ผลต่างระหว่างรุ่นของ "กบิลพัสดุ์"
สังเวชนียสถานที่แท้จริงอาจอยู่ที่ อัฟกานิสถาน |
พุทธามาตย์ (คุย | ส่วนร่วม) ไม่มีอ้างอิง ป้ายระบุ: ทำกลับ |
||
บรรทัด 21: | บรรทัด 21: | ||
[[ไฟล์:kapilavastu-easterngate.jpg|240px|thumb|right|ซากกรุงกบิลพัสด์[[ประเทศเนปาล]]]] |
[[ไฟล์:kapilavastu-easterngate.jpg|240px|thumb|right|ซากกรุงกบิลพัสด์[[ประเทศเนปาล]]]] |
||
'''กบิลพัสดุ์''' ({{lang-pi|Kapilavatthu}} ''กปิลวัตถุ''; {{lang-sa|Kapilavastu}} ''กปิลวัสตุ''; {{lang-en|Kapilavastu}}) เป็นชื่อเมืองหลวงของ[[ |
'''กบิลพัสดุ์''' ({{lang-pi|Kapilavatthu}} ''กปิลวัตถุ''; {{lang-sa|Kapilavastu}} ''กปิลวัสตุ''; {{lang-en|Kapilavastu}}) เป็นชื่อเมืองหลวงของแคว้น[[สักกะ]] เป็นเมืองของ[[พระเจ้าสุทโธทนะ]]ผู้เป็นพระบิดาของเจ้าชายสิทธัตถะซึ่งต่อมาได้ตรัสรู้เป็น[[พระโคตมพุทธเจ้า]] เป็นเมืองที่พระพุทธเจ้าทรงเจริญพระชนม์และประทับอยู่จนกระทั่งพระชนมายุ 29 พรรษา ปัจจุบันอยู่ในเขต[[ประเทศเนปาล]] ติดชายแดนตอนเหนือ[[ประเทศอินเดีย]] ยังเหลือซากเมืองอยู่เป็นหลักฐาน และไม่ห่างจากเมืองนี้มี[[สังเวชนียสถาน]]ที่สำคัญคือสถานที่ประสูติของพระพุทธเจ้าซึ่งเรียกว่า[[ลุมพินีวัน]]ปรากฏอยู่ บริเวณลุมพินีมีวัดพุทธของ[[ประเทศไทย]]และของประเทศที่นับถือพระพุทธศาสนาอีกหลายวัด เป็นดินแดนที่พุทธศาสนิกชนทั่วโลกนิยมไปแสวงบุญกัน |
||
''กบิลพัสดุ์'' แปลตามศัพท์ว่า "ที่อยู่ของกบิลดาบส"เพราะบริเวณที่ตั้งเมืองนี้เคยเป็นที่อยู่อาศัยของ[[ดาบส]]ชื่อ ''กบิล'' พวกเจ้า[[ศากยะ]]ได้มาจับจองตั้งเป็นเมืองขึ้นและตั้งชื่อเมืองใหม่นี้ว่ากบิลพัสดุ์ เพื่อเป็นอนุสรณ์แก่[[กบิลดาบส]] |
''กบิลพัสดุ์'' แปลตามศัพท์ว่า "ที่อยู่ของกบิลดาบส"เพราะบริเวณที่ตั้งเมืองนี้เคยเป็นที่อยู่อาศัยของ[[ดาบส]]ชื่อ ''กบิล'' พวกเจ้า[[ศากยะ]]ได้มาจับจองตั้งเป็นเมืองขึ้นและตั้งชื่อเมืองใหม่นี้ว่ากบิลพัสดุ์ เพื่อเป็นอนุสรณ์แก่[[กบิลดาบส]] |
||
บรรทัด 31: | บรรทัด 31: | ||
ไม่มีหลักฐานทางโบราณคดีที่หนักแน่นว่าสถานที่ปัจจุบันที่ใช้เป็นสังเวชนียสถานเพื่ออุตสาหกรรมการท่องเที่ยวและแสวงบุญของชาวพุทธนั้น |
ไม่มีหลักฐานทางโบราณคดีที่หนักแน่นว่าสถานที่ปัจจุบันที่ใช้เป็นสังเวชนียสถานเพื่ออุตสาหกรรมการท่องเที่ยวและแสวงบุญของชาวพุทธนั้น |
||
เป็นเมืองกบิลพัสดุ์จริงตามพระไตรปิฏก |
เป็นเมืองกบิลพัสดุ์จริงตามพระไตรปิฏก |
||
เนื่องจากการค้นหาสังเวชนียสถานนั้นเริ่มต้นขึ้นในสมัยที่อินเดียถูกปกครองโดยอังกฤษ มีข้อสันนิษฐานที่น่าสนใจว่า กรุงคาบูล ประเทศอัฟกานิสถาน ใช้การเขียนชื่อเมืองตามภาษาท้องถิ่นว่า Kabil จึงมีความเป็นไปได้ว่า กรุงคาบูลนั้น คือเมืองกบิลพัสดุ์ ในสมัยพุทธกาล ประเทศอัฟกานิสถานอาจเป็นจุดกำเนิดพระพุทธศาสนาที่แท้จริง เนื่องจากค้นพบซากโบราณวัตถุที่เกี่ยวข้องกับพระพุทธศาสนาจำนวนมาก |
|||
== เมืองกบิลพัสดุ์ในปัจจุบัน == |
== เมืองกบิลพัสดุ์ในปัจจุบัน == |
||
ในปี พ.ศ. 2442 นักโบราณคดีได้แกะรอยแนวที่ตั้งของเสา[[พระเจ้าอโศก]] และตำนานการสร้างเมืองมาจนพบกับเมืองโบราณร้างชื่อ "ติเลาราโกต" อยู่ในตำแหน่งที่ตรงกับกรุงกบิลพัสดุ์ตามที่ระบุในเอกสารหลายฉบับ "อยู่ทางใต้ของเชิงเขาหิมาลัย 16 กิโลเมตร สวนลุมพินีวันห่างออกไป 35 กิโลเมตร ทางตะวันออก ทางตะวันตกมีลำน้ำสาขาของแม่น้ำคงคาไหลผ่าน" |
ในปี พ.ศ. 2442 นักโบราณคดีได้แกะรอยแนวที่ตั้งของเสา[[พระเจ้าอโศกมหาราช]] และตำนานการสร้างเมืองมาจนพบกับเมืองโบราณร้างชื่อ "ติเลาราโกต" อยู่ในตำแหน่งที่ตรงกับกรุงกบิลพัสดุ์ตามที่ระบุในเอกสารหลายฉบับ "อยู่ทางใต้ของเชิงเขาหิมาลัย 16 กิโลเมตร สวนลุมพินีวันห่างออกไป 35 กิโลเมตร ทางตะวันออก ทางตะวันตกมีลำน้ำสาขาของแม่น้ำคงคาไหลผ่าน" |
||
หลักฐานจากการขุดค้นทางโบราณคดียืนยันว่ามีความเป็นเมืองโบราณตั้งแต่ก่อนพุทธกาลประมาณ 100 ปี และได้ความเจริญต่อเนื่องมาจนถึงปลายพุทธศตวรรษที่ 7 ก่อนที่จะถูกทิ้งร้างไป |
หลักฐานจากการขุดค้นทางโบราณคดียืนยันว่ามีความเป็นเมืองโบราณตั้งแต่ก่อนพุทธกาลประมาณ 100 ปี และได้ความเจริญต่อเนื่องมาจนถึงปลายพุทธศตวรรษที่ 7 ก่อนที่จะถูกทิ้งร้างไป |
||
บรรทัด 50: | บรรทัด 48: | ||
{{รายการอ้างอิง}} |
{{รายการอ้างอิง}} |
||
{{เริ่มอ้างอิง}} |
{{เริ่มอ้างอิง}} |
||
* [[พระธรรมกิตติวงศ์ |
* [[พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช)]], ''พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน์ ชุด '''คำวัด,''' '' [[วัดราชโอรสาราม]] กรุงเทพฯ พ.ศ. 2548 |
||
* ลักษณา จีระจันทร์, ''ตามรอยพระพุทธเจ้า'', แพรวสำนักพิมพ์, กรุงเทพฯ พ.ศ. 2549 |
* ลักษณา จีระจันทร์, ''ตามรอยพระพุทธเจ้า'', แพรวสำนักพิมพ์, กรุงเทพฯ พ.ศ. 2549 |
||
{{จบอ้างอิง}} |
{{จบอ้างอิง}} |
||
บรรทัด 67: | บรรทัด 65: | ||
{{แคว้นสักกะ}} |
{{แคว้นสักกะ}} |
||
[[หมวดหมู่:ประเทศเนปาล]] |
[[หมวดหมู่:เมืองในประเทศเนปาล]] |
||
[[หมวดหมู่:เมืองสำคัญทางศาสนาพุทธ]] |
[[หมวดหมู่:เมืองสำคัญทางศาสนาพุทธ]] |
||
[[หมวดหมู่:สถานที่แสวงบุญของชาวพุทธในดินแดนพุทธภูมิ]] |
[[หมวดหมู่:สถานที่แสวงบุญของชาวพุทธในดินแดนพุทธภูมิ]] |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 17:42, 7 กันยายน 2561
กบิลพัสดุ์ Kapiliput | |
---|---|
เมืองหลวงเก่า เมืองโบราณ | |
ไฟล์:เมืองสำคัญในพระพุทธศาสนา | |
พิกัด: 27°34′35″N 83°03′18″E / 27.576455°N 83.054978°E | |
ประเทศ | ประเทศเนปาล |
ภาษา | |
• ราชการ | ฮินดี |
กบิลพัสดุ์ (บาลี: Kapilavatthu กปิลวัตถุ; สันสกฤต: Kapilavastu กปิลวัสตุ; อังกฤษ: Kapilavastu) เป็นชื่อเมืองหลวงของแคว้นสักกะ เป็นเมืองของพระเจ้าสุทโธทนะผู้เป็นพระบิดาของเจ้าชายสิทธัตถะซึ่งต่อมาได้ตรัสรู้เป็นพระโคตมพุทธเจ้า เป็นเมืองที่พระพุทธเจ้าทรงเจริญพระชนม์และประทับอยู่จนกระทั่งพระชนมายุ 29 พรรษา ปัจจุบันอยู่ในเขตประเทศเนปาล ติดชายแดนตอนเหนือประเทศอินเดีย ยังเหลือซากเมืองอยู่เป็นหลักฐาน และไม่ห่างจากเมืองนี้มีสังเวชนียสถานที่สำคัญคือสถานที่ประสูติของพระพุทธเจ้าซึ่งเรียกว่าลุมพินีวันปรากฏอยู่ บริเวณลุมพินีมีวัดพุทธของประเทศไทยและของประเทศที่นับถือพระพุทธศาสนาอีกหลายวัด เป็นดินแดนที่พุทธศาสนิกชนทั่วโลกนิยมไปแสวงบุญกัน
กบิลพัสดุ์ แปลตามศัพท์ว่า "ที่อยู่ของกบิลดาบส"เพราะบริเวณที่ตั้งเมืองนี้เคยเป็นที่อยู่อาศัยของดาบสชื่อ กบิล พวกเจ้าศากยะได้มาจับจองตั้งเป็นเมืองขึ้นและตั้งชื่อเมืองใหม่นี้ว่ากบิลพัสดุ์ เพื่อเป็นอนุสรณ์แก่กบิลดาบส
จุดหมายแสวงบุญใน |
แดนพุทธภูมิ |
---|
ความสำคัญ
ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
ไม่มีหลักฐานทางโบราณคดีที่หนักแน่นว่าสถานที่ปัจจุบันที่ใช้เป็นสังเวชนียสถานเพื่ออุตสาหกรรมการท่องเที่ยวและแสวงบุญของชาวพุทธนั้น เป็นเมืองกบิลพัสดุ์จริงตามพระไตรปิฏก
เมืองกบิลพัสดุ์ในปัจจุบัน
ในปี พ.ศ. 2442 นักโบราณคดีได้แกะรอยแนวที่ตั้งของเสาพระเจ้าอโศกมหาราช และตำนานการสร้างเมืองมาจนพบกับเมืองโบราณร้างชื่อ "ติเลาราโกต" อยู่ในตำแหน่งที่ตรงกับกรุงกบิลพัสดุ์ตามที่ระบุในเอกสารหลายฉบับ "อยู่ทางใต้ของเชิงเขาหิมาลัย 16 กิโลเมตร สวนลุมพินีวันห่างออกไป 35 กิโลเมตร ทางตะวันออก ทางตะวันตกมีลำน้ำสาขาของแม่น้ำคงคาไหลผ่าน"
หลักฐานจากการขุดค้นทางโบราณคดียืนยันว่ามีความเป็นเมืองโบราณตั้งแต่ก่อนพุทธกาลประมาณ 100 ปี และได้ความเจริญต่อเนื่องมาจนถึงปลายพุทธศตวรรษที่ 7 ก่อนที่จะถูกทิ้งร้างไป
ปัจจุบันเมืองโบราณติเลาราโกตแห่งนี้รวมทั้งลุมพินีวันได้รับการประกาศจากยูเนสโกให้นับเป็นมรดกโลกที่อยู่ในประเทศเนปาล
-
ซากอาคารพระราชวังกรุงกบิลพัสดุ์
-
ซากประตูเมืองฝั่งตะวันออก
-
ซากประตูเมืองทิศตะวันตก
อ้างอิง
- พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช), พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน์ ชุด คำวัด, วัดราชโอรสาราม กรุงเทพฯ พ.ศ. 2548
- ลักษณา จีระจันทร์, ตามรอยพระพุทธเจ้า, แพรวสำนักพิมพ์, กรุงเทพฯ พ.ศ. 2549
ดูเพิ่ม
แหล่งข้อมูลอื่น