ผลต่างระหว่างรุ่นของ "มะลิลา"
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
| บรรทัด 16: | บรรทัด 16: | ||
}} |
}} |
||
'''มะลิลา''' หรือ '''มะลิซ้อน''' ([[ชื่อวิทยาศาสตร์]]: ''Jasminum sambac'' |
'''มะลิลา''' หรือ '''มะลิซ้อน''' ([[ชื่อวิทยาศาสตร์]]: ''Jasminum sambac'') เป็นไม้พุ่มกึ่งเลื้อย สูง 15-25 ซม. ใบออกตรงข้าม รูปไข่กว้าง 3.5 - 4.5 ซม. ยาว 4-7 ซม. ปลายแหลม โคนมน ก้านใบสั้น มี 3 ใบใน 1 ข้อ ดอกสีขาว กลิ่นหอมแรง ออกเดี่ยวหรือออกเป็นช่อที่ปลายกิ่ง ใช้ทำเป็นน้ำลอยมะลิ ใช้ทำเป็น[[ขนมไทย]]<ref>เสาวลักษณ์ สุขสมัย. เสน่ห์ไม้ไทย. กทม. มติชน.2539</ref> |
||
มะลิลามีชื่อพื้นเมืองอื่นอีกดังนี้: ข้าวแตก (เงี้ยว แม่ฮ่องสอน) เตียมูน (ละว้า เชียงใหม่) มะลิ (กลาง) มะลิขี้ไก่ (เชียงใหม่) มะลิซ้อน (กลาง) มะลิป้อม (เหนือ) มะลิลา (กทม., กลาง) และ มะลิหลวง (แม่ฮ่องสอน) <ref name="สำนักงานหอพรรณไม้"/> |
มะลิลามีชื่อพื้นเมืองอื่นอีกดังนี้: ข้าวแตก (เงี้ยว แม่ฮ่องสอน) เตียมูน (ละว้า เชียงใหม่) มะลิ (กลาง) มะลิขี้ไก่ (เชียงใหม่) มะลิซ้อน (กลาง) มะลิป้อม (เหนือ) มะลิลา (กทม., กลาง) และ มะลิหลวง (แม่ฮ่องสอน) <ref name="สำนักงานหอพรรณไม้"/> |
||
| บรรทัด 25: | บรรทัด 25: | ||
== การใช้ประโยชน์ == |
== การใช้ประโยชน์ == |
||
มะลิลาเป็นดอกไม้ประจำชาติของ[[ประเทศฟิลิปปินส์]] ชาวโอรังอัสลี ใน[[รัฐ |
มะลิลาเป็นดอกไม้ประจำชาติของ[[ประเทศฟิลิปปินส์]] ชาวโอรังอัสลี ใน[[รัฐเประก์]] [[ประเทศมาเลเซีย]] นำใบอ่อนแช่ในน้ำเย็น ใช้ดื่มแก้นิ่วในถุงน้ำดี รากนำไปต้ม แล้วดื่มน้ำแก้เบาหวาน<ref>Samuel, A.J.S.J., Kalusalingam, A., Chellappan, D.K., Gopinath, R., Radhamani, S., Husain, H. A., Muruganandham, V., Promwichit, P. 2010. Ethnomedical survey of plants used by the orang asli in kampong bawong, Perak, West Malaysia. Joutnal of Ethnobiology and Ethnomedicine. 6:5</ref> |
||
== ดูเพิ่ม == |
== ดูเพิ่ม == |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 22:05, 10 พฤศจิกายน 2559
| มะลิลา | |
|---|---|
| |
| มะลิลา | |
| การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ | |
| อาณาจักร: | Plantae |
| หมวด: | Magnoliophyta |
| ชั้น: | Magnoliopsida |
| อันดับ: | Scrophulariales |
| วงศ์: | Oleaceae |
| สกุล: | Jasminum |
| สปีชีส์: | J. sambac |
| ชื่อทวินาม | |
| Jasminum sambac (L.) Aiton | |
มะลิลา หรือ มะลิซ้อน (ชื่อวิทยาศาสตร์: Jasminum sambac) เป็นไม้พุ่มกึ่งเลื้อย สูง 15-25 ซม. ใบออกตรงข้าม รูปไข่กว้าง 3.5 - 4.5 ซม. ยาว 4-7 ซม. ปลายแหลม โคนมน ก้านใบสั้น มี 3 ใบใน 1 ข้อ ดอกสีขาว กลิ่นหอมแรง ออกเดี่ยวหรือออกเป็นช่อที่ปลายกิ่ง ใช้ทำเป็นน้ำลอยมะลิ ใช้ทำเป็นขนมไทย[1]
มะลิลามีชื่อพื้นเมืองอื่นอีกดังนี้: ข้าวแตก (เงี้ยว แม่ฮ่องสอน) เตียมูน (ละว้า เชียงใหม่) มะลิ (กลาง) มะลิขี้ไก่ (เชียงใหม่) มะลิซ้อน (กลาง) มะลิป้อม (เหนือ) มะลิลา (กทม., กลาง) และ มะลิหลวง (แม่ฮ่องสอน) [2]
มะลิซ้อน
มะลิลาและมะลิซ้อนเป็นพืชชนิดเดียวกันแต่เป็นคนละรูปแบบ สังเกตได้จากดอกที่มีความแตกต่างอย่างชัดเจน[2]
การใช้ประโยชน์
มะลิลาเป็นดอกไม้ประจำชาติของประเทศฟิลิปปินส์ ชาวโอรังอัสลี ในรัฐเประก์ ประเทศมาเลเซีย นำใบอ่อนแช่ในน้ำเย็น ใช้ดื่มแก้นิ่วในถุงน้ำดี รากนำไปต้ม แล้วดื่มน้ำแก้เบาหวาน[3]
ดูเพิ่ม
อ้างอิง
- ↑ เสาวลักษณ์ สุขสมัย. เสน่ห์ไม้ไทย. กทม. มติชน.2539
- ↑ 2.0 2.1 เต็ม สมิตินันทน์ ชื่อพรรณไม้แห่งประเทศไทย สำนักงานหอพรรณไม้ กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช, พ.ศ. 2549
- ↑ Samuel, A.J.S.J., Kalusalingam, A., Chellappan, D.K., Gopinath, R., Radhamani, S., Husain, H. A., Muruganandham, V., Promwichit, P. 2010. Ethnomedical survey of plants used by the orang asli in kampong bawong, Perak, West Malaysia. Joutnal of Ethnobiology and Ethnomedicine. 6:5
แหล่งข้อมูลอื่น
ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับ มะลิลา ที่วิกิสปีชีส์
