ผลต่างระหว่างรุ่นของ "คณะอุร์สุลิน"
ไม่มีความย่อการแก้ไข ป้ายระบุ: แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่ |
ป้ายระบุ: แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่ |
||
| บรรทัด 19: | บรรทัด 19: | ||
เมื่ออันเจลาถึงแก่กรรมในปี ค.ศ. 1540 คณะยังขยายตัวอยู่อย่างต่อเนื่อง จนแพร่หลายไปทั่วยุโรป ราวคริสต์ศตวรรษที่ 7 สมาชิกของคณะที่เดิมอยู่แบบฆราวาสก็เริ่มอยู่รวมกันเป็นกลุ่มอย่างนักพรตหญิงและอาศัยในอาราม ซึ่งแต่ละอารามปกครองตนเองเป็นอิสระไม่ขึ้นกับอารามอื่น ๆ แต่ต้องอยู่ภายใต้การกำกับของ[[มุขนายกประจำมุขมณฑล]]ที่อารามนั้นตั้งอยู่ จึงกลายเป็นคณะนักบวชอารามิกโดยสมบูรณ์ มีชื่อว่า'''คณะของนักบุญอุร์สุลา''' (Order of St. Ursula) สมาชิกของคณะยังคงเน้นทำงานด้านการจัดการศึกษา และได้แพร่หลายมากในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 19<ref name="The Company of Saint Ursula">{{cite web|url=http://www.ursulines-ur.org/index.php?option=com_content&view=article&id=11%3Athe-company-of-saint-ursula&catid=5%3Aour-history&Itemid=15&lang=en|work=Ursulines of the Roman Union|title=The Company of Saint Ursula|accessdate=27 February 2014}}</ref> |
เมื่ออันเจลาถึงแก่กรรมในปี ค.ศ. 1540 คณะยังขยายตัวอยู่อย่างต่อเนื่อง จนแพร่หลายไปทั่วยุโรป ราวคริสต์ศตวรรษที่ 7 สมาชิกของคณะที่เดิมอยู่แบบฆราวาสก็เริ่มอยู่รวมกันเป็นกลุ่มอย่างนักพรตหญิงและอาศัยในอาราม ซึ่งแต่ละอารามปกครองตนเองเป็นอิสระไม่ขึ้นกับอารามอื่น ๆ แต่ต้องอยู่ภายใต้การกำกับของ[[มุขนายกประจำมุขมณฑล]]ที่อารามนั้นตั้งอยู่ จึงกลายเป็นคณะนักบวชอารามิกโดยสมบูรณ์ มีชื่อว่า'''คณะของนักบุญอุร์สุลา''' (Order of St. Ursula) สมาชิกของคณะยังคงเน้นทำงานด้านการจัดการศึกษา และได้แพร่หลายมากในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 19<ref name="The Company of Saint Ursula">{{cite web|url=http://www.ursulines-ur.org/index.php?option=com_content&view=article&id=11%3Athe-company-of-saint-ursula&catid=5%3Aour-history&Itemid=15&lang=en|work=Ursulines of the Roman Union|title=The Company of Saint Ursula|accessdate=27 February 2014}}</ref> |
||
ต่อมา[[สมเด็จพระสันตะปาปาลีโอที่ 13]] เห็นว่าอาราคณะอุร์สุลินมีอยู่หลายคณะกระจายตามมุขมณฑลต่าง ๆ สมควรจะรวมให้เป็นคณะเดียวกันภายใต้[[อัคราธิการิณี]]คนเดียวที่ประจำอยู่กรุงโรม การทำงานจะได้มีประสิทธิภาพขึ้น คุณแม่อธิการิณีมารี เดอ แซ็งฌูว์เลียง โอบรี แห่งอารามบรัวจึงส่งจดหมายเชิญอธิการิณีอารามคณะอุร์สุลินมาร่วมประชุมกันที่กรุงโรม ปรากฏว่ามีทั้งสิ้น 71 อารามที่ยอมตกลงเข้าร่วม จึงเกิดเป็น'''คณะอุร์สุลินแห่งสหภาพโรมัน''' และคุณแม่มารีย์เป็นอัคราธิการิณีคนแรก สหภาพโรมันนี้ได้รับการรับรองเมื่อวันที่ 25 พฤศจิกายน ค.ศ. |
ต่อมา[[สมเด็จพระสันตะปาปาลีโอที่ 13]] เห็นว่าอาราคณะอุร์สุลินมีอยู่หลายคณะกระจายตามมุขมณฑลต่าง ๆ สมควรจะรวมให้เป็นคณะเดียวกันภายใต้[[อัคราธิการิณี]]คนเดียวที่ประจำอยู่กรุงโรม การทำงานจะได้มีประสิทธิภาพขึ้น คุณแม่อธิการิณีมารี เดอ แซ็งฌูว์เลียง โอบรี แห่งอารามบรัวจึงส่งจดหมายเชิญอธิการิณีอารามคณะอุร์สุลินมาร่วมประชุมกันที่กรุงโรม ปรากฏว่ามีทั้งสิ้น 71 อารามที่ยอมตกลงเข้าร่วม จึงเกิดเป็น'''คณะอุร์สุลินแห่งสหภาพโรมัน''' และคุณแม่มารีย์เป็นอัคราธิการิณีคนแรก สหภาพโรมันนี้ได้รับการรับรองเมื่อวันที่ 25 พฤศจิกายน ค.ศ. 1900 จึงถือว่าวันนี้เป็นวันก่อตั้งคณะ<ref name="คณะอุร์สุลินแห่งสหภาพโรมัน">{{cite web|url=http://haab.catholic.or.th/priest/priestsister/osu.html|work=หอจดหมายเหตุ มิสซังคาทอลิกกรุงเทพฯ|title=คณะอุร์สุลินแห่งสหภาพโรมัน|accessdate=27 February 2014}}</ref> |
||
ฝ่าย "คัมพานีของนักบุญอุร์สุลา" ซึ่งเป็นรูปแบบดั้งเดิมสุดของคณะอุร์สุลินได้เสื่อมลง จนหายไปในสมัยที่[[จักรพรรดินโปเลียนที่ 1]] รุกรานอิตาลี<ref name="Our History">{{cite web|url=http://www.istitutosecolareangelamerici.org/storia.htm#OUR%C2%A0_HISTORY|work=Istituto Secolare di Sant'Angela Merici|title=Our History|accessdate=27 February 2014}}</ref> ต่อมาราวกลางคริสต์ศตวรรษที่ 18 มัดดาเลนาและเอลีซาเบตตา พี่น้องตระกูลจีเรลลี ได้รื้อฟื้นคัมพานีขึ้นมาใหม่เพื่อสร้างกลุ่มฆราวาสช่วยงานมุขนายก[[จีราลาโม เดย์ กอนตี แวร์เซรี]] (Girolamo dei Conti Verzeri) คณะฆราวาสนี้แพร่หลายไปในหลายประเทศ โดยแยกกันปกครองเป็นอิสระ ผู้นำภายในคณะจึงมีดำริจะรวมแต่ละเป็นสมาพันธ์เดียว ในวันที่ 28 พฤษภาคม ค.ศ.1958 จึงได้รับการรับรองจากสันตะสำนักในชื่อใหม่ว่า'''สถาบันฆราวาสผู้ถวายตนของนักบุญอันเจลา เมรีชี''' (Secular Institute of St. Angelia Merici)<ref name="Our History"/> |
ฝ่าย "คัมพานีของนักบุญอุร์สุลา" ซึ่งเป็นรูปแบบดั้งเดิมสุดของคณะอุร์สุลินได้เสื่อมลง จนหายไปในสมัยที่[[จักรพรรดินโปเลียนที่ 1]] รุกรานอิตาลี<ref name="Our History">{{cite web|url=http://www.istitutosecolareangelamerici.org/storia.htm#OUR%C2%A0_HISTORY|work=Istituto Secolare di Sant'Angela Merici|title=Our History|accessdate=27 February 2014}}</ref> ต่อมาราวกลางคริสต์ศตวรรษที่ 18 มัดดาเลนาและเอลีซาเบตตา พี่น้องตระกูลจีเรลลี ได้รื้อฟื้นคัมพานีขึ้นมาใหม่เพื่อสร้างกลุ่มฆราวาสช่วยงานมุขนายก[[จีราลาโม เดย์ กอนตี แวร์เซรี]] (Girolamo dei Conti Verzeri) คณะฆราวาสนี้แพร่หลายไปในหลายประเทศ โดยแยกกันปกครองเป็นอิสระ ผู้นำภายในคณะจึงมีดำริจะรวมแต่ละเป็นสมาพันธ์เดียว ในวันที่ 28 พฤษภาคม ค.ศ.1958 จึงได้รับการรับรองจากสันตะสำนักในชื่อใหม่ว่า'''สถาบันฆราวาสผู้ถวายตนของนักบุญอันเจลา เมรีชี''' (Secular Institute of St. Angelia Merici)<ref name="Our History"/> |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 01:43, 22 สิงหาคม 2559
 | |
| ชื่อย่อ | O.S.U. |
|---|---|
| คําขวัญ | Soli Deo Gloria" (สิริโรจนาแด่พระเจ้าแต่ผู้เดียว) |
| ก่อตั้ง | 25 พฤศจิกายน ค.ศ. 1900 |
| ประเภท | คณะนักบวชคาทอลิก |
| สํานักงานใหญ่ | โรม ประเทศอิตาลี |
| คุณแม่เซลิเซีย หวาง | |
| เว็บไซต์ | คณะอุร์สุลินแห่งสหภาพโรมันประเทศไทย |
คณะอุร์สุลิน (อังกฤษ: Ursulines) หมายถึงสถาบันชีวิตที่ถวายแล้วกลุ่มใด ๆ ก็ตามที่นักบุญอันเจลา เมรีชี ริเริ่มก่อตั้งขึ้นโดยมีพันธกิจในการจัดการศึกษาแก่เยาวชนหญิง คณะอุร์สุลินที่ใหญ่ที่สุดในปัจจุบันคือคณะอุร์สุลินแห่งสหภาพโรมัน (Ursulines of the Roman Union) นอกจากนี้ยังมีคณะของนักบุญอุร์สุลา (Order Sister of st. Ursula; O.S.U) ซึ่งสมาชิกเป็นนักพรตหญิงที่ใช้ชีวิตอารามวาสี
ประวัติ
อันเจลา เมรีชี สตรีชาวอิตาลี สมาชิกคณะชั้นสามของนักบุญฟรังซิส ได้เล็งเห็นความสำคัญของการให้การศึกษาแก่เยาวชนหญิง ในวันที่ 25 พฤศจิกายน ค.ศ. 1532 อันเจลาจึงได้รวมรวบหญิงสาวและหญิงม่ายมาตั้งเป็นคัมพานีของนักบุญอุร์สุลา (Company of St. Ursula) มีสถานะเป็นสถาบันฆราวาสผู้ถวายตน (คือกลุ่มผู้ถวายตัวต่อพระเจ้า โดยปฏิบัติตามคำแนะนำแห่งพระวรสาร 3 ข้อ แต่ยังอาศัยอยู่ในบ้านของตนร่วมกับฆราวาสอื่น ๆ) และถือเอานักบุญอุร์สุลาเป็นนักบุญองค์อุปถัมภ์คณะ
เมื่ออันเจลาถึงแก่กรรมในปี ค.ศ. 1540 คณะยังขยายตัวอยู่อย่างต่อเนื่อง จนแพร่หลายไปทั่วยุโรป ราวคริสต์ศตวรรษที่ 7 สมาชิกของคณะที่เดิมอยู่แบบฆราวาสก็เริ่มอยู่รวมกันเป็นกลุ่มอย่างนักพรตหญิงและอาศัยในอาราม ซึ่งแต่ละอารามปกครองตนเองเป็นอิสระไม่ขึ้นกับอารามอื่น ๆ แต่ต้องอยู่ภายใต้การกำกับของมุขนายกประจำมุขมณฑลที่อารามนั้นตั้งอยู่ จึงกลายเป็นคณะนักบวชอารามิกโดยสมบูรณ์ มีชื่อว่าคณะของนักบุญอุร์สุลา (Order of St. Ursula) สมาชิกของคณะยังคงเน้นทำงานด้านการจัดการศึกษา และได้แพร่หลายมากในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 19[1]
ต่อมาสมเด็จพระสันตะปาปาลีโอที่ 13 เห็นว่าอาราคณะอุร์สุลินมีอยู่หลายคณะกระจายตามมุขมณฑลต่าง ๆ สมควรจะรวมให้เป็นคณะเดียวกันภายใต้อัคราธิการิณีคนเดียวที่ประจำอยู่กรุงโรม การทำงานจะได้มีประสิทธิภาพขึ้น คุณแม่อธิการิณีมารี เดอ แซ็งฌูว์เลียง โอบรี แห่งอารามบรัวจึงส่งจดหมายเชิญอธิการิณีอารามคณะอุร์สุลินมาร่วมประชุมกันที่กรุงโรม ปรากฏว่ามีทั้งสิ้น 71 อารามที่ยอมตกลงเข้าร่วม จึงเกิดเป็นคณะอุร์สุลินแห่งสหภาพโรมัน และคุณแม่มารีย์เป็นอัคราธิการิณีคนแรก สหภาพโรมันนี้ได้รับการรับรองเมื่อวันที่ 25 พฤศจิกายน ค.ศ. 1900 จึงถือว่าวันนี้เป็นวันก่อตั้งคณะ[2]
ฝ่าย "คัมพานีของนักบุญอุร์สุลา" ซึ่งเป็นรูปแบบดั้งเดิมสุดของคณะอุร์สุลินได้เสื่อมลง จนหายไปในสมัยที่จักรพรรดินโปเลียนที่ 1 รุกรานอิตาลี[3] ต่อมาราวกลางคริสต์ศตวรรษที่ 18 มัดดาเลนาและเอลีซาเบตตา พี่น้องตระกูลจีเรลลี ได้รื้อฟื้นคัมพานีขึ้นมาใหม่เพื่อสร้างกลุ่มฆราวาสช่วยงานมุขนายกจีราลาโม เดย์ กอนตี แวร์เซรี (Girolamo dei Conti Verzeri) คณะฆราวาสนี้แพร่หลายไปในหลายประเทศ โดยแยกกันปกครองเป็นอิสระ ผู้นำภายในคณะจึงมีดำริจะรวมแต่ละเป็นสมาพันธ์เดียว ในวันที่ 28 พฤษภาคม ค.ศ.1958 จึงได้รับการรับรองจากสันตะสำนักในชื่อใหม่ว่าสถาบันฆราวาสผู้ถวายตนของนักบุญอันเจลา เมรีชี (Secular Institute of St. Angelia Merici)[3]
อ้างอิง
- ↑ "The Company of Saint Ursula". Ursulines of the Roman Union. สืบค้นเมื่อ 27 February 2014.
- ↑ "คณะอุร์สุลินแห่งสหภาพโรมัน". หอจดหมายเหตุ มิสซังคาทอลิกกรุงเทพฯ. สืบค้นเมื่อ 27 February 2014.
- ↑ 3.0 3.1 "Our History". Istituto Secolare di Sant'Angela Merici. สืบค้นเมื่อ 27 February 2014.