ผลต่างระหว่างรุ่นของ "อ้องอุ้น"

หวัง ยฺหวิ่น (มาตรฐาน)
อ้องอุ้น (ฮกเกี้ยน)
หวัง ยฺหวิ่น (มาตรฐาน) ; อ้องอุ้น (ฮกเกี้ยน)
	陳宮
อุปราชแห่งฮั่น
	ดำรงตำแหน่ง; ค.ศ. 192 – ค.ศ. 192
กษัตริย์	หลิว เซี่ย (หองจูเหียบ)
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	ค.ศ. 137
เสียชีวิต	ค.ศ. 192 (54–55 ปี)

เรียกดูประวัติแบบโต้ตอบ

← การแก้ไขก่อนหน้า การแก้ไขถัดไป →

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม

เห็นภาพข้อความวิกิ

ในบรรทัด

รุ่นแก้ไขเมื่อ 12:27, 16 กุมภาพันธ์ 2560

หวัง ยฺหวิ่น ตามสำเนียงมาตรฐาน หรือ อ้องอุ้น ตามสำเนียงฮกเกี้ยน (จีน: 王允; พินอิน: Wáng Yǔn; ค.ศ. 137–192)^[1] ชื่อรองว่า จื่อชือ (子师) เป็นข้าราชการชาวจีนปลายราชวงศ์ฮั่นตะวันออก ดำรงตำแหน่งอุปราช (司徒) ในรัชกาลพระเจ้าหลิว เซี่ย (劉協) หรือหองจูเหียบ เข้าสู่อำนาจโดยวางแผนให้ขุนศึกลฺหวี่ ปู้/ลิโป้ (呂布) สังหารอุปราชต่ง จั๋ว/ตั๋งโต๊ะ (董卓) แต่ในไม่ช้า ผู้ใต้บัญชาของต่ง จั๋ว ก็ก่อการกำเริบ เป็นผลให้หวัง ยฺหวิ่น ถูกประหารพร้อมครอบครัว

ในนวนิยายเรื่อง สามก๊ก (三國演義) หวัง ยฺหวิ่น เป็นบิดาบุญธรรมของตัวละครหญิงชื่อ เตียวฉัน/เตียวเสียน (貂蟬) ซึ่งเขาใช้ไปยุแยงให้ลฺหวี่ ปู้ และต่ง จั๋ว บาดหมางกัน จนลฺหวี่ ปู้ สังหารต่ง จั๋ว

ประวัติ

ตาม โฮ่วฮั่นชู (後漢書; "บันทึกปลายฮั่น") หวัง ยฺหวิ่น มาจากเทศมณฑลฉี (祁县) ปัจจุบันอยู่ในมณฑลชานซี (山西省) คนในครอบครัวเป็นข้าราชการภูมิภาคสืบกันมาหลายรุ่น หวัง ยฺหวิ่น เข้ารับราชการเมื่ออายุได้ 19 ปี ได้เป็นผู้ว่ามณฑลยฺวี่ (豫州刺史) ในคราวกบฏโพกผ้าเหลือง (黃巾之亂) ต่อมาเกิดขัดแย้งกับขันทีจาง ร่าง/เตียวเหยียง (張讓) จึงละทิ้งราชการไปเร้นกายในชนบท ครั้นจาง ร่าง เสียชีวิต ขุนศึกเหอ จิ้น/โฮจิ๋น (何進) เข้าสู่อำนาจ หวัง ยฺหวิ่น จึงได้เลื่อนเป็นผู้ว่าเหอหนาน (河南尹)

ใน ค.ศ. 190 เหอ จิ้น ตาย นครลั่วหยาง/ลกเอี๋ยง (洛阳) เป็นจลาจล เพราะการขัดกันด้วยอาวุธระหว่างขันทีกับข้าราชการการ ต่ง จั๋ว/ตั๋งโต๊ะ ขุนศึกจากมณฑลเหลียง (凉州) นำกำลังเข้าพระนครและควบคุมสถานการณ์ไว้ได้ จึงสถาปนาหลิว เซี่ย ขึ้นเป็นพระมหากษัตริย์ แล้วตั้งตัวเป็นอุปราช เชิดพระมหากษัตริย์ออกทำการต่าง ๆ ตามอำเภอใจ สร้างความเดือดร้อนไปทั่ว เวลานั้น หวัง ยฺหวิ่น เป็นราชเลขา (尚书令) คิดกันกับข้าราชการคนอื่น ๆ วางแผนกำจัดต่ง จั๋ว

แผนการของหวัง ยฺหวิ่น ได้รับความร่วมมือจากลฺหวี่ ปู้/ลิโป้ บุตรบุญธรรมของต่ง จั๋ว คนเหล่านั้นจึงปฏิบัติการในคราวที่ต่ง จั๋ว เข้าเฝ้า โดยนำกำลังมาปิดล้อมต่ง จั๋ว ที่นอกประตูวัง แล้วลฺหวี่ ปู้ ก็ลงมือฆ่าต่ง จั๋ว ผู้เป็นบิดา ด้วยตนเอง

เมื่อต่ง จั๋ว สิ้นแล้ว เกิดข่าวลือทั่วไปว่า ราชสำนักเตรียมประหารข้ารับใช้ของต่ง จั๋ว ในมณฑลเหลียงให้ตายตกตามกันไป ประกอบกับไม่มีพระราชกฤษฎีกาอภัยโทษให้บุคคลดังกล่าวเสียที ผู้ใต้บังคับบัญชาจำนวนหนึ่งของต่ง จั๋ว ซึ่งมีหลี่ เจว๋/ลิฉุย (李傕) กับกัว ซื่อ/กุยกี (郭汜) เป็นหัวหน้า จึงนำกำลังเข้าพระนครเพื่อยึดอำนาจการปกครอง พวกเขาเอาชนะขุนศึกลฺหวี่ ปู้ ได้ ลฺหวี่ ปู้ จึงคิดหลบหนีจากพระนครไป

ก่อนหลบหนี ลฺหวี่ ปู้ มาชวนหวัง ยฺหวิ่น ให้ไปด้วยกัน แต่หวัง ยฺหวิ่น บอกปัด เพราะไม่อาจทิ้งพระมหากษัตริย์ไว้ลำพังได้ กลุ่มกบฏยึดอำนาจสำเร็จ และจับหวัง ยฺหวิ่น พร้อมครอบครัว ไปประหารกลางพระนคร แต่หลานชายคนหนึ่งของหวัง ยฺหวิ่น คือ หวัง หลิง (王淩) เล็ดรอดไปได้ เขาหนีไปพึ่งขุนศึกเฉา เชา/โจโฉ (曹操) และภายหลังได้เป็นแม่ทัพใหญ่ให้เฉา เชา

อ้างอิง

↑ de Crespigny, Rafe (2007). A biographical dictionary of Later Han to the Three Kingdoms (23–220 AD). Brill. p. 841. ISBN 978-90-04-15605-0.

บทความสามก๊กนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

ดูเพิ่มที่วิกิพีเดีย:โครงการวิกิสามก๊ก

[1] Crespigny, Rafe (2007). A biographical dictionary of Later Han to the Three Kingdoms (23–220 AD). Brill. p. 841. ISBN 978-90-04-15605-0.

[1]

@@ บรรทัด 132: / บรรทัด 132: @@
 }}
-'''หวัง ยฺหวิ่น''' ตาม[[ภาษาจีนมาตรฐาน|สำเนียงมาตรฐาน]] หรือ '''อ้องอุ้น''' ตาม[[ภาษาจีนฮกเกี้ยน|สำเนียงฮกเกี้ยน]] ({{zh|t=王允|s=王允|p=Wáng Yǔn}}; ค.ศ. 137–192)<ref>{{cite book|author=de Crespigny, Rafe|title=A biographical dictionary of Later Han to the Three Kingdoms (23–220 AD)|publisher=Brill|year=2007|isbn=978-90-04-15605-0|page=841}}</ref> ชื่อรองว่า '''จื่อชือ''' (子师) เป็นข้าราชการชาวจีนปลาย[[ราชวงศ์ฮั่นตะวันออก]] ดำรงตำแหน่ง[[อุปราช (จีน)|อุปราช]] (司徒) ในรัชกาลพระเจ้า[[หองจูเหียบ|หลิว เซี่ย]] (劉協) หรือหองจูเหียบ เข้าสู่อำนาจโดยวางแผนให้ขุนศึก[[ลิโป้|ลฺหวี่ ปู้]]/ลิโป้ (呂布) สังหารอุปราช[[ตั๋งโต๊ะ|ต่ง จั๋ว]]/ตั๋งโต๊ะ (董卓) แต่ในไม่ช้า ผู้ใต้บัญชาของต่ง จั๋ว ก็ก่อการกำเริบ เป็นผลให้หวัง ยฺหวิ่น พร้อมครอบครัว ถูกประหารสิ้น
+'''หวัง ยฺหวิ่น''' ตาม[[ภาษาจีนมาตรฐาน|สำเนียงมาตรฐาน]] หรือ '''อ้องอุ้น''' ตาม[[ภาษาจีนฮกเกี้ยน|สำเนียงฮกเกี้ยน]] ({{zh|t=王允|s=王允|p=Wáng Yǔn}}; ค.ศ. 137–192)<ref>{{cite book|author=de Crespigny, Rafe|title=A biographical dictionary of Later Han to the Three Kingdoms (23–220 AD)|publisher=Brill|year=2007|isbn=978-90-04-15605-0|page=841}}</ref> ชื่อรองว่า '''จื่อชือ''' (子师) เป็นข้าราชการชาวจีนปลาย[[ราชวงศ์ฮั่นตะวันออก]] ดำรงตำแหน่ง[[อุปราช (จีน)|อุปราช]] (司徒) ในรัชกาลพระเจ้า[[หองจูเหียบ|หลิว เซี่ย]] (劉協) หรือหองจูเหียบ เข้าสู่อำนาจโดยวางแผนให้ขุนศึก[[ลิโป้|ลฺหวี่ ปู้]]/ลิโป้ (呂布) สังหารอุปราช[[ตั๋งโต๊ะ|ต่ง จั๋ว]]/ตั๋งโต๊ะ (董卓) แต่ในไม่ช้า ผู้ใต้บัญชาของต่ง จั๋ว ก็ก่อการกำเริบ เป็นผลให้หวัง ยฺหวิ่น ถูกประหารพร้อมครอบครัว
 ในนวนิยายเรื่อง ''[[สามก๊ก]]'' (三國演義) หวัง ยฺหวิ่น เป็นบิดาบุญธรรมของตัวละครหญิงชื่อ [[เตียวเสียน|เตียวฉัน]]/เตียวเสียน (貂蟬) ซึ่งเขาใช้ไปยุแยงให้ลฺหวี่ ปู้ และต่ง จั๋ว บาดหมางกัน จนลฺหวี่ ปู้ สังหารต่ง จั๋ว
+==ประวัติ==
+ตาม ''[[Book of the Later Han|โฮ่วฮั่นชู]]'' (後漢書; "บันทึกปลายฮั่น") หวัง ยฺหวิ่น มาจาก[[Qi County, Shanxi|เทศมณฑลฉี]] (祁县) ปัจจุบันอยู่ใน[[มณฑลซานซี|มณฑลชานซี]] (山西省) คนในครอบครัวเป็นข้าราชการภูมิภาคสืบกันมาหลายรุ่น หวัง ยฺหวิ่น เข้ารับราชการเมื่ออายุได้ 19 ปี ได้เป็นผู้ว่า[[Yuzhou (region)|มณฑลยฺวี่]] (豫州刺史) ในคราว[[กบฏโพกผ้าเหลือง]] (黃巾之亂) ต่อมาเกิดขัดแย้งกับขันที[[เตียวเหยียง|จาง ร่าง]]/เตียวเหยียง (張讓) จึงละทิ้งราชการไปเร้นกายในชนบท ครั้นจาง ร่าง เสียชีวิต ขุนศึก[[โฮจิ๋น|เหอ จิ้น]]/โฮจิ๋น (何進) เข้าสู่อำนาจ หวัง ยฺหวิ่น จึงได้เลื่อนเป็นผู้ว่า[[มณฑลเหอหนาน|เหอหนาน]] (河南尹)
+ใน ค.ศ. 190 เหอ จิ้น ตาย นคร[[ลกเอี๋ยง|ลั่วหยาง]]/ลกเอี๋ยง (洛阳) เป็นจลาจล เพราะ[[การขัดกันด้วยอาวุธ]]ระหว่างขันทีกับข้าราชการการ [[ตั๋งโต๊ะ|ต่ง จั๋ว]]/ตั๋งโต๊ะ ขุนศึกจาก[[Liang Province|มณฑลเหลียง]] (凉州) นำกำลังเข้าพระนครและควบคุมสถานการณ์ไว้ได้ จึงสถาปนา[[หองจูเหียบ|หลิว เซี่ย]] ขึ้นเป็นพระมหากษัตริย์ แล้วตั้งตัวเป็น[[อุปราช (จีน)|อุปราช]] เชิดพระมหากษัตริย์ออกทำการต่าง ๆ ตามอำเภอใจ สร้างความเดือดร้อนไปทั่ว เวลานั้น หวัง ยฺหวิ่น เป็นราชเลขา (尚书令) คิดกันกับข้าราชการคนอื่น ๆ วางแผนกำจัดต่ง จั๋ว
+แผนการของหวัง ยฺหวิ่น ได้รับความร่วมมือจาก[[ลิโป้|ลฺหวี่ ปู้]]/ลิโป้ บุตรบุญธรรมของต่ง จั๋ว คนเหล่านั้นจึงปฏิบัติการในคราวที่ต่ง จั๋ว เข้าเฝ้า โดยนำกำลังมาปิดล้อมต่ง จั๋ว ที่นอกประตูวัง แล้วลฺหวี่ ปู้ ก็ลงมือฆ่าต่ง จั๋ว ผู้เป็นบิดา ด้วยตนเอง
+เมื่อต่ง จั๋ว สิ้นแล้ว เกิดข่าวลือทั่วไปว่า ราชสำนักเตรียมประหารข้ารับใช้ของต่ง จั๋ว ในมณฑลเหลียงให้ตายตกตามกันไป ประกอบกับไม่มีพระราชกฤษฎีกาอภัยโทษให้บุคคลดังกล่าวเสียที ผู้ใต้บังคับบัญชาจำนวนหนึ่งของต่ง จั๋ว ซึ่งมี[[ลิฉุย|หลี่ เจว๋]]/ลิฉุย (李傕) กับ[[กุยกี|กัว ซื่อ]]/กุยกี (郭汜) เป็นหัวหน้า จึงนำกำลังเข้าพระนครเพื่อยึดอำนาจการปกครอง พวกเขาเอาชนะขุนศึกลฺหวี่ ปู้ ได้ ลฺหวี่ ปู้ จึงคิดหลบหนีจากพระนครไป
+ก่อนหลบหนี ลฺหวี่ ปู้ มาชวนหวัง ยฺหวิ่น ให้ไปด้วยกัน แต่หวัง ยฺหวิ่น บอกปัด เพราะไม่อาจทิ้งพระมหากษัตริย์ไว้ลำพังได้ กลุ่มกบฏยึดอำนาจสำเร็จ และจับหวัง ยฺหวิ่น พร้อมครอบครัว ไปประหารกลางพระนคร แต่หลานชายคนหนึ่งของหวัง ยฺหวิ่น คือ [[หวัง หลิง (สามก๊ก)|หวัง หลิง]] (王淩) เล็ดรอดไปได้ เขาหนีไปพึ่งขุนศึก[[เฉา เชา]]/โจโฉ (曹操) และภายหลังได้เป็นแม่ทัพใหญ่ให้เฉา เชา
 ==อ้างอิง==

ด ค ก บุคคลสำคัญในยุคสิ้นราชวงศ์ฮั่น (ค.ศ. 189-220)
จักรพรรดิ	จักรพรรดิฮั่นหลิง (พระเจ้าเลนเต้) จักรพรรดิฮั่นเซ่า (หองจูเปียน) จักรพรรดิฮั่นเซี่ยน (พระเจ้าเหี้ยนเต้/หองจูเหียบ)
พระมเหสีและพระสนม	พระนางตังไทฮอ พระนางโฮเฮา พระสนมอองบีหยิน พระสนมถัง พระนางฮกเฮา พระสนมตังกุยฮุย พระนางโจเฮา
ผู้สำเร็จราชการ	โฮจิ๋น ตั๋งโต๊ะ อ้องอุ้น ลิฉุย กุยกี โจโฉ โจผี
ขุนศึก	กองซุนก๋ง กองซุนของ กองซุนจ้าน กองซุนตู้ กิมสวน โกกัน ขงมอ ขงหยง เค้าก๋อง เงียมแปะฮอ จางหอง ฉกหยง ชื่อเซี่ย ซุนกวน ซุนเกี๋ยน ซุนเซ็ก เต๊งหงวน เตียวก๊ก เตียวสิ้ว เตียวหอม เตียวฬ่อ เตียวเอี๋ยง เตียวเอี๋ยน โตเกี๋ยม เปาสิ้น เปียนจาง ม้าเฉียว ม้าเท้ง ลิโป้ เล่ากี๋ เล่าจ๋อง เล่าเจี้ยง เล่าเตา เล่าปี่ เล่าเปียว เล่าเอี๋ยน หลิวสฺวิน เล่าหงี เล่าอิ้ว หันซุย อ้วนซง อ้วนถำ อ้วนสุด อ้วนเสี้ยว อ้วนอุ๋ย อ้วนฮี อองของ อองลอง เอียวฉิว ฮันเหียน ฮันฮก
ขุนนางฝ่ายพลเรือน	กองซุนอวด กันหยง กากุ๋ย กาเซี่ยง กัวเต๋า กุยแก เก๊งเหลียง เก๊งอวด เกียวก๊กโล โกกัน เขาเฉียว เขาฮิว งอสิด จงฮิว จิวยี่ จูกัดกิ๋น จูกัดเหลียง (ขงเบ้ง) จูฮี โจโก๋ ชีสิว ชีซี ซัวหยง ซินเป๋ง ซินผี ซุนเขียน ซุนฮก ซุนฮิว ซุยตำ ตังสิน ตันก๋ง เต๊งไก๋ เตียนห้อง เตียวกั๋ง เตียวเจียว เตียวเมา เตียวสง เตียวอุ๋น เตียวเหียน เทียหยก บังทอง บิต๊ก บิฮอง มอกาย ม้าเลี้ยง ลกซุน ลิยู ลิห้อม ลู่คัง เล่าจ๋อง เล่าต้าย เล่าฮก โลซก โลติด สิมโพย สุมาหลัง สุมาหอง สุมาจุ้น สุมาอี้ หวดเจ้ง อ๋องก้าย อ้วนอิ๋น อ้วนอุ๋ย อองสิ้ว อองซัน อุยของ เอียวสิ้ว ฮองกี๋ ฮัวหิม แฮหัวอัน
ขุนนางฝ่ายทหาร	กวนเป๋ง กวนอู กิเหลง กำเหลง กุยห้วย เกียงขิม โกซุ่น โกลำ เคาทู ชัวมอ งอเก๋ง งออี้ งอหลัน งักจิ้น งันเหลียง งิวขิ้ม งิวฮู งุยซก เงียมหงัน เงียมอี๋ จงป้า จิวท่าย จิวซุน จิวอิ๋น เจียวขิม จูล่ง จูตี จูหวน จูเหลง จูเหียน โจจิ๋น โจเจียง โจซุน โจป้า โจเมา โจเสง โจหยิน โจหอง โจฮิว ชีเซ่ง ซงเหียน ซิหลง ซีเอ๋ง ซุนเกียว ซุนเจ้ง ซุนเซียง ซุนเปิน ซุนฟู่ โซหุย ตังสิด ตันเซ็ก ตันบู เตงฮอง เตียนอุย เตียวคับ เตียวเจ เตียวเลี้ยว เตียวหยิม เตียวหุย เตียวอุ๋น เตียวโอย เทียเภา ไทสูจู้ บังเต๊ก บุนทิว บุนเพ่ง เบ้งตัด เปาจิด เปาสูหยิน พัวเจี้ยง ม้าต๋ง ม้าเทียด ม้าฮิว ลิซก ลิเงียม ลิเตียน ลิกอง ลิบอง ลิบ้อง ลิต้าย ลิอุยหอง ลีถอง เล่งโฉ เล่งทอง เล่ากี๋ เล่าชุน เล่าผวน เล่าเพ็ก เล่าฮอง เลียงหิน เลียวฮัว วัวเหลง หมันทอง หวนเตียว หลันเป้ง หองจอ หันเซียม อองเป๋ง อ่องหอง อิกิ๋ม อิเขง อินเล้ อุยก๋วน อุยกาย อุยเอี๋ยน เอียวฮอง ฮองตง ฮองฮูสง ฮันต๋ง ฮันโฮ ฮัวหยง เฮาเฉีย เฮาเสง แฮหัวตุ้น แฮหัวเอี๋ยน
สตรีสำคัญ	กำฮูหยิน งอฮูหยิน จาง ชุนหัว ชัวฮูหยิน ซัวเอี๋ยม ซินเหียนเอ๋ง ซุนฮูหยิน ไต้เกี้ยว บิฮูหยิน เปียนสี ปู้ฮูหยิน ลิหลิงฉี เสียวเกี้ยว หวังอี้ อุ๋ยซี เอียนสี
บุคคลสำคัญอื่นๆ	กวนลอ เกียดเป๋ง เกียนสิด จางจ้งจิ่ง เจียวก้าน โจงั่ง โจจู๋ โจฉอง โจหิม โจสิด ชิวลี่จฺวี ซุนของ เตียนติ๋ว ปื่งเหยฺวียน เป๊กตุ้น ยีเอ๋ง สิบขันที สุมาเต๊กโช หลิวเป้า อิเกียด อุยสิง่าน ฮัวโต๋