ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ภาษาพวน"
บรรทัด 71: | บรรทัด 71: | ||
|- |
|- |
||
|20 || หม่ามี้ || หมากมี่ || ขนุน |
|20 || หม่ามี้ || หมากมี่ || ขนุน |
||
|- |
|||
|21 |
|||
|หม่าหุ่ง |
|||
| |
|||
|มะละกอ |
|||
|- |
|||
|22 |
|||
|ป่วง |
|||
| |
|||
|เที่ยวไปเรื่อย |
|||
|- |
|||
|23 |
|||
|คึดฮู้ |
|||
| |
|||
|คิดถึง |
|||
|- |
|||
|24 |
|||
|คึดญะ |
|||
| |
|||
|หนักใจ |
|||
|- |
|||
| |
|||
| |
|||
| |
|||
| |
|||
|} |
|} |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 14:09, 25 มกราคม 2560
ภาษาพวน | |
---|---|
ประเทศที่มีการพูด | ประเทศไทย ลาว |
ภูมิภาค | เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ |
จำนวนผู้พูด | 306,000 คน [1] (ไม่พบวันที่) |
ตระกูลภาษา | |
ระบบการเขียน | อักษรพวน, อักษรลาว, อักษรไทย, อักษรธรรมลาว |
รหัสภาษา | |
ISO 639-3 | phu |
ภาษาพวน หรือ ภาษาลาวพวน เป็นภาษาในตระกูลไท-กะได เป็นภาษาของชาวไทพวนหรือลาวพวน คำศัพท์ใกล้เคียงกับภาษาลาวและภาษาไทยถิ่นอีสานมากกว่าภาษาไทยภาคกลางและเป็นภาษาที่ใกล้เคียงกันกับภาษาผู้ไทมาก มีเสียงพยัญชนะ 20 เสียง เป็นตัวสะกดได้ 9 เสียง มีเสียงควบกล้ำเฉพาะ /คฺว/ เท่านั้น สระมี 21 เสียง เป็นสระเดี่ยว 18 เสียง สระประสม 3 เสียง วรรณยุกต์มี 6 เสียง
ลักษณะเด่นของคำพวนเช่น ถ้าใช้ ก เป็นตัวสะกดจะไม่ออกเสียงตัวสะกด ดังเช่น
หูก พวนออกเสียงเป็น หุ ปาก พวนออกเสียงเป็น ปะ แบก พวนออกเสียง แบะ
ส่วนคำที่ใช้สระไอไม้ม้วน(สระ-ใ)ส่วนใหญ่จะออกเสียงเป็น สระเออ เช่น
บ้านใต้ พวนออกเสียงเป็น บ้านเต้อ ใกล้ พวนออกเสียงเป็น เค่อ ให้ พวนออกเสียงเป็น เห้อ ส่วนสระไอไม้มลาย(สระ-ไ)จะออกเสียงตามรูป เช่น ผัดไทยใส่ไข่ พวนออกเสียงเป็น ผัดไทยเส่อไข่ จะไม่พูดว่า ผัดเทอเส่อเข่อ พวนใช้เสียง ซ แทนเสียง ช เช่น ช้าง เป็น ซ้าง ช่วย เป็น ซ่อย ไม่มีเสียงควบกล้ำ ร,ล เช่น เรือน เป็น เฮือน ร่ำเรียน เป็น ฮ่ำเฮียน ไร่นา เป็น ไฮ่นา การออกเสียง ย และ ญ ลักษณะการออกเสียงของภาษาไทยนั้น ลิ้นจะอยู่กลางปาก แต่การออกเสียงของคนพวน ลิ้นจะแตะเพดานปากด้านหน้า
ตัวอย่างคำ[2][3][4]
ภาษาพวน | ภาษาลาว | ภาษาไทย | |
---|---|---|---|
1 | ฮัก | ฮัก | รัก |
2 | หัวเจอ | หัวใจ | หัวใจ |
3 | เผอ | ใผ | ใคร |
4 | ไปกะเลอ/ไปเก๋อ | ไปใส | ไปไหน |
5 | โบ่ง/ซ้อน | บ่วง | ช้อน |
6 | เห้อ | ให้ | ให้ |
7 | เจ้าเป็นไทบ้านเลอ [5] | เจ้าเป็นไทบ้านใด | คุณเป็นคนบ้านไหน |
8 | เอ็ดผิเลอ/เอ็ดหังก้อ | เฮ็ดหยัง | ทำอะไร |
9 | ไปแท้บ่ | ไปอีหลีบ่ | ไปจริงๆหรือ |
10 | เจ๊าแม่นเผอ | เจ้าแม่นใผ | คุณเป็นใคร |
11 | ป่องเอี๊ยม | ป่องเอี๊ยม | หน้าต่าง |
12 | มันอยู่กะเลอบุ๊ | มันอยู่ใสบ่ฮู้ | มันอยู่ไหนไม่รู้ |
13 | ไปนำกันบ๊อ | ไปนำกันบ่ | ไปด้วยกันไหม |
14 | มากันหลายหน่อล้า | มากันหลายคือกันน้อ | มากันเยอะเหมือนกันนะ |
15 | มากี๊ท้อ | มานี้แด่ | มานี่เถอะ |
16 | บ๊าแฮ้ง | อีแฮ้ง | อีแร้ง |
17 | บ๊าจ๊อน | กะฮอก | กระรอก |
18 | หม่าทัน | หมากกะทัน | พุทรา |
19 | หน้าแด่น | หน้าผาก | หน้าผาก |
20 | หม่ามี้ | หมากมี่ | ขนุน |
21 | หม่าหุ่ง | มะละกอ | |
22 | ป่วง | เที่ยวไปเรื่อย | |
23 | คึดฮู้ | คิดถึง | |
24 | คึดญะ | หนักใจ | |
อ้างอิง
- วีระพงศ์ มีสถาน. สารานุกรมกลุ่มชาติพันธุ์ พวน. สถาบันวิจัยภาษาและวัฒนธรรมเพื่อการพัฒนาชนบท. 2539.