การปฏิวัติเยอรมัน ค.ศ. 1918–1919

บทความนี้เกี่ยวกับการปฏิวัติเยอรมันในปี ค.ศ. 1918-19 สำหรับการปฏิวัติในปี ค.ศ. 1848 ดูที่ การปฏิวัติเยอรมันในปี ค.ศ. 1848–49 สำหรับการปฏิวัติในเยอรมนีตะวันออก ดูที่ Die Wende

การปฏิวัติเยอรมัน
ส่วนหนึ่งของ การปฏิวัติเยอรมัน (ค.ศ. 1917–23)
ทหารได้เข้าหลบที่กำบังเพื่อยิงปะทะในเหตุการณ์การก่อการกำเริบที่ Spartacist.
วันที่ ระยะแรก: 29 ตุลาคม – 9 พฤศจิกายน ค.ศ. 1918 (1 สัปดาห์ 4 วัน) ระยะที่สอง: 3 พฤศจิกายน 1918 – 11 สิงหาคม ค.ศ. 1919 (9 เดือน 1 สัปดาห์) สถานที่ จักรวรรดิเยอรมัน ผล สาธารณรัฐไวมาร์ ได้รับชัยชนะ: การสละราชสมบัติของจักรพรรดิวิลเฮล์มที่ 2 ราชวงศ์แห่งเยอรมนี และระบอบกษัตริย์ 22 แห่งได้ถูกยกเลิก การปราบปรามการลุกฮือของพวกนิยมฝ่ายซ้าย, รวมทั้งการก่อการกำเริบที่ Spartacist. จุดจบของ สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง การก่อตั้ง สาธารณรัฐไวมาร์
คู่สงคราม
จักรวรรดิเยอรมัน (1918) กองทัพจักรวรรดิเยอรมัน สาธารณรัฐไวมาร์ (1918–19) ไรชส์เวร์ Freikorps Stahlhelm พรรคสังคมประชาธิปไตยแห่งเยอรมนี	สาธารณรัฐสังนิยมเสรีแห่งเยอรมนี Spartacus League พรรคคอมมิวนิสต์แห่งเยอรมนี สาธารณรัฐโซเวียตบาวาเรียน Revolutionary Stewards Free Trade Unions Supported by: สหพันธ์สาธารณรัฐสังคมนิยมโซเวียตรัสเซีย
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
จักรพรรดิวิลเฮล์มที่ 2 พระเจ้าลุดวิกที่ 3 แห่งบาวาเรีย เพาล์ ฟอน ฮินเดนบูร์ก เอริช ลูเดนดอร์ฟ Franz von Hipper Reinhard Scheer Friedrich Ebert Gustav Noske Philipp Scheidemann Otto Wels Waldemar Pabst Matthias Erzberger Hugo Preuß Eugen Schiffer	โรซา ลุกเซมบวร์ก  Karl Liebknecht  Kurt Eisner † Paul Levi Franz Mehring † Wilhelm Pieck Ernst Toller Erich Mühsam Richard Müller Emil Barth Gustav Landauer  Eugen Leviné  Karl Radek Emil Eichhorn

การปฏิวัติเยอรมันหรือการปฏิวัติพฤศจิกายน(เยอรมัน: Novemberrevolution)เป็นเหตุการณ์ของสงครามกลางเมืองในจักรวรรดิเยอรมันในช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่หนึ่งได้สิ้นสุดลงซึ่งได้ส่งผลทำให้มีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจากระบอบกษัตริย์ภายใต้รัฐธรรมนูญมาเป็นระบอบสาธารณรัฐ(ประชาธิปไตยแบบรัฐสภา มีสภาเดียว)ซึ่งเวลาต่อมาได้กลายเป็นที่รู้จักกันคือ สาธารณรัฐไวมาร์.การปฏิวัติได้เริ่มขึ้นตั้งแต่เดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 1918 จนถึง เดือนสิงหาคม ค.ศ. 1919 ของรัฐธรรมนูญแห่งไวมาร์.

สาเหตุของการปฏิวัติมาจากการรับภาระหนักของประชาชนในช่วงสี่ปีของสงคราม,ผลกระทบที่รุนแรงจากความพ่ายแพ้ของจักรวรรดิเยอรมันและเกิดสภาวะความตรึงเครียดทางสังคมระหว่างประชาชนธรรมดากับขุนนางชนชั้นสูงและชนชั้นกลางของนายทุน,ที่ครองอำนาจและเพิ่งแพ้สงคราม.