ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เทือกเขาตะนาวศรี"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม

ในบรรทัด

รุ่นแก้ไขเมื่อ 02:14, 12 พฤศจิกายน 2559

เทือกเขาตะนาวศรีในอำเภอกะปง จังหวัดพังงา

เทือกเขาตะนาวศรี (พม่า: တနင်္သာရီ တောင်တန်း; อังกฤษ: Tenasserim Hills, Range) เป็นชื่อทางภูมิศาสตร์ของเทือกเขาซึ่งเป็นพรมแดนธรรมชาติระหว่างประเทศพม่ากับประเทศไทย และลากยาวผ่านคอคอดกระลงไปจนถึงคาบสมุทรมลายู ยอดเขาที่สูงที่สุดในเทือกเขาตะนาวศรี ชาวพม่าเรียกว่า "บีล็อกตอง" (Bilauktaung)

ศัพทมูลวิทยา

แนวเทือกเขานี้ได้ชื่อตามเขตตะนาวศรีในพม่า ชื่อนี้อาจเพี้ยนมาจากภาษามลายูสำเนียงไทรบุรี คือคำว่า ตานะห์ซรี (มลายู: Tanah Sari; Tanah Seri) ตานะห์ มีความหมายว่า "แผ่นดิน" กับ ซรี มาจากคำว่า ซีเระห์ แปลว่า "พลูหรือใบพลู" รวมกันจึงมีความหมายว่า "แผ่นดินที่ปลูกพลู"^[1]

ภูมิศาสตร์

ทางใต้ของเส้นขนานที่ 16 เทือกเขาฉานได้แยกออกเป็นแนวเทือกเขาสูงชั้นขนาบข้างแคบ ๆ ซึ่งทอดลงไปทางใต้ตามคอคอดกระ แนวเทือกเขาที่อยู่ทางตะวันตกสุดนั้นถูกตัดจากชายฝั่งตะนาวศรีโดยรอยเลื่อนเจดีย์สามองค์ ส่วนทางตะวันออกของเทือกเขาตะนาวศรีนั้นเป็นหุบเขาสาละวินและคเยง^{[ต้องการอ้างอิง]}

ไปทางตะวันออก ด้านประเทศไทย เทือกเขานี้มีแม่น้ำแควใหญ่และแควน้อยไหลตัดผ่าน ในบริเวณนี้ มีลักษณะเป็นแนวลาดเขาเล็ก ๆ สลับหุบเขาแคบ ๆ ซึ่งมักจะกว้างเพียงราว 2 กิโลเมตร และถัดออกไปทางตะวันออกอีกนั้นมีเพียงลาดเขาโดด ๆ อันเป็นจุดที่เทือกเขาตะนาวศรีสิ้นสุดลงในที่ราบลุ่มภาคกลางของประเทศไทย

ระดับความสูงเฉลี่ยของเทือกเขาตะนาวศรีในฝั่งพม่าจะสูงกว่าฝั่งไทย โดยมียอดเขาหลายยอดที่สูงถึง 1,000 เมตร ขณะที่ฝั่งไทย ยอดเขาสูงสุดสามารถวัดได้ราว 800 เมตร^[2]

จุดสูงที่สุดในเทือกเขาตะนาวศรีนั้นอยู่ในเทือกเขาบีล็อกตอง อำเภอสวนผึ้ง จังหวัดราชบุรี ซึ่งสูงที่สุดที่ 2,231 เมตร แนวเทือกเขาที่ลากต่อลงไปทางใต้ของเทือกเขาบีล็อกตองนั้นจะไปบรรจบกับปลายสุดด้านเหนือของคอคอดกระ งานวิจัยทางธรณีวิทยาล่าสุดกล่าวถึงส่วนใต้สุดของเทือกเขาตะนาวศรีในพื้นที่คอคอดว่า "เทือกเขาภูเก็ต", "เทือกเขานครศรีธรรมราช" และ "เทือกเขาสันกาลาคีรี" อย่างไรก็ตาม ชื่อเหล่านี้จะไม่พบปรากฏอยู่ในหลักฐานธรณีวิทยาสมัยเก่า

เทือกเขาตะนาวศรีเป็นส่วนหนึ่งของสันเขาแกรนิตยาวซึ่งมีอายุเก่ากว่าเทือกเขาหิมาลัย ที่ราบสูงมาเลย์อันเป็นจุดใต้สุดของระบบภูเขานี้และเทือกเขาติติวังซานั้นเป็นจุดเริ่มต้นของเทือกเขาโกตาบาห์รุในฝั่งมาเลเซีย^[3]

เทือกเขาตะนาวศรีปกคลุมไปด้วยป่าไม้เป็นบริเวณกว้าง และเป็นที่อยู่อาศัยของสิ่งมีชีวิตใกล้สูญพันธุ์หลายชนิด ซึ่งรวมไปถึงช้างเอเชียและเสือโคร่ง^{[ต้องการอ้างอิง]}

อ้างอิง

↑ ประพนธ์ เรื่องณรงค์. รศ. จดหมายจากครูยูโซะ เล่าเรื่องภาษามลายูในภาษาไทย. กรุงเทพฯ:สถาพรบุ๊คส์. 2556, หน้า 71
↑ The Physical Geography of Southeast Asia, Avijit Gupta, Oxford University Press, 2005. ISBN 9780199248025
↑ Wolf Donner, The Five Faces of Thailand. Institute of Asian Affairs, Hamburg 1978 - ISBN 0-7022-1665-8

ดูเพิ่ม

ด่านเจดีย์สามองค์

แหล่งข้อมูลอื่น

12°00′00″N 99°30′00″E / 12.00000°N 99.50000°E / 12.00000; 99.50000

[1] ประพนธ์ เรื่องณรงค์. รศ. จดหมายจากครูยูโซะ เล่าเรื่องภาษามลายูในภาษาไทย. กรุงเทพฯ:สถาพรบุ๊คส์. 2556, หน้า 71

[2] The Physical Geography of Southeast Asia, Avijit Gupta, Oxford University Press, 2005. ISBN 9780199248025

[3] Wolf Donner, The Five Faces of Thailand. Institute of Asian Affairs, Hamburg 1978 - ISBN 0-7022-1665-8

[1]

[2]

[3]

@@ บรรทัด 1: / บรรทัด 1: @@
 [[ไฟล์:Kapong01.jpg|thumb|250px|เทือกเขาตะนาวศรีใน[[อำเภอกะปง]] [[จังหวัดพังงา]]]]
-'''เทือกเขาตะนาวศรี''' ({{lang-my|တနင်္သာရီ တောင်တန်း}}; {{lang-en|Tenasserim Hills, Range}}) เป็นชื่อทางภูมิศาสตร์ของเทือกเขาซึ่งเป็นพรมแดนธรรมชาติระหว่าง[[ประเทศพม่า]]กับ[[ประเทศไทย]] และลากยาวผ่าน[[คอคอดกระ]]ลงไปจนถึง[[คาบสมุทรมาเลย์]] ยอดเขาที่สูงที่สุดในเทือกเขาตะนาวศรี ชาวพม่าเรียกว่า "บีล็อกตอง" (Bilauktaung)
+'''เทือกเขาตะนาวศรี''' ({{lang-my|တနင်္သာရီ တောင်တန်း}}; {{lang-en|Tenasserim Hills, Range}}) เป็นชื่อทางภูมิศาสตร์ของเทือกเขาซึ่งเป็นพรมแดนธรรมชาติระหว่าง[[ประเทศพม่า]]กับ[[ประเทศไทย]] และลากยาวผ่าน[[คอคอดกระ]]ลงไปจนถึง[[คาบสมุทรมลายู]] ยอดเขาที่สูงที่สุดในเทือกเขาตะนาวศรี ชาวพม่าเรียกว่า "บีล็อกตอง" (Bilauktaung)
 == ศัพทมูลวิทยา ==