ผลต่างระหว่างรุ่นของ "สมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้"

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
from wiki english
บรรทัด 1: บรรทัด 1:
{{กล่องข้อมูล ประเทศ
{{กล่องข้อมูล ประเทศ
| native_name =
| native_name = สมาคมประชาชาติ<br />แห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
{{collapsible list
| linking_name = ASEAN
|titlestyle = background:transparent; font-size:9pt;
| image_flag =
|title = {{resize|11.5pt|สมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้}}
| image_coat =
|{{Infobox|subbox=yes|bodystyle= font-size:9pt;font-weight:normal;
| symbol_width = 100px
| rowclass3 = mergedrow| label3 = [[ภาษาอินโดนีเซีย|อินโดนีเซีย]]: | data3 = <div style="text-align: left;">{{lang|id|Perhimpunan Bangsa-Bangsa Asia Tenggara}}</div>
| symbol_type = ตรา
| rowclass4 = mergedrow| label4 = [[ภาษาเขมร|กัมพูชา]]: | data4 = {{lang|km|សមាគមប្រជាជាតិអាស៊ីអាគ្នេយ៍}}
| rowclass5 = mergedrow| label5 = [[ภาษาลาว|ลาว]]: | data5 = {{lang|lo|ສະມາຄົມປະຊາຊາດແຫ່ງອາຊີຕະເວັນອອກສຽງໃຕ້}}
| rowclass6 = mergedrow| label6 = [[ภาษามาเลย์|มาเลเซีย]]: | data6 = {{lang|ms|Persatuan Negara-Negara Asia Tenggara}}
| rowclass1 = mergedrow| label1 = [[ภาษาพม่า|พม่า]]: | data1 = {{lang|my|အရှေ့တောင်အာရှနိုင်ငံများအသင်း}}
| rowclass2 = mergedrow| label2 = [[ภาษาฟิลิปีโน|ฟิลิปปินส์]]: | data2 = {{lang|tl|Samahan ng mga Bansa sa Timog-Silangang Asya}}
| rowclass8 = mergedrow| label8 = [[ภาษาทมิฬ|ทมิฬ]]: | data8 = {{lang|ta|தென்கிழக்காசிய நாடுகளின் கூட்டமைப்பு}}
| rowclass9 = mergedrow| label9 = [[ภาษาไทย|ไทย]]: | data9 = {{lang|th|สมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้}}
| rowclass7 = mergedrow| label7 = [[ภาษาจีนมาตรฐาน|จีน]]: | data7 = {{lang|zh|东南亚国家联盟}}
| rowclass10 = mergedrow| label10 = [[ภาษาเวียดนาม|เวียดนาม]]: | data10 = {{lang|es|Hiệp hội các quốc gia Đông Nam Á}}
}}
}}
| image_flag = Flag of ASEAN.svg
| flag_type = ธง
| flag_type = ธง
| image_symbol = Seal of ASEAN.svg
| motto = <small>'''"One Vision, One Identity, One Community"'''<br />(หนึ่งวิสัยทัศน์ หนึ่งเอกลักษณ์ หนึ่งประชาคม)</small>
| symbol_type = ตรา
| anthem = [[ดิอาเซียนเวย์]]<br/><center>[[ไฟล์:TheASEANway.ogg]]</center>
| motto = <small>'''"One Vision, One Identity, One Community"'''<br />(หนึ่งวิสัยทัศน์ หนึ่งเอกลักษณ์ หนึ่งประชาคม)</small><ref>{{cite web|title=ASEAN Motto|url=http://www.asean.org/asean/about-asean/asean-motto|website=ASEAN.org|publisher=ASEAN|accessdate=9 May 2015}}</ref>
| anthem = "[[ดิอาเซียนเวย์]]" <div style="padding-top:0.4em;">[[File:TheASEANway.ogg|center]]</div>
| image_map = Association of Southeast Asian Nations (orthographic projection).svg
| image_map = Association of Southeast Asian Nations (orthographic projection).svg
| map_caption =
| map_width = 220px
| map_caption =
| admin_center_type = {{nowrap|สำนักงานใหญ่}}
| admin_center_type = สำนักงานใหญ่
| admin_center = {{Flagicon|Indonesia}} [[จาการ์ตา]], [[อินโดนีเซีย]]
| admin_center = [[จาการ์ตา]], [[อินโดนีเซีย]]
| latd = 6 | latm = 12 | latNS = S
| longd = 106 | longm = 49 | longEW = E
| languages_type = [[ภาษาทางการ]]
| languages_type = [[ภาษาทางการ]]
| languages = [[ภาษาอังกฤษ]]<ref>{{cite book|title=ASEAN Charter|publisher=Association of Southeast Asian Nations|pages=29|url=http://www.asean.org/archive/publications/ASEAN-Charter.pdf|quote = '''Article 34.''' The working language of ASEAN shall be English.}}</ref>
| languages = {{Collapsible list |title=[[ภาษาอังกฤษ]]<ref name="Eng">[http://www.aseansec.org/2833.htm Aseansec.org], ASEAN-10: Meeting the Challenges, by Termsak Chalermpalanupap, [http://www.aseansec.org/ Aseansec.org], ASEAN Secretariat official website. Retrieved 27 June 2008.</ref> |{{flagicon|Philippines}} {{flagicon|Singapore}} [[ภาษาอังกฤษ|อังกฤษ]] |{{flagicon|Brunei}} {{flagicon|Malaysia}} {{flagicon|Singapore}} [[ภาษามาเลย์|มาเลย์]] |{{flagicon|Myanmar}} [[ภาษาพม่า|พม่า]] |{{flagicon|Singapore}} [[ภาษาจีนกลาง|จีน]] |{{flagicon|Philippines}} [[ภาษาฟิลิปีโน|ฟิลิปีโน]] |{{flagicon|Indonesia}} [[ภาษาอินโดนีเซีย|อินโดนีเซีย]] |{{flagicon|Cambodia}} [[ภาษาเขมร|เขมร]] |{{flagicon|Laos}} [[ภาษาลาว|ลาว]] |{{flagicon|Singapore}} [[ภาษาทมิฬ|ทมิฬ]] |{{flagicon|Thailand}} [[ภาษาไทย|ไทย]] |{{flagicon|Vietnam}} [[ภาษาเวียดนาม|เวียดนาม]]}}
|languages2_type=Official languages<br>of contracting states
| demonym = [[เอเชียตะวันออกเฉียงใต้]]
|languages2=
{{collapsible list
|titlestyle = background:transparent;text-align:left;font-weight:normal;
|title = 10 ภาษา
| {{hlist |[[Burmese language|Burmese]]|[[Filipino language|Filipino]]|[[Indonesian language|Indonesian]]|[[Khmer language|Khmer]]|[[Lao language|Lao]]|[[Malay language|Malay]]|[[Mandarin Chinese|Mandarin]]|[[Tamil language|Tamil]]|[[Thai language|Thai]]|[[Vietnamese language|Vietnamese]]}}}}
| membership_type = รัฐสมาชิก
| membership_type = รัฐสมาชิก
| membership = {{Collapsible list
| membership =
{{collapsible list
|titlestyle = background:transparent;text-align:left;font-weight:normal;
| title = 10 ประเทศ
|title = 10 ประเทศ
|{{flagicon|Brunei}} [[บรูไน]]
| {{hlist |[[บรูไน]]|[[กัมพูชา]]|[[อินโดนีเซีย]]|[[ลาว]]|[[มาเลเซีย]]|[[พม่า]]|[[ฟิลิปปินส์]]|[[สิงคโปร์]]|[[ไทย]]|[[เวียดนาม]]}}}}<br>
|{{flagicon|Cambodia}} [[กัมพูชา]]
{{collapsible list
|{{flagicon|Indonesia}} [[อินโดนีเซีย]]
|titlestyle = background:transparent;text-align:left;font-weight:normal;
|{{flagicon|Laos}} [[ลาว]]
|title = 2 ผู้สังเกตการณ์
|{{flagicon|Malaysia}} [[มาเลเซีย]]
| {{hlist |[[ปาปัวนิวกินี]]|[[ติมอร์-เลสเต]]}}}}
|{{flagicon|Myanmar}} [[พม่า]]
| ethnic_groups = | ethnic_groups_year =
|{{flagicon|Philippines}} [[ฟิลิปปินส์]]
| leader_title1 = ประธาน
|{{flagicon|Singapore}} [[สิงคโปร์]]
| leader_name1 = [[ทองลุน สีสุลิด]] <!-- [[Rodrigo Duterte]] -->
|{{flagicon|Thailand}} [[ไทย]]
| leader_title2 = {{nowrap|[[รายนามเลขาธิการสมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้|เลขาธิการ]]}}
|{{flagicon|Vietnam}} [[เวียดนาม]]}}
| leader_name2 = [[เล เลือง มิญ]]<ref>{{cite web|title=Secretary-General of ASEAN Le Luong Minh|url=http://www.asean.org/news/item/secretary-general-of-asean-le-luong-minh|website=ASEAN.org|publisher=ASEAN|accessdate=9 May 2015}}</ref>
| observer = {{Collapsible list
| established_event1 = {{nowrap|[[ปฏิญญากรุงเทพฯ]]}}
| title = 2 ประเทศ
|{{flagicon|Papua New Guinea}} [[ปาปัวนิวกินี]]
|{{flagicon|Timor-Leste}} [[ติมอร์-เลสเต]]}}
| ethnic_groups =
| ethnic_groups_year =
| government_type = [[องค์การระหว่างประเทศ]]ระดับภูมิภาค
| leader_title1 = [[รายนามประธานสมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้|ประธาน]]
| leader_name1 = {{flagicon|Laos}} [[บุนยัง วอละจิด]]
| leader_title2 = [[รายนามเลขาธิการสมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้|เลขาธิการ]]
| leader_name2 = {{flagicon|Vietnam}} [[เล เลือง มิญ]]
| sovereignty_type = ก่อตั้ง
| sovereignty_note =
| established_event1 = [[ปฏิญญากรุงเทพ]]
| established_date1 = 8 สิงหาคม พ.ศ. 2510
| established_date1 = 8 สิงหาคม พ.ศ. 2510
| established_event2 = [[กฎบัตรอาเซียน]]
| established_event2 = [[กฎบัตรอาเซียน]]
| established_date2 = 16 ธันวาคม พ.ศ. 2551
| established_date2 = 16 ธันวาคม พ.ศ. 2551
| area_magnitude = 1 E+12
| area_magnitude = 1 E+12
| area_km2 = 4,435,618<ref name=ASEAN-Indicators>{{cite web|title=Selected Basic ASEAN Indicators|url=http://www.asean.org/images/2015/January/selected_key_indicators/Summary%20table_as%20of%20December%202014_R.pdf|website=ASEAN.org|publisher=ASEANstats|accessdate=9 May 2015}}</ref>
| area_km2 = 4,435,618
| area_sq_mi = 1,712,602
| area_sq_mi = 1,712,602
| percent_water =
| percent_water =
| population_estimate = 625 ล้านคน <ref name=ASEAN-Indicators>{{cite web|title=Selected Basic ASEAN Indicators|url=http://www.asean.org/images/2015/January/selected_key_indicators/Summary%20table_as%20of%20December%202014_R.pdf|website=ASEAN.org|publisher=ASEANstats|accessdate=9 May 2015}}</ref>
| population_estimate = 625 ล้านคน<ref name=ASEAN-Indicators />
| population_estimate_year = 2556
| population_estimate_year = 2013
| population_census =
| population_census_year =
| population_density_km2 = 141
| population_density_km2 = 141
| population_density_sq_mi = 365
| population_density_sq_mi = 365
| GDP_PPP = 7.6 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ<ref name=ACIF2013>{{cite book|title=ASEAN Community in Figures (ACIF) 2013|date=Feb 2014|publisher=ASEAN|location=Jakarta|isbn=978-602-7643-73-4|page=1|edition=6th|url=http://www.asean.org/images/resources/2014/May/2.%20Feb%202014%20-%20ASEAN%20Community%20in%20Figures%202013.pdf|accessdate=9 May 2015}}</ref>
| population_density_rank =
| GDP_year = 2014
| GDP_PPP = 3.6&nbsp;ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ<ref name=ACIF2013>{{cite book|title=ASEAN Community in Figures (ACIF) 2013|date=Feb 2014|publisher=ASEAN|location=Jakarta|isbn=978-602-7643-73-4|page=1|edition=6th|url=http://www.asean.org/images/resources/2014/May/2.%20Feb%202014%20-%20ASEAN%20Community%20in%20Figures%202013.pdf|accessdate=9 May 2015}}</ref>
| GDP_PPP_per_capita = 12,160 ดอลลาร์สหรัฐ<ref name=ACIF2013 />
| GDP_PPP_year =
| GDP_PPP_per_capita = 5,869 ดอลลาร์สหรัฐ<ref name=ACIF2013 />
| GDP_nominal = 2.8 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ<ref name=ACIF2013 />
| GDP_nominal_year = 2015
| GDP_nominal = 2.6&nbsp;ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ<ref name=ACIF2013 />
| GDP_nominal_year = 2554 ประมาณการ
| GDP_nominal_per_capita = 4,160 ดอลลาร์สหรัฐ<ref name=ACIF2013 />
| GDP_nominal_per_capita = 4,160 ดอลลาร์สหรัฐ<ref name=ACIF2013 />
| Gini_year = | Gini_change = <!--increase/decrease/steady--> | Gini = <!--number only--> | Gini_ref =
| HDI = {{increase}} 0.673
| HDI_rank =
| HDI_year = 2014
| HDI_change = increase <!--increase/decrease/steady-->
| HDI_year = 2557
| HDI = 0.673 <!--number only-->
| HDI_category = <span style="color:#fc0;">ปานกลาง</span>
| HDI_category = <span style="color:#fc0;">ปานกลาง</span>
| currency = {{Collapsible list
| title = [[สกุลเงิน|10]]
|{{flagicon|Brunei}} [[ดอลลาร์บรูไน]]
|{{flagicon|Cambodia}} [[เรียล]]
|{{flagicon|Indonesia}} [[รูเปียห์]]
|{{flagicon|Laos}} [[กีบ (สกุลเงิน)|กีบ]]
|{{flagicon|Malaysia}} [[ริงกิต]]
|{{flagicon|Myanmar}} [[จัต]]
|{{flagicon|Philippines}} [[เปโซฟิลิปปินส์]]
|{{flagicon|Singapore}} [[ดอลลาร์สิงคโปร์]]
|{{flagicon|Thailand}} [[บาท (สกุลเงิน)|บาท]]
|{{flagicon|Vietnam}} [[ด่องเวียดนาม]]}}
| currency_code =
| time_zone = [[เวลามาตรฐานอาเซียน]]
| time_zone = [[เวลามาตรฐานอาเซียน]]
| utc_offset = +9 ถึง UTC+6:30
| utc_offset = +6:30 ถึง UTC+9
| time_zone_DST =
| time_zone_DST = | DST_note = | utc_offset_DST =
| official_website = {{URL|www.asean.org}}
| DST_note =
| footnote_a = Address: Jalan Sisingamangaraja No.70A, [[South Jakarta]].<ref>{{Cite web |title=ASEAN Centres & Facilities |url=http://www.asean.org/asean/asean-centres-facilities |website=ASEAN |publisher=Association of Southeast Asian Nations |accessdate=16 September 2015}}</ref>
| utc_offset_DST =
| footnote_b = Calculated using [[United Nations Development Programme|UNDP]] data from member states.
| cctld = {{Collapsible list
<!-- ORPHANED:
| title = [[โดเมนระดับบนสุด|10]]
| footnote_c = If considered as a single entity.
|{{flagicon|Brunei}} [[.bn]]
| footnote_d = [http://www.asean.org/stat/Table1.pdf Selected key basic ASEAN indicators]
|{{flagicon|Cambodia}} [[.kh]]
| footnote_e = [[Population growth|Annual growth]] 1.6%
|{{flagicon|Indonesia}} [[.id]]
-->
|{{flagicon|Laos}} [[.la]]
|{{flagicon|Malaysia}} [[.my]]
|{{flagicon|Myanmar}} [[.mm]]
|{{flagicon|Philippines}} [[.ph]]
|{{flagicon|Singapore}} [[.sg]]
|{{flagicon|Thailand}} [[.th]]
|{{flagicon|Vietnam}} [[.vn]]}}
| calling_code = {{Collapsible list
| title = 10
|{{flagicon|Brunei}} +673
|{{flagicon|Cambodia}} +855
|{{flagicon|Indonesia}} +62
|{{flagicon|Laos}} +856
|{{flagicon|Malaysia}} +60
|{{flagicon|Myanmar}} +95
|{{flagicon|Philippines}} +63
|{{flagicon|Singapore}} +65
|{{flagicon|Thailand}} +66
|{{flagicon|Vietnam}} +84}}
| official_website = http://www.asean.org/
| footnote1 = หากถือว่ากลุ่มสมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เป็นรัฐเดียว
| footnote2 = [http://www.asean.org/stat/Table1.pdf Selected key basic ASEAN indicators]
| footnote3 = อัตราการเติบโตของประชากรอยู่ที่ 1.6% ต่อปี
}}
}}
[[ไฟล์:ASEAN HQ 1.jpg|thumb|right|250px|ทำเนียบเลขาธิการอาเซียน ที่[[ประเทศอินโดนีเซีย]]]]
[[ไฟล์:ASEAN HQ 1.jpg|thumb|right|250px|ทำเนียบเลขาธิการอาเซียน ที่[[ประเทศอินโดนีเซีย]]]]

รุ่นแก้ไขเมื่อ 12:40, 8 กันยายน 2559

สมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
ธงชาติสมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
ธง
ตราของสมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
ตรา
คำขวัญ"One Vision, One Identity, One Community"
(หนึ่งวิสัยทัศน์ หนึ่งเอกลักษณ์ หนึ่งประชาคม)
[1]
สำนักงานใหญ่จาการ์ตา, อินโดนีเซีย
ภาษาทางการภาษาอังกฤษ[2]
Official languages
of contracting states
รัฐสมาชิก
2 ผู้สังเกตการณ์
ผู้นำ
• ประธาน
ทองลุน สีสุลิด
เล เลือง มิญ[3]
ก่อตั้ง
8 สิงหาคม พ.ศ. 2510
16 ธันวาคม พ.ศ. 2551
พื้นที่
• รวม
4,435,618[4] ตารางกิโลเมตร (1,712,602 ตารางไมล์)
ประชากร
• 2013 ประมาณ
625 ล้านคน[4]
141 ต่อตารางกิโลเมตร (365.2 ต่อตารางไมล์)
จีดีพี (อำนาจซื้อ) (ประมาณ)
• รวม
7.6 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ[5]
12,160 ดอลลาร์สหรัฐ[5]
จีดีพี (ราคาตลาด) 2015 (ประมาณ)
• รวม
2.8 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ[5]
4,160 ดอลลาร์สหรัฐ[5]
เอชดีไอ (2014)เพิ่มขึ้น 0.673
ปานกลาง
เขตเวลาUTC+6:30 ถึง UTC+9 (เวลามาตรฐานอาเซียน)
เว็บไซต์
www.asean.org
  1. Address: Jalan Sisingamangaraja No.70A, South Jakarta.[6]
  2. Calculated using UNDP data from member states.
ทำเนียบเลขาธิการอาเซียน ที่ประเทศอินโดนีเซีย

สมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (อังกฤษ: Association of South East Asian Nations) หรือ อาเซียน (ASEAN) เป็นองค์การทางภูมิรัฐศาสตร์และเศรษฐกิจในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มีประเทศสมาชิกทั้งหมด 10 ประเทศ ได้แก่ กัมพูชา ไทย บรูไน พม่า ฟิลิปปินส์ มาเลเซีย ลาว เวียดนาม สิงคโปร์ และอินโดนีเซีย อาเซียนมีพื้นที่ราว 4,435,670 ตารางกิโลเมตร มีประชากรราว 590 ล้านคน[7] ในปี พ.ศ. 2553 จีดีพีของประเทศสมาชิกรวมกันคิดเป็นมูลค่าราว 1.8 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ[8] คิดเป็นลำดับที่ 9 ของโลกเรียงตามจีดีพี อาเซียนมีภาษาอังกฤษเป็นภาษาทางการ[9]

อาเซียนมีจุดเริ่มต้นจากสมาคมอาสา ซึ่งก่อตั้งขึ้นเมื่อเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2504 โดยไทย มาเลเซีย และฟิลิปปินส์ ต่อมาในปี พ.ศ. 2510 ได้มีการลงนามใน ปฏิญญากรุงเทพ อาเซียนได้ถือกำเนิดขึ้นโดยมีรัฐสมาชิกเริ่มต้น 5 ประเทศ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อความร่วมมือในการเพิ่มอัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจ การพัฒนาสังคม วัฒนธรรมในกลุ่มประเทศสมาชิก และการธำรงรักษาสันติภาพและความมั่นคงในภูมิภาค และเปิดโอกาสให้คลายข้อพิพาทระหว่างประเทศสมาชิกอย่างสันติ[10] หลังจาก พ.ศ. 2527 เป็นต้นมา อาเซียนมีรัฐสมาชิกเพิ่มขึ้นจนมี 10 ประเทศในปัจจุบัน กฎบัตรอาเซียนได้มีการลงนามเมื่อเดือนธันวาคม พ.ศ. 2551 ซึ่งทำให้อาเซียนมีสถานะคล้ายกับสหภาพยุโรปมากยิ่งขึ้น[11] เขตการค้าเสรีอาเซียนได้เริ่มประกาศใช้ตั้งแต่ต้นปี พ.ศ. 2553 และกำลังก้าวสู่ความเป็นประชาคมอาเซียน ซึ่งจะประกอบด้วยสามด้าน คือ ประชาคมอาเซียนด้านการเมืองและความมั่นคง ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน และประชาคมสังคมและวัฒนธรรมอาเซียน ในปี พ.ศ. 2558[12]

ประวัติ

██ ประเทศสมาชิกอาเซียน
██ ผู้สังเกตการณ์อาเซียน
██ ประเทศที่ขอสมัครเข้าเป็นสมาชิกอาเซียน
อาเซียนบวกสาม
การประชุมสุดยอดเอเชียตะวันออก
การประชุมอาเซียนว่าด้วยความร่วมมือด้านการเมืองและความมั่นคงในภูมิภาคเอเชีย-แปซิฟิก (ASEAN Regional Forum)

สมาคมอาสาและปฏิญญากรุงเทพ

สมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีจุดเริ่มต้นนับตั้งแต่เดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2504 โดยประเทศไทย มาเลเซีย และฟิลิปปินส์ได้ร่วมกันจัดตั้ง สมาคมอาสา (ASA, Association of South East Asia) ขึ้นเพื่อการร่วมมือกันทาง เศรษฐกิจ สังคมและวัฒนธรรม แต่ดำเนินการได้เพียง 2 ปี ก็ต้องหยุดชะงักลง เนื่องจากความผกผันทางการเมืองระหว่างอินโดนีเซียและมาเลเซีย จนเมื่อทั้งสองประเทศฟื้นฟูความสัมพันธ์ระหว่างกัน จึงได้มีการแสวงหาลู่ทางจัดตั้งองค์การความร่วมมือทางเศรษฐกิจขึ้นในภูมิภาค "สมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้" และถนัด คอมันตร์ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศของไทยสมัยรัฐบาลจอมพลถนอม กิตติขจร โดยมีการลงนาม "ปฏิญญากรุงเทพ" ที่พระราชวังสราญรมย์ เมื่อวันที่ 8 สิงหาคม พ.ศ. 2510 ซึ่งลงนามโดยรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศของประเทศสมาชิกก่อตั้ง 5 ประเทศ ได้แก่ อาดัม มาลิกแห่งอินโดนีเซีย, นาร์ซิโซ รามอสแห่งฟิลิปปินส์, อับดุล ราซัคแห่งมาเลเซีย, เอส. ราชารัตนัมแห่งสิงคโปร์ และถนัด คอมันตร์แห่งไทย ซึ่งถือว่าเป็นบิดาผู้ก่อตั้งองค์กร[13]

ความประสงค์ของการจัดตั้งกลุ่มอาเซียนขึ้นมาเกิดจากความต้องการสภาพแวดล้อมภายนอกเพื่อที่ผู้ปกครองของประเทศสมาชิกจะสามารถมุ่งความสนใจไปที่การสร้างประเทศ ความกังวลต่อการแพร่ขยายของคอมมิวนิสต์ร่วมกัน ความศรัทธาหรือความเชื่อถือต่อมหาอำนาจภายนอกที่เสื่อมถอยลงในช่วงพุทธทศวรรษ 2500 รวมไปถึงความต้องการการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศ การจัดตั้งกลุ่มอาเซียนมีวัตถุประสงค์แตกต่างจากสหภาพยุโรป เพราะกลุ่มอาเซียนถูกสร้างขึ้นเพื่อสนับสนุนความเป็นชาตินิยม[14]

การขยายตัว

ในปี พ.ศ. 2519 ปาปัวนิวกินีได้รับสถานะผู้สังเกตการณ์[15] และตลอดช่วงพุทธทศวรรษ 2510 กลุ่มประเทศสมาชิกได้มีการจัดตั้งโครงการความร่วมมือทางเศรษฐกิจอย่างจริงจัง หลังจากผลของการประชุมที่จังหวัดบาหลี ในปี พ.ศ. 2519 แต่ว่าความร่วมมือดังกล่าวได้รับผลกระทบกระเทือนอย่างหนักในช่วงพุทธทศวรรษ 2520 ก่อนจะได้รับการฟื้นฟูเมื่อปี พ.ศ. 2534 เนื่องจากไทยเสนอให้มีการจัดตั้งเขตการค้าเสรีขึ้น ต่อมา บรูไนได้เข้าร่วมเป็นสมาชิกเป็นประเทศที่หก เมื่อวันที่ 8 มกราคม พ.ศ. 2527 หลังบรูไนประกาศเอกราชเมื่อวันที่ 1 มกราคม เพียงสัปดาห์เดียว[16]

ต่อมา เวียดนามเข้าร่วมเป็นสมาชิกประเทศที่เจ็ด ในวันที่ 28 กรกฎาคม พ.ศ. 2538[17] ไม่นานหลังจากนั้น ลาวและพม่าได้เข้าร่วมเป็นสมาชิกประเทศที่แปดและเก้าตามลำดับ ในวันที่ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2540[18] ส่วนกัมพูชาประสงค์จะเข้าร่วมเป็นสมาชิก แต่ถูกเลื่อนออกไปจากปัญหาความขัดแย้งทางการเมืองภายในประเทศ จนกระทั่งในวันที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2542 กัมพูชาได้เข้าร่วมเป็นสมาชิกประเทศที่สิบ หลังจากรัฐบาลกัมพูชามีความมั่นคงแล้ว[18][19]

ในช่วงพุทธทศวรรษ 2530 สมาชิกอาเซียนได้มีประสบการณ์ทั้งในด้านการมีประเทศสมาชิกเพิ่มมากขึ้น รวมไปถึงความพยายามในการรวบรวมกลุ่มประเทศให้เป็นหนึ่งเดียวไปอีกขึ้นหนึ่ง ในปี พ.ศ. 2533 มาเลเซียได้เสนอให้มีความร่วมมือทางเขตเศรษฐกิจเอเชียตะวันออก ซึ่งประกอบด้วยประเทศกลุ่มสมาชิกอาเซียน สาธารณรัฐประชาชนจีน ญี่ปุ่นและเกาหลีใต้[20] โดยมีเจตนาเพื่อถ่วงดุลอิทธิพลของสหรัฐอเมริกาซึ่งเพิ่มพูนมากขึ้นในความร่วมมือทางเศรษฐกิจเอเชีย-แปซิฟิก (APEC) และภูมิภาคเอเชียโดยรวม[21][22] แต่ว่าข้อเสนอดังกล่าวถูกยกเลิกไป เพราะได้รับการคัดค้านอย่างหนักจากญี่ปุ่นและสหรัฐอเมริกา[21][23] แม้ว่าจะประสบความล้มเหลวในด้านดังกล่าว แต่กลุ่มสมาชิกก็ยังสามารถดำเนินการในการรวมกลุ่มประเทศให้เป็นหนึ่งเดียวกันต่อไปได้

ใน พ.ศ. 2535 มีการลงนามใช้แผนอัตราภาษีศุลกากรพิเศษที่เท่ากัน (Common Effective Preferential Tariff) โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันของอาเซียนในฐานะที่เป็นฐานการผลิตที่สำคัญเพื่อป้อนสินค้าสู่ตลาดโลก โดยอาศัยการเปิดเสรีด้านการค้าและการลดภาษีและอุปสรรคข้อกีดขวางทางการค้าที่มิใช่ภาษี รวมทั้งการปรับเปลี่ยนโครงสร้างภาษีศุลกากรเพื่อเอื้ออำนวยต่อการค้าเสรี โดยกฎหมายดังกล่าวเป็นโครงร่างสำหรับเขตการค้าเสรีอาเซียน หลังจากวิกฤตการณ์ทางการเงินในเอเชีย ในปี พ.ศ. 2540 ข้อเสนอของมาเลเซียถูกหยิบยกขึ้นมาอีกครั้งในจังหวัดเชียงใหม่ หรือที่รู้จักกันว่า การริเริ่มเชียงใหม่ ซึ่งเป็นการรวมกลุ่มระหว่างกลุ่มสมาคมอาเซียนและประเทศในเอเชียอีกสามประเทศ คือ จีน ญี่ปุ่นและเกาหลีใต้[24]

นอกเหนือจากความร่วมมือช่วยเหลือพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศสมาชิกแล้ว อาเซียนยังมีวัตถุประสงค์ในการธำรงรักษาสันติภาพและความมั่นคงในภูมิภาค ในวันที่ 15 ธันวาคม พ.ศ. 2538 มีการลงนามสนธิสัญญาเขตปลอดอาวุธนิวเคลียร์เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เพื่อให้ภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เป็นเขตปลอดอาวุธนิวเคลียร์ สนธิสัญญาฉบับดังกล่าวเริ่มมีผลใช้บังคับเมื่อวันที่ 28 มีนาคม พ.ศ. 2540 ซึ่งเป็นการห้ามอาวุธนิวเคลียร์ทุกประเภทในภูมิภาค[25]

หลังจากปฏิญญาว่าด้วยความร่วมมือในอาเซียน ฉบับที่สอง (อังกฤษ: Bali Concord II) ในปี พ.ศ. 2546 กลุ่มประเทศอาเซียนได้ลงนามในความตกลงว่าด้วยทฤษฎีสันติภาพประชาธิปไตย ซึ่งหมายความว่า ประเทศสมาชิกทุกประเทศมีความเชื่อว่ากระบวนการตามหลักการประชาธิปไตยจะทำให้เกิดสันติภาพและเสถียรภาพในภูมิภาค นอกจากนั้น ประเทศอื่นที่มิได้ปกครองในระบอบประชาธิปไตยในปัจจุบันต่างก็เห็นว่าระบอบประชาธิปไตยเป็นระบอบการปกครองที่ประเทศสมาชิกอื่น ๆ ควรใฝ่หา[26]

ผู้นำของประเทศสมาชิก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง มหาเธร์ โมฮัมหมัดแห่งมาเลเซีย ตระหนักถึงความจำเป็นในการรวมกลุ่มประเทศกันอย่างจริงจัง โดยเริ่มตั้งแต่ พ.ศ. 2540 อาเซียนได้เริ่มตั้งก่อตั้งองค์การหลายแห่งในความพยายามที่จะบรรลุเป้าหมายดังกล่าว อาเซียนบวกสามเป็นองค์การแรกที่ถูกก่อตั้งขึ้น โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อกระชับความสัมพันธ์กับจีน ญี่ปุ่นและเกาหลีใต้ ตามด้วยการประชุมเอเชียตะวันออก ซึ่งมีอีกสามประเทศที่เข้าร่วมด้วย คือ อินเดีย ออสเตรเลียและนิวซีแลนด์ กลุ่มดังกล่าวมีแผนการที่เป็นรากฐานของประชาคมเอเชียตะวันออกในอนาคต ซึ่งร่างขึ้นตามอย่างของประชาคมยุโรปซึ่งปัจจุบันสิ้นสภาพไปแล้ว หลังจากนั้น ได้มีการจัดตั้งกลุ่มผู้ทรงคุณวุฒิอาเซียนขึ้น เพื่อศึกษาผลกระทบทั้งในด้านบวกและด้านลบของนโยบายดังกล่าว รวมไปถึงความเป็นไปได้ในการร่างกฎบัตรอาเซียนในอนาคต

ในปี พ.ศ. 2549 กลุ่มอาเซียนได้รับสถานภาพผู้สังเกตการณ์สมัชชาใหญ่แห่งสหประชาชาติ[27] ซึ่งกลุ่มอาเซียนได้มอบสถานภาพ "หุ้นส่วนการอภิปราย" ให้แก่สหประชาชาติเป็นการตอบแทน[28] นอกเหนือจากนั้น ในวันที่ 23 กรกฎาคมปีนั้นเอง ฌูแซ รามุช-ออร์ตา นายกรัฐมนตรีแห่งติมอร์-เลสเต ได้ลงนามในความต้องการในการเข้าร่วมเป็นสมาชิกของกลุ่มอาเซียนอย่างเป็นทางการ และคาดหวังว่าการได้รับสถานภาพผู้สังเกตการณ์เป็นเวลาห้าปีก่อนที่จะได้รับสถานภาพเป็นประเทศสมาชิกอย่างสมบูรณ์[29][30]

ในปี พ.ศ. 2550 กลุ่มอาเซียนได้เฉลิมฉลองในวาระครบรอบ 40 ปีการก่อตั้งกลุ่มอาเซียน และครบรอบ 30 ปีความสัมพันธ์ทางการทูตกับสหรัฐอเมริกา[31] ในวันที่ 26 สิงหาคม พ.ศ. 2550 กลุ่มอาเซียนตั้งเป้าที่จะบรรลุข้อตกลงการค้าเสรีทุกฉบับกับจีน ญี่ปุ่น เกาหลีใต้ อินเดีย ออสเตรเลียและนิวซีแลนด์ภายในปี พ.ศ. 2556 ไปพร้อมกับการก่อตั้งประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน ภายในปี พ.ศ. 2558[32][33] ในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2550 กลุ่มประเทศสมาชิกอาเซียนได้ลงนามในกฎบัตรอาเซียน ซึ่งเป็นกฎข้อบังคับในการดูแลความสัมพันธ์ระหว่างประเทศสมาชิกกลุ่มอาเซียน และยกระดับกลุ่มอาเซียนให้เป็นองค์การระหว่างประเทศอย่างถูกต้องตามกฎหมาย เขตการค้าเสรีจีน-อาเซียนมีผลบังคับใช้เมื่อวันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2553[34][35] นับเป็นเขตการค้าเสรีที่มีประชากรมากที่สุดในโลกและมีมูลค่าจีดีพีคิดเป็นอันดับที่ 3 ของโลก[36][37]

วันที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2552 มีการลงนามความตกลงการค้าเสรีระหว่างภูมิภาคอาเซียน 10 ประเทศ กับนิวซีแลนด์และออสเตรเลีย มีการประเมินว่าความตกลงการค้าเสรีนี้จะเพิ่มจีดีพีใน 12 ประเทศขึ้นมากกว่า 48 ล้านดอลลาร์สหรัฐ ระหว่าง พ.ศ. 2543-2563[38][39] ต้นปี พ.ศ. 2554 ติมอร์-เลสเตวางแผนจะยื่นจดหมายขอสมัครเข้าเป็นสมาชิกแก่สำนักเลขาธิการอาเซียนในอินโดนีเซีย เป็นประเทศสมาชิกลำดับที่สิบเอ็ดของอาเซียนระหว่างการประชุมสุดยอดในกรุงจาการ์ตา อินโดนีเซียแสดงท่าทีต้อนรับติมอร์-เลสเตอย่างอบอุ่น[40][41][42]

ภูมิศาสตร์

ในปัจจุบัน สมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ประกอบด้วยประเทศสมาชิกจำนวน 10 ประเทศ คิดเป็นพื้นที่ประมาณ 4.5 ล้านตารางกิโลเมตร และมีประชากรประมาณ 560 ล้านคน (ข้อมูลในปี พ.ศ. 2549) [43] ยอดเขาที่สูงสุดในภูมิภาค คือ ยอดเขาคากาโบราซีในพม่า ซึ่งมีความสูง 5,881 เมตร และมีอาณาเขตติดต่อกับจีน อินเดีย บังกลาเทศ

ภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีสภาพภูมิอากาศแบบร้อนชื้น อุณหภูมิอยู่ระหว่าง 27-36 °C[44] พืชพรรณธรรมชาติเป็นป่าฝนเขตร้อน ซึ่งมีขนาดใหญ่เป็นอันดับที่สองของโลก ป่าดงดิบ ป่าเบญจพรรณ ป่าสน ป่าหาดทรายชายทะเล ป่าไม้ปลูก มีพืชเศรษฐกิจที่สำคัญ คือ ข้าว ข้าวโพด มันสำปะหลัง สับปะรด ยางพารา ปาล์มน้ำมัน และพริกไทย[45]

วัตถุประสงค์

ธงของชาติเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ 10 ชาติ

จากสนธิสัญญาไมตรีและความร่วมมือในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ได้มีการสรุปแนวทางของสมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ไว้จำนวนหกข้อ ดังนี้[46]

  1. ให้ความเคารพแก่เอกราช อำนาจอธิปไตย ความเท่าเทียม บูรณภาพแห่งดินแดนและเอกลักษณ์ของชาติสมาชิกทั้งหมด
  2. รัฐสมาชิกแต่ละรัฐมีสิทธิที่จะปลอดจากการแทรกแซงจากภายนอก การรุกรานดินแดนและการบังคับขู่เข็ญ
  3. จะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับกิจการภายในของรัฐสมาชิกอื่น ๆ
  4. ยอมรับในความแตกต่างระหว่างกัน หรือแก้ปัญหาระหว่างกันอย่างสันติ
  5. ประณามหรือไม่ยอมรับการคุกคามหรือการใช้กำลัง
  6. ให้ความร่วมมือระหว่างกันอย่างมีประสิทธิภาพ

การเมือง

ประธานอาเซียน

กฎบัตรอาเซียน ข้อ 31 ระบุว่า ตำแหน่งประธานอาเซียนจะเวียนกันทุกปีตามลำดับพยัญชนะภาษาอังกฤษของชื่อรัฐสมาชิก รัฐสมาชิกที่เป็นประธานจะเป็นประธานการประชุมสุดยอดอาเซียนและการประชุมสุดยอดที่เกี่ยวข้อง ได้แก่ สภาประสานงานอาเซียน สภาประชาคมอาเซียนสามสภา องค์กรระดับรัฐมนตรีอาเซียนเฉพาะสาขาและข้าราชการอาวุโส และคณะกรรมาธิการผู้แทนถาวร[47] ประเทศพม่าเป็นประธานในปี 2557

สำนักเลขาธิการ

สำนักเลขาธิการอาเซียนก่อตั้งขึ้นโดยรัฐมนตรีกระทรวงการต่างประเทศของอาเซียนเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ 2519 ในตอนนั้นตั้งอยู่ที่กระทรวงการต่างประเทศของอินโดนีเซีย สำนักเลขาธิการอาเซียนแห่งปัจจุบันตั้งอยู่ที่ 70A Jalan Sisingamangaraja กรุงจาการ์ตา ซึ่งซูฮาร์โต ประธานาธิบดีอินโดนีเซียขณะนั้น ก่อตั้งในปี 2524

หน้าที่หลักของสำนักเลขาธิการอาเซียนคือเพิ่มประสิทธิภาพการประสานงานขององค์กรอาเซียน และให้การนำโครงการและกิจกรรมของอาเซียนไปปฏิบัติมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น[48]

เลขาธิการ

เลขาธิการอาเซียนได้รับแต่งตั้งโดยการประชุมสุดยอดอาเซียนเป็นระยะเวลาดำรงตำแหน่งห้าปี สมัยเดียว โดยเลือกมาจากผู้มีสัญชาติรัฐสมาชิกอาเซียนตามลำดับพยัญชนะภาษาอังกฤษ

เลขาธิการอาเซียนคนปัจจุบัน คือ เล เลือง มิญ ซึ่งดำรงตำแหน่งระหว่างปี 2556–2561

ประชาคมเศรษฐกิจ

ชาติสมาชิกอาเซียนตาม
ดัชนีการพัฒนามนุษย์
[49]: 160–162 
ประเทศ ดัชนี (2557)
 สิงคโปร์ 0.912 สูงมาก
 บรูไน 0.856 สูงมาก
 มาเลเซีย 0.779 สูง
 ไทย 0.726 สูง
 อินโดนีเซีย 0.684 ปานกลาง
 อาเซียน 0.673 ปานกลาง
 ฟิลิปปินส์ 0.668 ปานกลาง
 เวียดนาม 0.666 ปานกลาง
 ลาว 0.575 กลาง
 กัมพูชา 0.555 กลาง
 พม่า 0.536 ต่ำ

กลุ่มอาเซียนได้ให้ความสำคัญกับความร่วมมือในภูมิภาค อันประกอบด้วย "หลักสามประการ" ของความมั่นคง สังคมวัฒนธรรมและการรวมตัวทางเศรษฐกิจ[50] การรวมกลุ่มกันในภูมิภาคได้ทำให้การรวมตัวทางเศรษฐกิจดำเนินไปอย่างรวดเร็ว ซึ่งคาดว่าจะประสบความสำเร็จในการก่อตั้งประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนภายในปี พ.ศ. 2558[51] ประชาคมเศรษฐกิจดังกล่าวจะมีประชากรรวมกัน 560 ล้านคน และมูลค่าการค้ากว่า 1.4 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ[50]

เขตการค้าเสรี

รากฐานของการก่อตั้งประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนเริ่มต้นมาจากเขตการค้าเสรีอาเซียน[51] ซึ่งเป็นการลดอัตราภาษีศุลกากรเพื่อให้สินค้าภายในอาเซียนเกิดการหมุนเวียน เขตการค้าเสรีอาเซียนเป็นข้อตกลงโดยสมาชิกกลุ่มอาเซียนซึ่งกังวลต่อผลิตภัณฑ์หัตถกรรมท้องถิ่นของตน ได้รับการลงนามในสิงคโปร์เมื่อวันที่ 28 มกราคม 2535 ประกอบไปด้วยประเทศสมาชิก 10 ประเทศ คือ บรูไน อินโดนีเซีย มาเลเซีย ฟิลิปปินส์ สิงคโปร์และไทย เวียดนาม (เข้าร่วมในปี 2538) ลาว พม่า (เข้าร่วมในปี 2540) และกัมพูชา (เข้าร่วมในปี 2542)[52][53]

เขตการลงทุนร่วม

เขตการลงทุนร่วมมีวัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริมการลงทุนหมุนเวียนภายในอาเซียน ซึ่งประกอบด้วยหลักการดังต่อไปนี้:[54]

  • เปิดให้อุตสาหกรรมทุกรูปแบบเกิดการลงทุนและลดขั้นตอนตามกำหนดการ
  • ทำสัญญากับผู้ลงทุนในกลุ่มอาเซียนที่เขามาลงทุนในทันที
  • กำจัดการกีดขวางทางการลงทุน
  • ปรับปรุงกระบวนการและระเบียบการลงทุนให้เกิดความคล่องตัว
  • สร้างความโปร่งใส
  • ดำเนินการตามมาตรการอำนวยความสะดวกในการลงทุน

ประโยชน์ที่คาดว่าจะได้รับจากเขตการลงทุนร่วมจะเป็นการกำจัดการกีดกันในกิจการเกษตรกรรม การประมง การป่าไม้และการทำเหมืองแร่ ซึ่งคาดว่าจะสำเร็จภายในปี พ.ศ. 2553 สำหรับประเทศสมาชิกกลุ่มอาเซียนเป็นส่วนใหญ่ และคาดว่าจะสำเร็จในปี พ.ศ. 2558 สำหรับประเทศกัมพูชา ลาว พม่าและเวียดนาม[54]

การแลกเปลี่ยนบริการ

ข้อตกลงการวางกรอบเรื่องการแลกเปลี่ยนบริการเริ่มต้นขึ้นในการประชุมสุดยอดอาเซียนที่กรุงเทพมหานครในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2548[55] ภายใต้กรอบข้อตกลงดังกล่าว รัฐสมาชิกของกลุ่มอาเซียนจะสามารถประสบความสำเร็จในการเจรจาอย่างเสรีในด้านการแลกเปลี่ยนบริการ โดยมีเป้าหมายเพื่อที่จะสนับสนุนให้มีการแลกเปลี่ยนระหว่างกันมากขึ้น ผลของการเจรจาการแลกเปลี่ยนบริการซึ่งได้เริ่มดำเนินการตามหมายกำหนดการเป็นรายเฉพาะจะถูกรวมเข้ากับกรอบข้อตกลง ซึ่งหมายกำหนดการดังกล่าวมักจะเกี่ยวข้องกับกลุ่มการแลกเปลี่ยนบริการ ในปัจจุบัน พบว่ามีกลุ่มการแลกเปลี่ยนบริการจำนวนเจ็ดกลุ่มภายใต้กรอบข้อตกลงดังกล่าว[56]

ตลาดการบินเดียว

แนวคิดเรื่องตลาดการบินเดียวเป็นความคิดเห็นที่เสนอโดยกลุ่มงานขนส่งทางอากาศอาเซียน ได้รับการสนับสนุนในการประชุมการขนส่งอย่างเป็นทางการของอาเซียน และได้รับการอนุมัติโดยรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคมนาคมของรัฐสมาชิก ซึ่งจะนำไปสู่การจัดระเบียบน่านฟ้าเปิดในภูมิภาคภายในปี พ.ศ. 2558[57] โดยตลาดการบินเดียวมีวัตถุประสงค์เพื่อเปิดการคมนาคมทางอากาศระหว่างรัฐสมาชิกเป็นไปอย่างเสรี ซึ่งสร้างประโยชน์ให้กับกลุ่มอาเซียนจากการเติบโตของการเดินทางทางอากาศในปัจจุบัน และยังเป็นการเพิ่มการท่องเที่ยว การค้า การลงทุนและการบริการให้กับรัฐสมาชิกทั้งหมด[57][58] เริ่มตั้งแต่วันที่ 1 ธันวาคม พ.ศ. 2551 ข้อจำกัดเสรีภาพทางอากาศที่สามและที่สี่ระหว่างเมืองหลวงของรัฐสมาชิกสำหรับบริการสายการบินจะถูกยกเลิก[59] ในขณะที่หลังจากวันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2552 จะมีเสรีภาพบริการการบินในภูมิภาค[57][58] และภายในวันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2554 จะมีการเปิดเสรีเสรีภาพทางอากาศข้อที่ห้าระหว่างเมืองหลวงทั้งหมด[60]

ข้อตกลงการค้าเสรีกับประเทศนอกกลุ่มอาเซียน

อาเซียนได้เปิดการค้าเสรีกับประเทศภายนอกหลายประเทศ ทั้งจีน เกาหลีใต้ ญี่ปุ่น ออสเตรเลีย นิวซีแลนด์ และล่าสุด อินเดีย[61] ข้อตกลงการค้าเสรีกับประเทศจีนได้สร้างเขตการค้าเสรีจีน-อาเซียน ในปัจจุบัน อาเซียนนั้นกำลังเจรจากับสหภาพยุโรปในการที่จะทำการค้าเสรีด้วยกัน[62] ผลดีของข้อตกลงนั้น คือการเปิดโอกาสการค้าของอาเซียน ให้มีศักยภาพและขยายตัวมากขึ้น รวมไปถึงการลงทุนจากต่างชาติด้วย[63] ไต้หวันยังแสดงความสนใจที่จะทำข้อตกลงกับอาเซียน แต่ได้รับการคัดค้านทางการทูตจากประเทศจีน[64]

ความร่วมมือด้านสิ่งแวดล้อม

เมื่อก้าวเข้าสู่คริสต์ศตวรรษที่ 21 ประเด็นปัญหาเริ่มมีความเกี่ยวข้องกับปัญหาทางด้านสิ่งแวดล้อมมากขึ้น โดยกลุ่มประเทศสมาชิกได้เริ่มเจรจากันถึงข้อตกลงด้านสิ่งแวดล้อม รวมไปถึง การลงนามในความตกลงอาเซียนว่าด้วยมลพิษจากหมอกควันข้ามแดน ในปี พ.ศ. 2545 ในความพยายามที่จะจำกัดขอบเขตของมลภาวะฟ้าหลัวในเขตพื้นที่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้[65] แต่ทว่าในพื้นที่ก็ยังเกิดปัญหาฟ้าหลัวในประเทศมาเลเซีย ในปี พ.ศ. 2548 และปัญหาฟ้าหลัวในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ในปี พ.ศ. 2549 ส่วนสนธิสัญญาฉบับอื่นที่ได้รับการลงนามโดยสมาชิกอาเซียนได้แก่ ปฏิญญาเซบูว่าด้วยความมั่นคงทางพลังงานเอเชียตะวันออก[66] เครือข่ายกำกับดูแลสัตว์ป่าอาเซียนในปี พ.ศ. 2549[67] และ หุ้นส่วนเอเชีย-แปซิฟิกว่าด้วยการพัฒนาความสะอาดและสภาพอากาศ ซึ่งเป็นการตอบสนองต่อปรากฏการณ์โลกร้อน และผลกระทบทางด้านลบต่อการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศ ใน พ.ศ. 2550 ปฏิญญาเซบูว่าด้วยความมั่นคงทางพลังงานเอเชียตะวันออก ซึ่งลงนามในกลุ่มอาเซียน ร่วมกับจีน ญี่ปุ่น เกาหลีใต้ อินเดีย ออสเตรเลียและนิวซีแลนด์ ซึ่งเป็นการสร้างความมั่นคงทางพลังงานด้วยการหาพลังงานทางเลือกเพื่อใช้ทดแทนเชื้อเพลิงซากดึกดำบรรพ์

ความร่วมมือทางวัฒนธรรม

ความร่วมมือทางวัฒนธรรมนั้น มีจุดประสงค์เพื่อที่จะช่วยสร้างภาพรวมในด้านต่าง ๆให้ดีขึ้น โดยการให้การสนับสนุน ทั้งการกีฬา การศึกษา และกิจกรรมอื่น ๆ ซึ่งได้แก่ความร่วมมือต่าง ๆ ดังนี้

รางวัลซีไรต์

ได้จัดตั้งขึ้นตั้งแต่ พ.ศ. 2522 เพื่อมอบรางวัลแก่นักประพันธ์หรือนักเขียนในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ที่ได้สร้างผลงานที่ดีมีชื่อเสียง ที่ประสบความสำเร็จในช่วงชีวิตของนักเขียนนั้น ๆ ผลงานนั้นเป็นผลงานเขียนทุกประเภท ทั้งวรรณกรรมต่าง ๆ เรื่องสั้น กลอน รวมไปถึงผลงานทางศาสนา ซึ่งจะมีการจัดงานที่กรุงเทพมหานคร โดยมีเชื้อพระวงศ์ของราชวงศ์ไทยเป็นผู้พระราชทานรางวัล

สถาบันเพื่อการศึกษาขั้นสูงแห่งอาเซียน

เป็นองค์การเอกชนที่จัดตั้งขึ้น ในปี พ.ศ. 2499 เพื่อที่จะพัฒนาระดับการศึกษาในระดับที่สูงขึ้น ทั้งสถาบันการศึกษาระดับสูง การสอน การบริการสาธารณะที่ดีได้มาตรฐานที่สูงขึ้น โดยสอดคล้องไปกับวัฒนธรรมและพื้นที่นั้น ๆ

อุทยานมรดก

ได้จัดตั้งขึ้นในปี พ.ศ. 2527 และเริ่มใหม่อีกรอบในปี พ.ศ. 2547 เป็นการรวมรายชื่อของอุทยานแห่งชาติทั้งหมดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โดยมีจุดประสงค์ที่จะอนุรักษ์ทรัพยากรทางธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมป่าไม้ ปัจจุบันมีรวมทั้งหมด 35 แห่ง

การประชุม

การประชุมสุดยอดอาเซียน

ป้ายประกาศในกรุงจาการ์ตาต้อนรับผู้เข้าร่วมประชุมสุดยอดอาเซียนครั้งที่ 18

ประเทศสมาชิกกลุ่มอาเซียนได้จัดการประชุมขึ้น เรียกว่า การประชุมสุดยอดอาเซียน ซึ่งหัวหน้ารัฐบาลแต่ละประเทศสมาชิกจะมาอภิปรายและแก้ไขประเด็นปัญหาที่เกิดขึ้นในพื้นที่ รวมไปถึงการจัดการประชุมร่วมกับประเทศนอกกลุ่มสมาชิกเพื่อเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ

การประชุมสุดยอดอาเซียนครั้งแรกจัดขึ้นที่จังหวัดบาหลี ประเทศอินโดนีเซีย ในปี พ.ศ. 2519 จากผลของการประชุมสุดยอดอาเซียนครั้งที่สาม ณ กรุงมะนิลา ในปี พ.ศ. 2530 สรุปว่าผู้นำประเทศสมาชิกกลุ่มอาเซียนควรจะจัดการประชุมขึ้นทุกห้าปี[68] อย่างไรก็ตาม ผลของการประชุมสุดยอดอาเซียนครั้งต่อมาที่ประเทศสิงคโปร์ ในปี พ.ศ. 2535 ได้เสนอให้จัดการประชุมให้บ่อยขึ้น และได้ข้อสรุปว่าจะมีการจัดการประชุมสุดยอดขึ้นทุกสามปีแทน[68] ต่อมา ในปี พ.ศ. 2544 ผู้นำสมาชิกประเทศกลุ่มอาเซียนได้เสนอให้จัดการประชุมขึ้นทุกปีเพื่อแก้ไขประเด็นปัญหาด่วนที่ส่งผลกระทบในพื้นที่ ประเทศสมาชิกจะได้รับเลือกให้เป็นเจ้าภาพจัดการประชุมสุดยอดขึ้นเรียงตามตัวอักษร ยกเว้นประเทศพม่า ซึ่งถูกยกเลิกการเป็นเจ้าภาพการประชุมในปี พ.ศ. 2549 เนื่องจากปัญหาทางด้านสิทธิมนุษยชน ซึ่งมีแรงกดดันจากสหรัฐอเมริกาและสหภาพยุโรปมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2547[69]

การประชุมอาเซียนอย่างเป็นทางการมีกำหนดการสามวัน ดังนี้

  • ผู้นำของรัฐสมาชิกจะจัดการประชุมภายใน
  • ผู้นำของรัฐสมาชิกจะหารือร่วมกันกับรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศในที่ประชุมกลุ่มอาเซียน
  • การประชุมที่เรียกว่า "อาเซียนบวกสาม" ผู้นำรัฐสมาชิกจะประชุมร่วมกับผู้นำสาธารณรัฐประชาชนจีน ญี่ปุ่นและเกาหลีใต้ โดยจัดขึ้นพร้อมกับการประชุมสุดยอดอาเซียน
  • การประชุมที่เรียกว่า "อาเซียน-เซอร์" ผู้นำรัฐสมาชิกจะประชุมร่วมกับผู้นำออสเตรเลียและนิวซีแลนด์
การประชุมสุดยอดอาเซียนอย่างเป็นทางการ
ครั้งที่ วันที่ ประเทศเจ้าภาพ สถานที่จัดการประชุม
1 23-24 กุมภาพันธ์ 2519 ธงของประเทศอินโดนีเซีย อินโดนีเซีย บาหลี
2 4-5 สิงหาคม 2520 ธงของประเทศมาเลเซีย มาเลเซีย กัวลาลัมเปอร์
3 14-15 ธันวาคม 2530 ธงของประเทศฟิลิปปินส์ ฟิลิปปินส์ มะนิลา
4 27-29 มกราคม 2535  สิงคโปร์ สิงคโปร์
5 14-15 ธันวาคม 2538  ไทย กรุงเทพมหานคร
6 15-16 ธันวาคม 2541 ธงของประเทศเวียดนาม เวียดนาม ฮานอย
7 5-6 พฤศจิกายน 2544 ธงของประเทศบรูไนดารุสซาลาม บรูไน บันดาร์เสรีเบกาวัน
8 4-5 พฤศจิกายน 2545 ธงของประเทศกัมพูชา กัมพูชา พนมเปญ
9 7-8 ตุลาคม 2546 ธงของประเทศอินโดนีเซีย อินโดนีเซีย บาหลี
10 29-30 พฤศจิกายน 2547 ธงของประเทศลาว ลาว เวียงจันทน์
11 12-14 ธันวาคม 2548 ธงของประเทศมาเลเซีย มาเลเซีย กัวลาลัมเปอร์
12 11-14 มกราคม 25501 ธงของประเทศฟิลิปปินส์ ฟิลิปปินส์2 เซบู
13 18-22 พฤศจิกายน 2550  สิงคโปร์ สิงคโปร์
143 27 กุมภาพันธ์ - 1 มีนาคม 2552
10-11 เมษายน 2552
 ไทย ชะอำ, หัวหิน
พัทยา
15 23-25 ตุลาคม 2552  ไทย ชะอำ, หัวหิน
163 8-9 เมษายน 2553 ธงของประเทศเวียดนาม เวียดนาม ฮานอย
17 28-30 ตุลาคม 2553 ธงของประเทศเวียดนาม เวียดนาม ฮานอย
18 4 7-8 พฤษภาคม 2554 ธงของประเทศอินโดนีเซีย อินโดนีเซีย จาการ์ตา
194 17-19 พฤศจิกายน 2554 ธงของประเทศอินโดนีเซีย อินโดนีเซีย จาการ์ตา
20 3-4 เมษายน 2555 ธงของประเทศกัมพูชา กัมพูชา พนมเปญ
21 18-19 พฤศจิกายน 2555 ธงของประเทศกัมพูชา กัมพูชา พนมเปญ
22 22-23 เมษายน 2556 ธงของประเทศบรูไนดารุสซาลาม บรูไน บันดาร์เสรีเบกาวัน
23 9-10 ตุลาคม 2556 ธงของประเทศบรูไนดารุสซาลาม บรูไน บันดาร์เสรีเบกาวัน
24 10-11 พฤษภาคม 2557 ธงของประเทศพม่า พม่า กรุงเนปยีดอ
25 9-11 พฤศจิกายน 2557 ธงของประเทศพม่า พม่า กรุงเนปยีดอ
26 26-27 เมษายน 2558 ธงของประเทศมาเลเซีย มาเลเซีย เมืองลังกาวี
27 10-18 พฤศจิกายน 2558 ธงของประเทศมาเลเซีย มาเลเซีย กัวลาลัมเปอร์
28 และ 29 6-8 กันยายน 2559 ธงของประเทศลาว ลาว เวียงจันทน์
1 การประชุมเลื่อนออกไปเป็นวันที่ 10-14 ธันวาคม เนื่องจากภัยไต้ฝุ่น
2 พม่าไม่ได้รับอนุญาตให้เป็นเจ้าภาพจัดการประชุมเนื่องจากความกดดันอย่างหนักจากสหรัฐอเมริกาและสหภาพยุโรป
3 การประชุมถูกเลื่อนออกไปสองครั้งเนื่องจากการชุมนุมประท้วงของกลุ่มต่อต้านรัฐบาล
4 อินโดนีเซียเสนอแลกเปลี่ยนกับบรูไนอาจจะเป็นเจ้าภาพเอเปค (และอาจมีการประชุม G20) ในปี 2013

การประชุมสุดยอดเอเชียตะวันออก

ประเทศผู้เข้าร่วมประชุมสุดยอดเอเชียตะวันออก:
  อาเซียน
  อาเซียนบวกสาม
  สมาชิกเพิ่มเติม
  ผู้สังเกตการณ์

การประชุมสุดยอดเอเชียตะวันออกเป็นการจัดการประชุมทั่วเอเชียซึ่งจัดขึ้นทุกปีโดยผู้นำเอเชียตะวันออก 16 ประเทศ หัวข้อการประชุมนั้นเกี่ยวกับการค้า พลังงานและความมั่นคง และการประชุมสุดยอดดังกล่าวยังมีบทบาทในการสร้างประชาคมภูมิภาค

ประเทศผู้เข้าร่วมประชุมประกอบด้วย ชาติอาเซียน 10 ประเทศร่วมกับจีน ญี่ปุ่น เกาหลีใต้ อินเดีย ออสเตรเลียและนิวซีแลนด์ ซึ่งมีประชากรรวมกันเกือบครึ่งหนึ่งของโลก เมื่อเดือนตุลาคม พ.ศ. 2553 รัสเซียและสหรัฐอมริกาได้รับเชิญเข้าร่วมเป็นสมาชิกเต็มตัวอย่างเป็นทางการ ประธานาธิบดีของทั้งสองประเทศเข้าร่วมการประชุมสุดยอดใน พ.ศ. 2554

การประชุมสุดยอดครั้งแรกจัดขึ้นในกัวลาลัมเปอร์เมื่อวันที่ 14 ธันวาคม พ..ศ. 2548 และการประชุมครั้งต่อ ๆ มาถูกจัดขึ้นหลังการประชุมสุดยอดผู้นำอาเซียนประจำปี

ครั้งที่ สถานที่จัด วันที่ หมายเหตุ
1 กัวลาลัมเปอร์ ประเทศมาเลเซีย 14 ธันวาคม 2548 รัสเซียได้รับเชิญเข้าร่วมประชุม
2 เซบู ประเทศฟิลิปปินส์ 15 มกราคม 2550 ถูกเลื่อนมาจากวันที่ 13 ธันวาคม 2549
มีการลงนามปฏิญญาเซบูว่าด้วยความมั่นคงทางพลังงานเอเชียตะวันออก
3 สิงคโปร์ 21 พฤศจิกายน 2550 ปฏิญญาสิงคโปร์ว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพอากาศ พลังงานและสิ่งแวดล้อม[70]
ข้อตกลงว่าด้วยการก่อตั้งสถาบันวิจัยทางเศรษฐกิจอาเซียนและเอเชียตะวันออก
4 ชะอำและหัวหิน ประเทศไทย 10-12 เมษายน 2552 วันที่และสถานที่ประชุมมีการเปลี่ยนแปลงหลายครั้ง เดิมการประชุมสุดยอดถูกกำหนดไว้วันที่ 12 เมษายน 2552 ที่พัทยา แต่ถูกยกเลิกเมื่อผู้ประท้วงล้อมสถานที่ประชุม การประชุมถูกเลื่อนออกไปเป็นเดือนตุลาคม 2552 และย้ายจากภูเก็ต[71]มาเป็นชะอำและหัวหิน[72]
5 กรุงฮานอย ประเทศเวียดนาม 30 ตุลาคม 2553 เชิญสหรัฐอเมริกาและรัสเซียเข้าร่วมการประชุมสุดยอดผู้นำเอเชียตะวันออกในอนาคตเป็นสมาชิกเต็มตัวอย่างเป็นทางการ[73]
6 บาหลี ประเทศอินโดนีเซีย 19 พฤศจิกายน 2554 สหรัฐอเมริกาและรัสเซียเข้าร่วมประชุมสุดยอด

การประชุมเชื่อมสัมพันธไมตรี

การประชุมเชื่อมสัมพันธไมตรีเป็นการประชุมระหว่างประเทศเพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรีระหว่างชาติอาเซียน ถูกจัดตั้งขึ้นเนื่องในวาระครบรอบการก่อตั้งความสัมพันธ์ทางการทูต ประเทศนอกกลุ่มอาเซียนจะเป็นผู้เชิญชวนผู้นำชาติอาเซียนเพื่อประชุมเชื่อมสัมพันธไมตรีและความร่วมมือในอนาคต

ที่ประชุมกลุ่มอาเซียน

ที่ประชุมกลุ่มอาเซียนเป็นการประชุมหลายฝ่ายอย่างเป็นทางการในภาคพื้นแปซิฟิก ในเดือนกรกฎาคม 2550 ที่ประชุมดังกล่าวประกอบด้วย ประเทศสมาชิก 27 ประเทศ; ออสเตรเลีย บังกลาเทศ แคนาดา สาธารณรัฐประชาชนจีน สหภาพยุโรป อินเดีย ญี่ปุ่น เกาหลีเหนือ เกาหลีใต้ มองโกเลีย นิวซีแลนด์ ปากีสถาน ปาปัวนิวกินี รัสเซีย ติมอร์-เลสเต สหรัฐอเมริกา และศรีลังกา จุดประสงค์ของที่ประชุมเพื่อการปรึกษาหารือ นำเสนอความไว้วางใจและธำรงความสัมพันธ์ทางการทูตในกลุ่มสมาชิก ที่ประชุมกลุ่มอาเซียนจัดการประชุมครั้งแรกในปี 2537[74][75]

การประชุมอื่น

นอกเหนือจากการประชุมที่กล่าวมาข้างต้น อาเซียนยังได้มีการจัดการประชุมอื่นขึ้นอีก[76] ประกอบด้วย การประชุมรัฐมนตรีอาเซียนประจำปี[77] รวมไปถึงคณะกรรมการย่อย อย่างเช่น ศูนย์พัฒนาการประมงแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้[78] การประชุมดังกล่าวมักจะมีหัวข้อการประชุมที่เฉพาะเจาะจง อย่างเช่น ความมั่นคงระหว่างประเทศ[76] สิ่งแวดล้อม[76][79] ซึ่งผู้ที่เข้าร่วมประชุมจะเป็นรัฐมนตรีแทนที่จะเป็นหัวหน้าคณะรัฐบาลทั้งหมด

การประชุมอาเซียนบวกสาม

ในขณะที่สาธารณรัฐประชาชนจีน ผลักดันให้จัดตั้งเขตการค้าเสรีจีน-อาเซียน เกาหลีใต้ก็ได้ผลักดันให้มีการจัดตั้งเขตการค้าเสรีเอเชียตะวันออก ด้วยการผนึกสาธารณรัฐประชาชนจีน ญี่ปุ่นและเกาหลีใต้เข้ากับกลุ่มประเทศอาเซียนที่เรียกชื่อว่า "อาเซียนบวกสาม" (APT) แต่สาธารณรัฐประชาชนจีน เดินหน้าจัดตั้งเขตการค้าเสรีจีน-อาเซียน โดยกีดกันญี่ปุ่นและเกาหลีใต้ด้วยความจงใจ แม้ว่าตามข้อตกลงในการจัดซื้อเขตการค้าเสรีจีน-อาเซียน จะมีแผนที่จะผนวกเกาหลีใต้และญี่ปุ่นเข้ามาในภายหลังเพื่อเป็นอาเซียนบวกสาม แต่มิได้กำหนดเงื่อนเวลาอันแน่นอน อันทำให้เขตการค้าเสรีอาเซียนบวกสาม

การประชุมผู้นำเอเชีย-ยุโรป

การประชุมผู้นำเอเชีย-ยุโรปเป็นกระบวนการประชุมอย่างไม่เป็นทางการ มีขึ้นครั้งแรกในปี 2538 เพื่อเป็นการเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างประเทศในยุโรปและเอเชีย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สมาชิกของสหภาพยุโรปและอาเซียน[80] โดยกลุ่มอาเซียนจะส่งเลขาธิการอาเซียนเป็นผู้แทนเข้าร่วมประชุมร่วมกับผู้แทนอีก 45 คน และได้รับแต่งตั้งให้เป็นคณะผู้บริหารของมูลนิธิเอเชีย-ยุโรป ซึ่งเป็นองค์การความร่วมมือกันทางด้านสังคมและวัฒนธรรมระหว่างเอเชียกับยุโรป

การประชุมอาเซียน-รัสเซีย

เป็นการประชุมประจำปีระหว่างผู้นำของประเทศกลุ่มอาเซียนร่วมกับประธานาธิบดีของสหพันธรัฐรัสเซีย

การประชุมผู้บัญชาการทหารเรืออาเซียน

การประชุมผู้บัญชาการทหารเรืออาเซียน (อังกฤษ: ASEAN Navy Chiefs' Meeting หรือ ANCM) เป็นกิจกรรมทางทหารของประเทศสมาชิกอาเซียน เริ่มขึ้นในปี พ.ศ. 2544 โดยกองทัพเรือไทยเป็นเจ้าภาพ ใช้ชื่อว่า ASEAN Navy Interaction (ANI) หลังการประชุมครั้งที่ 3 ได้เว้นช่วงไประยะหนึ่ง จึงดำเนินการจัดการประชุมต่อในครั้งที่ 4 ที่อินโดนีเซีย และในการประชุมครั้งที่ 5 ได้เปลี่ยนชื่อการประชุมเป็น ASEAN Navy Chiefs' Meeting

ครั้งที่ (ปี พ.ศ.) เจ้าภาพ หัวข้อการประชุม
1 (2544) ไทย
2 (2546) มาเลเซีย
3 (2548) สิงคโปร์
4 (2553) อินโดนีเซีย
5 (2554) เวียดนาม ASEAN Naval Cooperation for Peace and Sea Security
6 (2555) บรูไน Friendship at Sea for Regional Maritime Peace and Security
7 (2556) ฟิลิปปินส์ Partnership for Peace and Prosperity
8 (2557) ไทย ASEAN Underway: Navies After 2015

ดูเพิ่ม

อ้างอิง

  1. "ASEAN Motto". ASEAN.org. ASEAN. สืบค้นเมื่อ 9 May 2015.
  2. ASEAN Charter (PDF). Association of Southeast Asian Nations. p. 29. Article 34. The working language of ASEAN shall be English.
  3. "Secretary-General of ASEAN Le Luong Minh". ASEAN.org. ASEAN. สืบค้นเมื่อ 9 May 2015.
  4. 4.0 4.1 "Selected Basic ASEAN Indicators" (PDF). ASEAN.org. ASEANstats. สืบค้นเมื่อ 9 May 2015.
  5. 5.0 5.1 5.2 5.3 ASEAN Community in Figures (ACIF) 2013 (PDF) (6th ed.). Jakarta: ASEAN. Feb 2014. p. 1. ISBN 978-602-7643-73-4. สืบค้นเมื่อ 9 May 2015.
  6. "ASEAN Centres & Facilities". ASEAN. Association of Southeast Asian Nations. สืบค้นเมื่อ 16 September 2015.
  7. Selected basic ASEAN indicators. สืบค้น 05-09-2010
  8. EC.Europa.eu, European Union Relations with ASEAN. Retrieved 29 October 2010.
  9. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ Eng
  10. Overview, ASEAN Secretariat official website. Retrieved 12 June 2006
  11. 'Momentous' day for ASEAN as charter comes into force. AFP. สืบค้น 05-09-2010
  12. เคาต์ดาวน์สู่ ประชาคมอาเซียน. (8 สิงหาคม 2553). โพสต์ทูเดย์. สืบค้น 05-09-2010.
  13. Bernard Eccleston, Michael Dawson, Deborah J. McNamara (1998). The Asia-Pacific Profile. Routledge (UK). ISBN 0-415-17279-9.{{cite book}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์)
  14. Muthiah Alagappa (1998). Asian Security Practice: Material and Ideational Influences. Stanford: Stanford University Press (US). ISBN 0804733473.
  15. "ASEAN secretariat". ASEAN. 23RD JULY 1999. สืบค้นเมื่อ 2009-01-12. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
  16. "Background Note:Brunei Darussalam/Profile:/Foreign Relations". United States State Department. สืบค้นเมื่อ 2007-03-06.
  17. "Vietnam in ASEAN : Toward Cooperation for Mutual Benefits". ASEAN Secretariat. 2007. สืบค้นเมื่อ 28 August 2009.
  18. 18.0 18.1 Carolyn L. Gates, Mya Than (2001). ASEAN Enlargement: impacts and implications. Institute of Southeast Asian Studies. ISBN 9812300813.
  19. "Statement by the Secretary-General of ASEAN Welcoming the Kingdom of Cambodia as the Tenth Member State of ASEAN : 30 April 1999, ASEAN Secretariat". ASEAN Secretariat. 2008. สืบค้นเมื่อ 28 August 2009.
  20. East Asia Economic Caucus. ASEAN Secretariat. Retrieved 14 March 2007.
  21. 21.0 21.1 Whither East Asia? Asian Views. Retrieved 14 March 2007.
  22. Asia's Reaction to NAFTA Nancy J. Hamilton. CRS - Congressional Research Service. Retrieved 14 March 2007.
  23. Japan Straddles Fence on Issue of East Asia Caucus International Herald tribune. Retrieved 14 March 2007.
  24. "Regional Financial Cooperation among ASEAN+3". Japanese Ministry of Foreign Affairs. สืบค้นเมื่อ 2008-09-29.
  25. (in%20alphabetical%20order) ?OpenView Bangkok Treaty (in alphabetical order) At UNODA สหประชาชาติ. Retrieved on 4 September 2008.
  26. "Asean: Changing, but only slowly". BBC. 2003-10-08.
  27. RP resolution for observer status in UN assembly OK’d, Philippine Daily Inquirer, 13 March 2007.
  28. "Philippines to Represent Asean in Un Meetings in Ny, Geneva". Yahoo! News. 2007-03-07. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-03-10. สืบค้นเมื่อ 2007-03-13.
  29. "East Timor ASEAN bid". The Sun-Herald. The Sydney Morning Herald. 2007-01-28. สืบค้นเมื่อ 2007-09-20.
  30. "East Timor Needs Five Years to Join ASEAN: PM". ASEAN Secretariat. 26 July 2006. สืบค้นเมื่อ 2007-03-03.
  31. Forss, Pearl (2007-08-27). "US and ASEAN seeking to enhance relationship: Dr Balaji". Channel NewsAsia. สืบค้นเมื่อ 2007-08-27.
  32. "ASEAN to complete free trade agreements by 2013". Forbes. 2007-08-26. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-12-02. สืบค้นเมื่อ 2007-08-27.
  33. Ong, Christine (2007-08-27). "ASEAN confident of concluding FTAs with partners by 2013". Channel NewsAsia. สืบค้นเมื่อ 2007-08-27.
  34. "China-Asean Trade Deal Begins Today". Jakarta Globe. Bloomberg. 1 January 2010. สืบค้นเมื่อ 1 January 2010.
  35. Chan, Fiona (31 December 2009). "Asean-China FTA to kick off". The Straits Times. สืบค้นเมื่อ 1 January 2010.
  36. Walker, Andrew (1 January 2010). "China and Asean free trade deal begins". BBC News. สืบค้นเมื่อ 1 January 2010.
  37. Gooch, Liz (31 December 2009). "Asia Free-Trade Zone Raises Hopes, and Some Fears About China". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 1 January 2010.
  38. "ASEAN, Australia and New Zealand Free Trade Agreement – NZ Ministry of Foreign Affairs and Trade". Mfat.govt.nz. สืบค้นเมื่อ 21 May 2009.
  39. "Asean, Australia, New Zealand Sign Free-Trade Deal (Update1)". Bloomberg. 27 February 2009. สืบค้นเมื่อ 21 May 2009.
  40. E.Timor leader pushes for ASEAN membership, date: 1 December 2010.
  41. East Timor Bid to Join ASEAN Wins 'Strong Support', Bangkok Post, date: 31 January 2011.
  42. East Timor to Join ASEAN in Jakarta 2011, Jakarta Globe, date: 1 December 2010.
  43. ASEAN - Overview (อังกฤษ)
  44. Asean Tourism (อังกฤษ)
  45. http://ecurriculum.mv.ac.th/social/social/m1/sara4/unit4/lesson1/southeastasia1/k7.htm
  46. ASEAN at About.com:Geography (อังกฤษ)
  47. ASEAN Chair ASEAN Secretariat. สืบค้น 13 เมษายน 2557.
  48. About ASEAN Secretariat ASEAN Secretariat. สืบค้น 13 เมษายน 2557.
  49. Human Development Report 2015 (PDF). New York: United Nations Development Programme (UNDP). 2015. pp. 208–211. ISBN 978-92-1-126398-5. สืบค้นเมื่อ 5 January 2015.
  50. 50.0 50.1 "Overview". Aseansec.org. สืบค้นเมื่อ 2008-12-21.
  51. 51.0 51.1 Sim, Edmund "Introduction to the ASEAN Economic Community", http://www.asil.org/aseanevent/Sim_Intro_to_ASEAN.pdf
  52. "Agreement on the Common Effective Preferential Tariff Scheme for the ASEAN Free Trade Area, Singapore, 28 January 1992". Aseansec.org. สืบค้นเมื่อ 2008-12-21.
  53. "Overview". Aseansec.org. สืบค้นเมื่อ 2008-12-21.
  54. 54.0 54.1 "Highlights of the ASEAN Comprehensive Investment Agreement (ACIA)". Aseansec.org. สืบค้นเมื่อ 2008-12-21.
  55. "ASEAN Framework Agreement on Services (1995)". Aseansec.org. สืบค้นเมื่อ 21 December 2008.
  56. "Overview". Aseansec.org. สืบค้นเมื่อ 21 December 2008.
  57. 57.0 57.1 57.2 "Asean Single Aviation Market". The Straits Times. 2 February 2008. สืบค้นเมื่อ 26 September 2008.
  58. 58.0 58.1 "Singaporean PM urges ASEAN to liberalise aviation". chinaview.cn. Xinhua News Agency. 1 November 2007. สืบค้นเมื่อ 26 September 2008.
  59. Kaur, Karamjit (25 September 2008). "Tiger offers 50,000 free seats". The Straits Times. สืบค้นเมื่อ 26 September 2008.
  60. "Three quarters of a million more seats and counting- KL-Singapore benefits from liberalisation". Centre for Asia Pacific Aviation. 28 September 2008. สืบค้นเมื่อ 26 September 2008.
  61. "Welcome to Singapore FTA Network". Fta.gov.sg. สืบค้นเมื่อ 21 December 2008.
  62. "Welcome to Singapore FTA Network". Fta.gov.sg. สืบค้นเมื่อ 21 December 2008.
  63. http://www.scb.co.th/LIB/th/article/kra/2547/k1564.html
  64. "Taipei Times - archives". Taipeitimes.com. สืบค้นเมื่อ 21 December 2008.
  65. ASEAN Secretariat. ASEAN Agreement on Transboundary Haze Pollution. Extracted 12 October 2006
  66. East Asian leaders to promote biofuel, Philippine Daily Inquirer, 13 March 2007.
  67. "ASEAN Statement on Launching of the ASEAN Wildlife Law Enforcement Network (ASEAN-WEN)". ASEAN. 1 December 2005. สืบค้นเมื่อ 2009-01-12.
  68. 68.0 68.1 ASEAN Structure, ASEAN Primer
  69. Denis Hew (2005). Roadmap to an Asean Economic Community. Institute of Southeast Asian Studies. ISBN 981-230-347-2.
  70. "Singapore Declaration on Climate Change, Energy and the Environment". ASEAN. 21 November 2007. สืบค้นเมื่อ 2009-01-12.
  71. Thai PM woos Chinese businesses ASEAN Calendar for October 2009
  72. "Thailand changes venue for ASEAN+3, East Asia summits". Findarticles.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 July 2012. สืบค้นเมื่อ 8 August 2011.
  73. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ Invitation to US & Russia
  74. About Us, ASEAN Regional Forum official website. Retrieved 12 June 2006
  75. Official Website of Australian Department of Foreign Affairs and Trade. Retrieved 3 August 2008
  76. 76.0 76.1 76.2 ASEAN Calendar of Meetings and Events November 2006, ASEAN Secretariat. Retrieved 13 March 2007.
  77. ASEAN Ministerial Meetings, ASEAN Secretariat. Retrieved 13 March 2007.
  78. [1], ASEAN Secretariat. Retrieved 16 March 2007.
  79. "Malaysians have had enough of haze woes". The Malaysian Bar. สืบค้นเมื่อ 2007-03-13.
  80. Lay Hwee Yeo (2003). Asia and Europe: the development and different dimensions of ASEM. Routledge (UK). ISBN 0-415-30697-3.

แหล่งข้อมูลอื่น

เกี่ยวกับอาเซียน
การประชุมสุดยอดอาเซียน
องค์กรอาเซียน