar}} |
|||
* {{cite book | last=Phayre | first=Lt. Gen. Sir Arthur P. | title=History of Burma | year=1883 | edition=1967 | publisher=Susil Gupta | location=London}} |
|||
* {{cite book|title=Our Wars With the Burmese|location=Bangkok,Thailand|publisher=White Lotus|year=2001|isbn=9747534584|last=Rajanubhab|first=Damrong|ref=harv}} |
|||
* {{cite book | last=Harvey | first=G. E.| title=History of Burma: From the Earliest Times to 10 March 1824 | publisher=Frank Cass & Co. Ltd | year=1925 | location=London}} |
|||
{{จบอ้างอิง}} |
|||
[[หมวดหมู่:สงครามเกี่ยวข้องกับไทย]] |
[[หมวดหมู่:สงครามเกี่ยวข้องกับไทย]] |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 15:26, 20 กันยายน 2561
 | บทความนี้ยังต้องการเพิ่มแหล่งอ้างอิงเพื่อพิสูจน์ความถูกต้อง |
| สงครามพม่า-สยาม (1662-1664) | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ส่วนหนึ่งของ สงครามพม่า-สยาม | |||||||||
| |||||||||
| คู่สงคราม | |||||||||
| ราชวงศ์ตองอู |
.svg){kind=small} อาณาจักรอยุธยา | ||||||||
| ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ | |||||||||
| พระเจ้าปเย |
สมเด็จพระนารายณ์มหาราช เจ้าพระยาโกษาธิบดี (เหล็ก) | ||||||||
| หน่วยที่เกี่ยวข้อง | |||||||||
|
กองทัพอาณาจักรพม่า
|
| ||||||||
| กำลัง | |||||||||
| ไม่ทราบ | 90,000 | ||||||||
สงครามพม่า-สยาม (1662-1664) (พม่า: ယိုးဒယား-မြန်မာစစ် (၁၆၆၂-၁၆၆၄); อังกฤษ: Burmese-Siamese War (1662-1664) สงครามการต่อสู้ระหว่าง ราชวงศ์ตองอู ของพม่า และ อาณาจักรอยุธยา ของสยาม
เบื้องหลัง
ใน ค.ศ. 1644 กองทัพแมนจูชนเผ่าจากนอกกำแพงเมืองจีน บุกเข้าปักกิ่ง ราชธานีของราชวงศ์หมิง เป็นจุดสิ้นสุดของราชวงศ์หมิงและจุดเริ่มต้นของราชวงศ์ชิง[1] อีก 2 ปีต่อมาราชวงศ์ชิงก็สามารถควบคุมภาคเหนือของจีนได้ทั้งหมด จูโหย่วหลาง จักรพรรดิองค์สุดท้ายแห่งหมิงใต้ และผู้ที่ยังภักดีต่อราชวงศ์หมิงที่เหลืออยู่รวมตัวกันอีกครั้งที่ทางใต้ ปลายเดือนมกราคม ค.ศ. 1659 กองทัพชิงบุกเข้าเมืองหลวงของยูนนานเพื่อให้ส่งตัวองค์จักรพรรดิ ส่งผลให้จักรพรรดิหย่งลี่ (จูโหย่วหลาง) หนีเข้าไปใกล้พม่า ซึ่งขณะนั้นปกครองโดย พระเจ้าปีนดะเล แห่ง ราชวงศ์ตองอู[2]
การรุกรานครั้งที่ 1
ใน ค.ศ. 1661 พระเจ้าปีนดะเลถูกล้มล้างโดยเจ้าชายแห่งปเยพระอนุชาของพระองค์ ซึ่งได้ขึ้นสืบราชบัลลังก์ต่อมาเป็น พระเจ้าปเย
อิทธิพลของรัฐอารักขาทางตอนเหนืออ่อนแอลง หลังราชวงศ์หมิงเข้ารุกรานอังวะ ใน ค.ศ. 1660 เพื่อตามจับจูโหย่วหลาง สมเด็จพระนารายณ์มหาราช เคลื่อนทัพขยายอาณาเขตไปยังล้านนา ภายใต้การปกครองโดยตรงของอาณาจักรอยุธยา การขยายอาณาเขตประสบความสำเร็จในการควบคุมลำปาง และเมืองเล็กอื่น ๆ ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 1662 พระองค์ได้เมาะตะมะซึ่งเปลี่ยนฝ่ายและได้ครอบครองชายฝั่งตะนาวศรีตอนบน เป็นความโชคดีของพม่าเมื่อความวุ่นวายกับหมิงจบสิ้นลง กองทัพบกและกองทัพเรือสามารถยึดคืนเมาะตะมะและทวายได้ในธันวาคม ค.ศ. 1662 รวมถึงติดตามการล่าถอยของสยามแต่ถูกขับไล่ใกล้กาญจนบุรี พร้อมกับการสูญเสียอย่างหนัก[3][4]
การรุกรานครั้งที่ 2
ในการขยายอาณาเขตครั้งที่ 2 สยามได้พยายามที่จะให้ล้านนาอยู่ภายใต้การควบคุมอีกครั้ง กองทัพสยามรุกรานเชียงใหม่ และจับกุมผู้บัญชาการทหารพม่าไม่ให้หลบหนี สยามเข้ายึดครองเชียงใหม่เมื่อ 10 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1663 และขับไล่กองทัพพม่าที่ยกมาถึงไทรโยค ในพฤศจิกายน 1663 ที่สยามนำทัพ 60,000 นาย เข้ารุกรานพม่าหมายตั้งใจจะยึดครองเมาะตะมะ, มะละแหม่ง, สิเรียม, ย่างกุ้ง, หงสาวดี และจากนั้นจะเข้าล้อมพุกาม ใน ค.ศ. 1664 พม่าได้เข้าต่อต้านสู้รบกับสยามหลายครั้งจนสิ้นสุดในเดือนพฤษภาคม ปี ค.ศ. 1664 ก่อนถึงช่วงฤดูฝน มีผู้เสียเสียชีวิตและบาดเจ็บจำนวนมาก บางส่วนถูกจับเป็นเชลย สยามได้ถอยทัพกลับไป[5]: 220–239
กองทัพสยามบางส่วนถูกรักษาการณ์อยู่ที่เชียงใหม่ซึ่งกลายเมืองร้างเพื่อเฝ้าระวังกองกำลังต่อต้าน ต่อมากองทัพเหล่านั้นได้ออกจากเมือง ปลายเดือนพฤศจิกายน ปี ค.ศ. 1664 ชาวบ้านที่อพยพออกจากเชียงใหม่จึงเริ่มกลับมา[6]
ผลพวง
สงครามครั้งนี่เป็นสงครามครั้งสำคัญและครั้งสุดท้ายระหว่างอาณาจักรทั้งสองจนถึง ค.ศ. 1760 อย่างไรก็ตามมีการโจมตีและปล้นเล็ก ๆ ไปมาของคาราวานค้าขาย ในช่วงปี ค.ศ. 1675-1676 และในช่วงปี ค.ศ. 1700-1701
อ้างอิง
- เชิงอรรถ
- ↑ Keay, John (2008). China: A History. Harper. p. 410.
- ↑ Dennerline 2002, p. 117.
- ↑ Phayre 1967: 139
- ↑ Harvey 1925: 198
- ↑ Rajanubhab, D., 2001, Our Wars With the Burmese, Bangkok: White Lotus Co. Ltd., ISBN 9747534584
- ↑ Hmannan Vol. 3 2003: 277
- บรรณานุกรม
- Royal Historical Commission of Burma (1832). Hmannan Yazawin (ภาษาBurmese). Vol. 3 (2003 ed.). Yangon: Ministry of Information, Myanmar.
{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (ลิงก์) - Phayre, Lt. Gen. Sir Arthur P. (1883). History of Burma (1967 ed.). London: Susil Gupta.
- Rajanubhab, Damrong (2001). Our Wars With the Burmese. Bangkok,Thailand: White Lotus. ISBN 9747534584.
{{cite book}}:|ref=harvไม่ถูกต้อง (help) - Harvey, G. E. (1925). History of Burma: From the Earliest Times to 10 March 1824. London: Frank Cass & Co. Ltd.