ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ลำยอง"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Jadenarong (คุย | ส่วนร่วม) ไม่มีความย่อการแก้ไข |
Jadenarong (คุย | ส่วนร่วม) ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 54: | บรรทัด 54: | ||
[[หมวดหมู่:สถาปัตยกรรมไทย]] |
[[หมวดหมู่:สถาปัตยกรรมไทย]] |
||
[[de:Chofah]] |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 16:12, 20 สิงหาคม 2550
เครื่องลำยอง คือองค์ประกอบทางสถาปัตยกรรมไทยที่มีลวดลายประดับให้อาคารสวยงาม ซึ่งจะใช้กับอาคารทางศาสนา เทวสถาน พระบรมมหาราชวัง หรือเป็นอุเทสิกเจดีย์เท่านั้น
เครื่องลำยองที่ใช้กับหลังคาหน้าจั่ว
การใช้เครื่องลำยองประดับตกแต่งส่วนหลังคาและหน้าบันมีองค์ประกอบดังนี้
- ช่อฟ้า เป็นส่วนซึ่งประดับอยู่ส่วนยอดบนสุดของปลายสันหลังคา
องค์ประกอบของช่อฟ้า
- ส่วนปลายยอดหรือหงอน
- ส่วนปาก
- ส่วนท้อง เรียกว่าอกสุบรรณ
ประเภทของช่อฟ้า
- ช่อฟ้าแบบปากหงส์ เรียกอีกอย่างว่าปากปลา
- ช่อฟ้าแบบปากครุฑ เรียกอีกอย่างว่าปากนก
- ช่อฟ้าลาว
- ช่อฟ้าหัวนกเจ่า
- ช่อฟ้าแบบประยุกต์ อื่น ๆ
- ใบระกา เป็นส่วนของปั้นลมประดับตกแต่งอยู่ระหว่างช่อฟ้าและหางหงส์ มีลักษณะลวดลายปลายเรียว มีหลายลักษณะ เช่นลายน่องสิงห์ ลายหอยจับหลัก ลายกระหนก ลายใบเทศ เป็นต้น มีคติความเชื่อว่าเป็นลักษณะของขนปีกของครุฑ
- รวยระกา งวงไอยรา นาคสะดุ้ง
- รวยระกา เป็นส่วนที่รองรับใบระกา
- งวงไอยรา เป็นส่วนที่เกี่ยวงอกับแป
- นาคสะดุ้ง เป็นรวยระกาส่วนที่โค้งงอต่อจากงวงไอยรายาวไปจนจรดหางหงษ์
- หางหงส์ เป็นส่วนปลายสุดของปั้นลม มีหลายแบบได้แก่ แบบทรงนาค แบบนาคเบือน แบบเศียรนาค แบบเหรา เป็นต้น
- ลานหน้าบัน
หนังสืออ่านเพิ่ม
- สมคิด จิระทัศนกุล วัด: พุทธศาสนสถาปัตยกรรมไทย โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ พ.ศ. 2544. ISBN 974-6006-81-9
แหล่งข้อมูลอื่น
- ฐานานุศักดิ์ของสถาปัตยกรรมไทย
- วัด : พุทธศาสนสถาปัตยกรรมไทย
- พุทธศิลปะสถาปัตยกรรม ภาคต้น โดย พระพรหมพิจิตร
- ตัวอย่างภาพ ลานหน้าบันวัดพระธาตุจอมปิง ลำปาง เป็นรูปเทพนม
-
ช่อฟ้าอุโบสถวัดพระแก้ว กรุงเทพฯ
-
ช่อฟ้าวิหาร วัดเจ็ดยอด เชียงใหม่
-
ช่อฟ้าอุโบสถวัดพระสิงห์ เชียงใหม่
-
ช่อฟ้าวิหารหลวง วัดสุทัศน์ กรุงเทพฯ