ผลต่างระหว่างรุ่นของ "อักษรมอญ"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
Aquapatinth (คุย | ส่วนร่วม) ลไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 1: | บรรทัด 1: | ||
{{อักษรพม่า}} |
|||
'''อักษรมอญ''' พัฒนามาจาก[[อักษรพราหมี]] ผ่านทาง[[อักษรปัลลวะ]] และเป็นแม่แบบของอักษรอื่น เช่น [[อักษรพม่า]] [[อักษรไทย]] [[อักษรลาว]] [[อักษรล้านนา]] [[อักษรไทลื้อ]] อักษรธรรมที่ใช้เขียนคัมภีร์ใน[[ล้านนา]]และ[[ล้านช้าง]] |
'''อักษรมอญ''' พัฒนามาจาก[[อักษรพราหมี]] ผ่านทาง[[อักษรปัลลวะ]] และเป็นแม่แบบของอักษรอื่น เช่น [[อักษรพม่า]] [[อักษรไทย]] [[อักษรลาว]] [[อักษรล้านนา]] [[อักษรไทลื้อ]] อักษรธรรมที่ใช้เขียนคัมภีร์ใน[[ล้านนา]]และ[[ล้านช้าง]] |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 02:35, 8 สิงหาคม 2550
อักษรมอญและพม่า | |||||
พยัญชนะมอญและพม่า | |||||
က (k) | ခ (hk) | ဂ (g) | ဃ (gh) | င (ng) | |
စ (c) | ဆ (hc) | ဇ (j) | ဈ (jh) | ည (ny) | |
ဋ (t) | ဌ (ht) | ဍ (d) | ဎ (dh) | ဏ (n) | |
တ (t) | ထ (ht) | ဒ (d) | ဓ (dh) | န (n) | |
ယ (y) | ရ (r) | လ (l) | ဝ (w) | သ (s) | |
ဟ (h) | ဠ (l) | (b)* | အ (a) | (b)* | |
สระลอยพม่า | |||||
အ (a) | ဣ (i) | ဤ (ii) | ဥ (u) | ဦ (uu) | |
ဧ (e) | ဩ (o) | ဪ (au) | |||
สระลอยมอญ | |||||
အ (a) | အာ (aa) | ဣ (i) | (ii)* | ||
ဥ (u) | ဥႂ (uu) | ၉ (e) | အဲ (ua) | ဩ (au) | |
(aau)* | အံ (aom) | အး (a:) | |||
สระประสม | |||||
ဢာ (aa) | ဢိ (i) | ဢီ (ii) | ဢု (u) | ဢူ (uu) | |
ေဢ (e) | ဢဲ (ua) | ေဢာ (au) | |||
เครื่องหมาย และอักขระพิเศษ | |||||
ဢံ (อนุนาสิก) | ဢ့ (อนุสวาร) | ||||
ဢး (Visarga) | ဢ္ (Virama) | ||||
၊ (Little Section) | ။ (Section) | ||||
၌ (Locative) | ၍ (Completed) | ||||
၏ (Genitive) | ၎ (Aforementioned) | ||||
ၐ (sha) | ၑ (ssa) | ၒ (r) | ၓ (rr) | ၔ (l) | |
ၕ (ll) | ၖ (r) | ၗ (rr) | ဢၘ (l) | ဢၙ (ll) | |
ตัวเลข | |||||
၀၁၂၃၄၅၆၇၈၉ | ดูที่เลขมอญ และเลขพม่า | ||||
* มีใช้เฉพาะในภาษามอญ ไม่มีในชุดอักษรพม่า | |||||
????? | หน้านี้มีตัวอักษรพม่าที่อาจจะไม่แสดงผล ควรติดตั้งฟอนต์ยูนิโคด 5.1 สำหรับอักษรพม่า |
อักษรมอญ พัฒนามาจากอักษรพราหมี ผ่านทางอักษรปัลลวะ และเป็นแม่แบบของอักษรอื่น เช่น อักษรพม่า อักษรไทย อักษรลาว อักษรล้านนา อักษรไทลื้อ อักษรธรรมที่ใช้เขียนคัมภีร์ในล้านนาและล้านช้าง
อักษรมอญโบราณพัฒนามาจากอักษรยุคหลังปัลลวะ (พุทธศตวรรษ 13-15) พบจารึกอักษรนี้ในเขตหริภุญชัย เช่นที่ เวียงมโน เวียงเถาะ รูปแบบของอักษรมอญต่างจากอักษรขอมที่พัฒนาจากอักษรในอินเดียใต้รุ่นเดียวกันคือ อักษรมอญตัดบ่าอักษรออกไป ทำให้รูปอักษรค่อนข้างกลม ส่วนอักษรขอมเปลี่ยนบ่าอักษรเป็นศกหรือหนามเตย
ลักษณะ
พยัญชนะแบ่งเป็น 2 ชุดคือ พยัญชนะเสียงไม่ก้อง (อโฆษะ เสียงขุ่น) พื้นเสียงเป็นอะ พยัญชนะเสียงก้อง (โฆษะ เสียงใส) พื้นเสียงเป็นเอียะ เมื่อประสมสระ พยัญชนะต่างชุดกันออกเสียงต่างกัน มีรูปพยัญชนะซ้อน เมื่อเป็นตัวควบกล้ำ
ใช้เขียน
อ้างอิง
- พจนานุกรมมอญ-ไทย ฉบับมอญสยาม. ศิลปวัฒนธรรม. 2548
- สุจิตต์ วงษ์เทศ. อักษรไทย มาจากไหน. มติชน. 2548