ผลต่างระหว่างรุ่นของ "แหล่งแซนาดู"
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
| บรรทัด 10: | บรรทัด 10: | ||
|Link = http://whc.unesco.org/en/list/1389 |
|Link = http://whc.unesco.org/en/list/1389 |
||
}} |
}} |
||
'''แหล่งแซนาดู''' ตั้งอยู่ทางตอนเหนือของ[[กำแพงเมืองจีน]] แหล่งโบราณคดีแซนาดูล้อมรอบด้วยซากเมืองหลวงตามตำนานของ[[กุบไลข่าน]] ออกแบบโดยที่ปรึกษา[[ชาวจีน]]ของผู้ปกครอง[[ชาวมองโกล]] ชื่อ [[ลิว บิงซง]] (Liu Bingzhdong) ในปี ค.ศ.๑๒๕๖ |
'''แหล่งแซนาดู''' ตั้งอยู่ทางตอนเหนือของ[[กำแพงเมืองจีน]] แหล่งโบราณคดีแซนาดูล้อมรอบด้วยซากเมืองหลวงตามตำนานของ[[กุบไลข่าน]] ออกแบบโดยที่ปรึกษา[[ชาวจีน]]ของผู้ปกครอง[[ชาวมองโกล]] ชื่อ [[ลิว บิงซง]] (Liu Bingzhdong) ในปี ค.ศ.๑๒๕๖ (พ.ศ. ๑๗๙๙) บนพื้นที่มากกว่า ๒๕,๐๐๐ เฮกเตอร์ แหล่งแสดงให้เห็นถึงความพยายามที่เป็นเอกลักษณ์ด้วยการผสมผสานวัฒนธรรมของชาวมองโกลเร่ร่อนกับชาวจีนฮั่นเข้าด้วยกัน สถานที่นี้เป็นฐานที่มั่นจากที่ซึ่งกุบไลข่านสถาปนา[[ราชวงศ์หยวน]]ซึ่งปกครองจีนอยู่กว่าร้อยปี ขยายอาณาเขตข้ามทวีปเอเชียออกไป การถกเถียงในข้อศาสนาซึ่งเกิดขึ้นที่นี่ มีผลทำให้เกิดการแผ่กระจายพระพุทธศาสนาแบบทิเบตไปสู่เอเชียตะวันออกเฉียงเหนืออันเป็นวัฒนธรรมและประเพณีความเชื่อทางศาสนาหนึ่งที่ยังคงถือปฏิบัติอยู่จนทุกวันนี้ ตัวแหล่งได้รับการวางผังตามแบบอย่างความเชื่อเรื่องฮวงจุ้ยจีนซึ่งสัมพันธ์กับภูเขาและแม่น้ำ ร่องรอยของเมืองยังคงเหลือให้เห็น รวมทั้งวัดวาอาราม [[พระราชวัง]] [[สุสาน]] [[กระโจม]]พักแรมของชนเผ่าเร่ร่อน และคลองส่งน้ำไต้ฝานหยานควบคู่ไปกับทางน้ำอื่น ๆ |
||
==มรดกโลก== |
==มรดกโลก== |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 12:32, 9 กันยายน 2561
 | บทความนี้ยังต้องการเพิ่มแหล่งอ้างอิงเพื่อพิสูจน์ความถูกต้อง |
| แหล่งแซนาดู * | |
|---|---|
 แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก | |
 แหล่งแซนาดู | |
| ประเทศ | จีน |
| ประเภท | มรดกทางวัฒนธรรม |
| เกณฑ์พิจารณา | (ii) (iii) (iv) (vi) |
| ประวัติการขึ้นทะเบียน | |
| ขึ้นทะเบียน | 2555 (คณะกรรมการสมัยที่ 36) |
| * ชื่อตามที่ได้ขึ้นทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก ** ภูมิภาคที่จัดแบ่งโดยยูเนสโก | |
แหล่งแซนาดู ตั้งอยู่ทางตอนเหนือของกำแพงเมืองจีน แหล่งโบราณคดีแซนาดูล้อมรอบด้วยซากเมืองหลวงตามตำนานของกุบไลข่าน ออกแบบโดยที่ปรึกษาชาวจีนของผู้ปกครองชาวมองโกล ชื่อ ลิว บิงซง (Liu Bingzhdong) ในปี ค.ศ.๑๒๕๖ (พ.ศ. ๑๗๙๙) บนพื้นที่มากกว่า ๒๕,๐๐๐ เฮกเตอร์ แหล่งแสดงให้เห็นถึงความพยายามที่เป็นเอกลักษณ์ด้วยการผสมผสานวัฒนธรรมของชาวมองโกลเร่ร่อนกับชาวจีนฮั่นเข้าด้วยกัน สถานที่นี้เป็นฐานที่มั่นจากที่ซึ่งกุบไลข่านสถาปนาราชวงศ์หยวนซึ่งปกครองจีนอยู่กว่าร้อยปี ขยายอาณาเขตข้ามทวีปเอเชียออกไป การถกเถียงในข้อศาสนาซึ่งเกิดขึ้นที่นี่ มีผลทำให้เกิดการแผ่กระจายพระพุทธศาสนาแบบทิเบตไปสู่เอเชียตะวันออกเฉียงเหนืออันเป็นวัฒนธรรมและประเพณีความเชื่อทางศาสนาหนึ่งที่ยังคงถือปฏิบัติอยู่จนทุกวันนี้ ตัวแหล่งได้รับการวางผังตามแบบอย่างความเชื่อเรื่องฮวงจุ้ยจีนซึ่งสัมพันธ์กับภูเขาและแม่น้ำ ร่องรอยของเมืองยังคงเหลือให้เห็น รวมทั้งวัดวาอาราม พระราชวัง สุสาน กระโจมพักแรมของชนเผ่าเร่ร่อน และคลองส่งน้ำไต้ฝานหยานควบคู่ไปกับทางน้ำอื่น ๆ
มรดกโลก
แหล่งแซนาดูได้รับลงทะเบียนเป็นมรดกโลกในการประชุมคณะกรรมการมรดกโลกสมัยสามัญครั้งที่ 36เมื่อปี 2555ที่เซนต์ปีเตอร์เบิร์ก ประเทศรัสเซียด้วยข้อกำหนดและหลักเกณฑ์ในการพิจารณา ดังต่อไปนี้
- (ii) - เป็นสิ่งที่มีอิทธิพลยิ่ง ผลักดันให้เกิดการพัฒนาสืบต่อมาในด้านการออกแบบทางสถาปัตยกรรม อนุสรณ์สถาน ประติมากรรม สวน และภูมิทัศน์ ตลอดจนการพัฒนาศิลปกรรมที่เกี่ยวข้อง หรือการพัฒนาการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์ ซึ่งได้เกิดขึ้นในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง หรือบนพื้นที่ใด ๆ ของโลกซึ่งทรงไว้ซึ่งวัฒนธรรม
- (iii) - เป็นสิ่งที่ยืนยันถึงหลักฐานของวัฒนธรรมหรืออารยธรรมที่ปรากฏให้เห็นอยู่ในปัจจุบันหรือว่าที่สาบสูญไปแล้ว
- (iv) - เป็นตัวอย่างอันโดดเด่นของประเภทของสิ่งก่อสร้างอันเป็นตัวแทนของการพัฒนา ทางด้านวัฒนธรรม สังคม ศิลปกรรม วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี อุตสาหกรรม ในประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติ
- (vi) - มีความคิดหรือความเชื่อที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับเหตุการณ์ หรือมีความโดดเด่นยิ่งในประวัติศาสตร์
อ้างอิง
- [1]
- Site of Xanadu (อังกฤษ)
40°25′N 116°05′E / 40.417°N 116.083°E
 | บทความอาคาร หรือ สถานที่สำคัญนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |