ผลต่างระหว่างรุ่นของ "บารัก โอบามา"

Bafack Obama
บาฟัก โอบามา
Bafack Obama; บาฟัก โอบามา
ประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกา คนที่ 44 อือิ
	อยู่ในวาระ
	เริ่มดำรงตำแหน่ง ; 20 มกราคม พ.ศ. 2552
รองประธานาธิบดี	โจ ไบเดน
ก่อนหน้า	จอร์จ ดับเบิลยู. บุช
สมาชิกวุฒิสภา ตัวแทนรัฐอิลลินอยส์
	ดำรงตำแหน่ง; 4 มกราคม พ.ศ. 2548 – 16 พฤศจิกายน พ.ศ. 2551
ก่อนหน้า	พีเทอร์ ฟิตซ์เจอรอลด์
ถัดไป	โรแลนด์ เบอร์ริส
สมาชิกวุฒิสภา แห่งรัฐอิลลินอยส์ เขตที่ 13
	ดำรงตำแหน่ง; 8 มกราคม ค.ศ. 1997 – 4 พฤศจิกายน ค.ศ. 2004
ก่อนหน้า	แอลิซ พอลเมอร์
ถัดไป	ควอมี ราอูล
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	4 สิงหาคม ค.ศ. 1961 (62 ปี); โฮโนลูลู รัฐฮาวาย สหรัฐอเมริกา
ศาสนา	โปรเตสแตนต์
พรรคการเมือง	พรรคเดโมแครต
คู่สมรส	มิเชล โอบามา
วิชาชีพ	ทนายความ; ผู้จัดการชุมชน; ศาสตราจารย์กฎหมายรัฐธรรมนูญ; นักประพันธ์
ลายมือชื่อ

เรียกดูประวัติแบบโต้ตอบ

← การแก้ไขก่อนหน้า การแก้ไขถัดไป →

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม

เห็นภาพข้อความวิกิ

ในบรรทัด

รุ่นแก้ไขเมื่อ 14:34, 11 พฤษภาคม 2559

บทความนี้อ้างอิงคริสต์ศักราช/คริสต์ทศวรรษ/คริสต์ศตวรรษ ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา

บาฟัก ฮุสเซน โอบามา ที่ 2 (อังกฤษ: Bafack Hussein Obama II, เกิด 4 สิงหาคม ค.ศ. 1961) เป็นประธานาธิบดีคนที่ 44 คนปัจจุบันของสหรัฐอเมริกา เป็นชาวแอฟริกันอเมริกันคนแรกที่ได้รับเลือกให้ดำรงตำแหน่ง ก่อนหน้านี้โอบามาเคยดำรงตำแหน่งสมาชิกวุฒิสภาจากรัฐอิลลินอยส์ ใน ค.ศ. 2005 จนถึงวันที่ 16 พฤศจิกายน ค.ศ. 2008 กระทั่งลาออกจากตำแหน่งหลังได้รับชัยชนะในการเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา ค.ศ. 2008

โอบามาเกิดในโฮโนลูลู รัฐฮาวาย สำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยโคลัมเบียและโรงเรียนกฎหมายฮาร์วาร์ด ที่ซึ่งเขาได้เป็นประธานวารสาร Harvard Law Review เขาเคยเป็นผู้จัดการชุมชนในชิคาโกก่อนสำเร็จปริญญาด้านกฎหมาย เขาทำงานเป็นอัยการสิทธิมนุษยชนในชิคาโกและสอนกฎหมายรัฐธรรมนูญที่โรงเรียนกฎหมายของมหาวิทยาลัยชิคาโกตั้งแต่ ค.ศ. 1992 ถึง 2004 เป็นผู้แทนเขต 13 สามสมัยในรัฐสภาอิลลินอยส์ตั้งแต่ ค.ศ. 1997 ถึง 2004 นะโว้ย

หลังไม่ได้รับการเลือกตั้งเข้าไปในสภาผู้แทนราษฎรแห่งสหรัฐอเมริกาในนามของพรรคเดโมแครตใน ค.ศ. 2000 โอบามาได้ลงสมัครรับเลือกตั้งเป็นสมาชิกวุฒิสภาสหรัฐใน ค.ศ. 2004 หลายเหตุการณ์ได้นำเขาไปสู่ความสนใจในระดับชาติระหว่างการรณรงค์หาเสียง รวมทั้งชัยชนะของเขาในการคัดเลือกผู้แทนพรรคเดโมแครตในเดือนมีนาคม ค.ศ. 2004 และคำปราศรัยสำคัญระหว่างการประชุมตัวแทนพรรคเดโมแครตในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 2004 เขาชนะการเลือกตั้งเป็นวุฒิสมาชิกรัฐอิลลินอยส์ในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2004 การรณรงค์เลือกตั้งประธานาธิบดีของเขาเริ่มขึ้นในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 2007 และหลังการรณรงค์ระยะสั้น ๆ ในการคัดเลือกผู้สมัครประธานาธิบดีสหรัฐพรรคเดโมแครต ค.ศ. 2008 แข่งกับฮิลลารี คลินตัน เขาได้รับการเสนอชื่อจากพรรค ในการเลือกตั้งประธานาธิบดี ค.ศ. 2008 เขาเอาชนะผู้สมัครจอห์น แมกเคน จากพรรครีพับลิกัน และเข้ารับตำแหน่งประธานาธิบดีอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 20 มกราคม ค.ศ. 2009 หลังจากนั้นไม่นาน ก็ได้รับรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพประจำ ค.ศ. 2009

ในระหว่างการทำหน้าที่ในสภาคองเกรสที่ 109 นั้น โอบามาได้เรียกร้องให้มีการควบคุมการใช้อาวุธ และเรียกร้องให้มีการแถลงการณ์เรื่องการใช้จ่ายเงินของรัฐบาลให้สาธารณชนได้ทราบด้วย นอกจากนั้นในช่วงนี้ เขายังเคยไปเยือนยุโรปตะวันออก ตะวันออกกลาง และแอฟริกาอย่างเป็นทางการด้วย ในสภาคองเกรสที่ 110 เขาก็ได้เรียกร้องให้มีการดูแลปัญหาอาชญากรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ สภาวะอากาศเปลี่ยนแปลงหรือภาวะโลกร้อน การก่อการร้ายด้วยอาวุธนิวเคลียร์ และให้การดูแลทหารผ่านศึกสงครามอิรัก และสงครามอัฟกานิสถาน

ชีวิตวัยเด็กจนถึงวัยทำงาน

โอบามา เกิดเมื่อวันที่ 4 สิงหาคม ค.ศ. 1961 ที่เมืองโฮโนลูลู รัฐฮาวาย^[2]^[3] เป็นบุตรของนายบารัก โอบามา ซีเนียร์ ชาวจังหวัดเซียยา ประเทศเคนยา และนางแอนน์ ดันแฮม ชาวเมืองวิชิทอ รัฐแคนซัส^[4]^[5] ซึ่งแม่ของเขามีเชื้อสายวงศ์ตระกูลมาจากอังกฤษ ไอร์แลนด์ สก๊อตแลนด์ เวลส เยอรมนี และสวิสเซอร์แลนด์^[6]^[7]^[8] โดยทั้งคู่พบรักกันขณะศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยฮาวายที่มานัว ซึ่งพ่อของเขาได้เข้าศึกษาในฐานะนักเรียนต่างชาติ^[9]^[10] และได้แต่งงานกันในวันที่ 2 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1961^[11] แต่เขาทั้งสองได้แยกกันอยู่เมื่อโอบามาอายุได้เพียง 2 ปีและหลังจากนั้นก็หย่าขาดจากกัน^[12]

หลังจากนั้น ดันแฮม แม่ของโอบามาก็ได้แต่งงานใหม่กับโลโล ซูโตโร และได้พาครอบครัวไปอยู่ที่บ้านเกิดของสามีใหม่ในประเทศอินโดนีเซียเมื่อปี 1967 โอบามาได้เข้าเรียนที่โรงเรียนในท้องถิ่นของกรุงจาการ์ตาจนกระทั่งอายุได้ 10 ขวบ^[4] โอบามาจึงได้ย้ายกลับโฮโนลูลูบ้านเกิดกับครอบครัวของแม่และได้เข้าเรียนที่โรงเรียนปูนาฮัวตั้งแต่เกรด 5 จนสำเร็จการศึกษาในปี 1979^[13] หลังจากจบไฮสกูล โอบามาก็ได้ย้ายไปเรียนต่อที่ลอสแอนเจลิสที่วิทยาลัยออกซิเดนทอล (Occidental College) เป็นเวลา 2 ปี^[14] จากนั้นจึงได้ย้ายไปเรียนที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบีย ในมหานครนิวยอร์ก สาขารัฐศาสตร์ เน้นความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ^[15]

ไฟล์:Ann Dunham with father and children.jpg

จากขวาไปซ้าย บารัก โอบามา, น้องสาวของเขา มายา ซูโตโร ถัดไปเป็นแม่และตาของพวกเขาคือ แอนน์ ดันแฮม, แสตนลีย์ ดันแฮม ถ่ายที่รัฐฮาวาย เมื่อต้นปี 1970

ระหว่างที่กำลังศึกษาอยู่ระดับไฮสคูลนั้น เขายอมรับว่าเคยเสพกัญชา, โคเคน และเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ซึ่งเขาเปิดเผยที่เวทีประชุมพลเมืองสำหรับประธานาธิบดีปี 2008 ถือว่าเป็นความล้มเหลวเกี่ยวกับศีลธรรมความดีงาม^[16]^[17]

โอบามาสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรีจากมหาวิทยาลัยเหมืองแร่ในปี 1983 และได้เข้าทำงานในบริษัทธุรกิจระหว่างประเทศและกลุ่มวิจัยสาธารณประโยชน์แห่งนิวยอร์ก หลังจาก 4 ปีที่อยู่ในนิวยอร์ก โอบามาย้ายไปอยู่ที่ชิคาโก เขาได้รับการจ้างเป็นผู้อำนวยการโครงการพัฒนาชุมชน (DCP) ซึ่งเป็นองค์กรชุมชนริเริ่มตั้งจากศาสนา ซึ่งประกอบด้วย 8 โบสถ์คาทอลิก ในโลสแลนด์ พูลแมนตะวันตก และ ริเวอร์เดล ในด้านใต้ของเมืองชิคาโก และเขาได้ทำงานที่นั่นเป็นเวลา 3 ปี ตั้งแต่เดือนมิถุนายน ค.ศ. 1985 จนถึง เดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1988^[18] ระหว่างที่เขาทำงานอยู่ 3 ปีในตำแหน่งผู้อำนวยการโครงการพัฒนาชุมชน (DCP) ผู้ร่วมงานได้เพิ่มขึ้นจาก 1 คน เป็น 13 คน และงบประมาณประจำปี เพิ่มขึ้นจากปีละ 7 หมื่นดอลลาร์สหรัฐ เป็น 4 แสนดอลลาร์สหรัฐ โดยมีการช่วยเหลือเกี่ยวกับโปรแกรมการฝึกอบรม, การกวดวิชาเพื่อเตรียมเข้ามหาวิทยาลัย และ องค์กรสิทธิของผู้เช่าที่ดินในแอลเจลด์การ์เดนส์ (Altgeld Gardens)^[19] โอบามายังได้ทำงานเป็นที่ปรึกษาและผู้สอนในมูลนิธิกามาลีล (Gamaliel Foundation) ซึ่งเป็นสถาบันหนึ่งเกี่ยวกับองค์กรชุมชน^[20] ในกลางปี ค.ศ. 1988 เขาได้เดินทางไปยุโรปเป็นครั้งแรกเป็นเวลา 3 สัปดาห์และไปเคนยา 5 สัปดาห์ ซึ่งเขาได้พบญาติๆ ชาวเคนยาหลายคนเป็นครั้งแรกด้วย^[21]

จากนั้น เขาจึงเรียนต่อด้านกฎหมายที่มหาวิทยาลัยฮาร์เวิร์ดในปี ค.ศ. 1988 สิ้นปีแรกเขาได้รับคัดเลือกจากการแข่งขันในการเขียนและเกรดของการเรียนให้เข้ามาเป็นบรรณาธิการคนหนึ่งของวารสาร Harvard Law Review^[22] พอขึ้นปีที่สอง ในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 1990 เขาได้รับคัดเลือกเป็นประธานของ Harvard Law Review ในตำแหน่งหัวหน้าบรรณาธิการ(อาสาสมัครเต็มเวลา) และกำกับควบคุมนักเขียนถึง 80 คน^[23] โอบามาเป็นชาวผิวดำคนแรกที่ได้รับคัดเลือกเป็นประธานของ Law Review ข่าวการคัดเลือกได้มีการรายงานในวงกว้าง ตามด้วยประวัติส่วนตัวที่ละเอียดในสื่อระดับประเทศ ระหว่างฤดูร้อน เขาได้กลับไปชิคาโก ซึ่งเขาทำงานเป็นทนายความฝึกงานช่วงปิดภาคฤดูร้อน ที่สำนักงานกฎหมายของ Sidley & Austin ในปี ค.ศ. 1989 และ Hopkins & Sutter ในปี ค.ศ. 1990^[24] หลังจากจบปริญญากฎหมาย Juris Doctor จากมหาวิทยาลัยฮาร์เวิร์ดในปี 1991 จากนั้นเขาก็ย้ายกลับไปชิคาโก^[25]^[26] และเริ่มเขียนหนังสือเล่มแรกชื่อ Dreams from My Father ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1995^[27]

ช่วงปี 1993 และ 2002 โอบามาเข้าทำงานเป็นผู้ช่วยในคณะกรรมการบริหารกองทุนไม้แห่งชิคาโก องค์กรที่ช่วยจัดสรรเงินทุนให้กับประชาชนและชุมชนที่ถูกเอารัดเอาเปรียบเปรียบในชิคาโก^[28] ต่อมาในปี 1999 ก็ได้เข้าเป็นหนึ่งในคณะกรรมการบริหารด้วยความช่วยเหลือของบิล อาเยอร์ส

ต่อมาเขาก็รับงานสอนนอกเวลาที่วิทยาลัยกฎหมาย มหาวิทยาลัยชิคาโก โอบามาสอนวิชากฎหมายรัฐธรรมนูญ รวมเวลา 12 ปี เป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย 4 ปี (1992-1996) และเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยอาวุโสถึง 8 ปี (1996-2004) ^[29] และเขายังได้ร่วมกับ เดวิด ไมเนอร์ บาร์นฮิลล์ และกัลแลนด์ ที่เป็นบริษัททนายความมีเชี่ยวชาญด้านการต่อสู้คดีในชั้นศาล และการพัฒนาเศรษฐกิจเพื่อนบ้าน โอบามาเป็นสมาชิก 3 ปี (1993-1996) จึงลาออก^[30]^[31]

โอบามา เคยเป็นสมาชิกสรรหาของบอร์ดบริหารแห่งพันธมิตรสาธารณะในปี ค.ศ. 1992 และได้ลาออกไปก่อนที่ มิเชล ภรรยาของเขาจะเข้ามาเป็นผู้อำนวยการใหญ่ของพันธมิตรสาธารณะแห่งชิคาโกในต้นปี ค.ศ. 1993^[32] และยังเป็นสมาชิกของบอร์ดบริหารหลายที่ เช่น สภาทนายความเพื่อสิทธิพลเมืองภายใต้กฎหมายแห่งชิคาโก, ศูนย์กลางเพื่อเทคโนโลยีเพื่อนบ้าน, ศูนย์ลูจีเนียเบิร์นโฮป (Lugenia Burns Hope Center)

ประวัติทางการเมือง

สมาชิกสภานิติบัญญัติ, 1997-2004

โอบามาได้รับเลือกให้เป็นสมาชิกวุฒิสภาแห่งรัฐอิลลินอยส์ในปี ค.ศ. 1996 แทนที่ตำแหน่งของวุฒิสมาชิก อลิซ กราบเดโช จากเขตปกครองที่ 13 เมื่อได้รับเลือกตั้งแล้ว โอบามาก็ได้รับการสนับสนุนจากผู้สนับสนุนพรรคการเมืองทั้ง 2 พรรคใหญ่ให้มีการปฏิรูปกฎหมายจริยธรรมและสุขภาพ^[33] เขาสนับสนุนกฎหมายบรรจุเรื่องการเพิ่มเครดิตภาษีให้กับแรงงานผู้มีรายได้ต่ำ เจรจาเรื่องการปฏิรูปสังคมสงเคราะห์ และเพิ่มเงินสมทบสำหรับการดูแลเด็กเล็ก^[34] ในปี ค.ศ. 2001 เป็นประธานร่วมในเรื่องของกฎหมายว่าด้วยการปกครอง เขาสนับสนุนกฎระเบียบที่เสนอโดยผู้ว่าการรัฐ Ryan เพื่อควบคุมเงินกู้ใช้จ่ายระหว่างเงิน และการให้จำนองที่เอาเปรียบ เพื่อลดปัญหาบ้านถูกยึด^[35]

ต่อมา โอบามาได้รับเลือกให้เป็นสมาชิกวุฒิสภาแห่งรัฐอิลลินอยส์อีกครั้งในปี ค.ศ. 1998^[36] และอีกครั้งหนึ่งในปี ค.ศ. 2002 ส่วนในปี ค.ศ. 2000 นั้น เขาแพ้การเลือกตั้งแบบไพรแมรีเพื่อชิงตำแหน่งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรแห่งสหรัฐอเมริกาต่อ บอบบี รัช เจ้าของตำแหน่งคนเก่าด้วยคะแนนเสียงท่วมท้น 2 ต่อ 1^[37]^[38]

ในเดือนมกราคม ปี ค.ศ. 2003 โอบามาได้เป็นประธานคณะกรรมการบริการสุขภาพและมนุษย์แห่งสมาชิกวุฒิสภาแห่งรัฐอิลลินอยส์ ซึ่งตอนนั้น พรรคเดโมแครต ได้ก้าวขึ้นมาเป็นผู้นำประเทศอีกครั้ง^[39] หลังจากต้องตกเป็นรองอยู่นานนับทศวรรษ^[40] ในระหว่างการเลือกตั้งทั่วไปใน ค.ศ. 2004 เพื่อหาวุฒิสมาชิกแห่งสหรัฐอเมริกานั้น ตัวจากแทนตำรวจได้ให้เครดิตกับโอบามาอย่างมาก ในกรณีที่เขาเป็นผู้ริเริ่มให้มีการปฏิรูปกฎหมายการประหารชีวิต^[41] โอบามาจึงลาออกจากสมาชิกวุฒิสภาแห่งรัฐอิลลินอยส์ในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2004 และได้เริ่มหาเสียงเพื่อรับการเลือกตั้งเป็นสมาชิกวุฒิสภาแห่งสหรัฐอเมริกา^[42] จนกระทั่งในปี 2004 เขาก็ได้รับเลือกให้เป็นวุฒิสมาชิกของสหรัฐอเมริกา^[43]

เลือกตั้งสมาชิกวุฒิสภา ปี 2004

กลางปี ค.ศ. 2002 โอบามาเริ่มคิดถึงเรื่องการเป็นสมาชิกวุฒิสภาแห่งสหรัฐอเมริกา หลังจากที่เลือก เดวิด คอปเปอร์ฟีล มาเป็นที่ปรึกษาวางกลยุทธทางการเมือง โอบามาจึงได้ประกาศเสนอตัวเข้าชิงตำแหน่งในเดือนมกราคม ค.ศ. 2003 ^[44] ก็เป็นการเปิดโอกาสกว้างให้กับผู้สมัครจากทั้งพรรคเดโมแครตและพรรคริพับลิกันได้เข้ามาหาเสียงเพื่อชิงตำแหน่งนี้ซึ่งมีผู้สมัครรวม 15 คน^[45] การเสนอตัวเข้าชิงตำแหน่งของโอบามาได้รับแรงสนับสนุนจากแอกเซลรอดอย่างมากที่ช่วยหาเสียง ช่วยประชาสัมพันธ์โดยใช้ภาพจาก ฮาโรลด์ วอชิงตัน อดีตนายกเทศมนตรีเมืองชิคาโกที่ล่วงลับไปแล้ว ตลอดจนการรับรองจากลูกสาวของพอล ซิมอน นักการเมืองคนสำคัญของอเมริกาและอดีตวุฒิสมาชิกแห่งสหรัฐอเมริกา ตัวแทนรัฐอิลลานอยส์^[46] ทำให้โอบามาได้รับคะแนนเสียงถึงร้อยละ 52 ในการเลือกตั้งครั้งแรกเมื่อเดือนมีนาคม ค.ศ. 2004 และยังนำคู่แข่งจากพรรคเดโมแครตด้วยกันเองถึงร้อยละ 29 เลยทีเดียว^[47] จนกระทั่งได้เป็นตัวแทนของพรรคเดโมแครตเพื่อชิงชัยตำแหน่งอันทรงเกียรติแห่งรัฐอิลลินอยส์แห่งนี้

แต่ต่อมา คู่แข่งคนสำคัญของโอบามาคือ แจ็ค ไรอัน ผู้ชนะการเลือกตั้งแบบครั้งแรกจากพรรครีพับลิกัน ได้ประกาศถอนตัวจากการแข่งขันเมื่อเดือนมิถุนายน ปี 2004^[48]

เดือนกรกฎาคม ปี 2004 โอบามาได้กล่าวสุนทรพจน์สำคัญในการประชุมพรรคเดโมแครตระดับชาติประจำปี 2004 ที่เมืองบอสตัน รัฐแมสซาชูเซตส์^[49] โอบามาเล่าถึงประสบการณ์ของผู้เป็นตาของเขาได้ผ่านประสบการณ์ในสงครามโลกครั้งที่ 2มาในฐานะทหารผ่านศึก และสิทธิประโยชน์ที่ได้รับจาก เคหะแห่งชาติ (New Deal's FHA) โครงการสำหรับทหารผ่านศึก (G.I. Bill) จากนั้นเขาได้กล่าวถึงเรื่องการเปลี่ยนแปลงลำดับความสำคัญของเศรษฐกิจและสังคมของรัฐบาลสหรัฐอเมริกา เขาได้ตั้งคำถามถึงการบริหารงานในช่วงสงครามอิรักของประธานาธิบดีจอร์จ ดับเบิลยู บุช และเน้นในประเด็นหน้าที่ของอเมริกาที่พึงมีต่อทหารของประเทศ โอบามาได้ยกตัวอย่างประวัติศาสตร์อเมริกา ได้วิพากษ์วิจารณ์ผู้มีสิทธิ์เลือกตั้งที่ถือพวกอย่างหนัก และได้ขอร้องให้อเมริกันชนหันมาฝักใฝ่ความสามัคคีท่ามกลางความหลากหลาย โดยได้กล่าวสุนทรพจน์ไว้ว่า "ประเทศนี้ไม่มีอเมริกาเสรีนิยมกับอเมริกาอนุรักษนิยม มีเพียงประเทศสหรัฐอเมริกา" ("There is not a liberal America and a conservative America; there's the United States of America.) ^[50] สุนทรพจน์ส่วนนี้ ได้มีการเผยแพร่ทาง PBS, CNN, MSNBC, Fox News และ C-SPAN แก่ผู้ชม 9.1 ล้านคน ทำให้สถานะและภาพลักษณ์ทางการเมืองของโอบามาดีขึ้นมาก ทำให้เขาได้รับความนิยมขึ้นอย่างล้นหลาม ในการเลือกตั้งสมาชิกวุฒิสภาแห่งสหรัฐอเมริกาครั้งนี้^[51]

ในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 2004 เหลือเวลาอีกไม่ถึง 3 เดือนจะถึงวันเลือกตั้ง คีนู ลีฟ์ ได้เข้ามาเป็นตัวแทนจากพรรคริพับลิกันในการชิงตำแหน่งสมาชิกวุฒิสภาแห่งรัฐอิลลินอยส์ แทนที่ ไรอัน ที่ได้ถอนตัวไปก่อนหน้านี้^[52] คีส์นั้นแต่เดิมมีบ้านอยู่ในรัฐแมริแลนด์ แต่เขาก็ได้ย้ายทะเบียนบ้านมาอยู่ในรัฐอิลลินอยส์เพื่อการเลือกตั้งครั้งนี้^[53] แต่สุดท้ายแล้ว ในการเลือกตั้งทั่วไปเมื่อเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2004 โอบามาได้รับคะแนนเสียงถึงร้อยละ 70 ขณะที่คีส์ได้คะแนนเสียงไปเพียงร้อยละ 27 เท่านั้น ชัยชนะอันท่วมท้นของโอบามาครั้งนี้ถือเป็นชัยชนะครั้งยิ่งใหญ่ ที่มีความต่างของคะแนนมากที่สุด ในประวัติศาสตร์การเลือกตั้งของรัฐอิลลินอยส์เลยทีเดียว^[54]

สมาชิกวุฒิสภา, 2005-2008

โอบามาได้สาบานตนในฐานะเป็นสมาชิกวุฒิสภาเมื่อวันที่ 4 มกราคม ค.ศ. 2005^[55] เนื่องจากเป็นครั้งแรกที่เขาได้เข้ามาทำงานที่วอชิงตัน เขาจึงได้ตั้งคณะที่ปรึกษาที่มีความสามารถสูงมาช่วยเหลือการทำงาน ซึ่งจำนวนสมาชิกในคณะที่ปรึกษาของเขานี้มีมากกว่าที่สมาชิกวุฒิสภาคนอื่นๆต้องการเมื่อครั้งที่เข้ามารับตำแหน่งนี้ในสมัยแรก^[56] เขาว่าจ้างให้ พีท เราซ์ ผู้มีประสบการณ์ทางด้านการเมืองระดับชาติวัย 30 ปี และยังว่าจ้าง ทอม แดสเชิล อดีตหัวหน้าเจ้าหน้าที่ของประธานวุฒิสภาแห่งพรรคเดโมแครตเข้ามาเป็นหัวหน้าเจ้าหน้าที่ของเขาอีกด้วย นอกจากนั้นก็ว่าจ้าง คาเรน คอร์นบลูห์ นักเศรษฐศาสตร์, โรเบิร์ต รูบิน อดีตรักษาการหัวหน้าเจ้าหน้าที่ของรัฐมนตรีกระทรวงกลาโหม ให้เป็นผู้อำนวยการฝ่ายนโยบาย^[57] โอบามาได้ให้ ซาแมนตา พาวเวอร์ ผู้นำด้านสิทธิมนุษยชนและการต่อต้านการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ และแอนโทนี เลค กับ ซูซาน ไรซ์ อดีตเจ้าหน้าที่บริหารสมัยประธานาธิบดีคลินตัน ให้เป็นที่ปรึกษาด้านนโยบายต่างประเทศของเขาด้วย^[58]

ชื่อของโอบามาต้องจารึกไว้ในประวัติศาสตร์สมาชิกวุฒิสภาของสหรัฐอเมริกา เพราะเขาเป็นอเมริกันผิวสีคนที่ 5 ในประวัติศาสตร์ที่ได้เข้ามาเป็นสมาชิกวุฒิสภาของสหรัฐอเมริกา และเป็นคนที่ 3 ที่มาจากการเลือกตั้งของประชาชน^[59] เขาเป็นสมาชิกวุฒิสภาเพียงคนเดียวที่เป็นสมาชิกของ Congressional Black Caucus^[60] นิตยสาร CQ Weekly นิตยสารที่เป็นกลางของสหรัฐอเมริกาได้ยกย่องโอบามาว่าเป็น "นักประชาธิปไตยผู้ซื่อสัตย์" จากผลการวิเคราะห์การโหวตให้คะแนนเสียงสมาชิกวุฒิสภาทั่วประเทศในปี 2005-2007 และนิตยสาร National Journal ก็จัดว่าเขาเป็นสมาชิกวุฒิสภาที่"มีความเป็นเสรีนิยมมากที่สุด" จากการโหวตในปี 2007^[61]^[62] แต่โอบามากลับรู้สึกสงสัยในวิธีการสำรวจเพื่อให้ได้ผลโหวตนี้ โดยตำหนิว่าการแบ่งการเมืองออกเป็นสองข้างระหว่าง"อนุรักษนิยม"กับ"เสรีนิยม" เป็นการแบ่งที่ไม่ถูกต้อง และจะทำให้เกิดความลำเอียงในผลการสำรวจ ซึ่งก็ทำให้ผลโหวตออกมาไม่ตรงตามความจริงเท่าใดนัก^[63]

บารัก โอบามา ยื่นใบลาออกจากตำแหน่งวุฒิสมาชิกในวันที่ 13 พฤศจิกายน ค.ศ. 2008 ก่อนที่จะเริ่มทำงานประธานาธิบดี^[64]^[65] เนื่องจากโอบามาดำรงวุฒิสมาชิกอยู่ก่อนแล้ว แต่ได้รับเลือกตั้งเป็นประธานาธิบดีอีกตำแหน่ง ทำให้ไม่มีเวลาในการประชุมสภาคองเกรส เพื่อเป็นการไม่ให้เวลาการทำงานของตำแหน่งทั้งสองคาบเส้นกัน จึงต้องลาออกจากวุฒิสมาชิก ซึ่งปัญหาแบบนี้เคยมีมาแล้วในสมัยประธานาธิบดีวาเรน ฮาร์ดิง^[66]

ด้านนิติบัญญัติ

โอบามาลงคะแนนเห็นด้วยกับร่างกฎหมายนโยบายพลังงานปี ค.ศ. 2005 เนื่องจากสอดคล้องกับความสนใจของเขา โอบามารับหน้าที่สำคัญในการผลักดันให้สมาชิกวุฒิสภา พัฒนาความปลอดภัยตามแนวชายแดนและการปฏิรูปการอพยพข้ามประเทศ ในปี ค.ศ. 2005 นั้นเขาสนับสนุน "กฎหมายความปลอดภัยของอเมริกาและการอพยพอย่างมีระเบียบ" ที่ร่างขึ้นโดย จอห์น แมคเคน สมาชิกวุฒิสภา ตัวแทนรัฐแอริโซนา จากพรรครีพับลิกัน^[68] ต่อมาเขาได้เพิ่มข้อแก้ไขสามจุดลงใน "กฎหมายปฏิรูปการอพยพทั่วไป" ซึ่งผ่านการเห็นชอบจากที่ประชุมวุฒิสภาในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2006 แต่ไม่ได้รับเสียงข้างมากในที่ประชุมสภาผู้แทนราษฎร^[69] ในเดือนกันยายน ปี 2006 นั้น โอบามาสนับสนุนร่างกฎหมายที่เกี่ยวข้อง คือ กฎหมายป้องกันความปลอดภัย ซึ่งมีโครงสร้างเกี่ยวข้องกับการป้องกันประเทศและพัฒนาความปลอดภัยอื่นๆ ตามแนวชายแดนสหรัฐอเมริกา-เม็กซิโก^[70] ประธานาธิบดีบุชได้ลงนามรับรองยกร่างกฎหมายฉบับนี้ขึ้นเป็นกฎหมายที่มีผลบังคับใช้เมื่อเดือนตุลาคม ปี 2006 โดยกล่าวว่ากฎหมายฉบับนี้เป็นก้าวกระโดดสำคัญในการปฏิรูปการอพยพข้ามแดนเข้าสู่สหรัฐอเมริกา

โอบามาและริชาร์ด ลูการ์ ไปเยือนกองทัพรัสเซียที่ดำเนินการถอดถอนขีปนาวุธออก^[71]

ต่อมา โอบามาได้จับมือกับ ริชาร์ด ลูการ์ วุฒิสมาชิกแห่งรัฐอินเดียนาจากพรรครีพับลิกัน และ ทอม โคเบิร์น จากโอกลาโฮมา หรือที่รู้จักกันดีในชื่อ "ลูการ์-โอบามา" ที่ประสบความสำเร็จในเรื่องการลดอาวุธสงคราม^[72] และกฎหมาย "โคเบิร์น-โอบามา"ที่นำมาซึ่งการก่อตั้งเว็บไซต์ www.USAspending.gov ซึ่งเป็นเว็บที่เปิดทำการในเดือนธันวาคม ปี 2007 และควบคุมโดยสำนักงานบริหารและงบประมาณ^[73] หลังจากที่ชาวอิลลินอยส์เริ่มไม่พอใจน้ำเสียที่เป็นผลมาจากโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ในบริเวณใกล้เคียง โอบามาจึงได้สนับสนุนให้มีการตรากฎหมายบังคับให้เจ้าของโรงงานแจ้งให้กับทางรัฐและทางการของท้องถิ่นทันทีที่มีการรั่วไหลของกัมมันตภาพรังสี^[74] แต่ร่างกฎหมายที่ผ่อนปรนแล้วกลับถูกต่อต้านอย่างหนัก อย่างไรก็ตาม ในเวลาต่อมาก็ได้มีการนำกฎหมายนี้มาพิจารณาอีกครั้ง^[75] ในเดือนธันวาคม ปี 2006 ประธานาธิบดีบุชได้นำกฎหมายนี้ไปปรับใช้เป็น "กฎหมายเพื่อสงเคราะห์ ความปลอดภัย และส่งเสริมประชาธิปไตยแห่งสาธารณรัฐประชาธิปไตยแห่งคองโก" นับว่าเป็นผลงานด้านนิติบัญญัติชิ้นแรกของโอบามาที่มีบทบาทในระดับประเทศ^[76]

ในเดือนมกราคม ค.ศ. 2007 โอบามาและวุฒิสมาชิก Feingold เสนอ"กฎหมายเกี่ยวกับการรวมกลุ่มเป็นบริษัทการผลิตเครื่องบินไอพ่น (jet)" เป็นกฎหมายที่เปิดเผยและน่าเชื่อถือ โดยลงนามเป็นกฎหมายเมื่อเดือนกันยายน 2007^[77] โอบามาเสนอกฎหมายเกี่ยวกับการหลอกลวง, การป้องกันการข่มขู่ผู้ไปลงคะแนนเสียง งบประมาณรายจ่ายเกี่ยวกับการทุจริตในการเลือกตั้งทั่วไปของรัฐบาลกลาง^[78] เขายังเสนอกฎหมายเกี่ยวกับการลดการทำสงครามอิรัก^[79]

ต่อมาปลายปี ค.ศ. 2007 โอบามาสนับสนุนให้แก้ไขกฎหมายเกี่ยวกับอำนาจในการป้องกันประเทศ โดยเพิ่มเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยให้กับบุคคลที่มีชื่อเสียงเมื่อเกิดเหตุจลาจล^[80] ซึ่งกฎหมายนี้ได้ผ่านการอนุมัตจากวุฒิสภาในช่วงฤดูใบไม้ผลิ ค.ศ. 2008^[81] เขาได้สนับสนุนกฎหมายในการให้อำนาจต่อต้านอิหร่าน โดยได้รับการสนับสนุนจากการลดกองทุนบำนาญของรัฐ จากอุตสาหกรรมน้ำมันและก๊าซของอิหร่าน และร่วมสนับสนุนการออกกฎหมายลดการเสี่ยงภัยจากการก่อการร้ายด้วยนิวเคลียร์^[82]^[83] โอบามายังได้สนับสนุนวุฒิสภาในการแก้ไขโปรแกรมของรัฐในการประกันสุขภาพของเด็ก โดยให้งานทำ 1 ปี สำหรับสมาชิกของครอบครัวทหารที่ได้รับบาดเจ็บจากสงคราม^[84]

คณะกรรมการด้านต่างๆ

บารัก โอบามาได้รับมอบหมายให้เป็น คณะกรรมการวุฒิสภาเพื่อความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ, สิ่งแวดล้อม, งานสาธารณะ, วิเทรัน ในช่วงเดือนธันวาคม ปี 2006^[85] ต่อมาเดือนมกราคม ปี 2007 เขาได้ออกจากการเป็นคณะกรรมการสิ่งแวดล้อมและงานสาธารณะ แล้วได้เป็นกรรมการดูแลเกี่ยวกับสาธารณสุข, การศึกษา, แรงงาน และเงินสงเคราะห์ผู้ที่ไม่มีบ้าน และสวัสดิการของรัฐ^[86] เขายังกลายเป็นประธานคณะกรรมการวุฒิสภายุโรปอีกด้วย^[87] ในงานนี้ โอบามาได้ปฏิบัติภารกิจในการไปดูงานที่ ทวีปยุโรปตะวันออก, ตะวันออกกลาง, เอเชียกลาง และแอฟริกา โอบามายังได้พบกับมาห์มุด อับบาส ก่อนที่เขาจะได้เป็นประธานาธิบดีปาเลสไตน์ และยังได้ประณามการทุจริตของรัฐบาลเคนยา ในการกล่าวสุนทรพจน์ที่มหาวิทยาลัยไนโรบี ประเทศเคนยา^[88]

การหาเสียงเพื่อรับเลือกตั้งประธานาธิบดี

ในเดือนกุมภาพันธ์ ปี ค.ศ. 2007 โอบามาได้ประกาศบนเวทีหน้าอาคาร Old State Capitol ในนครสปริงฟิลด์ รัฐอิลลินอยส์ว่าเขาจะลงสมัครรับเลือกตั้งเป็นประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกาในการเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา ค.ศ. 2008^[89] โอบามาเลือกสถานที่นี้เพราะเป็นที่ซึ่งอดีตประธานาธิบดีอับราฮัม ลินคอล์นกล่าวปราศรัย House Divided เมื่อปี ค.ศ. 1858^[90] และอ้างถึงคำปราศรัยของลินคอล์นในการที่จะรวมประเทศที่แตกแยกให้เป็นหนึ่งเดียว^[91]^[92] ก่อนหน้าที่โอบามาจะประกาศต่อหน้าสาธารณชนหนึ่งสัปดาห์นั้น

โอบามาได้เรียกร้องให้ยุติการหาเสียงแบบโจมตีคู่แข่ง (negative campaigning) ^[93] โอบามาได้ให้ความสำคัญในเรื่องของการยุติสงครามอิรัก พลังงาน และการประกันชีวิตแบบสากล^[94] ซึ่งเขาได้นำมาเป็นประเด็นหลักในการหาเสียงชิงชัยตำแหน่งตัวแทนพรรคครั้งนี้ ปรากฏว่า เขาได้รับความนิยมจากคนรุ่นใหม่ที่ต้องการความเปลี่ยนแปลง และกลุ่มชาวอเมริกันผิวดำ หลังจากการเลือกตั้งครั้งแรกเสร็จสิ้นลง

ระหว่างการเลือกตั้งครั้งแรกกับการเลือกตั้งทั่วไป โอบามาได้จัดเตรียมบันทึกเอาไว้อย่างมากมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งปริมาณการบริจาค.^[95]^[96]^[97] ในวันที่ 19 มิถุนายน โอบามากลายเป็นคนแรกผู้สมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีคนแรกที่ปฏิเสธในเรื่องของการคลังสาธารณะ ในการเลือกตั้งทั่วไปตั้งแต่ระบบถูกสร้างขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 1976^[98]

ช่วงเดือนมกราคม ปี ค.ศ. 2008 ในการเลือกตั้งเพื่อชิงตำแหน่งตัวแทนพรรคเดโมแครตเพื่อไปชิงตำแหน่งประธานาธิบดีต่อไปนั้น โอบามาต้องเจอคู่แข่งคนสำคัญคือ ฮิลลารี คลินตัน ซึ่งช่วงแรกต่างคนก็ต่างเอาชนะกันในแต่ละรัฐ^[99]^[100]^[101]^[102] ในวันที่ 31 พฤษภาคม ค.ศ. 2008 ทางคณะกรรมการพรรคเดโมแครตแห่งชาติ(DNC) ได้พิจารณาคะแนนโหวตที่รัฐมิชิแกนและฟลอริดาที่กำลังมีความขัดแย้งกันอยู่ อย่างไรก็ตามผลการโหวตครั้งสุดท้ายปรากฏว่าโอบามามีคะแนนนำ^[103] ในวันที่ 3 มิถุนายน โอบามาจึงได้เป็นตัวแทนพรรคเดโมแครตไปชิงตำแหน่งประธานาธิบดี^[104]^[105] และในวันเดียวกันนั้น เขาได้แถลงการณ์ถึงชัยชนะที่เซนท์ พอล รัฐมินนิโซตา หลังจากนั้น ฮิลลารี คลินตัน จึงได้ยุติบทบาทในการหาเสียงทั้งหมด แล้วหันมาสนับสนุนโอบามาในวันที่ 7 กรกฎาคม^[106] เพื่อที่จะได้ไปเจอกับจอห์น แมคเคน ผู้ท้าชิงตำแหน่งประธานาธิบดีจากพรรครีพับลิกันต่อไป

วันที่ 23 สิงหาคม ค.ศ. 2008 โอบามาได้เลือกโจ ไบเดิน จากรัฐเดลาแวร์ ให้เป็นผู้สมัครชิงตำแหน่งรองประธานาธิบดีในนามพรรคเดโมแครต^[107]

ที่ศูนย์ประชุมใหญ่พรรคเดโมแครต ฮิลลารี คลินตัน อดีตคู่แข่งภายในพรรคของโอบามาได้กล่าวสุนทรพจน์สนับสนุนโอบามา ให้เป็นตัวแทนจากพรรคเดโมแครต เพื่อไปต่อสู้กับพรรครีพับลิกันอย่างเป็นทางการ^[108]^[109] ต่อมาในวันที่ 28 สิงหาคม โอบามากล่าวสุนทรพจน์ท่ามกลางผู้สนับสนุนราว 84,000 คน และผู้ที่ดูทางโทรทัศน์อีก 38 ล้านคน และในระหว่างการกล่าวสุนทรพจน์นั้น โอบามาได้ถูกยอมรับให้เป็นตัวแทนพรรคลงสมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีอย่างเป็นทางการ และยังนำเสนอรายละเอียดเกี่ยวกับนโยบายของเขาต่อไป^[110]^[111]

ภายหลังจากการโต้วาที โอบามาได้รับชัยชนะจากโพลต่างๆ เมื่อวันที่ 2 พฤศจิกายน ค.ศ. 2008 ยายของเขา แมดาลีน ดันแฮม เสียชีวิตจากโรคมะเร็งในอายุ 86 ปี แต่เขาเพิ่งทราบข่าวในวันถัดมาคือวันที่ 3 พฤศจิกายน ก่อนการเลือกตั้งเพียงวันเดียว^[112]^[113]

ระหว่างที่จอห์น แมคเคนเป็นตัวแทนจากพรรครีพับลิกันสมัครชิงตำแหน่งประานาธิบดี มีการโต้วาทีกันถึง 3 ครั้งระหว่างโอบามากับแมคเคนในเดือนกันยายน และเดือนตุลาคม ปี 2008^[114]^[115] สำหรับผลการเลือกตั้งในเดือนพฤศจิกายนปีเดียวกันนั้น เขาชนะการเลือกตั้งแบบป็อปปูลาร์โหวต 53% และ ชนะเลือกตั้งแบบอิเล็กโทรรอลโหวตอย่างท้วมท้น ต่อมาก็มีการจัดเฉลิมฉลองตามท้องถนนในหลายเมืองของสหรัฐและทั่วโลกภายหลังจากที่ทราบผลการเลือกตั้งทันที^[116]

ชัยชนะ

ในวันที่ 4 พฤศจิกายน ค.ศ. 2008 บารัก โอบามาชนะเลือกตั้งแบบอิเล็กทรอรัลโหวต 365 คะแนน ซึ่งจอห์น แมคเคนได้เพียงแค่ 173 คะแนน^[117] และกลายเป็นชาวแอฟริกันอเมริกันคนแรกที่ได้เป็นประธานาธิบดีของสหรัฐฯ^[118]^[119]^[120]^[121] เขาได้ประกาศชัยชนะต่อประชาชนหลายแสนคน ที่สนับสนุนให้เขาเป็นประธานาธิบดีที่แกรนด์ปาร์ค ชิคาโกว่า "การเปลี่ยนแปลงได้มาถึงอเมริกาแล้ว" ("change has come to America")^[122]

ในวันที่ 8 มกราคม ค.ศ. 2009 ในการประชุมร่วมกันของสมาชิกจากสองสภาของสภาคองเกรส ได้รับรองผลอิเล็กทอรัลโหวต ในการเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา ค.ศ. 2008 โดยใช้การนับจำนวนคะแนนเสียงที่โหวตให้ บารัก โอบามาได้รับการประกาศให้เป็นประธานาธิบดีโดยมี โจ ไบเดิน เป็นรองประธานาธิบดี^[123]

การดำรงตำแหน่งประธานาธิบดี

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดชมหาราช ส่งพระราชสาส์นแสดงความยินดีกับโอบามา ที่จะเข้ารับตำแหน่งในเวลาเที่ยงคืนตามเวลาประเทศไทย โดยทรงได้อำนวยพรให้ประสบความสำเร็จเพื่อความเจริญก้าวหน้าของประชาชน และความเจริญยิ่งขึ้นของสหรัฐอเมริกา

วันแรกที่เข้ารับตำแหน่ง

โอบามาเข้ารับตำแหน่งประธานาธิบดีเมื่อวันที่ 20 มกราคม ค.ศ. 2009 โจ ไบเดิน เป็นรองประธานาธิบดี หลังจากที่ทำงานได้เพียงไม่กี่วัน เขาได้ออกคำสั่ง (Executive Order) และออกเอกสารบันทึกความเข้าใจประธานาธิบดี (Presidential Memorandum) บัญชาการกองทัพสหรัฐฯ โดยตรงเพื่อพัฒนาแผนการถอนกำลังทหารออกจากอิรัก,^[124] และออกคำสั่งให้ปิดค่ายกักขังนักโทษกวนตานาโมทันทีและดำเนินการให้แล้วเสร็จไม่เกินเดือนมกราคม ค.ศ. 2010^[125] ยิ่งไปกว่านั้น โอบามายังได้ปรับปรุงการเก็บรักษาข้อมูลลับของประธานาธิบดี^[126] และปรับเปลี่ยนวิธีนำเสนอข่าวสารที่สามารถเปิดเผยได้ ภายใต้พระราชบัญญัติข้อมูลข่าวสารสหรัฐอเมริกา (Freedom of Information Act).^[127] และดำเนินนโยบายสนับสนุนการทำแท้ง^[128]

นโยบายในประเทศ

วันที่ 29 มกราคม 2009 โอบามาลงนามในกฎหมาย “ลิลลี เลดเบทเทอร์ แฟร์ เพย์” (The Lilly Ledbetter Fair Pay Act) ซึ่งยกเลิกคำตัดสินของศาลในคดีที่ ลิลลี เลดเบทเทอร์ ฟ้อง บริษัท กู้ดเยียร์ ไทร์ แอนด์ รับเบอร์ โค. (Goodyear Tire & Rubber Co.) และช่วยให้การเก็บเอกสารแยกแยะคดีฟ้องร้องในเรื่องการจ้างงานให้สะดวกยิ่งขึ้น^[129] 5 วันต่อมา เขาลงนามในระเบียบวาระประกันสุขภาพเด็ก (SCHIP) ทำให้เด็กอีกจำนวน 4 ล้านคนในปัจจุบันได้รับการประกันสุขภาพโดยทั่วถึงกัน^[130]

ในเดือนมีนาคม 2009 โอบามายกเลิกนโยบายสมัยประธานาธิบดีจอร์จ ดับเบิลยู. บุช ที่กีดขวางไม่ให้งบจากรัฐบาลกลางมาใช้เป็นทุนสำหรับงานวิจัยสเต็มเซลล์ แม้ว่าจะมีผู้วิจัยบางคนออกมาโต้แย้งในเรื่องนี้ เขาแถลงออกไปว่า "เรื่องวิทยาศาสตร์กับเรื่องศีลธรรมเป็นคนละเรื่องกัน...เรามีมนุษยธรรมและคุณธรรมที่จะติดตามงานวิจัยนี้โดยรับผิดชอบ" และให้คำมั่นสัญญาว่าจะพัฒนานโยบายนี้ให้สมบูรณ์^[131]

วันที่ 26 พฤษภาคม 2009 โอบามาเสนอชื่อ โซเนีย โซโตเมเยอร์ เป็นผู้พิพากษาศาลฎีกาสหรัฐอเมริกาแทนที่ เดวิด ซูเตอร์ ที่ลาออกไป โซโตเมเยอร์ถูกรับรองเมื่อวันที่ 6 สิงหาคม 2009 ด้วยจำนวนเสียง 68-31^[132] เธอกลายเป็นชาวสเปนคนแรกที่ได้เป็นผู้พิพากษาศาลฎีกา เธอเข้าร่วมกับ รุธ เบเดอร์ จินส์เบิร์ก หนึ่งในจำนวนผู้หญิง 2 คนและเป็นผู้หญิงคนที่ 3 ที่เป็นผู้พิพากษาตลอดมา^[133]

วันที่ 30 กันยายน 2009 รัฐบาลโอบามาประกาศข้อบังคับเรื่องพลังงานพืช, โรงงานและโรงกลั่นน้ำมันให้จำกัดมลภาวะเรือนกระจกเพื่อช่วยลดปรากฏการณ์โลกร้อน^[134]^[135]^[136]

การจัดการเศรษฐกิจ

วันที่ 17 มกราคม 2009 โอบามาลงนามในแผนกระตุ้นเศรษฐกิจสหรัฐฯ 787 พันล้านดอลลาร์สหรัฐเป็นกฎหมาย เพื่อช่วยฟื้นฟูเศรษฐกิจจากภาวะเศรษฐกิจถดถอยทั่วโลก^[137] กฎหมายฉบับนี้ครอบคลุมถึงการใช่จ่ายจากส่วนกลางสำหรับประกันสุขภาพ, สาธารณูปโภคขั้นพื้นฐาน, การศึกษา, ภาษีต่างๆ และสิ่งชักจูงอื่นๆ และช่วยเหลือไปที่ปัจเจกบุคคลโดยตรง^[138] ซึ่งกำลังถูกกระจายไปตลอดหลายปี

ในเดือนมีนาคม ทิโมธี ไกธ์เนอร์ รมว.คลังสหรัฐฯ ได้ก้าวล้ำไปอีกขั้นหนึ่งในการจัดการกับวิกฤติการณ์การเงิน รวมไปถึงการนำเสนอกองทุนการร่วมลงทุนของภาครัฐและเอกชน หรือ Public-Private Investment Program (PPIP) เพื่อซื้อคืนหนี้เสีย (Legacy. Assets) จากสถาบันการเงิน วันที่ 23 มีนาคม หนังสือพิมพ์นิวยอร์กไทม์ บันทึกไว้ว่า "ผู้ลงทุนมีปฏิกิริยาที่ปีติยินดีอย่างเหลือล้นกับดัชนีตลาดหลักทรัพย์ขนาดใหญ่ที่ถีบตัวสูงขึ้นเช่นเดียวกับตลาดเปิด"^[139]

โอบามาเข้าแทรกแซงวิกฤตการณ์อุตสารหกรรมยานยนต์^[140] ในเดิอนมีนาคม ทำการต่อสัญญาเงินกู้ให้กับบริษัทเจเนรัลมอเตอร์ และ ไครสเลอร์ คอปอเรชัน เพื่อให้ดำเนินกิจการเป็นไปอย่างต่อเนื่องในขณะที่มีการวางนโยบายใหม่ ตลอดหลายเดือนที่ผ่านมาทำเนียบขาวจัดให้ทั้งสองบริษัทอยู่ในสถานะล้มละลาย รวมไปถึงการขายกิจการของไครสเลอร์ให้กับเฟียท^[141] และการปรับปรุงของบริษัทเจเนรัลมอเตอร์เป็นการให้ผลประโยชน์ชั่วคราวที่ยุติธรรมต่อรัฐบาลสหรัฐ 60% รัฐบาลแคนาดารับภาระ 12%^[142] ในเดือนมิถุนายน 2009 ความก้าวหน้าของตัวกระตุ้นเศรษฐกิจเป็นไปอย่างไม่พียงพอ โอบามาเรียกร้องให้รัฐบาลรีบเร่งดำเนินการลงทุน^[143] เขาลงนามเป็นกฎหมายใน Cash For Clunkers หรือที่รู้จักกันในชื่อ CARS-Car Allowance Rebate System มีผลบังคับใช้เป็นกฎหมายสมบูรณ์ เป็นการกระตุ้นตลาดรถยนต์สหรัฐอเมริกา และเพิ่มความสนใจให้กับคนอเมริกันในการหันมาเปลี่ยนรถยนต์ใหม่ซึ่งมีอัตรา ความสิ้นเปลืองน้ำมันเชื้อเพลิงลดลง และมีระดับการสร้างมลพิษในอากาศน้อยกว่ารถยนต์รุ่นเก่าๆ และแคมเปญนี้เพิ่งสิ้นสุดไปเมื่อวันที่ 25 สิงหาคม 2009^[144]^[145]

ปฏิรูประบบประกันสุขภาพ

โอบามาเรียกร้องให้รัฐสภาคองเกรสผ่านกฎหมายปฏิรูประบบประกันสุขภาพ ซึ่งเป็นสัญญารณรงค์เรื่องหลักและเป็นเป้าหมายสูงสุดของนิติบัญญัติ^[146] เขาได้เสนอการขยายการดูแลประกันสุขภาพซึ่งจะครอบคลุมถึงผู้ที่ไม่ได้ทำประกันเอาไว้ด้วย ข้อเสนอของเขานี้จะใช้งบ 900 พันล้านดอลลาร์ครอบคลุมถึง 10 ปีและรวมไปถึงแผนประกันภัยของรัฐบาลเพื่อที่จะแข่งขันกับภาคเอกชน มันอาจจะทำให้เกิดสิ่งผิดกฎหมายกับผู้ที่ทำประกันภัย ทำให้เกิดการปฏิเสธการรักษาของพวกที่ไม่สบายก่อนหน้านี้ และต้องการให้ครอบคลุมถึงสุขภาพของชาวอเมริกันทุกคน แผนการนี้ยังได้รวมถึงการตัดค่าจ่ายใช้จ่ายทางการแพทย์ และภาษีของบริษัทประกันภัยซึ่งเสนอแผนการต่างๆ ที่มีค่าใช้จ่ายสูง^[147]^[148]

วันที่ 14 กรกฎาคม 2009 ผู้นำรัฐสภาจากพรรคเดโมแครต นำเสนอแผนการปรับปรุงระบบประกันสุขภาพสหรัฐจำนวน 1,017 หน้าซึ่งโอบามาต้องการให้รัฐสภาคองเกรสอนุมัติภายในสิ้นปี 2009^[146] หลังจากที่มีการอภิปรายทางสาธารณะอย่างมากในระหว่างการประชุมรัฐสภาช่วงฤดูร้อนปี 2009 โอบามาประกาศแถลงการณ์ของสภาคู่เมื่อวันที่ 9 กันยายน เขาพูดในสภาว่ากังวลในเรื่องของข้อเสนอของรัฐบาลของเขา^[149]

วันที่ 7 พฤศจิกายน 2009 สภาล่างผ่านร่างกฎหมายประกันสุขภาพ^[150]^[151] ต่อมาวันที่ 24 ธันวาคม 2009 สภาสูงผ่านร่างกฎหมายฉบับนี้ด้วยคะแนนโหวต 60-39^[152] วันที่ 21 มีนาคม 2010 ร่างกฎหมายฉบับนี้ผ่านโดยสภาสูงในเดือนธันวาคมถูกผ่านโดยสภาล่างด้วยคะแนนโหวต 219 ถึง 212^[153] โอบามาลงนามในร่างกฎหมายฉบับนี้มีผลบังคับใช้เป็นกฎหมายเมื่อวันที่ 23 มีนาคม 2010^[154]

ตำแหน่งทางการเมือง

แบบแผนหรือทฤษฎีของนักการเมืองใช้สำหรับการวัดความคิดที่เป็นไปได้ คือการเปรียบเทียบคะแนนนิยมประจำปีของ องค์กรวัดคะแนนนิยมจากชาวอเมริกันผู้นิยมประชาธิปไตย (ADA) กับ สมาพันธ์ชาวอเมริกันที่เป็นกลุ่มอนุรักษนิยม หรือพวกที่ชอบประเพณีเก่าๆ ล้าสมัย (ACU)^[155] การอยู่ในสภาคองเกรสหลายปี โอบามาได้มีค่าเฉลี่ยคะแนนนิยมอยู่ที่ 7.67% (สำรวจโดย ACU)^[156] และจากการสำรวจโดย ADA เขาได้คะแนนนิยม 90%^[157]

บารัก โอบามา มีนโยบายที่ตรงข้ามกับนโยบายของประธานาธิบดีจอร์จ ดับเบิลยู. บุชเกี่ยวกับอิรัก^[158] ซึ่งในวันที่ 2 ตุลาคม 2002 ประธานาธิบดีจอร์จ ดับเบิลยู. บุช และรัฐสภาคองเกรสแห่งสหรัฐอเมริกา ได้ลงมติเห็นชอบร่วมกันในการทำสงครามอิรัก โอบามาได้พูดรณรงค์ต่อต้านการทำสงครามอิรักที่ Federal Plaza ในชิคาโกเป็นครั้งแรก^[159] และเขายังได้กล่าวปราศรัยต่อต้านในเรื่องนี้มาโดยตลอด^[160]โอบามาอ่านแถลงการณ์ครั้งยิ่งใหญ่เป็นครั้งแรก ในเรื่องของการประท้วงต่อต้านการทำสงครามอิรัก ที่ Kluczynski Federal Building, Chicago^[161] เขาพูดโจมตีอย่างรุนแรง^[162]^[163] ในวันที่ 16 มีนาคม 2003 ประธานาธิบดีบุชได้ยื่นคำขาดให้ซัดดัม ฮุสเซนออกจากอิรักภายใน 48 ชั่วโมง ก่อนที่สหรัฐอเมริกาจะรุกรานอิรัก^[164] โอบามากล่าวถึงการรณรงค์ต่อต้านการทำสงครามอิรัก และได้บอกสื่อมวลชนว่า "ยังไม่สายเกินไปที่จะยุติสงคราม"^[165] ถึงแม้ว่าเขาได้ประกาศมาก่อนหน้านี้แล้วว่าเขาจะถอดกำลังทหารออกจากอิรักทั้งหมดภายในเวลา 16 เดือนหลังจากที่เขาเป็นประธานาธิบดี หลังจากที่เขาชนะในครั้งแรกนั้น เขากล่าวว่าเขาอาจจะทำตามที่สัญญาไว้^[166]

โอบามาได้แจ้งว่า ถ้าหากเขาได้รับเลือกตั้ง เขาจะออกกฎหมายตัดงบประมาณประมาณ 10,000 ล้านดอลลาร์สหรัฐฯ หรือประมาณ 352,900 ล้านบาท เพื่อหยุดการลงทุนซื้ออาวุธที่พิสูจน์ไม่ได้ ในระบบการป้องกันประเทศ, ลดการพัฒนาระบบการรบหรือการต่อสู้ลง และมุ่งทำงานเพื่อกำจัดอาวุธนิวเคลียร์ทั้งหมด โดยเริ่มจากการลดการสั่งสมนิวเคลียร์ในปัจจุบันของสหรัฐลง ออกกฎหมายห้ามไปทั่วโลกในการผลิตวัตถุดิบในการผลิตอาวุธ และหาทางเจรจาตกลงกับรัสเซียที่จะขจัด ICBMs ออกไปจากสถานะเตือนภัยหรือต้องระวังสูงสุด^[167]

โอบามาพูดในที่ชุมนุมที่คอนเวย์ รัฐเซาท์แคโรไลนา^[168]

ในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2006 โอบามาได้ขอให้เปลี่ยนแนวรบโดยการถอนกองทัพสหรัฐออกจากอิรัก และเปิดการเจรจาทางการทูตกับซีเรียและอิหร่าน^[169] ต่อมาเดือนมีนาคม 2007 ได้มีการพูดในคณะกรรมการความสัมพันธ์สาธารณะอเมริกัน-อิสราเอล (AIPAC) โดยเห็นด้วยกับการลอบบี้ของอิสราเอล^[170] เขาได้กล่าวว่า วิธีเบื้องต้นที่จะป้องกันไม่ให้อิหร่านผลิตอาวุธนิวเคลียร์ก็คือ การพูดเจรจาและใช้วิธีทางการทูตกับอิหร่านโดยปราศจากเงื่อนไขก่อน^[171]^[172]^[173] รายละเอียดของกลยุทธ์ของเขาเพื่อต่อสู้กับการก่อการร้ายสากล ในเดือนสิงหาคม 2007 โอบามาพูดว่า "เป็นเรื่องเข้าใจผิดอย่างมากที่ทำการรบล้มเหลว" ซึ่งขัดกับการพบกับผู้นำอัลเคด้า ในปี 2005 ที่หน่วยสืบราชการลับของสหรัฐได้ยืนยันที่จะกระทำขึ้น ในพื้นที่รัฐบาลกลางของปากีสถาน เขากล่าวว่า ถ้าเป็นประธานาธิบดี เขาจะไม่สูญเสียโอกาสเช่นนั้น แม้ว่าจะไม่ได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาลปากีสถานก็ตาม^[174]

ในเดือนธันวาคม ค.ศ. 2005 คอลัมน์ความคิดเห็นในหนังสือพิมพ์ The Washington Post และที่รวมพลังพิทักษ์ดาฟูร์ในเดือนเมษายน 2006 โอบามายังเรียกร้องให้ยืนหยัดต่อสู้เพื่อต่อต้านการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ที่ดาร์ฟูร์ ดินแดนทางทางตะวันตกของประเทศซูดาน^[175] เขายังได้ถอนเงิน 180,000 ดอลลาร์สหรัฐฯ หรือประมาณ 6,352,200 ล้านบาท ออกจากการยึดถือเงินส่วนบุคคลที่เกี่ยวข้องกับประเทศซูดาน และได้ถอนการทำธุรกิจบริษัทต่างๆ ออกจากประเทศอิหร่าน^[176] ในเดือนกรกฎาคม - สิงหาคม 2007 เรื่องนโยบายเกี่ยวกับงานด้านการต่างประเทศ โอบามาได้เรียกร้องให้มองนโยบายที่ส่งทหารไปประจำการในสงครามอิรักออกไปข้างนอก และจัดตั้งกองทัพสหรัฐขึ้นมาใหม่ การทูต และจริยธรรมของผู้นำในโลก การกล่าวว่า "เราไม่สามารถล่าถอยจากโลกและพยายามข่มขู่ข้าศึกเพื่อให้ยอมจำนน" โอบามาได้ปราศรัยต่อหน้าประชาชนอเมริกันว่า "นำโลกโดยการกระทำเป็นตัวอย่าง"^[177]

เดือนเมษายน ค.ศ. 2005 ในงานเกี่ยวกับเศรษฐกิจ เขาได้พูดสนับสนุนนโยบายสวัสดิการสังคมเพื่อการค้าใหม่ ของประธานาธิบดีแฟรงกลิน ดี. โรสเวลต์ และคัดค้านข้อเสนอจากทางพรรครีพับลิกัน ที่จะจัดตั้งบัญชีส่วนบุคคลเพื่อสวัสดิการสังคม^[178] ภายหลังจากควันหลงพายุเฮอร์ริเคนแคทรีนา โอบามาพูดต่อต้านรัฐบาลว่า ไม่ต่างอะไรกับการแบ่งแยกระดับการเติบโตทางเศรษฐกิจ และยังเรียกร้องไปยังพรรคการเมือง ให้มีการรื้อฟื้นเครือข่ายความปลอดภัยเพื่อคนจน^[179] ก่อนที่จะมีการรณรงค์หาเสียงเลือกตั้งเป็นประธานาธิบดีนั้น เขาได้กล่าวไว้ว่าเขาสนับสนุนการดูแลสุขภาพในสหรัฐ^[180] เขาได้เสนอการให้รางวัลแก่ครูจากการสอนหนังสือ ตามระบบที่มีการให้สิ่งตอบแทนที่สืบทอดกันมาเป็นประเพณี สร้างความมั่นใจให้แก่สหภาพครูว่า การเปลี่ยนแปลงจะเกิดขึ้นในกระบวนการข้อตกลงระหว่างนายจ้างกับลูกจ้างเกี่ยวกับค่าจ้างชั่วโมงทำงาน^[181]

ในเดือนกันยายน ค.ศ. 2007 โอบามากล่าวโทษกลุ่มที่มีผลประโยชน์ที่หลบเลี่ยงการจัดเก็บภาษี^[182] ในแผนการของโอบามาจะไม่มีการเก็บภาษีจากพลเมืองอาวุโส ที่มีรายได้ต่ำกว่า 50,000 ดอลลาร์สหรัฐฯ หรือประมาณ 1,764,500 บาท ต่อปี แต่เพิ่มการเก็บภาษีสำหรับผู้ที่มีรายได้สูงกว่า 250,000 ดอลลาร์สหรัฐฯ หรือประมาณ 8,822,500 บาท ต่อปี เฉกเช่นเงินทุนที่ได้มาและเงินปันผลจากการตัดภาษี จัดการบริษัทที่ใช้ช่องโหว่ทางกฎหมายเกี่ยวกับภาษีในการโกงภาษี^[183] ยกเลิกรายได้ที่ต่อยอดมาจากภาษีที่ใช้รักษาความปลอดภัยในสังคม ควบคุมภาษีของบริษัทที่จดทะเบียนในต่างประเทศ และการทำการเพิ่มภาษีรายได้ให้เด่นชัด ซึ่งได้ส่งกลับไปก่อนที่จะมีการเพิ่มค่าจ้าง และข้อมูลทางธนาคาร แล้วจึงจะถูกรวบรวมโดยหน่วยงานบริการรายได้ภายใน (IRS)^[184] การประกาศนโยบายวางแผนพลังงานในการหาเสียงเลือกตั้งประธานาธิบดีในเดือนตุลาคม ค.ศ. 2007 โอบามาเสนอขีดจำกัดเกี่ยวกับระบบการขายทอดตลาดเพื่อที่จะจำกัดการแพร่กระจายของคาร์บอน และโปรแกรมการลงทุน 10 ปี ในแหล่งพลังงานใหม่ เพื่อลดการพึ่งพาการนำเข้าน้ำมันของสหรัฐฯ^[185] โอบามาเสนอว่าสินเชื่อมลภาวะจะต้องถูกขายทอดตลาด ไม่มีการเอื้อประโยชน์ให้กับบริษัทน้ำมันและแก๊ส และการใช้จ่ายภาษีอากรตลอดจนไปถึงเรื่องของการพัฒนาและค่าใช้จ่ายการขนส่งทางเศรษฐกิจ^[186]

โอบามาได้กระตุ้นพรรคเดโมแครตให้เข้าถึงกลุ่มนิกายโปรแตสแตนท์ และผู้นับถือศาสนาอื่นๆ ให้ได้^[187] ในเดือนธันวาคม ค.ศ. 2006 เขาได้ร่วมกับวุฒิสมาชิก แซม บราวน์แบล็ก ในองค์กรช่วยเหลือโรคเอดส์โลก (Global Summit on AIDS and the Church) ซึ่งก่อตั้งโดย Kay and Rick Warren^[188] ในช่วงที่เขาทำงานอยู่กับ Warren และ บราวน์แบล็กนั้น โอบามาได้ทดสอบเกี่ยวกับเชื้อเอดส์ ตามที่เขาได้ทำในประเทศเคนยาอย่างน้อย 4 เดือน^[189] ก่อนหน้านี้ได้กระตุ้นในสาธารณชนอื่นๆ ทำเช่นเดียวกันและไม่ใช่เรื่องที่น่าอายแต่อย่างใด^[190] ก่อนการประชุมได้มีกลุ่มต่อต้านการทำแท้ง 18 คน ยื่นจดหมายเปิดผนึกเกี่ยวกับสิ่งที่โอบามาสนับสนุนการทำแท้งอย่างถูกกฎหมาย ในจดหมายมีเนื้อหาว่า "เราต่อต้าน Rick Warren อย่างรุนแรงในการตัดสินใจที่ไม่ได้สนใจเกี่ยวกับจุดยืนของการตายอย่างชัดเจนของวุฒิสมาชิกโอบามา และเชิญเขามาที่โบสถ์ Saddle Back" ในการกล่าวกับสมาชิกของนิกายคริสต์กว่า 8,000 คนในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2007 โอบามาขึ้นชื่อว่าเป็น"ผู้นำของชาวคริสเตียนที่จะกระตือรือร้นเป็นผู้แบ่งแยกเรา"^[191]

ชีวิตส่วนตัวและครอบครัว

โอบามา ได้พบกับ มิเชล โรบินสัน ในเดือนมิถุนายน ปี ค.ศ. 1989 ขณะที่เป็นนักศึกษาฝึกงานอยู่ในช่วงซัมเมอร์ที่บริษัทกฎหมาย Sidley Austin ในเมืองชิคาโก^[192] หลังจากนั้นโรบินสันก็ได้เข้าทำงานที่บริษัทนี้ในตำแหน่งที่ปรึกษาของโอบามาเป็นระยะเวลา 3 เดือน โรบินสันได้คบหาสมาคมแบบกลุ่มกับโอบามา แต่กลับปฏิเสธการขอเดทครั้งแรกจากโอบามา^[193] ต่อมา พวกเขาออกเดทกันในซัมเมอร์นั้น และเป็นแฟนกันในปี ค.ศ. 1991 จนกระทั่งแต่งงานในวันที่ 3 ตุลาคม ค.ศ. 1992^[194] ทั้งคู่มีลูกสาวด้วยกัน 2 คนคือ มาเลีย แอน (เกิดเมื่อวันที่ 4 กรกฎาคม ค.ศ. 1998^[195]) และ นาตาชา ("ซาชา", เกิดปี 2001)^[196] ในชิคาโก ครอบครัวโอบามาได้ส่งลูกสาวทั้ง 2 คนไปเรียนที่ University of Chicago Laboratory Schools และเริ่มต้นใช้ชีวิตที่วอชิงตัน ดี.ซี. หลังจากนั้นก็ส่งไปเรียนต่อที่ Sidwell Friends School^[197]

ในระหว่างที่กำลังศึกษาอยู่ในมหาวิทยาลัยนั้น เพื่อนร่วมสถาบันแทนที่จะเรียกชื่อของเขาว่าบารัก แต่กลับตั้งฉายาให้เขาใหม่ว่า "แบรี่" (Barry) ที่แปลว่าคนผิวดำ ทำให้เขารู้สึกแปลกแยกพอสมควร^[198]

ประโยชน์จากการขายหนังสือทำให้ครอบครัวของโอบามาย้ายจาก Hyde Park ไปยังคอนโดมิเนียมในชิคาโก ย่านเคนวูด (Kenwood) มูลค่า 1.6 ล้านดอลลาร์สหรัฐฯ และเป็นสถานที่พักอาศัยของพวกเขาจนถึงปัจจุบัน^[199] การซื้อขายบ้านให้โอบามานี้เกิดขึ้นโดยภรรยาผู้บุกเบิกและเพื่อนของเขาคือ Tony Rezko ได้ดึงดูดความสนใจจากสื่อ เนื่องจากคำฟ้องร้องของ Rezko และตัดสินว่ามีความผิด ในเรื่องของข้อกล่าวหาว่ามีการทุจริตทางการเมืองว่าไม่เกี่ยวข้องกับโอบามา^[200]^[201]

ในเดือนธันวาคม ปี ค.ศ. 2007 นิตยสาร Money ได้ประเมินทรัพย์สินของครอบครัวโอบามาที่ 1.3 ล้านดอลลาร์สหรัฐฯ หรือประมาณ 45.87 ล้านบาท (การเทียบเงินในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2551)^[202] ภาษีของพวกเขาในปี ค.ศ. 2007 ชี้ให้เห็นว่ารายได้ของครอบครัวนี้อยู่ที่ 4.2 ล้านดอลลาร์สหรัฐฯ หรือประมาณ 148.21 ล้านบาท (การเทียบเงินในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2551) เพิ่มขึ้นประมาณ 1 ล้านดอลลาร์สหรัฐฯ ในปี ค.ศ. 2006 และ 1.6 ล้านดอลลาร์สหรัฐฯ หรือประมาณ 56.45 ล้านบาท (การเทียบเงินในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2551) ในปี 2005 รายได้เกือบทั้งหมดมาจากการขายหนังสือของเขา^[203]

โอบามากำลังเล่นบาสเกตบอลกับทหารอเมริกันที่ประเทศจิบูตี ในปี 2006^[204]

ในปี ค.ศ. 2006 โอบามาได้ให้สัมภาษณ์โดยเน้นจุดเด่นของความแตกต่างกันของครอบครัวขนาดใหญ่ของเขาว่า "มิเชล จะบอกคุณว่าเมื่อเราอยู่ร่วมกันในวันคริสต์มาส หรือ วันขอบคุณพระเจ้า ซึ่งเสมือนเป็นสหประชาชาติขนาดเล็กๆ" เขาพูดว่า "ผมมีญาติซึ่งเหมือน เบอร์นี แมค และผมมีญาติซึ่งเหมือน มาร์กาเรต แทตเชอร์"^[205] โอบามามีญาติทางพ่อเขาซึ่งเป็นชาวเคนยา 7 คน โดย 6 คนยังมีชีวิตอยู่ และน้องสาวของต่างบิดาของเขา มายา ซูโตโร ซึ่งเกิดกับแม่ของโอบามาและสามีคนที่สองที่เป็นชาวอินโดนีเซีย^[206] แม่ของโอบามามีมารดาเป็นชาวแคนซัส ชื่อ เมดาลีน ดันแฮม^[207]จนกระทั่งเสียชีวิตในวันที่ 2 พฤศจิกายน ค.ศ. 2008 ก่อนที่จะมีการเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา ค.ศ. 2008เพียง 2 วัน^[208] ในหนังสือ Dreams from My Father: A Story of Race and Inheritance หรือในชื่อภาษาไทย บารัก โอบามา ผมลิขิตชีวิตตัวเอง อัตชีวประวัติที่บอกเล่าเรื่องราวชีวิต ความคิด และมุมมองที่มีต่อเรื่องสีผิว โอบามามักจะบอกว่าเขาไม่ได้เขียนหนังสือเล่มนี้เพราะเป็นคนเด่นดัง แต่ต้องการบันทึกเรื่องราวของเชื้อชาติ และมรดกทางปัญญาที่สืบทอดจากบรรพบุรุษ สะท้อนความเหลื่อมล้ำในสังคม และเป็นกำลังใจให้กับผู้ที่แสวงหาตัวตน โอบามามีครอบครัวทางมารดาเชื้อชาติอเมริกันและเป็นญาติห่างๆ กับเจฟเฟอร์สัน เดวิส ซึ่งเป็นประธานสมาพันธ์ภาคใต้ในระหว่างสงครามกลางเมืองอเมริกา^[209] ปู่ทวดและตาทวดของโอบามาต่อสู้ในสงครามโลกครั้งที่สอง พี่ชายของปู่ย่าตายายของโอบามาสังกัดกองพลที่ 89 ที่บุกไปยังค่าย Ohrdruf^[210] ซึ่งเป็นค่ายนาซีค่ายแรกที่ถูกทำลายโดยกองทัพสหรัฐฯ^[211]

โอบามาเล่นบาสเกตบอล เป็นสมาชิกในทีมนักบาสเกตบอลของมหาวิทยาลัย^[212] นอกจากนี้เขายังมีความพยายามในการเลิกสูบบุหรี่เป็นเวลาหลายครั้ง รวมไปถึงการเป็นแบบอย่างของสาธารณชนที่ดี และพยายามอย่างต่อนเองก่อนที่จะหาเสียงเพื่อชิงตำแหน่งประธานาธิบดี^[213] และประกาศว่าจะไม่สูบบุหรี่ในทำเนียบขาวเป็นอันขาด^[214]

โอบามาเป็นชาวคริสเตียนซึ่งเป็นศาสนาที่เขานับถือเมื่อโตเป็นผู้ใหญ่ ในหนังสือ The Audacity of Hope หรือในชื่อภาษาไทย กล้าหวัง กล้าเปลี่ยน รวบรวมสุนทรพจน์และปาฐกถา และสะท้อนแนวคิดทางการเมืองที่จะนำอเมริกาไปสู่ความเปลี่ยนแปลง รวมถึงมุมมองในการจัดการปัญหาต่างๆ ทั้งความเหลื่อมล้ำในสังคม คุณภาพชีวิต เศรษฐกิจ และการสร้างภาพลักษณ์ผู้นำที่เข้มแข็งในเวทีโลกให้กับอเมริกา โอบามาได้เขียนว่า ไม่ได้ยกเลิกการนับถือศาสนาในครอบครัว เขาอธิบายเกี่ยวกับมารดาของเขาว่าเป็นผู้ไม่ปฏิบัติตามทั้งนิกายเมทอดิสต์ และนิกายแบปทิสต์ ซึ่งยังไม่ได้ถอนตัวออกจากศาสนาเสียทีเดียว ในหลายๆวิธีที่บุคคลที่ตื่นตัวแล้วส่วนมากที่นิยมไม่เคยรู้จักมาก่อน เขาอธิบายเกี่ยวกับบิดาชาวเคนยาของเขาว่า ไม่เป็นมุสลิม แต่เป็นผู้ไม่เชื่อว่ามีพระผู้เป็นเจ้า ซึ่งพ่อและแม่ของเขาเชื่อในขณะนั้น และพ่อเลี้ยงชาวอินโดนีเซียของเขาเป็นผู้เห็นว่าศาสนาไม่มีประโยชน์ใดๆ ในหนังสือนี้โอบามาได้อธิบายวิธีทำงานร่วมกับคนผิวดำในโบสถ์ต่างๆ ในองค์กรชุมชน ในช่วงที่เขามีอายุประมาณ 20 ปี เขาได้เข้าใจเกี่ยวกับพลังอำนาจของศาสนา แอฟริกันอเมริกัน ที่เปลี่ยนแปลงสังคมได้อย่างไม่ได้เตรียมตัวมาก่อน^[215]^[216] เขาถูกตั้งชื่อในพิธีรับเข้าเป็นคริสต์ศาสนิกชนที่ สหคริสตจักรตรีเอกานุภาพแห่งพระคริสต์ (Trinity United Church of Christ) ในปี ค.ศ. 1988^[217]^[218]

นอกเหนือจากภาษาอังกฤษแล้ว โอบามายังพูดภาษาอินโดนีเซียได้อีก แต่พูดได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น ในสมัยที่เขาย้ายไปเรียนที่จาการ์ตาตอนอายุ 4 ขวบ^[219] หลังจากการประชุมลับสุดยอดเอเปคที่ประเทศเปรู ในปี 2008 ประธานาธิบดีซูซีโล บัมบัง ยูโดโยโน แห่งอินโดนีเซียต่อสายสัมภาษณ์ทางโทรศัพท์ไปยังโอบามา โดยออกอากาศสดทางสื่อต่างๆ ของอินโดนีเซีย โอบามาพูดกับซูซีโล บัมบัง ยูโดโยโน ว่าเขาคิดถึงอาหารอินโดนีเซียอย่างเช่น นาสิ โกเล็ง, บาคโซ และ เงาะ^[220]

ภาพลักษณ์ทางวัฒนธรรมและทางการเมือง

โอบามามีพ่อเป็นชาวเคนยา แม่เป็นชาวอเมริกันผิวขาว เขาได้รับการอบรมสั่งสอนในวัยเด็กที่โฮโนลูลู และจาการ์ตา จบจากไอวีลีก ประสบการณ์ชีวิตในช่วงวัยเริ่มต้นของโอบามาแตกต่างอย่างเห็นได้ชัด จากนักการเมืองอเมริกันเชื้อสายแอฟริกันเหล่านั้น ผู้ซึ่งดำเนินวิถีทางของพวกเขาเอง ในปี ค.ศ. 1960 พวกเขามีแนวคิดในการมีส่วนร่วมเคลื่อนไหวทางการเมืองเกี่ยวกับสิทธิพลเมือง^[221] การแสดงความงุนงงให้เห็นเกี่ยวกับคำถามที่ว่าเขาดำพอแล้วหรือยัง โอบามากล่าวในการประชุมที่สมาคมนักหนังสือพิมพ์ของคนผิวดำแห่งชาติ เมื่อเดือนสิงหาคม ค.ศ. 2007 ว่าการอภิปรายไม่เกี่ยวข้องกับร่างกาย หรือนโยบายของเขาที่จดบันทึก ที่เป็นห่วงถึงผู้ออกเสียงที่เป็นคนผิวดำ โอบามากล่าวว่า "เรายังคงติดแน่นอยู่กับความรู้สึกนี้ที่ว่าถ้าคุณไปอ้อนวอนแต่พวกผิวขาวก็เหมือนกับว่าคุณกำลังทำอะไรผิด"^[222]

โอบามาแถลงการณ์ประธานาธิบดีฉบับแรก ชี้แจงถึงพระราชบัญญัติฟื้นฟูเศรษฐกิจและการลงทุนปี 2009

เสียงสะท้อนจากคำแถลงการณ์ ในการเข้ารับตำแหน่งประธานาธิบดีอย่างเป็นทางการของ จอห์น เอฟ. เคนเนดี โอบามายอมรับความจริงเกี่ยวกับภาพพจน์ของเขาในตอนแรกเริ่ม ในการกล่าวสุนทรพจน์เกี่ยวกับการรณรงค์หาเสียงเมื่อเดือนตุลาคม ค.ศ. 2007 ว่า "ข้าพเจ้าจะไม่อยู่ที่นี่อีกเป็นอันขาด ถ้าหากว่าตะเกียงยังไม่ได้ถูกจุดขึ้นมาใหม่"^[223] และมีสำนวนที่กินใจอยู่สำนวนหนึ่งคือ "Rosa sat so Martin could walk; Martin walked so Obama could run."^[224]

โอบามายังได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญในการปราศรัยต่อสาธารณชน เมื่อเทียบกับนักพูดที่มีชื่อเสียงในอดีต อย่างมาร์ติน ลูเทอร์ คิง จูเนียร์^[225]^[226] คำกล่าวของเขาที่มีชื่อเสียง เช่น "Yes We Can" ซึ่งเป็นคำพูดที่อยู่ในดนตรีที่สร้างขึ้นมาโดย วิล.ไอ.แอม มีประชาชนทั่วโลกกว่า 10 ล้านคนดูวิดีโอนี้ทางเว็บยูทูบ (YouTube.com) เพียงแค่ 7 เดือนแรกเท่านั้น^[227] และยังได้รับรางวัลเอ็มมีอีกด้วย^[228] ศาสตราจารย์ Jonathan Haidt แห่ง มหาวิทยาลัยเวอร์จิเนีย ได้ทำการวิจัยประสิทธิผลจากการพูดของโอบามาในที่สาธารณะ และมีเหตุผลที่สรุปได้ว่ามีประสิทธิผลมาก เพราะนักการเมืองมักมีความช่ำชองในการพูดปลุกเร้าอารมณ์ และปรารถนาที่จะประพฤติตนเป็นคนดีมีศีลธรรมต่อผู้อื่น^[229] ส่วนการชี้แจงถึงนโยบายต่างๆและการบริหารราชการแผ่นดิน ตลอดระยะที่ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีนั้น โอบามามีแผนที่จะจัดรายการโทรทัศน์เพื่อพบปะกับประชาชน เหมือนกับรายการ "ไฟล์ไซต์ แชท" ที่โด่งดังของประธานาธิบดีแฟรงกลิน ดี. โรสเวลต์^[230]

นักวิเคราะห์หลายคนได้อ้างถึงการเป็นที่สนใจของต่างชาติของโอบามา เป็นการให้คำจำกัดความสำหรับภาพพจน์ของเขา^[231] ไม่เพียงแต่โพลจากหลายสำนัก ที่แสดงพลังสนับสนุนอันแข็งแกร่งในต่างประเทศ^[232] แต่โอบามายังได้สร้างความสัมพันธ์อันแนบแน่นกับนักการเมืองที่มีชื่อเสียง อย่างเช่น โทนี แบลร์ อดีตนายกรัฐมนตรีสหราชอาณาจักร ซึ่งพบกันในปี ค.ศ. 2005^[233], วอลเตอร์ เวลโทนี หัวหน้าพรรคประชาธิปัตย์ของอิตาลี ที่มาเยี่ยมเยียนยังสำนักงานวุฒิสภาของโอบามาในปี ค.ศ. 2005^[234] และนีกอลา ซาร์กอซี ประธานาธิบดีฝรั่งเศส ซึ่งเคยมาเยี่ยมเยียนโอบามาในปี ค.ศ. 2006 ที่วอชิงตัน ดี.ซี.^[235]

โอบามาชนะรางวัลแกรมมีในหมวดหมู่รางวัล Best Spoken Word Album จากการตัดต่อคำพูดลงในเทปบันทึกของหนังสือ "Dreams from My Father" ในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 2006 และ "The Audacity of Hope" ในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 2008^[236]

ในเดือนธันวาคม ค.ศ. 2008 นิตยสารไทม์เลือกบารัก โอบามาให้เป็นบุคคลแห่งปีของนิตยสารไทม์ ประจำปี 2008^[237] วันที่ 8 ตุลาคม ค.ศ. 2009 ให้บารัก โอบามา ได้รับรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพโดยข้อความที่ได้รับรางวัล คือ "สำหรับความพยายามในการสร้างความเข้มแข็งให้กับการทูตระหว่างประเทศและความร่วมมือระหว่างผู้คนทั่วโลก"

งานเขียน

The Audacity of Hope: Thoughts on Reclaiming the American Dream,(2006). Crown Publishers, Division of Random House, NY

Dreams from My Father: A Story of Race and Inheritance, (1995). Time Books an imprint of Crown Publishers, Division of Random House, NY

Change We Can Believe In: Barack Obama's Plan to Renew America's Promise, (2008). Three Rivers Press, an imprint of Crown Publishers, Division of Random House, NY

อ้างอิง

↑ ^1.0 ^1.1 "Birth Certificate of Barack Obama". Department of Health, Hawaii. PolitiFact.com. 8 August 1961. สืบค้นเมื่อ 2008-12-12.
↑ Maraniss, David (2008-08-22). "Though Obama Had to Leave to Find Himself, It Is Hawaii That Made His Rise Possible". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 2008-10-27. {{cite news}}: ไม่อนุญาตให้ใช้มาร์กอัปตัวเอียงหรือตัวหนาใน: |publisher= (help)
↑ Serafin, Peter (21 March 2004). "Punahou grad stirs up Illinois politics" (Article). Special to the Star-Bulletin. Honolulu Star-Bulletin. สืบค้นเมื่อ November 30 2008. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
↑ ^4.0 ^4.1 Scharnberg, Kirsten (25 มีนาคม ค.ศ. 2007). "The Not-So-Simple Story of Barack Obama's Youth". Chicago Tribune. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help); ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help) "Meet Barack". BarackObama.com. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13.
↑ Reitwiesner, William Addams. "Ancestry of Barack Obama". สืบค้นเมื่อ 2008-10-09. Obama's maternal heritage consists mostly of English ancestry, with much smaller amounts of German, Irish, Scottish, Welsh, Swiss, and French ancestry.
↑ "FOXNews.com - Report: Obama's Irish Roots Unearthed - Politics | Republican Party | Democratic Party | Political Spectrum". Foxnews.com. May 3, 2007. สืบค้นเมื่อ 2008-11-08.
↑ "Barack Obama's Irish Heritage - John A. Farrell (usnews.com)". Usnews.com. สืบค้นเมื่อ 2008-11-08.
↑ "Tiny Irish Village Is Latest Place to Claim Obama as Its Own - washingtonpost.com". Washingtonpost.com. สืบค้นเมื่อ 2008-11-08.
↑ Obama (1995) , pp. 9–10. For book excerpts, see "Barack Obama: Creation of Tales". East African. 2004-11-01. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-09-27. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13.
↑ Tim Jones (2007-03-27). "Obama's mom: Not just a girl from Kansas: Strong personalities shaped a future senator". Chicago Tribune, reprinted in The Baltimore Sun. สืบค้นเมื่อ 2008-10-27. {{cite news}}: ไม่อนุญาตให้ใช้มาร์กอัปตัวเอียงหรือตัวหนาใน: |publisher= (help)
↑ Ripley, Amanda (2008-04-09). "The Story of Barack Obama's Mother". Time. สืบค้นเมื่อ 2007-04-09.
↑ Obama (1995) , pp. 125–126. See also: Jones, Tim (27 มีนาคม ค.ศ. 2007). "Obama's Mom: Not Just a Girl from Kansas". Chicago Tribune. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
↑ Serafin, Peter (21 มีนาคม ค.ศ. 2004). "Punahou Grad Stirs Up Illinois Politics". Honolulu Star-Bulletin. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
↑ "Oxy Remembers "Barry" Obama '83". Occidental College. 29 มกราคม ค.ศ. 2007. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
↑ Boss-Bicak, Shira (January 2005). "Barack Obama '83: Is He the New Face of The Democratic Party?". Columbia College Today. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13.
↑ "Obama, McCain talk issues at pastor's forum - CNN.com". cnn.com. 2008-08-17. สืบค้นเมื่อ 2008-08-29.
↑ "Barack Obama, asked about drug history, admits he inhaled". International Herald Tribune. 2006-10-25. สืบค้นเมื่อ 2008-08-31.
↑ Secter, Bob; McCormick, John (2007-03-30). "Portrait of a pragmatist". Chicago Tribune. p. 1. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-02-09. สืบค้นเมื่อ 2008-06-06.{{cite news}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์) Lizza, Ryan (2007-03-19). "The Agitator: Barack Obama's Unlikely Political Education" (alternate link). New Republic. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. Obama (1995), pp. 140–295; Mendell (2007), pp. 63–83.
↑ Matchan, Linda (1990-02-15). "A Law Review breakthrough" (paid archive). The Boston Globe. p. 29. สืบค้นเมื่อ 2008-06-06. Corr, John (1990-02-27). "From mean streets to hallowed halls" (paid archive). The Philadelphia Inquirer. p. C01. สืบค้นเมื่อ 2008-06-06.
↑ Obama, Barack (1988). "Why organize? Problems and promise in the inner city". Illinois Issues. 14 (8–9): 40–42. {{cite journal}}: |access-date= ต้องการ |url= (help); ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |month= ถูกละเว้น (help) reprinted in: Knoepfle, Peg (ed.) (1990). After Alinsky: community organizing in Illinois. Springfield, IL: Sangamon State University. pp. pp. 35–40. ISBN 0962087335. {{cite book}}: |access-date= ต้องการ |url= (help); |author= มีชื่อเรียกทั่วไป (help); |pages= has extra text (help) Tayler, Letta; Herbert, Keith (2008-03-02). "Obama forged path as Chicago community organizer". Newsday. p. A06. สืบค้นเมื่อ 2008-06-06.{{cite news}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์)
↑ Obama (1995), pp. 299–437.
↑ Levenson, Michael; Saltzman, Jonathan (2007-01-28). "At Harvard Law, a unifying voice". The Boston Globe. สืบค้นเมื่อ 2008-06-15.{{cite news}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์) Kantor, Jodi (2007-01-28). "In law school, Obama found political voice". The New York Times. p. 1. สืบค้นเมื่อ 2008-06-15. Kodama, Marie C (2007-01-19). "Obama left mark on HLS". The Harvard Crimson. สืบค้นเมื่อ 2008-06-15. Mundy, Liza (2007-08-12). "A series of fortunate events". The Washington Post. p. W10. สืบค้นเมื่อ 2008-06-15. Heilemann, John (2007-10-22). "When they were young". New York. 40 (37): 32–7, 132–3. สืบค้นเมื่อ 2008-06-15. Mendell (2007), pp. 80–92.
↑ Butterfield, Fox (1990-02-06). "First black elected to head Harvard's Law Review". The New York Times. p. A20. สืบค้นเมื่อ 2008-06-15. Ybarra, Michael J (1990-02-07). "Activist in Chicago now heads Harvard Law Review" (paid archive). Chicago Tribune. p. 3. สืบค้นเมื่อ 2008-06-15. Matchan, Linda (1990-02-15). "A Law Review breakthrough" (paid archive). The Boston Globe. p. 29. สืบค้นเมื่อ 2008-06-15. Corr, John (1990-02-27). "From mean streets to hallowed halls" (paid archive). The Philadelphia Inquirer. p. C01. สืบค้นเมื่อ 2008-06-15. Drummond, Tammerlin (1990-03-12). "Barack Obama's Law; Harvard Law Review's first black president plans a life of public service" (paid archive). Los Angeles Times. p. E1. สืบค้นเมื่อ 2008-06-15. Evans, Gaynelle (1990-03-15). "Opening another door: The saga of Harvard's Barack H. Obama". Black Issues in Higher Education. p. 5. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-12-18. สืบค้นเมื่อ 2008-11-15. Pugh, Allison J. (Associated Press) (1990-04-18). "Law Review's first black president aims to help poor" (paid archive). The Miami Herald. p. C01. สืบค้นเมื่อ 2008-06-15.
↑ Aguilar, Louis (1990-07-11). "Survey: Law firms slow to add minority partners" (paid archive). Chicago Tribune. p. 1 (Business). สืบค้นเมื่อ 2008-06-15. Barack Obama, a summer associate at Hopkins & Sutter in Chicago
↑ Adams, Richard (2007-05-09). "Barack Obama". The Guardian. สืบค้นเมื่อ 2008-10-26.
↑ Mendell, David. "Barack Obama (American politician)". สืบค้นเมื่อ 2008-10-26.
↑ Kodama, Marie C (19 มกราคม ค.ศ. 2007). "Obama Left Mark on HLS". Harvard Crimson. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) See also: Obama (1995) , p. xiii and Reynolds, Gretchen (มกราคม ค.ศ. 1993). "Vote of Confidence". Chicago Magazine. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
↑ Barman, Ari (1 พฤษภาคม, ค.ศ. 2008). "Obama Under the Weather". The Nation. สืบค้นเมื่อ 2008-05-05. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
↑ University of Chicago Law School (2008-03-27). "Statement regarding Barack Obama". University of Chicago Law School. สืบค้นเมื่อ 2008-06-10. Miller, Joe (2008-03-28). "Was Barack Obama really a constitutional law professor?". FactCheck.org. สืบค้นเมื่อ 2008-06-10. Holan, Angie Drobnic (2008-03-07). "Obama's 20 years of experience". PolitiFact.com. สืบค้นเมื่อ 2008-06-10.
↑ Robinson, Mike (Associated Press) (2007-02-10). "Obama got start in civil rights practice". The Boston Globe. สืบค้นเมื่อ 2008-06-15. Pallasch, Abdon M (2007-12-17). "As lawyer, Obama was strong, silent type; He was 'smart, innovative, relentless,' and he mostly let other lawyers do the talking". Chicago Sun-Times. p. 4. สืบค้นเมื่อ 2008-06-15. "People" (paid archive). Chicago Tribune. 1993-06-27. p. 9 (Business). สืบค้นเมื่อ 2008-06-15. (Business%20appointments) %20AND%20date (7/5/1993%20to%207/5/1993) &p_field_date-0=YMD_date&p_params_date-0=date:B,E&p_text_date-0=7/5/1993%20to%207/5/1993) &p_field_advanced-0=&p_text_advanced-0= (Business%20appointments) &xcal_numdocs=20&p_perpage=10&p_sort=YMD_date:D&xcal_useweights=no "Business appointments" (paid archive). Chicago-Sun-Times. 1993-07-05. p. 40. สืบค้นเมื่อ 2008-06-15. {{cite news}}: ตรวจสอบค่า |url= (help) Miner, Barnhill & Galland (2008). "About Us". Miner, Barnhill & Galland – Chicago, Illinois. สืบค้นเมื่อ 2008-06-15. Obama (1995) , pp. 438–439, Mendell (2007) , pp. 104–106.
↑ "ARDC Individual Attorney Record of Public Registration and Public Disciplinary and Disability Information as of October 17, 2008 at 12:52:13 PM". Attorney Registration and Disciplinary Commission of the Supreme Court of Illinois. สืบค้นเมื่อ 2008-10-19.
↑ Public Allies (2008). "Fact Sheet on Public Allies' History with Senator Barack and Michelle Obama". Public Allies. สืบค้นเมื่อ 2008-06-06.
↑ Slevin, Peter (9 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2007). "Obama Forged Political Mettle in Illinois Capitol". Washington Post. สืบค้นเมื่อ 2008-04-20. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) Helman, Scott (23 กันยายน ค.ศ. 2007). "In Illinois, Obama Dealt with Lobbyists". Boston Globe. สืบค้นเมื่อ 2008-04-20. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) See also: "Obama Record May Be Gold Mine for Critics". Associated Press. CBS News. 17 มกราคม ค.ศ. 2007. สืบค้นเมื่อ 2008-04-20. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) "In-Depth Look at Obama's Political Career" (video). CLTV. Chicago Tribune. 9 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2007. สืบค้นเมื่อ 2008-04-20. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
↑ Scott, Janny (30 กรกฎาคม ค.ศ. 2007). "In Illinois, Obama Proved Pragmatic and Shrewd". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 2008-04-20. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) See also: Pearson, Rick (3 เมษายน ค.ศ. 2007). "Careful Steps, Looking Ahead". Chicago Tribune. สืบค้นเมื่อ 2008-04-20. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help); ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help)
↑ Allison, Melissa (2000-12-15). "State takes on predatory lending; Rules would halt single-premium life insurance financing". Chicago Tribune (paid archive). p. 1 (Business). สืบค้นเมื่อ 2008-06-01. Long, Ray; Allison, Melissa (2001-04-18). "Illinois OKs predatory loan curbs; State aims to avert home foreclosures". Chicago Tribune (paid archive). p. 1. สืบค้นเมื่อ 2008-06-01.{{cite news}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์)
↑ "13th District: Barack Obama". Illinois State Senate Democrats. 2000-08-24. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (archive)เมื่อ 2000-04-12. สืบค้นเมื่อ 2008-04-20. "13th District: Barack Obama". Illinois State Senate Democrats. 2004-10-09. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (archive)เมื่อ 2004-08-02. สืบค้นเมื่อ 2008-04-20.
↑ "Federal Elections 2000: U.S. House Results - Illinois". Federal Election Commission. สืบค้นเมื่อ 2008-04-24.. See also: "Obama's Loss May Have Aided White House Bid". and Scott, Janny (9 กันยายน ค.ศ. 2007). "A Streetwise Veteran Schooled Young Obama". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 2008-04-20. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
↑ McClelland, Edward (12 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2007). "How Obama Learned to Be a Natural". Salon. สืบค้นเมื่อ 2008-04-20. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) See also: Wolffe, Richard (16 กรกฎาคม ค.ศ. 2007). "Across the Divide". Newsweek. MSNBC. สืบค้นเมื่อ 2008-04-20. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help); ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help) Helman, Scott (12 ตุลาคม ค.ศ. 2007). "Early Defeat Launched a Rapid Political Climb". Boston Globe. สืบค้นเมื่อ 2008-04-20. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) and "Obama learned from failed Congress run".
↑ Calmes, Jackie (2007-02-23). "Statehouse Yields Clues to Obama". Wall Street Journal. สืบค้นเมื่อ 2008-04-20.
↑ Tavella, Anne Marie (2003-04-14). "Profiling, taping plans pass Senate". Daily Herald (paid archive). p. 17. สืบค้นเมื่อ 2008-06-01. Haynes, V. Dion (2003-06-29). "Fight racial profiling at local level, lawmaker says; U.S. guidelines get mixed review". Chicago Tribune (paid archive). p. 8. สืบค้นเมื่อ 2008-06-01. Pearson, Rick (2003-07-17). "Taped confessions to be law; State will be 1st to pass legislation". Chicago Tribune (paid archive). p. 1 (Metro). สืบค้นเมื่อ 2008-06-01.
↑ Youngman, Sam (14 มีนาคม ค.ศ. 2007). "Obama's Crime Votes Are Fodder for Rivals". The Hill. สืบค้นเมื่อ 2008-04-20. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help); ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help) See also: "US Presidential Candidate Obama Cites Work on State Death Penalty Reforms". Associated Press. International Herald Tribune. 12 พฤศจิกายน ค.ศ. 2007. สืบค้นเมื่อ 2008-04-20. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
↑ Coffee, Melanie (6 พฤศจิกายน ค.ศ. 2004). "Attorney Chosen to Fill Obama's State Senate Seat". Associated Press. HPKCC. สืบค้นเมื่อ 2008-04-20. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
↑ Pallasch, Abdon M (12 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2007). "Professor Obama was a Listener, Students Say". Chicago Sun-Times. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
↑ Helman, Scott (12 ตุลาคม ค.ศ. 2007). "Early Defeat Launched a Rapid Political Climb". Boston Globe. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
↑ Davey, Monica (7 มีนาคม ค.ศ. 2004). "Closely Watched Illinois Senate Race Attracts 7 Candidates in Millionaire Range". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
↑ Wallace-Wells, Ben (1 เมษายน ค.ศ. 2007). "Obama's Narrator". นิตยสารนิวยอร์กไทมส์. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
↑ Davey, Monica (17 มีนาคม ค.ศ. 2004). "From Crowded Field, Democrats Choose State Legislator to Seek Senate Seat". New York Times. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) See also: Jackson, John S (August 2006). "The Making of a Senator: Barack Obama and the 2004 Illinois Senate Race" (PDF). Occasional Paper of the Paul Simon Public Policy Institute. Southern Illinois University. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13.
↑ "Ryan drops out of Senate race in Illinois". CNN. 25 มิถุนายน ค.ศ. 2004. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
↑ Bernstein, David (June 2007). "The Speech". Chicago Magazine. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13.
↑ Obama, Barack (27 กรกฎาคม ค.ศ. 2004). "Keynote Address at the 2004 Democratic National Convention" (text or video). BarackObama.com. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help); แหล่งข้อมูลอื่นใน |format= (help)
↑ Archibold, Randal C (29 กรกฎาคม ค.ศ. 2004). "The Illinois Candidate; Day After, Keynote Speaker Finds Admirers Everywhere". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) Roach, Ronald (7 ตุลาคม ค.ศ. 2004). "Obama Rising". Black Issues In Higher Education. DiverseEducation.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-06-05. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
↑ Lannan, Maura Kelly (9 สิงหาคม ค.ศ. 2004). "Alan Keyes Enters U.S. Senate Race in Illinois Against Rising Democratic Star". Associated Press. Union-Tribune (San Diego). สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
↑ Liam, Ford (13 สิงหาคม ค.ศ. 2004). "Keyes Sets Up House in Cal City". Chicago Tribune. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help); ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help)
↑ "America Votes 2004: U.S. Senate / Illinois". CNN. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. Slevin, Peter (13 พฤศจิกายน ค.ศ. 2007). "For Obama, a Handsome Payoff in Political Gambles". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
↑ "About Barack Obama". Barack Obama U.S. Senate Office. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27.
↑ Babington, Charles (8 ธันวาคม ค.ศ. 2006). "For Now, an Unofficial Rivalry". Washington Post. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help); ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help) Dorning, Mike (17 กันยายน ค.ศ. 2007). "Obama's Policy Team Loaded with All-Stars". Chicago Tribune. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
↑ Enda, Jodi (5 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2006). "Great Expectations". The American Prospect. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) Bacon Jr., Perry (27 สิงหาคม ค.ศ. 2007). "The Outsider's Insider". Washington Post. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
↑ Traub, James (4 พฤศจิกายน ค.ศ. 2007). "Is (His) Biography (Our) Destiny?". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) King, Neil (5 กันยายน ค.ศ. 2007). "Obama Tones Foreign-Policy Muscle". Wall Street Journal. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) Sweet, Lynn (10 พฤษภาคม ค.ศ. 2007). "Obama Taps Influential Foreign Policy Experts". Chicago Sun-Times. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
↑ "Breaking New Ground: African American Senators". U.S. Senate Historical Office. สืบค้นเมื่อ 2008-06-25.
↑ "Member Info". Congressional Black Caucus. สืบค้นเมื่อ 2008-06-25. See also: Zeleny, Jeff (26 มิถุนายน ค.ศ. 2005). "When It Comes to Race, Obama Makes His Point—With Subtlety". Chicago Tribune. สืบค้นเมื่อ 2008-06-25. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
↑ Nather, David (14 มกราคม ค.ศ. 2008). "The Space Between Clinton and Obama". CQ Weekly. สืบค้นเมื่อ 2008-06-25. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) See also: Curry, Tom (21 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2008). "What Obama's Senate Votes Reveal". MSNBC. สืบค้นเมื่อ 2008-06-25. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
↑ "Obama: Most Liberal Senator In 2007". National Journal. 31 มกราคม ค.ศ. 2008. สืบค้นเมื่อ 2008-06-25. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
↑ "Obama Interview" (transcript). WJLA-TV. Politico. 12 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2008. สืบค้นเมื่อ 2008-06-25. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) See also: Toner, Robin (23 มีนาคม ค.ศ. 2008). "Obama's Promise of a New Majority". International Herald Tribune. also NYT version (published 2008-03-25). สืบค้นเมื่อ 2008-06-25. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help); แหล่งข้อมูลอื่นใน |publisher= (help)
↑ Mason, Jeff (2008-11-16). "Obama resigns Senate seat, thanks Illinois". The Washington Post. The Washington Post Company. สืบค้นเมื่อ 2008-11-21.
↑ Sidoti, Liz (2008-11-13). "Obama to Resign Senate Seat on Sunday". Time. Time Inc. สืบค้นเมื่อ 2008-11-22.
↑ Baker, Peter (2008-11-14). "ON THE WHITE HOUSE; If the Senate Reconvenes, Two Seats May Be Empty". The New York Times. The New York Times Company. สืบค้นเมื่อ 2008-11-21.
↑ "President Bush Signs Federal Funding Accountability and Transparency Act". White House. 26 กันยายน ค.ศ. 2006. {{cite web}}: ข้อความ "2008-04-27" ถูกละเว้น (help); ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
↑ U.S. Senate, 109th Congress, 1st Session (12 พฤษภาคม ค.ศ. 2005). "S. 1033, Secure America and Orderly Immigration Act". Thomas. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
↑ "Immigration Bill Divides House, Senate". USA Today. 22 กันยายน ค.ศ. 2006. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) See also: "Obama Statement on Senate Passage of Immigration Reform Bill". Barack Obama U.S. Senate Office. 25 พฤษภาคม ค.ศ. 2006. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
↑ "Latinos Upset Obama Voted for Border Fence". CBS 2 (Chicago). 20 พฤศจิกายน ค.ศ. 2006. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
↑ "Nunn–Lugar Report" (PDF). Richard Lugar U.S. Senate Office. 2005. สืบค้นเมื่อ 2008-04-30. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |month= ถูกละเว้น (help)
↑ "Lugar–Obama Nonproliferation Legislation Signed into Law by the President". Richard Lugar U.S. Senate Office. 11 มกราคม ค.ศ. 2007. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) See also: Lugar, Richard G (3 ธันวาคม ค.ศ. 2005). "Junkyard Dogs of War". Washington Post. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help); ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help) The Lugar–Obama initiative subsequently received $48 million in funding. "Obama, Lugar Secure Funding for Implementation of Nonproliferation Law". Richard Lugar U.S. Senate Office. 28 มิถุนายน ค.ศ. 2007. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
↑ McCormack, John (21 ธันวาคม ค.ศ. 2007). "Google Government Gone Viral". Weekly Standard. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) See also: "President Bush Signs Coburn–Obama Transparency Act". Tom Coburn U.S. Senate Office. 26 กันยายน ค.ศ. 2006. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) The site provides the name and location of each entity receiving a Federal award, the funding agency, and the amount of the grant or contract. "About This Site". USAspending.gov. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27.
↑ McIntire, Mike (3 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2008). "Nuclear Leaks and Response Tested Obama in Senate". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
↑ Dobbs, Michael (14 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2008). "Obama's 'Backroom Deal'?". Washington Post. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
↑ "Democratic Republic of the Congo". United States Conference of Catholic Bishops. April 2006. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. "The IRC Welcomes New U.S. Law on Congo". International Rescue Committee. 5 มกราคม ค.ศ. 2007. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
↑ Weixel, Nathaniel (2007-11-15). "Feingold, Obama Go After Corporate Jet Travel". The Hill. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. Weixel, Nathaniel (2007-12-05). "Lawmakers Press FEC on Bundling Regulation". The Hill. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. See also: "Federal Election Commission Announces Plans to Issue New Regulations to Implement the Honest Leadership and Open Government Act of 2007". Federal Election Commission. 2007-09-24. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27.
↑ Stern, Seth (2007-01-31). "Obama–Schumer Bill Proposal Would Criminalize Voter Intimidation". CQPolitics.com. The New York Times. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. U.S. Senate, 110th Congress, 1st Session (2007-01-31). "S. 453, Deceptive Practices and Voter Intimidation Prevention Act of 2007". Thomas. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. See also: "Honesty in Elections" (editorial). The New York Times. 2007-01-31. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27.
↑ Krystin, E. Kasak (2007-02-07). "Obama Introduces Measure to Bring Troops Home". Medill News Service. The Times (Munster, Indiana). สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. "Latest Major Action: 1/30/2007 Referred to Senate committee." U.S. Senate, 110th Congress, 1st Session (2007-01-30). "S. 433, Iraq War De-Escalation Act of 2007". Thomas. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27.
↑ "Obama, Bond Hail New Safeguards on Military Personality Disorder Discharges, Urge Further Action". Kit Bond U.S. Senate Office. 2007-10-01. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. See also: Dine, Philip (2007-12-23). "Bond Calls for Review of Military Discharges". St. Louis Post-Dispatch. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27.
↑ "Obama, Bond Applaud Senate Passage of Amendment to Expedite the Review of Personality Disorder Discharge Cases".
↑ Graham-Silverman, Adam (2007-09-12). "Despite Flurry of Action in House, Congress Unlikely to Act Against Iran". CQ Today. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27.
↑ "Obama, Schiff Provision to Create Nuclear Threat Reduction Plan Approved". Barack Obama U.S. Senate Office. 2007-12-20. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27.
↑ "Senate Passes Obama, McCaskill Legislation to Provide Safety Net for Families of Wounded Service Members". Barack Obama U.S. Senate Office. 2007-08-02. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27.
↑ "Committee Assignments" (archive). Barack Obama U.S. Senate Office. 2006-12-09. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27.
↑ "Obama Gets New Committee Assignments". Associated Press. Barack Obama U.S. Senate Office. 2006-11-15. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27.
↑ Baldwin, Tom (2007-12-21). "Stay-At-Home Barack Obama Comes Under Fire for a Lack of Foreign Experience". Sunday Times (UK). สืบค้นเมื่อ 2008-04-27.
↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ Kenyan
↑ "Obama Launches Presidential Bid". BBC News. 10 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2007. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) Video at Brightcove.TV.
↑ "Presidential Campaign Announcement" (video). Obama for America. Brightcove.TV. 2007-02-10. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14.
↑ "Obama: I'm running for president". 2007-02-10.
↑ โอบามากล่าวว่า "ใต้ร่มเงาของอาคาร Old State Capitol ที่ที่ประธานาธิบดีลินคอล์นเรียกร้องให้บ้านที่แตกแยกนั้นปรองดองกัน ที่ที่ยังเปี่ยมไปด้วยความหวังธรรมดาๆ ความฝันธรรมดาๆ ที่ยังคงมีชีวิตอยู่ นี่คือเหตุผลที่ผมมายืนต่อหน้าท่านทั้งหลาย ผมมาเพื่อประกาศว่า ผมจะสมัครเป็นตัวแทนเข้าชิงตำแหน่งประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกา""Presidential Campaign Announcement" (video). Obama for America. Brightcove.TV. 10 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2007. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
↑ "Barack Obama at the DNC Winter 2007 Meeting" (video). Democratic National Committee. 2 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2007. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) Full text from CQ Transcripts Wire. Retrieved on 2008-01-14. See also: Harris, Paul (4 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2007). "The Obama Revolution". Guardian Unlimited. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
↑ "Barack Obama on the Issues: What Would Be Your Top Three Overall Priorities If Elected?". Washington Post. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-07-13. สืบค้นเมื่อ 2008-04-14. See also: Falcone, Michael (2007-12-21). "Obama's 'One Thing'". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 2008-04-14.
↑ Malone, Jim (July 2, 2007). "Obama Fundraising Suggests Close Race for Party Nomination". Voice of America. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14.
↑ Cummings, Jeanne (September 26, 2007). "Small Donors Rewrite Fundraising Handbook". Politico. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14.
↑ Cadei, Emily (February 21, 2008). "Obama Outshines Other Candidates in January Fundraising". CQ Politics. สืบค้นเมื่อ 2008-02-24.
↑ Salant, Jonathan D. (June 19, 2008). "Obama Won't Accept Public Money in Election Campaign". Bloomberg. สืบค้นเมื่อ 2008-06-19.
↑ "2008 Democratic Delegates". RealClearPolitics. สืบค้นเมื่อ 2008-03-25.
↑ Brian Knowlton (2008-02-21). "Make That 11 for Obama". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 2008-03-18.
↑ "Results: March 4 - Multi-State Events". CNN. 2008-03-04. สืบค้นเมื่อ 2008-03-04.
↑ "Superdelegates put Obama within reach". The Associated Press. MSNBC.com. 2008-05-12. สืบค้นเมื่อ 2008-05-13.
↑ "Clinton Wins Puerto Rico Primary". The Associated Press. Free Internet Press. 2008-06-01. สืบค้นเมื่อ 2008-06-01.
↑ "Obama: I will be the Democratic nominee". CNN.com. 2008-06-04. สืบค้นเมื่อ 2008-06-06.
↑ John Whitesides in Washington (2008-06-04). "Obama clinches nomination". Herald Sun (Australia). สืบค้นเมื่อ 2008-06-06.
↑ Zeleny, Jeff and Michael Luo (2008-06-04). "Obama Clinches Nomination". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 2008-06-04.
↑ Sidoti, Liz (2008-08-22). "Obama picks Biden for veep". San Francisco Chronicle. สืบค้นเมื่อ 2008-09-20. {{cite news}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help)
↑ Tom Baldwin (2008-08-27). "Hillary Clinton: 'Barack is my candidate'". TimesOnline. สืบค้นเมื่อ 2008-08-27.
↑ Nagourney, Adam (2008-08-27). "Obama Wins Hard-Fought Nomination as Biden and Bill Clinton Rally the Party". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 2008-08-27.
↑ "Obama accepts Democrat nomination". BBC News. BBC. 2008-08-29. สืบค้นเมื่อ 2008-08-29.
↑ Marks, Alexandra (2008-08-29). "Soaring speech from Obama, plus some specifics". The Christian Science Monitor. สืบค้นเมื่อ 2008-09-20.
↑ "Obama's grandmother dies after battle with cancer". CNN. November 3, 2008. {{cite news}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |accessmonthday= ถูกละเว้น (help); ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |accessyear= ถูกละเว้น แนะนำ (|access-date=) (help)
↑ "McCain pledges to help Obama lead". CNN. 2008-11-04. สืบค้นเมื่อ 2008-11-04.
↑ "Commission on Presidential Debates Announces Sites, Dates, Formats and Candidate Selection Criteria for 2008 General Election". Commission on Presidential Debates. 2007-11-19. สืบค้นเมื่อ 2008-07-06.
↑ "Gun Ruling Reverberates". The Hartford Courant. 2008-06-27. สืบค้นเมื่อ 2008-07-06.
↑ "Scenes of joy across the US". Canberra Times. Australia. 2008-11-06.
↑ "CNN Electoral Map Calculator - Election Center 2008". CNN.com. 2008. สืบค้นเมื่อ 2008-12-14.
↑ "BBC NEWS | World | Americas | US Elections 2008 | Obama wins historic US election". News.bbc.co.uk. November 5, 2008. สืบค้นเมื่อ 2008-11-05.
↑ Nagourney, Adam (November 4, 2008). "Obama Elected President as Racial Barrier Falls". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 2008-11-05.
↑ "Obama: 'This is your victory'". CNN. November 5, 2008. สืบค้นเมื่อ 2008-11-05.
↑ Wallsten, Peter (November 5, 2008). "White Americans play major role in electing the first black president". Los Angeles Times.
↑ Johnson, Wesley (November 5, 2008). "Change has come, says President-elect Obama". The Independent. UK. สืบค้นเมื่อ 2008-11-05.
↑ Congress meets to count electoral votes. (2009, January 8). MSNBC. Retrieved January 8, 2009.
↑ "Obama asks Pentagon for responsible Iraq drawdown". China Daily. January 23, 2009. สืบค้นเมื่อ September 4, 2009. {{cite news}}: Cite ไม่รู้จักพารามิเตอร์ว่างเปล่า : |coauthors= (help)
↑ Glaberson, William (January 21, 2009). "Obama Orders Halt to Prosecutions at Guantánamo". The New York Times. สืบค้นเมื่อ February 3, 2009.
↑ "Executive Order—Presidential Records". สืบค้นเมื่อ January 22, 2009.
↑ Doyle, Michael (January 23, 2009). "Obama restores some of the 'Freedom' to FOIA". McClatchy Newspapers. สืบค้นเมื่อ January 24, 2009. {{cite news}}: Cite ไม่รู้จักพารามิเตอร์ว่างเปล่า : |coauthors= (help)
↑ Gerstein, Josh (January 24, 2009). "Obama: End Abortion 'Politicization'". Politico.com. {{cite news}}: Cite ไม่รู้จักพารามิเตอร์ว่างเปล่า : |coauthors= (help)
↑ "Obama Signs Equal-Pay Legislation". New York Times. สืบค้นเมื่อ June 15, 2009.
↑ "Obama signs into law expansion of SCHIP health-care program for children". Chicago Tribune. สืบค้นเมื่อ June 15, 2009.
↑ Obama overturns Bush policy on stem cells
↑ "Senate confirms Sotomayor for Supreme Court". CNN.com. 6 August 2009. สืบค้นเมื่อ 6 August 2009.
↑ Obama nominates Sotomayor to Supreme Court, CNN, accessed May 26, 2009.
↑ http://www.nytimes.com/2009/10/01/science/earth/01epa.html?hp
↑ http://www.latimes.com/news/nationworld/nation/la-na-epa-climate1-2009oct01,0,5195916.story
↑ http://www.google.com/hostednews/afp/article/ALeqM5ip53lrBGDBrm5QYg-npRkHn4ggRA
↑ "Stimulus package en route to Obama's desk". CNN. Turner Broadcasting System, Inc. สืบค้นเมื่อ March 29, 2009.
↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ direct assistance
↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ markets opened
↑ "White House questions viability of GM, Chrysler". The Huffington Post. March 30, 2009.
↑ "Chrysler and Union Agree to Deal Before Federal Deadline".
↑ John Hughes, Caroline Salas, Jeff Green, and Bob Van Voris (June 1, 2009). "GM Begins Bankruptcy Process With Filing for Affiliate". Bloomberg.com.{{cite news}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์)
↑ "Obama Presses Cabinet to Speed Stimulus Spending". Wall Street Journal. June 9, 2009.
↑ Dana Hedgpeth (2009-08-21). "U.S. Says 'Cash for Clunkers' Program Will End on Monday". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 2010-03-26.
↑ JOSEPH R. SZCZESNY (2009-08-26). "Was Cash for Clunkers a Success?". Time. สืบค้นเมื่อ 2010-03-26.
↑ ^146.0 ^146.1 Sweet, Lynn, "Obama July 22, 2009 press conference. Transcript", Chicago Sun-Times, July 22, 2009
↑ Stolberg, Sheryl Gay; Zeleny, Jeff (September 9, 2009). "Obama, Armed With Details, Says Health Plan Is Necessary". The New York Times.
↑ "Obama will hedge on public option" – Politico.com. Retrieved September 9, 2009.
↑ "Obama calls for Congress to face health care challenge". CNN. September 9, 2009. สืบค้นเมื่อ September 9, 2009.
↑ Hulse, Carl (November 7, 2009). "Sweeping Health Care Plan Passes House". The New York Times. สืบค้นเมื่อ November 8, 2009. {{cite news}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help)
↑ Herszenhorn, David M. (December 7, 2009). "Abortion Was at Heart of Wrangling". The New York Times. สืบค้นเมื่อ December 6, 2009. {{cite news}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help)
↑ Hensley, Scott (December 24, 2009). "Senate Says Yes To Landmark Health Bill". National Public Radio. สืบค้นเมื่อ December 24, 2009.
↑ "Health Care Reform, at Last". The New York Times. March 21, 2010. สืบค้นเมื่อ March 22, 2010.
↑ Gay Stolberg, Sheryl (March 23, 2010). "Obama Signs Landmark Health Care Bill". The New York Times. สืบค้นเมื่อ March 23, 2010.
↑ Mayer, William (2004-03-28). "Kerry's Record Rings a Bell". Washington Post. สืบค้นเมื่อ 2008-06-07. The question of how to measure a senator's or representative's ideology is one that political scientists regularly need to answer. For more than 30 years, the standard method for gauging ideology has been to use the annual ratings of lawmakers' votes by various interest groups, notably the Americans for Democratic Action (ADA) and the American Conservative Union (ACU).
↑ "2005 U.S. Senate Votes". American Conservative Union. สืบค้นเมื่อ 2008-09-20.; "2006 U.S. Senate Votes". American Conservative Union. สืบค้นเมื่อ 2008-09-20.; "2007 U.S. Senate Votes". American Conservative Union. สืบค้นเมื่อ 2008-09-20.
↑ "ADA's 2005 Congressional Voting Record" (PDF). Americans for Democratic Action. สืบค้นเมื่อ 2008-09-20.; "ADA's 2006 Congressional Voting Record" (PDF). Americans for Democratic Action. สืบค้นเมื่อ 2008-09-20.; "ADA's 2007 Congressional Voting Record" (PDF). Americans for Democratic Action. สืบค้นเมื่อ 2008-09-20.
↑ Strausberg, Chinta (2002-09-26). "Opposition to war mounts" (paid archive). Chicago Defender. p. 1. สืบค้นเมื่อ 2008-02-03.
↑ Glauber, Bill (2003-10-03). "War protesters gentler, but passion still burns" (paid archive). Chicago Tribune. p. 1. สืบค้นเมื่อ 2008-02-03. Strausberg, Chinta (2002-10-03). "War with Iraq undermines U.N." Chicago Defender. p. 1. สืบค้นเมื่อ 2008-02-03. Bryant, Greg (2002-10-02). "300 protesters rally to oppose war with Iraq". Medill News Service. สืบค้นเมื่อ 2008-02-03. Katz, Marilyn (2007-10-02). "Five Years Since Our First Action". Chicagoans Against War & Injustice. สืบค้นเมื่อ 2008-02-17. Mendell (2007) , pp. 172–177.
↑ Obama, Barack (2002-10-02). "Remarks of Illinois State Sen. Barack Obama Against Going to War with Iraq". BarackObama.com. สืบค้นเมื่อ 2008-02-03.
↑ Glauber, Bill (2003-10-03). "War protesters gentler, but passion still burns" (paid archive). Chicago Tribune. p. 1. สืบค้นเมื่อ 2008-02-03. Strausberg, Chinta (2002-10-03). "War with Iraq undermines U.N." Chicago Defender. p. 1. สืบค้นเมื่อ 2008-10-28. Photo caption: Left Photo: Sen. Barack Obama along with Rev. Jesse Jackson spoke to nearly 3,000 anti-war protestors (below) during a rally at Federal Plaza Wednesday. Bryant, Greg (2002-10-02). "300 protesters rally to oppose war with Iraq". Medill News Service. สืบค้นเมื่อ 2008-02-03. Katz, Marilyn (2007-10-02). "Five Years Since Our First Action". Chicagoans Against War & Injustice. สืบค้นเมื่อ 2008-02-17. Bryant, Greg; Vaughn, Jane B. (2002-10-03). "300 attend rally against Iraq war" (paid archive). Daily Herald (Arlington Heights). p. 8. สืบค้นเมื่อ 2008-10-28.{{cite news}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์) Mendell (2007), pp. 172–177.
↑ Obama, Barack (2002-10-02). "Remarks of Illinois State Sen. Barack Obama Against Going to War with Iraq". BarackObama.com. สืบค้นเมื่อ 2008-02-03.
↑ McCormick, John (2007-10-03). "Obama marks '02 war speech; Contender highlights his early opposition in effort to distinguish him from his rivals" (paid archive). Chicago Tribune. p. 7. สืบค้นเมื่อ 2008-10-28. The top strategist for Sen. Barack Obama has just 14 seconds of video of what is one of the most pivotal moments of the presidential candidate's political career. The video, obtained from a Chicago TV station, is of Obama's 2002 speech in opposition to the impending Iraq invasion. Pallasch, Abdon M. (2007-10-03). "Obama touts anti-war cred; Kicks off tour 5 years after speech critical of going to Iraq" (paid archive). Chicago Sun-Times. p. 26. สืบค้นเมื่อ 2008-10-28.
↑ Office of the Press Secretary (2003-03-16). "President Bush: Monday "Moment of Truth" for World on Iraq". The White House. สืบค้นเมื่อ 2008-02-17. Associated Press (2003-03-17). "'Moment of truth for the world'; Bush, three allies set today as final day for Iraq to disarm or face massive military attack" (paid archive). Chicago Sun-Times. p. 1. สืบค้นเมื่อ 2008-02-03.
↑ Ritter, Jim (2003-03-17). "Anti-war rally here draws thousands" (paid archive). Chicago Sun-Times. p. 3. สืบค้นเมื่อ 2008-02-03.
↑ US election: Barack Obama wobbles on withdrawing Iraq troops, telegraph.co.uk, July 4, 2008
↑ Barack Obama. Obama-Caucus4Priorities (flv). Obama '08. สืบค้นเมื่อ 2008-05-18. {{cite AV media}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |date2= ถูกละเว้น (help)
↑ "Rally at Coastal Carolina University in Conway, SC" (video). Obama for America. Brightcove.TV. August 23, 2007. สืบค้นเมื่อ 2008-02-17.
↑ For audio and text, see: Obama, Barack (2006-11-20). "A Way Forward in Iraq". Chicago Council on Global Affairs. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14.
↑ Obama, Barack (2007-03-02). "AIPAC Policy Forum Remarks". Barack Obama U.S. Senate Office. สืบค้นเมื่อ 2008-01-30. For Obama's 2004 Senate campaign remarks on possible missile strikes against Iran, see: Mendell, David (2004-09-25). "Obama Would Consider Missile Strikes on Iran" (paid archive). Chicago Tribune. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14. {{cite news}}: ไม่อนุญาตให้ใช้มาร์กอัปตัวเอียงหรือตัวหนาใน: |publisher= (help)
↑ "Barack Obama and Joe Biden's Plan to Secure America and Restore Our Standing". Obama for America. สืบค้นเมื่อ 2008-09-22.
↑ Gordon, Michael R. and Zeleny, Jeff (2007-11-02). "Obama Pledges 'Aggressive' Iran Diplomacy". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 2008-06-17.{{cite news}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์)
↑ "Transcript of fourth Democratic debate". The New York Times. 2007-07-24. สืบค้นเมื่อ 2008-06-17.
↑ "Obama Warns Pakistan on Al-Qaeda". BBC News. 2007-08-01. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14. For video and text of the speech, see: "Policy Address on Terrorism by The Honorable Barack Obama, United States Senator from Illinois". Woodrow Wilson International Center for Scholars. 2007-08-01. สืบค้นเมื่อ 2008-01-30. For details of the aborted 2005 military operation, see Mazzetti, Mark (2007-07-08). "Rumsfeld Called Off 2005 Plan to Capture Top Qaeda Figures". International Herald Tribune. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14.
↑ Obama, Barack (2005-12-27). "Policy Adrift on Darfur". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14. {{cite news}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help) Doyle, Jim (2006-05-01). "Tens of Thousands Rally for Darfur". San Francisco Chronicle. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14.
↑ Kuhnhenn, Jim (Associated Press) (2007-05-17). "Giuliani, Edwards Have Sudan Holdings". San Francisco Chronicle. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14.; Obama, Barack (2007-08-30). "Hit Iran Where It Hurts". New York Daily News. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14.
↑ Obama, Barack (July–August 2007). "Renewing American Leadership". Foreign Affairs. 86 (4). สืบค้นเมื่อ 2008-01-14.
↑ Franklin, Ben A (2005-06-01). "The Fifth Black Senator in U.S. History Makes F.D.R. His Icon". Washington Spectator. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14. {{cite news}}: Cite ไม่รู้จักพารามิเตอร์ว่างเปล่า : |1= (help)
↑ Zeleny, Jeff (2005-09-12). "Judicious Obama Turns Up Volume". Chicago Tribune. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14.
↑ Pickler, Nedra (2007-01-25). "Obama Calls for Universal Health Care within Six Years". Associated Press via Union-Tribune (San Diego). สืบค้นเมื่อ 2008-01-14. {{cite news}}: ไม่อนุญาตให้ใช้มาร์กอัปตัวเอียงหรือตัวหนาใน: |publisher= (help)
↑ Davis, Teddy (2007-11-20). "Obama Bucks Party Line on Education". ABC News. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14. {{cite news}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help)
↑ "A Speech On the Economy, Opportunity and Tax Policy with Senator Barack Obama". Tax Policy Center. 2007-09-18. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14.
↑ "Study:Bush tax cuts favor wealthy". CBS. 2004-08-13. สืบค้นเมื่อ 2008-04-05.
↑ "Obama Tax Plan: $80 Billion in Cuts, Five-Minute Filings". CNN. 2007-09-18. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14.
↑ Zeleny, Jeff (2007-10-09). "Obama Proposes Capping Greenhouse Gas Emissions and Making Polluters Pay". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14.
↑ Barack Obama. "The Blueprint for Change: Barack Obama's plan for America" (PDF). Obama for America. สืบค้นเมื่อ 2008-04-20.
↑ Lerner, Michael (2006-07-03). "U.S. Senator Barack Obama Critiques Democrats' Religiophobia". Tikkun Magazine. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14. "Sen. Barack Obama: Call to Renewal Keynote Address". Beliefnet. 2006-06-28. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14.
↑ Gibson, Manda (2006-06-28). "At Global AIDS Summit, Churches Challenged to Take the Lead". PurposeDriven.com. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14.^{[ลิงก์เสีย]}
↑ "Screaming Crowds Welcome U.S. Senator 'Home'". CNN. 2006-08-27. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14.
↑ Obama, Barack (2006-12-01). "Race Against Time—World AIDS Day Speech". Obama U.S. Senate Office. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14.
↑ "Barack Obama: Faith Has Been 'Hijacked'". Associated Press via CBS News. 2007-06-24. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14. See also: Brody, David (2007-07-30). "Obama to CBN News: We're No Longer Just a Christian Nation". Christian Broadcasting Network. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14.
↑ Obama (2006) , pp. 327–332. See also: Brown, Sarah (7 ธันวาคม ค.ศ. 2005). "Obama '85 Masters Balancing Act". Daily Princetonian. สืบค้นเมื่อ 2008-04-28. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) Tucker, Eric (1 มีนาคม ค.ศ. 2007). "Family Ties: Brown Coach, Barack Obama". Associated Press. ABC News. สืบค้นเมื่อ 2008-04-28. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
↑ Obama (2006), p. 329.
↑ Fornek, Scott (3 ตุลาคม ค.ศ. 2007). "Michelle Obama: 'He Swept Me Off My Feet'". Chicago Sun-Times. สืบค้นเมื่อ 2008-04-28. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
↑ Martin, Jonathan (2008-07-04). "Born on the 4th of July". The Politico. สืบค้นเมื่อ 2008-07-10.
↑ Obama (1995) , p. 440, and Obama (2006) , pp. 339–340. See also: "Election 2008 Information Center: Barack Obama". Gannett News Service. สืบค้นเมื่อ 2008-04-28.
↑ Obamas choose private Sidwell Friends School, International Heralrd Tribune, November 22, 2008
↑ "When Barry Became Barack". Newsweek. 2008-03-31. สืบค้นเมื่อ 2008-11-06.
↑ Zeleny, Jeff (2005-12-24). "The First Time Around: Sen. Obama's Freshman Year". Chicago Tribune. สืบค้นเมื่อ 2008-04-28.
↑ "Rezko found guilty in corruption case". The Associated Press. MSNBC.com. 2008-06-04. สืบค้นเมื่อ 2008-06-24.
↑ Slevin, Peter (2006-12-17). "Obama Says He Regrets Land Deal With Fundraiser". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 2008-06-10.
↑ "Obama's Money". CNNMoney.com. 2007-12-07. สืบค้นเมื่อ 2008-04-28. See also: Goldfarb, Zachary A (2007-03-24). "Measuring Wealth of the '08 Candidates". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 2008-04-28.
↑ Zeleny, Jeff (2008-04-17). "Book Sales Lifted Obamas' Income in 2007 to a Total of $4.2 Million". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 2008-04-28.
↑ "Senator Barack Obama Visit to CJTF-HOA and Camp Lemonier: August 31—September 1, 2006" (video). Combined Joint Task Force—Horn of Africa. YouTube. 2007-02-06. สืบค้นเมื่อ 2008-04-28.
↑ "Keeping Hope Alive: Barack Obama Puts Family First". The Oprah Winfrey Show. 2006-10-18. สืบค้นเมื่อ 2008-06-24.
↑ Fornek, Scott (2007-09-09). "Half Siblings: 'A Complicated Family'". Chicago Sun-Times. สืบค้นเมื่อ 2008-06-24. See also: "Interactive Family Tree". Chicago Sun-Times. 2007-09-09. สืบค้นเมื่อ 2008-06-24.
↑ Fornek, Scott (2007-09-09). "Madelyn Payne Dunham: 'A Trailblazer'". Chicago Sun-Times. สืบค้นเมื่อ 2008-06-24.
↑ "Obama's grandmother dies after battle with cancer". CNN. 2008-11-03. สืบค้นเมื่อ 2008-11-04.
↑ Obama (1995, 2004), p. 13. For reports on Obama's maternal genealogy, including slave owners, Irish connections, and common ancestors with George W. Bush, Dick Cheney, and Harry Truman, see: Nitkin, David (2007-03-02). "A New Twist to an Intriguing Family History". Baltimore Sun. สืบค้นเมื่อ 2008-06-24. {{cite news}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help) Jordan, Mary (2007-05-13). "Tiny Irish Village Is Latest Place to Claim Obama as Its Own". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 2008-06-24. "Obama's Family Tree Has a Few Surprises". Associated Press. CBS 2 (Chicago). 2007-09-08. สืบค้นเมื่อ 2008-06-24.
↑ Obama's great-uncle recalls liberating Nazi camp, USATODAY.com, July 24, 2008
↑ The 89th Infantry Division, United States Holocaust Memorial Museum
↑ Kantor, Jodi (2007-06-01). "One Place Where Obama Goes Elbow to Elbow". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 2008-04-28. See also: "The Love of the Game" (video). HBO: Real Sports with Bryant Gumbel. YouTube (BarackObama.com). 2008-04-15. สืบค้นเมื่อ 2008-04-28. {{cite news}}: แหล่งข้อมูลอื่นใน |work= (help)
↑ Parsons, Christi (2007-02-06). "Obama Launches an '07 Campaign—To Quit Smoking". Chicago Tribune. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-02-16. สืบค้นเมื่อ 2008-04-28.
↑ "Obama says he won't be smoking in White House". Yahoo!News. Reuters. 2008-12-07. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-12-19.
↑ Obama (2006), pp. 202–208. Portions excerpted in: Obama, Barack (2006-10-23). "My Spiritual Journey". Time. สืบค้นเมื่อ 2008-04-28.
↑ Obama, Barack (2006-06-28). "'Call to Renewal' Keynote Address". Barack Obama: U.S. Senator for Illinois (website). สืบค้นเมื่อ 2008-06-16.
↑ Jodi Kantor (April 30, 2007). "Barack Obama's search for faith". International Herald Tribune. April 30, 2007
↑ Barack Obama (October 16, 2006). "My Spiritual Journey". Time magazine.
↑ "Obama's Indonesian Redux".
↑ "Obama: Saya Kangen Nasi Goreng, Bakso, dan Rambutan".
↑ Wallace-Wells, Benjamin (November 2004). "The Great Black Hope: What's Riding on Barack Obama?". Washington Monthly. สืบค้นเมื่อ 2008-04-07. See also: Scott, Janny (2007-12-28). "A Member of a New Generation, Obama Walks a Fine Line". International Herald Tribune. สืบค้นเมื่อ 2008-04-07.
↑ Payne, Les (2007-08-19). "In One Country, a Dual Audience" (paid archive). Newsday. สืบค้นเมื่อ 2008-04-07.
↑ Dorning, Mike (2007-10-04). "Obama Reaches Across Decades to JFK" (paid archive). Chicago Tribune. สืบค้นเมื่อ 2008-04-07. See also: Harnden, Toby (2007-10-15). "Barack Obama is JFK Heir, Says Kennedy Aide". Daily Telegraph. สืบค้นเมื่อ 2008-04-07.
↑ "Obama's Win Earns Emotional Reactions, Turns Page in History," PBS NewsHour. November 5, 2008.
↑ Holmes, Stephanie (November 30, 2008). "Obama: Oratory and originality". The Age. สืบค้นเมื่อ 2008-12-11.
↑ Higgans, Charlotte (November 19, 2008). "A classic orator, Obama learnt from the masters". BBC. สืบค้นเมื่อ 2008-12-11.
↑ Strange, Hannah (2008-03-05). "Celebrities join YouTube revolution". The Times (UK). สืบค้นเมื่อ 2008-12-18.
↑ Wappler, Margaret (2008-06-20). "Emmys give knuckle bump to will.i.am; more videos on the way". Los Angeles Times. สืบค้นเมื่อ 2008-12-18.
↑ "New emotion dubbed 'elevation" (ภาษาEnglish). Toronto Star. December 11, 2008. สืบค้นเมื่อ 2008-12-11.{{cite web}}: CS1 maint: unrecognized language (ลิงก์)
↑ News from Studio Briefing
↑ The Root; USA Today
↑ World wants Obama as president: poll
↑ "Obama to visit nuclear, biological weapons destruction facilities in former Soviet Union" - Senate.gov
↑ Quel giorno di tre anni fa a Washington Barack mi raccontò la sua speranza Rome Mayor's Leadership Bid May Lead to Early Italian Elections; VELTRONI A NEW YORK - Il politico prevale sull' amministratore; Libreria Rizzoli Galleria
↑ "Sarkozy, Obama and McCain" - The Economist
↑ Goodman, Dean (2008-02-10). "Obama or Clinton? Grammys go for Obama". Reuters. สืบค้นเมื่อ 2008-11-24.
↑ Von Drehle, David (16 December 2008). "Why History Can't Wait" (Cover article). Person of the Year 2008. Time Magazine. สืบค้นเมื่อ December 17, 2008.

แหล่งข้อมูลอื่น

เว็บไซต์อย่างเป็นทางการ

ลิงก์เกี่ยวกับสภาคองเกรส

ชีวประวัติ ที่ the Biographical Directory of the United States Congress
บันทึกการออกเสียง เนื้อหาหลักโดย The Washington Post
รณรงค์หาเสียงในเรื่องของข้อมูลทางการเงิน ที่ สมาพันธ์คณะกรรมการการเลือกตั้ง
รณรงค์หาเสียงในเรื่องของการเก็บภาษีอากร จาก OpenSecrets.org
ชีวประวัติ, บันทึกการออกเสียง, and การจัดลำดับความนิยมของกลุ่ม ที่ Project Vote Smart
Issue positions and quotes ที่ On The Issues
Staff salaries, trips and personal finance ที่เว็บไซต์ LegiStorm.com
Current Bills Sponsored ที่เว็บไซต์ StateSurge.com
ข้อมูลในสภาคองเกรส ที่เว็บไซต์ GovTrack.us

ไซต์ไดเรคทอรี

บารัก โอบามา ที่เว็บไซต์ Curlie
Works by or about Barack Obama in libraries (WorldCat catalog)

สื่อสารมวลชน

หนังสืออ่านเพิ่มเติม

Graff, Garrett. "The Legend of Barack Obama", Washingtonian, November 1, 2006. Retrieved on 2008-01-14.
Curry, Jessica. "Barack Obama: Under the Lights", Chicago Life, Fall 2004. Retrieved on 2008-01-14.
Lizza, Ryan. "Above the Fray", GQ, September 2007. Retrieved on 2008-01-14.
Koltun, Dave (2005) "The 2004 Illinois Senate Race: Obama Wins Open Seat and Becomes National Political “Star”" in "The Road to Congress 2004" Editors: Sunil Ahuja (Youngstown State University) and Robert Dewhirst (Truman State University|Northeast Missouri State University) , Nova Science Publishers, Haupauge, New York, Binding: Hardcover Pub. Date: 2005, ISBN 1-59454-360-7
MacFarquhar, Larissa. "The Conciliator: Where is Barack Obama Coming From?", New Yorker, May 7, 2007. Retrieved on 2008-01-14.
Mundy, Liza. "A Series of Fortunate Events", The Washington Post Magazine, August 12, 2007. Retrieved on 2008-01-14.
Wallace-Wells, Ben. "Destiny's Child", Rolling Stone, February 7, 2007. Retrieved on 2008-01-14.
Zutter, Hank De. "What Makes Obama Run?", Chicago Reader, December 8, 1995. Retrieved on 2008-01-14.

ก่อนหน้า		บารัก โอบามา		ถัดไป
จอร์จ ดับเบิลยู. บุช		ประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกา คนที่ 44 (20 มกราคม พ.ศ. 2552 - ปัจจุบัน)		ยังดำรงตำแหน่ง
วลาดิมีร์ ปูติน		บุคคลแห่งปีของนิตยสารไทม์ (พ.ศ. 2551)		เบ็น เบอร์นานคี

[birth-certificate-1] 1.0 ^1.1 "Birth Certificate of Barack Obama". Department of Health, Hawaii. PolitiFact.com. 8 August 1961. สืบค้นเมื่อ 2008-12-12.

[maraniss-2] Maraniss, David (2008-08-22). "Though Obama Had to Leave to Find Himself, It Is Hawaii That Made His Rise Possible". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 2008-10-27. {{cite news}}: ไม่อนุญาตให้ใช้มาร์กอัปตัวเอียงหรือตัวหนาใน: |publisher= (help)

[honstar-21Mar04-3] Serafin, Peter (21 March 2004). "Punahou grad stirs up Illinois politics" (Article). Special to the Star-Bulletin. Honolulu Star-Bulletin. สืบค้นเมื่อ November 30 2008. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)

[Barry-4] 4.0 ^4.1 Scharnberg, Kirsten (25 มีนาคม ค.ศ. 2007). "The Not-So-Simple Story of Barack Obama's Youth". Chicago Tribune. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help); ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help) "Meet Barack". BarackObama.com. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13.

[Reitwiesner-5] Reitwiesner, William Addams. "Ancestry of Barack Obama". สืบค้นเมื่อ 2008-10-09. Obama's maternal heritage consists mostly of English ancestry, with much smaller amounts of German, Irish, Scottish, Welsh, Swiss, and French ancestry.

[6] "FOXNews.com - Report: Obama's Irish Roots Unearthed - Politics | Republican Party | Democratic Party | Political Spectrum". Foxnews.com. May 3, 2007. สืบค้นเมื่อ 2008-11-08.

[7] "Barack Obama's Irish Heritage - John A. Farrell (usnews.com)". Usnews.com. สืบค้นเมื่อ 2008-11-08.

[8] "Tiny Irish Village Is Latest Place to Claim Obama as Its Own - washingtonpost.com". Washingtonpost.com. สืบค้นเมื่อ 2008-11-08.

[9] Obama (1995) , pp. 9–10. For book excerpts, see "Barack Obama: Creation of Tales". East African. 2004-11-01. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-09-27. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13.

[baltimoresun2007-10] Tim Jones (2007-03-27). "Obama's mom: Not just a girl from Kansas: Strong personalities shaped a future senator". Chicago Tribune, reprinted in The Baltimore Sun. สืบค้นเมื่อ 2008-10-27. {{cite news}}: ไม่อนุญาตให้ใช้มาร์กอัปตัวเอียงหรือตัวหนาใน: |publisher= (help)

[11] Ripley, Amanda (2008-04-09). "The Story of Barack Obama's Mother". Time. สืบค้นเมื่อ 2007-04-09.

[12] Obama (1995) , pp. 125–126. See also: Jones, Tim (27 มีนาคม ค.ศ. 2007). "Obama's Mom: Not Just a Girl from Kansas". Chicago Tribune. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)

[13] Serafin, Peter (21 มีนาคม ค.ศ. 2004). "Punahou Grad Stirs Up Illinois Politics". Honolulu Star-Bulletin. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)

[14] "Oxy Remembers "Barry" Obama '83". Occidental College. 29 มกราคม ค.ศ. 2007. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)

[15] Boss-Bicak, Shira (January 2005). "Barack Obama '83: Is He the New Face of The Democratic Party?". Columbia College Today. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13.

[16] "Obama, McCain talk issues at pastor's forum - CNN.com". cnn.com. 2008-08-17. สืบค้นเมื่อ 2008-08-29.

[17] "Barack Obama, asked about drug history, admits he inhaled". International Herald Tribune. 2006-10-25. สืบค้นเมื่อ 2008-08-31.

[18] Secter, Bob; McCormick, John (2007-03-30). "Portrait of a pragmatist". Chicago Tribune. p. 1. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-02-09. สืบค้นเมื่อ 2008-06-06.{{cite news}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์) Lizza, Ryan (2007-03-19). "The Agitator: Barack Obama's Unlikely Political Education" (alternate link). New Republic. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. Obama (1995), pp. 140–295; Mendell (2007), pp. 63–83.

[19] Matchan, Linda (1990-02-15). "A Law Review breakthrough" (paid archive). The Boston Globe. p. 29. สืบค้นเมื่อ 2008-06-06. Corr, John (1990-02-27). "From mean streets to hallowed halls" (paid archive). The Philadelphia Inquirer. p. C01. สืบค้นเมื่อ 2008-06-06.

[20] Obama, Barack (1988). "Why organize? Problems and promise in the inner city". Illinois Issues. 14 (8–9): 40–42. {{cite journal}}: |access-date= ต้องการ |url= (help); ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |month= ถูกละเว้น (help) reprinted in: Knoepfle, Peg (ed.) (1990). After Alinsky: community organizing in Illinois. Springfield, IL: Sangamon State University. pp. pp. 35–40. ISBN 0962087335. {{cite book}}: |access-date= ต้องการ |url= (help); |author= มีชื่อเรียกทั่วไป (help); |pages= has extra text (help) Tayler, Letta; Herbert, Keith (2008-03-02). "Obama forged path as Chicago community organizer". Newsday. p. A06. สืบค้นเมื่อ 2008-06-06.{{cite news}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์)

[21] Obama (1995), pp. 299–437.

[Harvard_Law_2007-22] Levenson, Michael; Saltzman, Jonathan (2007-01-28). "At Harvard Law, a unifying voice". The Boston Globe. สืบค้นเมื่อ 2008-06-15.{{cite news}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์) Kantor, Jodi (2007-01-28). "In law school, Obama found political voice". The New York Times. p. 1. สืบค้นเมื่อ 2008-06-15. Kodama, Marie C (2007-01-19). "Obama left mark on HLS". The Harvard Crimson. สืบค้นเมื่อ 2008-06-15. Mundy, Liza (2007-08-12). "A series of fortunate events". The Washington Post. p. W10. สืบค้นเมื่อ 2008-06-15. Heilemann, John (2007-10-22). "When they were young". New York. 40 (37): 32–7, 132–3. สืบค้นเมื่อ 2008-06-15. Mendell (2007), pp. 80–92.

[Harvard_Law_1990-23] Butterfield, Fox (1990-02-06). "First black elected to head Harvard's Law Review". The New York Times. p. A20. สืบค้นเมื่อ 2008-06-15. Ybarra, Michael J (1990-02-07). "Activist in Chicago now heads Harvard Law Review" (paid archive). Chicago Tribune. p. 3. สืบค้นเมื่อ 2008-06-15. Matchan, Linda (1990-02-15). "A Law Review breakthrough" (paid archive). The Boston Globe. p. 29. สืบค้นเมื่อ 2008-06-15. Corr, John (1990-02-27). "From mean streets to hallowed halls" (paid archive). The Philadelphia Inquirer. p. C01. สืบค้นเมื่อ 2008-06-15. Drummond, Tammerlin (1990-03-12). "Barack Obama's Law; Harvard Law Review's first black president plans a life of public service" (paid archive). Los Angeles Times. p. E1. สืบค้นเมื่อ 2008-06-15. Evans, Gaynelle (1990-03-15). "Opening another door: The saga of Harvard's Barack H. Obama". Black Issues in Higher Education. p. 5. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-12-18. สืบค้นเมื่อ 2008-11-15. Pugh, Allison J. (Associated Press) (1990-04-18). "Law Review's first black president aims to help poor" (paid archive). The Miami Herald. p. C01. สืบค้นเมื่อ 2008-06-15.

[24] Aguilar, Louis (1990-07-11). "Survey: Law firms slow to add minority partners" (paid archive). Chicago Tribune. p. 1 (Business). สืบค้นเมื่อ 2008-06-15. Barack Obama, a summer associate at Hopkins & Sutter in Chicago

[25] Adams, Richard (2007-05-09). "Barack Obama". The Guardian. สืบค้นเมื่อ 2008-10-26.

[26] Mendell, David. "Barack Obama (American politician)". สืบค้นเมื่อ 2008-10-26.

[27] Kodama, Marie C (19 มกราคม ค.ศ. 2007). "Obama Left Mark on HLS". Harvard Crimson. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) See also: Obama (1995) , p. xiii and Reynolds, Gretchen (มกราคม ค.ศ. 1993). "Vote of Confidence". Chicago Magazine. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)

[woods-28] Barman, Ari (1 พฤษภาคม, ค.ศ. 2008). "Obama Under the Weather". The Nation. สืบค้นเมื่อ 2008-05-05. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)

[29] University of Chicago Law School (2008-03-27). "Statement regarding Barack Obama". University of Chicago Law School. สืบค้นเมื่อ 2008-06-10. Miller, Joe (2008-03-28). "Was Barack Obama really a constitutional law professor?". FactCheck.org. สืบค้นเมื่อ 2008-06-10. Holan, Angie Drobnic (2008-03-07). "Obama's 20 years of experience". PolitiFact.com. สืบค้นเมื่อ 2008-06-10.

[30] Robinson, Mike (Associated Press) (2007-02-10). "Obama got start in civil rights practice". The Boston Globe. สืบค้นเมื่อ 2008-06-15. Pallasch, Abdon M (2007-12-17). "As lawyer, Obama was strong, silent type; He was 'smart, innovative, relentless,' and he mostly let other lawyers do the talking". Chicago Sun-Times. p. 4. สืบค้นเมื่อ 2008-06-15. "People" (paid archive). Chicago Tribune. 1993-06-27. p. 9 (Business). สืบค้นเมื่อ 2008-06-15. (Business%20appointments) %20AND%20date (7/5/1993%20to%207/5/1993) &p_field_date-0=YMD_date&p_params_date-0=date:B,E&p_text_date-0=7/5/1993%20to%207/5/1993) &p_field_advanced-0=&p_text_advanced-0= (Business%20appointments) &xcal_numdocs=20&p_perpage=10&p_sort=YMD_date:D&xcal_useweights=no "Business appointments" (paid archive). Chicago-Sun-Times. 1993-07-05. p. 40. สืบค้นเมื่อ 2008-06-15. {{cite news}}: ตรวจสอบค่า |url= (help) Miner, Barnhill & Galland (2008). "About Us". Miner, Barnhill & Galland – Chicago, Illinois. สืบค้นเมื่อ 2008-06-15. Obama (1995) , pp. 438–439, Mendell (2007) , pp. 104–106.

[31] "ARDC Individual Attorney Record of Public Registration and Public Disciplinary and Disability Information as of October 17, 2008 at 12:52:13 PM". Attorney Registration and Disciplinary Commission of the Supreme Court of Illinois. สืบค้นเมื่อ 2008-10-19.

[32] Public Allies (2008). "Fact Sheet on Public Allies' History with Senator Barack and Michelle Obama". Public Allies. สืบค้นเมื่อ 2008-06-06.

[33] Slevin, Peter (9 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2007). "Obama Forged Political Mettle in Illinois Capitol". Washington Post. สืบค้นเมื่อ 2008-04-20. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) Helman, Scott (23 กันยายน ค.ศ. 2007). "In Illinois, Obama Dealt with Lobbyists". Boston Globe. สืบค้นเมื่อ 2008-04-20. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) See also: "Obama Record May Be Gold Mine for Critics". Associated Press. CBS News. 17 มกราคม ค.ศ. 2007. สืบค้นเมื่อ 2008-04-20. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) "In-Depth Look at Obama's Political Career" (video). CLTV. Chicago Tribune. 9 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2007. สืบค้นเมื่อ 2008-04-20. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)

[Scott20070730-34] Scott, Janny (30 กรกฎาคม ค.ศ. 2007). "In Illinois, Obama Proved Pragmatic and Shrewd". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 2008-04-20. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) See also: Pearson, Rick (3 เมษายน ค.ศ. 2007). "Careful Steps, Looking Ahead". Chicago Tribune. สืบค้นเมื่อ 2008-04-20. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help); ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help)

[35] Allison, Melissa (2000-12-15). "State takes on predatory lending; Rules would halt single-premium life insurance financing". Chicago Tribune (paid archive). p. 1 (Business). สืบค้นเมื่อ 2008-06-01. Long, Ray; Allison, Melissa (2001-04-18). "Illinois OKs predatory loan curbs; State aims to avert home foreclosures". Chicago Tribune (paid archive). p. 1. สืบค้นเมื่อ 2008-06-01.{{cite news}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์)

[36] "13th District: Barack Obama". Illinois State Senate Democrats. 2000-08-24. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (archive)เมื่อ 2000-04-12. สืบค้นเมื่อ 2008-04-20. "13th District: Barack Obama". Illinois State Senate Democrats. 2004-10-09. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (archive)เมื่อ 2004-08-02. สืบค้นเมื่อ 2008-04-20.

[37] "Federal Elections 2000: U.S. House Results - Illinois". Federal Election Commission. สืบค้นเมื่อ 2008-04-24.. See also: "Obama's Loss May Have Aided White House Bid". and Scott, Janny (9 กันยายน ค.ศ. 2007). "A Streetwise Veteran Schooled Young Obama". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 2008-04-20. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)

[McClelland20070212-38] McClelland, Edward (12 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2007). "How Obama Learned to Be a Natural". Salon. สืบค้นเมื่อ 2008-04-20. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) See also: Wolffe, Richard (16 กรกฎาคม ค.ศ. 2007). "Across the Divide". Newsweek. MSNBC. สืบค้นเมื่อ 2008-04-20. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help); ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help) Helman, Scott (12 ตุลาคม ค.ศ. 2007). "Early Defeat Launched a Rapid Political Climb". Boston Globe. สืบค้นเมื่อ 2008-04-20. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) and "Obama learned from failed Congress run".

[39] Calmes, Jackie (2007-02-23). "Statehouse Yields Clues to Obama". Wall Street Journal. สืบค้นเมื่อ 2008-04-20.

[40] Tavella, Anne Marie (2003-04-14). "Profiling, taping plans pass Senate". Daily Herald (paid archive). p. 17. สืบค้นเมื่อ 2008-06-01. Haynes, V. Dion (2003-06-29). "Fight racial profiling at local level, lawmaker says; U.S. guidelines get mixed review". Chicago Tribune (paid archive). p. 8. สืบค้นเมื่อ 2008-06-01. Pearson, Rick (2003-07-17). "Taped confessions to be law; State will be 1st to pass legislation". Chicago Tribune (paid archive). p. 1 (Metro). สืบค้นเมื่อ 2008-06-01.

[41] Youngman, Sam (14 มีนาคม ค.ศ. 2007). "Obama's Crime Votes Are Fodder for Rivals". The Hill. สืบค้นเมื่อ 2008-04-20. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help); ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help) See also: "US Presidential Candidate Obama Cites Work on State Death Penalty Reforms". Associated Press. International Herald Tribune. 12 พฤศจิกายน ค.ศ. 2007. สืบค้นเมื่อ 2008-04-20. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)

[42] Coffee, Melanie (6 พฤศจิกายน ค.ศ. 2004). "Attorney Chosen to Fill Obama's State Senate Seat". Associated Press. HPKCC. สืบค้นเมื่อ 2008-04-20. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)

[43] Pallasch, Abdon M (12 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2007). "Professor Obama was a Listener, Students Say". Chicago Sun-Times. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)

[44] Helman, Scott (12 ตุลาคม ค.ศ. 2007). "Early Defeat Launched a Rapid Political Climb". Boston Globe. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)

[45] Davey, Monica (7 มีนาคม ค.ศ. 2004). "Closely Watched Illinois Senate Race Attracts 7 Candidates in Millionaire Range". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)

[46] Wallace-Wells, Ben (1 เมษายน ค.ศ. 2007). "Obama's Narrator". นิตยสารนิวยอร์กไทมส์. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)

[47] Davey, Monica (17 มีนาคม ค.ศ. 2004). "From Crowded Field, Democrats Choose State Legislator to Seek Senate Seat". New York Times. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) See also: Jackson, John S (August 2006). "The Making of a Senator: Barack Obama and the 2004 Illinois Senate Race" (PDF). Occasional Paper of the Paul Simon Public Policy Institute. Southern Illinois University. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13.

[48] "Ryan drops out of Senate race in Illinois". CNN. 25 มิถุนายน ค.ศ. 2004. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)

[49] Bernstein, David (June 2007). "The Speech". Chicago Magazine. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13.

[50] Obama, Barack (27 กรกฎาคม ค.ศ. 2004). "Keynote Address at the 2004 Democratic National Convention" (text or video). BarackObama.com. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help); แหล่งข้อมูลอื่นใน |format= (help)

[51] Archibold, Randal C (29 กรกฎาคม ค.ศ. 2004). "The Illinois Candidate; Day After, Keynote Speaker Finds Admirers Everywhere". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) Roach, Ronald (7 ตุลาคม ค.ศ. 2004). "Obama Rising". Black Issues In Higher Education. DiverseEducation.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-06-05. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)

[52] Lannan, Maura Kelly (9 สิงหาคม ค.ศ. 2004). "Alan Keyes Enters U.S. Senate Race in Illinois Against Rising Democratic Star". Associated Press. Union-Tribune (San Diego). สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)

[53] Liam, Ford (13 สิงหาคม ค.ศ. 2004). "Keyes Sets Up House in Cal City". Chicago Tribune. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help); ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help)

[54] "America Votes 2004: U.S. Senate / Illinois". CNN. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. Slevin, Peter (13 พฤศจิกายน ค.ศ. 2007). "For Obama, a Handsome Payoff in Political Gambles". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 2008-04-13. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)

[55] "About Barack Obama". Barack Obama U.S. Senate Office. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27.

[56] Babington, Charles (8 ธันวาคม ค.ศ. 2006). "For Now, an Unofficial Rivalry". Washington Post. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help); ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help) Dorning, Mike (17 กันยายน ค.ศ. 2007). "Obama's Policy Team Loaded with All-Stars". Chicago Tribune. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)

[57] Enda, Jodi (5 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2006). "Great Expectations". The American Prospect. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) Bacon Jr., Perry (27 สิงหาคม ค.ศ. 2007). "The Outsider's Insider". Washington Post. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)

[58] Traub, James (4 พฤศจิกายน ค.ศ. 2007). "Is (His) Biography (Our) Destiny?". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) King, Neil (5 กันยายน ค.ศ. 2007). "Obama Tones Foreign-Policy Muscle". Wall Street Journal. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) Sweet, Lynn (10 พฤษภาคม ค.ศ. 2007). "Obama Taps Influential Foreign Policy Experts". Chicago Sun-Times. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)

[59] "Breaking New Ground: African American Senators". U.S. Senate Historical Office. สืบค้นเมื่อ 2008-06-25.

[60] "Member Info". Congressional Black Caucus. สืบค้นเมื่อ 2008-06-25. See also: Zeleny, Jeff (26 มิถุนายน ค.ศ. 2005). "When It Comes to Race, Obama Makes His Point—With Subtlety". Chicago Tribune. สืบค้นเมื่อ 2008-06-25. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)

[61] Nather, David (14 มกราคม ค.ศ. 2008). "The Space Between Clinton and Obama". CQ Weekly. สืบค้นเมื่อ 2008-06-25. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) See also: Curry, Tom (21 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2008). "What Obama's Senate Votes Reveal". MSNBC. สืบค้นเมื่อ 2008-06-25. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)

[62] "Obama: Most Liberal Senator In 2007". National Journal. 31 มกราคม ค.ศ. 2008. สืบค้นเมื่อ 2008-06-25. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)

[63] "Obama Interview" (transcript). WJLA-TV. Politico. 12 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2008. สืบค้นเมื่อ 2008-06-25. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) See also: Toner, Robin (23 มีนาคม ค.ศ. 2008). "Obama's Promise of a New Majority". International Herald Tribune. also NYT version (published 2008-03-25). สืบค้นเมื่อ 2008-06-25. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help); แหล่งข้อมูลอื่นใน |publisher= (help)

[64] Mason, Jeff (2008-11-16). "Obama resigns Senate seat, thanks Illinois". The Washington Post. The Washington Post Company. สืบค้นเมื่อ 2008-11-21.

[65] Sidoti, Liz (2008-11-13). "Obama to Resign Senate Seat on Sunday". Time. Time Inc. สืบค้นเมื่อ 2008-11-22.

[66] Baker, Peter (2008-11-14). "ON THE WHITE HOUSE; If the Senate Reconvenes, Two Seats May Be Empty". The New York Times. The New York Times Company. สืบค้นเมื่อ 2008-11-21.

[67] "President Bush Signs Federal Funding Accountability and Transparency Act". White House. 26 กันยายน ค.ศ. 2006. {{cite web}}: ข้อความ "2008-04-27" ถูกละเว้น (help); ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)

[68] U.S. Senate, 109th Congress, 1st Session (12 พฤษภาคม ค.ศ. 2005). "S. 1033, Secure America and Orderly Immigration Act". Thomas. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)

[69] "Immigration Bill Divides House, Senate". USA Today. 22 กันยายน ค.ศ. 2006. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) See also: "Obama Statement on Senate Passage of Immigration Reform Bill". Barack Obama U.S. Senate Office. 25 พฤษภาคม ค.ศ. 2006. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)

[70] "Latinos Upset Obama Voted for Border Fence". CBS 2 (Chicago). 20 พฤศจิกายน ค.ศ. 2006. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)

[71] "Nunn–Lugar Report" (PDF). Richard Lugar U.S. Senate Office. 2005. สืบค้นเมื่อ 2008-04-30. {{cite web}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |month= ถูกละเว้น (help)

[72] "Lugar–Obama Nonproliferation Legislation Signed into Law by the President". Richard Lugar U.S. Senate Office. 11 มกราคม ค.ศ. 2007. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) See also: Lugar, Richard G (3 ธันวาคม ค.ศ. 2005). "Junkyard Dogs of War". Washington Post. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help); ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help) The Lugar–Obama initiative subsequently received $48 million in funding. "Obama, Lugar Secure Funding for Implementation of Nonproliferation Law". Richard Lugar U.S. Senate Office. 28 มิถุนายน ค.ศ. 2007. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)

[73] McCormack, John (21 ธันวาคม ค.ศ. 2007). "Google Government Gone Viral". Weekly Standard. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) See also: "President Bush Signs Coburn–Obama Transparency Act". Tom Coburn U.S. Senate Office. 26 กันยายน ค.ศ. 2006. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) The site provides the name and location of each entity receiving a Federal award, the funding agency, and the amount of the grant or contract. "About This Site". USAspending.gov. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27.

[74] McIntire, Mike (3 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2008). "Nuclear Leaks and Response Tested Obama in Senate". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)

[75] Dobbs, Michael (14 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2008). "Obama's 'Backroom Deal'?". Washington Post. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)

[76] "Democratic Republic of the Congo". United States Conference of Catholic Bishops. April 2006. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. "The IRC Welcomes New U.S. Law on Congo". International Rescue Committee. 5 มกราคม ค.ศ. 2007. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)

[77] Weixel, Nathaniel (2007-11-15). "Feingold, Obama Go After Corporate Jet Travel". The Hill. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. Weixel, Nathaniel (2007-12-05). "Lawmakers Press FEC on Bundling Regulation". The Hill. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. See also: "Federal Election Commission Announces Plans to Issue New Regulations to Implement the Honest Leadership and Open Government Act of 2007". Federal Election Commission. 2007-09-24. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27.

[78] Stern, Seth (2007-01-31). "Obama–Schumer Bill Proposal Would Criminalize Voter Intimidation". CQPolitics.com. The New York Times. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. U.S. Senate, 110th Congress, 1st Session (2007-01-31). "S. 453, Deceptive Practices and Voter Intimidation Prevention Act of 2007". Thomas. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. See also: "Honesty in Elections" (editorial). The New York Times. 2007-01-31. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27.

[79] Krystin, E. Kasak (2007-02-07). "Obama Introduces Measure to Bring Troops Home". Medill News Service. The Times (Munster, Indiana). สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. "Latest Major Action: 1/30/2007 Referred to Senate committee." U.S. Senate, 110th Congress, 1st Session (2007-01-30). "S. 433, Iraq War De-Escalation Act of 2007". Thomas. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27.

[80] "Obama, Bond Hail New Safeguards on Military Personality Disorder Discharges, Urge Further Action". Kit Bond U.S. Senate Office. 2007-10-01. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27. See also: Dine, Philip (2007-12-23). "Bond Calls for Review of Military Discharges". St. Louis Post-Dispatch. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27.

[81] "Obama, Bond Applaud Senate Passage of Amendment to Expedite the Review of Personality Disorder Discharge Cases".

[82] Graham-Silverman, Adam (2007-09-12). "Despite Flurry of Action in House, Congress Unlikely to Act Against Iran". CQ Today. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27.

[ObamaSchiff-83] "Obama, Schiff Provision to Create Nuclear Threat Reduction Plan Approved". Barack Obama U.S. Senate Office. 2007-12-20. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27.

[84] "Senate Passes Obama, McCaskill Legislation to Provide Safety Net for Families of Wounded Service Members". Barack Obama U.S. Senate Office. 2007-08-02. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27.

[85] "Committee Assignments" (archive). Barack Obama U.S. Senate Office. 2006-12-09. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27.

[86] "Obama Gets New Committee Assignments". Associated Press. Barack Obama U.S. Senate Office. 2006-11-15. สืบค้นเมื่อ 2008-04-27.

[87] Baldwin, Tom (2007-12-21). "Stay-At-Home Barack Obama Comes Under Fire for a Lack of Foreign Experience". Sunday Times (UK). สืบค้นเมื่อ 2008-04-27.

[Kenyan-88] อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ Kenyan

[BBC20070210-89] "Obama Launches Presidential Bid". BBC News. 10 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2007. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) Video at Brightcove.TV.

[90] "Presidential Campaign Announcement" (video). Obama for America. Brightcove.TV. 2007-02-10. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14.

[91] "Obama: I'm running for president". 2007-02-10.

[92] โอบามากล่าวว่า "ใต้ร่มเงาของอาคาร Old State Capitol ที่ที่ประธานาธิบดีลินคอล์นเรียกร้องให้บ้านที่แตกแยกนั้นปรองดองกัน ที่ที่ยังเปี่ยมไปด้วยความหวังธรรมดาๆ ความฝันธรรมดาๆ ที่ยังคงมีชีวิตอยู่ นี่คือเหตุผลที่ผมมายืนต่อหน้าท่านทั้งหลาย ผมมาเพื่อประกาศว่า ผมจะสมัครเป็นตัวแทนเข้าชิงตำแหน่งประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกา""Presidential Campaign Announcement" (video). Obama for America. Brightcove.TV. 10 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2007. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)

[93] "Barack Obama at the DNC Winter 2007 Meeting" (video). Democratic National Committee. 2 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2007. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) Full text from CQ Transcripts Wire. Retrieved on 2008-01-14. See also: Harris, Paul (4 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2007). "The Obama Revolution". Guardian Unlimited. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)

[94] "Barack Obama on the Issues: What Would Be Your Top Three Overall Priorities If Elected?". Washington Post. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-07-13. สืบค้นเมื่อ 2008-04-14. See also: Falcone, Michael (2007-12-21). "Obama's 'One Thing'". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 2008-04-14.

[VOA_Malone_20070702-95] Malone, Jim (July 2, 2007). "Obama Fundraising Suggests Close Race for Party Nomination". Voice of America. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14.

[Politico_Cummings_20070926-96] Cummings, Jeanne (September 26, 2007). "Small Donors Rewrite Fundraising Handbook". Politico. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14.

[CQPolitics_Cadei_20080221-97] Cadei, Emily (February 21, 2008). "Obama Outshines Other Candidates in January Fundraising". CQ Politics. สืบค้นเมื่อ 2008-02-24.

[Bloomberg_Salant_20080619-98] Salant, Jonathan D. (June 19, 2008). "Obama Won't Accept Public Money in Election Campaign". Bloomberg. สืบค้นเมื่อ 2008-06-19.

[99] "2008 Democratic Delegates". RealClearPolitics. สืบค้นเมื่อ 2008-03-25.

[100] Brian Knowlton (2008-02-21). "Make That 11 for Obama". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 2008-03-18.

[101] "Results: March 4 - Multi-State Events". CNN. 2008-03-04. สืบค้นเมื่อ 2008-03-04.

[102] "Superdelegates put Obama within reach". The Associated Press. MSNBC.com. 2008-05-12. สืบค้นเมื่อ 2008-05-13.

[103] "Clinton Wins Puerto Rico Primary". The Associated Press. Free Internet Press. 2008-06-01. สืบค้นเมื่อ 2008-06-01.

[104] "Obama: I will be the Democratic nominee". CNN.com. 2008-06-04. สืบค้นเมื่อ 2008-06-06.

[105] John Whitesides in Washington (2008-06-04). "Obama clinches nomination". Herald Sun (Australia). สืบค้นเมื่อ 2008-06-06.

[106] Zeleny, Jeff and Michael Luo (2008-06-04). "Obama Clinches Nomination". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 2008-06-04.

[107] Sidoti, Liz (2008-08-22). "Obama picks Biden for veep". San Francisco Chronicle. สืบค้นเมื่อ 2008-09-20. {{cite news}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help)

[108] Tom Baldwin (2008-08-27). "Hillary Clinton: 'Barack is my candidate'". TimesOnline. สืบค้นเมื่อ 2008-08-27.

[109] Nagourney, Adam (2008-08-27). "Obama Wins Hard-Fought Nomination as Biden and Bill Clinton Rally the Party". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 2008-08-27.

[110] "Obama accepts Democrat nomination". BBC News. BBC. 2008-08-29. สืบค้นเมื่อ 2008-08-29.

[111] Marks, Alexandra (2008-08-29). "Soaring speech from Obama, plus some specifics". The Christian Science Monitor. สืบค้นเมื่อ 2008-09-20.

[112] "Obama's grandmother dies after battle with cancer". CNN. November 3, 2008. {{cite news}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |accessmonthday= ถูกละเว้น (help); ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |accessyear= ถูกละเว้น แนะนำ (|access-date=) (help)

[113] "McCain pledges to help Obama lead". CNN. 2008-11-04. สืบค้นเมื่อ 2008-11-04.

[114] "Commission on Presidential Debates Announces Sites, Dates, Formats and Candidate Selection Criteria for 2008 General Election". Commission on Presidential Debates. 2007-11-19. สืบค้นเมื่อ 2008-07-06.

[115] "Gun Ruling Reverberates". The Hartford Courant. 2008-06-27. สืบค้นเมื่อ 2008-07-06.

[116] "Scenes of joy across the US". Canberra Times. Australia. 2008-11-06.

[CNNelectionresults-117] "CNN Electoral Map Calculator - Election Center 2008". CNN.com. 2008. สืบค้นเมื่อ 2008-12-14.

[bbc1-118] "BBC NEWS | World | Americas | US Elections 2008 | Obama wins historic US election". News.bbc.co.uk. November 5, 2008. สืบค้นเมื่อ 2008-11-05.

[NYT_Nagourney_20081104-119] Nagourney, Adam (November 4, 2008). "Obama Elected President as Racial Barrier Falls". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 2008-11-05.

[first1-120] "Obama: 'This is your victory'". CNN. November 5, 2008. สืบค้นเมื่อ 2008-11-05.

[LAT_20081105-121] Wallsten, Peter (November 5, 2008). "White Americans play major role in electing the first black president". Los Angeles Times.

[independent1-122] Johnson, Wesley (November 5, 2008). "Change has come, says President-elect Obama". The Independent. UK. สืบค้นเมื่อ 2008-11-05.

[EVcertify-123] Congress meets to count electoral votes. (2009, January 8). MSNBC. Retrieved January 8, 2009.

[124] "Obama asks Pentagon for responsible Iraq drawdown". China Daily. January 23, 2009. สืบค้นเมื่อ September 4, 2009. {{cite news}}: Cite ไม่รู้จักพารามิเตอร์ว่างเปล่า : |coauthors= (help)

[125] Glaberson, William (January 21, 2009). "Obama Orders Halt to Prosecutions at Guantánamo". The New York Times. สืบค้นเมื่อ February 3, 2009.

[126] "Executive Order—Presidential Records". สืบค้นเมื่อ January 22, 2009.

[127] Doyle, Michael (January 23, 2009). "Obama restores some of the 'Freedom' to FOIA". McClatchy Newspapers. สืบค้นเมื่อ January 24, 2009. {{cite news}}: Cite ไม่รู้จักพารามิเตอร์ว่างเปล่า : |coauthors= (help)

[128] Gerstein, Josh (January 24, 2009). "Obama: End Abortion 'Politicization'". Politico.com. {{cite news}}: Cite ไม่รู้จักพารามิเตอร์ว่างเปล่า : |coauthors= (help)

[129] "Obama Signs Equal-Pay Legislation". New York Times. สืบค้นเมื่อ June 15, 2009.

[130] "Obama signs into law expansion of SCHIP health-care program for children". Chicago Tribune. สืบค้นเมื่อ June 15, 2009.

[131] Obama overturns Bush policy on stem cells

[132] "Senate confirms Sotomayor for Supreme Court". CNN.com. 6 August 2009. สืบค้นเมื่อ 6 August 2009.

[133] Obama nominates Sotomayor to Supreme Court, CNN, accessed May 26, 2009.

[134] ttp://www.nytimes.com/2009/10/01/science/earth/01epa.html?hp

[135] ttp://www.latimes.com/news/nationworld/nation/la-na-epa-climate1-2009oct01,0,5195916.story

[136] ttp://www.google.com/hostednews/afp/article/ALeqM5ip53lrBGDBrm5QYg-npRkHn4ggRA

[137] "Stimulus package en route to Obama's desk". CNN. Turner Broadcasting System, Inc. สืบค้นเมื่อ March 29, 2009.

[direct_assistance-138] อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ direct assistance

[markets_opened-139] อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ markets opened

[140] "White House questions viability of GM, Chrysler". The Huffington Post. March 30, 2009.

[141] "Chrysler and Union Agree to Deal Before Federal Deadline".

[142] John Hughes, Caroline Salas, Jeff Green, and Bob Van Voris (June 1, 2009). "GM Begins Bankruptcy Process With Filing for Affiliate". Bloomberg.com.{{cite news}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์)

[Christopher_Conkey_and_Louise_Radnofsky-143] "Obama Presses Cabinet to Speed Stimulus Spending". Wall Street Journal. June 9, 2009.

[144] Dana Hedgpeth (2009-08-21). "U.S. Says 'Cash for Clunkers' Program Will End on Monday". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 2010-03-26.

[145] JOSEPH R. SZCZESNY (2009-08-26). "Was Cash for Clunkers a Success?". Time. สืบค้นเมื่อ 2010-03-26.

[health_reform-146] 146.0 ^146.1 Sweet, Lynn, "Obama July 22, 2009 press conference. Transcript", Chicago Sun-Times, July 22, 2009

[147] Stolberg, Sheryl Gay; Zeleny, Jeff (September 9, 2009). "Obama, Armed With Details, Says Health Plan Is Necessary". The New York Times.

[148] "Obama will hedge on public option" – Politico.com. Retrieved September 9, 2009.

[149] "Obama calls for Congress to face health care challenge". CNN. September 9, 2009. สืบค้นเมื่อ September 9, 2009.

[nyt1-150] Hulse, Carl (November 7, 2009). "Sweeping Health Care Plan Passes House". The New York Times. สืบค้นเมื่อ November 8, 2009. {{cite news}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help)

[nyt-151] Herszenhorn, David M. (December 7, 2009). "Abortion Was at Heart of Wrangling". The New York Times. สืบค้นเมื่อ December 6, 2009. {{cite news}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help)

[152] Hensley, Scott (December 24, 2009). "Senate Says Yes To Landmark Health Bill". National Public Radio. สืบค้นเมื่อ December 24, 2009.

[153] "Health Care Reform, at Last". The New York Times. March 21, 2010. สืบค้นเมื่อ March 22, 2010.

[154] Gay Stolberg, Sheryl (March 23, 2010). "Obama Signs Landmark Health Care Bill". The New York Times. สืบค้นเมื่อ March 23, 2010.

[155] Mayer, William (2004-03-28). "Kerry's Record Rings a Bell". Washington Post. สืบค้นเมื่อ 2008-06-07. The question of how to measure a senator's or representative's ideology is one that political scientists regularly need to answer. For more than 30 years, the standard method for gauging ideology has been to use the annual ratings of lawmakers' votes by various interest groups, notably the Americans for Democratic Action (ADA) and the American Conservative Union (ACU).

[156] "2005 U.S. Senate Votes". American Conservative Union. สืบค้นเมื่อ 2008-09-20.; "2006 U.S. Senate Votes". American Conservative Union. สืบค้นเมื่อ 2008-09-20.; "2007 U.S. Senate Votes". American Conservative Union. สืบค้นเมื่อ 2008-09-20.

[157] "ADA's 2005 Congressional Voting Record" (PDF). Americans for Democratic Action. สืบค้นเมื่อ 2008-09-20.; "ADA's 2006 Congressional Voting Record" (PDF). Americans for Democratic Action. สืบค้นเมื่อ 2008-09-20.; "ADA's 2007 Congressional Voting Record" (PDF). Americans for Democratic Action. สืบค้นเมื่อ 2008-09-20.

[158] Strausberg, Chinta (2002-09-26). "Opposition to war mounts" (paid archive). Chicago Defender. p. 1. สืบค้นเมื่อ 2008-02-03.

[159] Glauber, Bill (2003-10-03). "War protesters gentler, but passion still burns" (paid archive). Chicago Tribune. p. 1. สืบค้นเมื่อ 2008-02-03. Strausberg, Chinta (2002-10-03). "War with Iraq undermines U.N." Chicago Defender. p. 1. สืบค้นเมื่อ 2008-02-03. Bryant, Greg (2002-10-02). "300 protesters rally to oppose war with Iraq". Medill News Service. สืบค้นเมื่อ 2008-02-03. Katz, Marilyn (2007-10-02). "Five Years Since Our First Action". Chicagoans Against War & Injustice. สืบค้นเมื่อ 2008-02-17. Mendell (2007) , pp. 172–177.

[160] Obama, Barack (2002-10-02). "Remarks of Illinois State Sen. Barack Obama Against Going to War with Iraq". BarackObama.com. สืบค้นเมื่อ 2008-02-03.

[161] Glauber, Bill (2003-10-03). "War protesters gentler, but passion still burns" (paid archive). Chicago Tribune. p. 1. สืบค้นเมื่อ 2008-02-03. Strausberg, Chinta (2002-10-03). "War with Iraq undermines U.N." Chicago Defender. p. 1. สืบค้นเมื่อ 2008-10-28. Photo caption: Left Photo: Sen. Barack Obama along with Rev. Jesse Jackson spoke to nearly 3,000 anti-war protestors (below) during a rally at Federal Plaza Wednesday. Bryant, Greg (2002-10-02). "300 protesters rally to oppose war with Iraq". Medill News Service. สืบค้นเมื่อ 2008-02-03. Katz, Marilyn (2007-10-02). "Five Years Since Our First Action". Chicagoans Against War & Injustice. สืบค้นเมื่อ 2008-02-17. Bryant, Greg; Vaughn, Jane B. (2002-10-03). "300 attend rally against Iraq war" (paid archive). Daily Herald (Arlington Heights). p. 8. สืบค้นเมื่อ 2008-10-28.{{cite news}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์) Mendell (2007), pp. 172–177.

[162] Obama, Barack (2002-10-02). "Remarks of Illinois State Sen. Barack Obama Against Going to War with Iraq". BarackObama.com. สืบค้นเมื่อ 2008-02-03.

[163] McCormick, John (2007-10-03). "Obama marks '02 war speech; Contender highlights his early opposition in effort to distinguish him from his rivals" (paid archive). Chicago Tribune. p. 7. สืบค้นเมื่อ 2008-10-28. The top strategist for Sen. Barack Obama has just 14 seconds of video of what is one of the most pivotal moments of the presidential candidate's political career. The video, obtained from a Chicago TV station, is of Obama's 2002 speech in opposition to the impending Iraq invasion. Pallasch, Abdon M. (2007-10-03). "Obama touts anti-war cred; Kicks off tour 5 years after speech critical of going to Iraq" (paid archive). Chicago Sun-Times. p. 26. สืบค้นเมื่อ 2008-10-28.

[164] Office of the Press Secretary (2003-03-16). "President Bush: Monday "Moment of Truth" for World on Iraq". The White House. สืบค้นเมื่อ 2008-02-17. Associated Press (2003-03-17). "'Moment of truth for the world'; Bush, three allies set today as final day for Iraq to disarm or face massive military attack" (paid archive). Chicago Sun-Times. p. 1. สืบค้นเมื่อ 2008-02-03.

[165] Ritter, Jim (2003-03-17). "Anti-war rally here draws thousands" (paid archive). Chicago Sun-Times. p. 3. สืบค้นเมื่อ 2008-02-03.

[166] US election: Barack Obama wobbles on withdrawing Iraq troops, telegraph.co.uk, July 4, 2008

[167] Barack Obama. Obama-Caucus4Priorities (flv). Obama '08. สืบค้นเมื่อ 2008-05-18. {{cite AV media}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |date2= ถูกละเว้น (help)

[168] "Rally at Coastal Carolina University in Conway, SC" (video). Obama for America. Brightcove.TV. August 23, 2007. สืบค้นเมื่อ 2008-02-17.

[169] For audio and text, see: Obama, Barack (2006-11-20). "A Way Forward in Iraq". Chicago Council on Global Affairs. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14.

[170] Obama, Barack (2007-03-02). "AIPAC Policy Forum Remarks". Barack Obama U.S. Senate Office. สืบค้นเมื่อ 2008-01-30. For Obama's 2004 Senate campaign remarks on possible missile strikes against Iran, see: Mendell, David (2004-09-25). "Obama Would Consider Missile Strikes on Iran" (paid archive). Chicago Tribune. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14. {{cite news}}: ไม่อนุญาตให้ใช้มาร์กอัปตัวเอียงหรือตัวหนาใน: |publisher= (help)

[171] "Barack Obama and Joe Biden's Plan to Secure America and Restore Our Standing". Obama for America. สืบค้นเมื่อ 2008-09-22.

[172] Gordon, Michael R. and Zeleny, Jeff (2007-11-02). "Obama Pledges 'Aggressive' Iran Diplomacy". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 2008-06-17.{{cite news}}: CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์)

[173] "Transcript of fourth Democratic debate". The New York Times. 2007-07-24. สืบค้นเมื่อ 2008-06-17.

[174] "Obama Warns Pakistan on Al-Qaeda". BBC News. 2007-08-01. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14. For video and text of the speech, see: "Policy Address on Terrorism by The Honorable Barack Obama, United States Senator from Illinois". Woodrow Wilson International Center for Scholars. 2007-08-01. สืบค้นเมื่อ 2008-01-30. For details of the aborted 2005 military operation, see Mazzetti, Mark (2007-07-08). "Rumsfeld Called Off 2005 Plan to Capture Top Qaeda Figures". International Herald Tribune. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14.

[175] Obama, Barack (2005-12-27). "Policy Adrift on Darfur". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14. {{cite news}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help) Doyle, Jim (2006-05-01). "Tens of Thousands Rally for Darfur". San Francisco Chronicle. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14.

[176] Kuhnhenn, Jim (Associated Press) (2007-05-17). "Giuliani, Edwards Have Sudan Holdings". San Francisco Chronicle. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14.; Obama, Barack (2007-08-30). "Hit Iran Where It Hurts". New York Daily News. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14.

[177] Obama, Barack (July–August 2007). "Renewing American Leadership". Foreign Affairs. 86 (4). สืบค้นเมื่อ 2008-01-14.

[178] Franklin, Ben A (2005-06-01). "The Fifth Black Senator in U.S. History Makes F.D.R. His Icon". Washington Spectator. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14. {{cite news}}: Cite ไม่รู้จักพารามิเตอร์ว่างเปล่า : |1= (help)

[179] Zeleny, Jeff (2005-09-12). "Judicious Obama Turns Up Volume". Chicago Tribune. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14.

[180] Pickler, Nedra (2007-01-25). "Obama Calls for Universal Health Care within Six Years". Associated Press via Union-Tribune (San Diego). สืบค้นเมื่อ 2008-01-14. {{cite news}}: ไม่อนุญาตให้ใช้มาร์กอัปตัวเอียงหรือตัวหนาใน: |publisher= (help)

[181] Davis, Teddy (2007-11-20). "Obama Bucks Party Line on Education". ABC News. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14. {{cite news}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help)

[182] "A Speech On the Economy, Opportunity and Tax Policy with Senator Barack Obama". Tax Policy Center. 2007-09-18. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14.

[183] "Study:Bush tax cuts favor wealthy". CBS. 2004-08-13. สืบค้นเมื่อ 2008-04-05.

[184] "Obama Tax Plan: $80 Billion in Cuts, Five-Minute Filings". CNN. 2007-09-18. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14.

[185] Zeleny, Jeff (2007-10-09). "Obama Proposes Capping Greenhouse Gas Emissions and Making Polluters Pay". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14.

[186] Barack Obama. "The Blueprint for Change: Barack Obama's plan for America" (PDF). Obama for America. สืบค้นเมื่อ 2008-04-20.

[187] Lerner, Michael (2006-07-03). "U.S. Senator Barack Obama Critiques Democrats' Religiophobia". Tikkun Magazine. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14. "Sen. Barack Obama: Call to Renewal Keynote Address". Beliefnet. 2006-06-28. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14.

[188] Gibson, Manda (2006-06-28). "At Global AIDS Summit, Churches Challenged to Take the Lead". PurposeDriven.com. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14.^{[ลิงก์เสีย]}

[189] "Screaming Crowds Welcome U.S. Senator 'Home'". CNN. 2006-08-27. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14.

[190] Obama, Barack (2006-12-01). "Race Against Time—World AIDS Day Speech". Obama U.S. Senate Office. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14.

[191] "Barack Obama: Faith Has Been 'Hijacked'". Associated Press via CBS News. 2007-06-24. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14. See also: Brody, David (2007-07-30). "Obama to CBN News: We're No Longer Just a Christian Nation". Christian Broadcasting Network. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14.

[192] Obama (2006) , pp. 327–332. See also: Brown, Sarah (7 ธันวาคม ค.ศ. 2005). "Obama '85 Masters Balancing Act". Daily Princetonian. สืบค้นเมื่อ 2008-04-28. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help) Tucker, Eric (1 มีนาคม ค.ศ. 2007). "Family Ties: Brown Coach, Barack Obama". Associated Press. ABC News. สืบค้นเมื่อ 2008-04-28. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)

[193] Obama (2006), p. 329.

[194] Fornek, Scott (3 ตุลาคม ค.ศ. 2007). "Michelle Obama: 'He Swept Me Off My Feet'". Chicago Sun-Times. สืบค้นเมื่อ 2008-04-28. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)

[195] Martin, Jonathan (2008-07-04). "Born on the 4th of July". The Politico. สืบค้นเมื่อ 2008-07-10.

[196] Obama (1995) , p. 440, and Obama (2006) , pp. 339–340. See also: "Election 2008 Information Center: Barack Obama". Gannett News Service. สืบค้นเมื่อ 2008-04-28.

[197] Obamas choose private Sidwell Friends School, International Heralrd Tribune, November 22, 2008

[198] "When Barry Became Barack". Newsweek. 2008-03-31. สืบค้นเมื่อ 2008-11-06.

[199] Zeleny, Jeff (2005-12-24). "The First Time Around: Sen. Obama's Freshman Year". Chicago Tribune. สืบค้นเมื่อ 2008-04-28.

[200] "Rezko found guilty in corruption case". The Associated Press. MSNBC.com. 2008-06-04. สืบค้นเมื่อ 2008-06-24.

[201] Slevin, Peter (2006-12-17). "Obama Says He Regrets Land Deal With Fundraiser". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 2008-06-10.

[202] "Obama's Money". CNNMoney.com. 2007-12-07. สืบค้นเมื่อ 2008-04-28. See also: Goldfarb, Zachary A (2007-03-24). "Measuring Wealth of the '08 Candidates". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 2008-04-28.

[203] Zeleny, Jeff (2008-04-17). "Book Sales Lifted Obamas' Income in 2007 to a Total of $4.2 Million". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 2008-04-28.

[204] "Senator Barack Obama Visit to CJTF-HOA and Camp Lemonier: August 31—September 1, 2006" (video). Combined Joint Task Force—Horn of Africa. YouTube. 2007-02-06. สืบค้นเมื่อ 2008-04-28.

[205] "Keeping Hope Alive: Barack Obama Puts Family First". The Oprah Winfrey Show. 2006-10-18. สืบค้นเมื่อ 2008-06-24.

[206] Fornek, Scott (2007-09-09). "Half Siblings: 'A Complicated Family'". Chicago Sun-Times. สืบค้นเมื่อ 2008-06-24. See also: "Interactive Family Tree". Chicago Sun-Times. 2007-09-09. สืบค้นเมื่อ 2008-06-24.

[207] Fornek, Scott (2007-09-09). "Madelyn Payne Dunham: 'A Trailblazer'". Chicago Sun-Times. สืบค้นเมื่อ 2008-06-24.

[208] "Obama's grandmother dies after battle with cancer". CNN. 2008-11-03. สืบค้นเมื่อ 2008-11-04.

[209] Obama (1995, 2004), p. 13. For reports on Obama's maternal genealogy, including slave owners, Irish connections, and common ancestors with George W. Bush, Dick Cheney, and Harry Truman, see: Nitkin, David (2007-03-02). "A New Twist to an Intriguing Family History". Baltimore Sun. สืบค้นเมื่อ 2008-06-24. {{cite news}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthors= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) (help) Jordan, Mary (2007-05-13). "Tiny Irish Village Is Latest Place to Claim Obama as Its Own". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ 2008-06-24. "Obama's Family Tree Has a Few Surprises". Associated Press. CBS 2 (Chicago). 2007-09-08. สืบค้นเมื่อ 2008-06-24.

[210] Obama's great-uncle recalls liberating Nazi camp, USATODAY.com, July 24, 2008

[211] The 89th Infantry Division, United States Holocaust Memorial Museum

[212] Kantor, Jodi (2007-06-01). "One Place Where Obama Goes Elbow to Elbow". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 2008-04-28. See also: "The Love of the Game" (video). HBO: Real Sports with Bryant Gumbel. YouTube (BarackObama.com). 2008-04-15. สืบค้นเมื่อ 2008-04-28. {{cite news}}: แหล่งข้อมูลอื่นใน |work= (help)

[213] Parsons, Christi (2007-02-06). "Obama Launches an '07 Campaign—To Quit Smoking". Chicago Tribune. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-02-16. สืบค้นเมื่อ 2008-04-28.

[214] "Obama says he won't be smoking in White House". Yahoo!News. Reuters. 2008-12-07. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-12-19.

[215] Obama (2006), pp. 202–208. Portions excerpted in: Obama, Barack (2006-10-23). "My Spiritual Journey". Time. สืบค้นเมื่อ 2008-04-28.

[216] Obama, Barack (2006-06-28). "'Call to Renewal' Keynote Address". Barack Obama: U.S. Senator for Illinois (website). สืบค้นเมื่อ 2008-06-16.

[217] Jodi Kantor (April 30, 2007). "Barack Obama's search for faith". International Herald Tribune. April 30, 2007

[218] Barack Obama (October 16, 2006). "My Spiritual Journey". Time magazine.

[219] "Obama's Indonesian Redux".

[220] "Obama: Saya Kangen Nasi Goreng, Bakso, dan Rambutan".

[221] Wallace-Wells, Benjamin (November 2004). "The Great Black Hope: What's Riding on Barack Obama?". Washington Monthly. สืบค้นเมื่อ 2008-04-07. See also: Scott, Janny (2007-12-28). "A Member of a New Generation, Obama Walks a Fine Line". International Herald Tribune. สืบค้นเมื่อ 2008-04-07.

[222] Payne, Les (2007-08-19). "In One Country, a Dual Audience" (paid archive). Newsday. สืบค้นเมื่อ 2008-04-07.

[223] Dorning, Mike (2007-10-04). "Obama Reaches Across Decades to JFK" (paid archive). Chicago Tribune. สืบค้นเมื่อ 2008-04-07. See also: Harnden, Toby (2007-10-15). "Barack Obama is JFK Heir, Says Kennedy Aide". Daily Telegraph. สืบค้นเมื่อ 2008-04-07.

[224] "Obama's Win Earns Emotional Reactions, Turns Page in History," PBS NewsHour. November 5, 2008.

[225] Holmes, Stephanie (November 30, 2008). "Obama: Oratory and originality". The Age. สืบค้นเมื่อ 2008-12-11.

[226] Higgans, Charlotte (November 19, 2008). "A classic orator, Obama learnt from the masters". BBC. สืบค้นเมื่อ 2008-12-11.

[227] Strange, Hannah (2008-03-05). "Celebrities join YouTube revolution". The Times (UK). สืบค้นเมื่อ 2008-12-18.

[228] Wappler, Margaret (2008-06-20). "Emmys give knuckle bump to will.i.am; more videos on the way". Los Angeles Times. สืบค้นเมื่อ 2008-12-18.

[229] "New emotion dubbed 'elevation" (ภาษาEnglish). Toronto Star. December 11, 2008. สืบค้นเมื่อ 2008-12-11.{{cite web}}: CS1 maint: unrecognized language (ลิงก์)

[230] News from Studio Briefing

[231] The Root; USA Today

[232] World wants Obama as president: poll

[233] "Obama to visit nuclear, biological weapons destruction facilities in former Soviet Union" - Senate.gov

[234] Quel giorno di tre anni fa a Washington Barack mi raccontò la sua speranza Rome Mayor's Leadership Bid May Lead to Early Italian Elections; VELTRONI A NEW YORK - Il politico prevale sull' amministratore; Libreria Rizzoli Galleria

[235] "Sarkozy, Obama and McCain" - The Economist

[236] Goodman, Dean (2008-02-10). "Obama or Clinton? Grammys go for Obama". Reuters. สืบค้นเมื่อ 2008-11-24.

[237] Von Drehle, David (16 December 2008). "Why History Can't Wait" (Cover article). Person of the Year 2008. Time Magazine. สืบค้นเมื่อ December 17, 2008.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]

[29]

[30]

[31]

[32]

[33]

[34]

[35]

[36]

[37]

[38]

[39]

[40]

[41]

[42]

[43]

[44]

[45]

[46]

[47]

[48]

[49]

[50]

[51]

[52]

[53]

[54]

[55]

[56]

[57]

[58]

[59]

[60]

[61]

[62]

[63]

[64]

[65]

[66]

[67]

[68]

[69]

[70]

[71]

[72]

[73]

[74]

[75]

[76]

[77]

[78]

[79]

[80]

[81]

[82]

[83]

[84]

[85]

[86]

[87]

[88]

[89]

[90]

[91]

[92]

[93]

[94]

[95]

[96]

[97]

[98]

[99]

[100]

@@ บรรทัด 3: / บรรทัด 3: @@
 {{ผู้นำประเทศ
 <!----------ชื่อ---------->
-| name = Barack Obama<br />บารัก โอบามา
+| name = Bafack Obama<br />บาฟัก โอบามา
 <!----------ภาพ---------->
 | image         = President Barack Obama.jpg
@@ บรรทัด 9: / บรรทัด 9: @@
 | caption =
 <!----------ตำแหน่ง---------->
-| order         = [[ ประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกา]] คนที่ 44
+| order         = [[ ประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกา]] คนที่ 44 อือิ
 <!----------วาระ---------->
 | term_start    = [[20 มกราคม]] [[พ.ศ. 2552]]
@@ บรรทัด 81: / บรรทัด 81: @@
 }}
-'''บารัก ฮุสเซน โอบามา ที่ 2''' ({{lang-en|Barack Hussein Obama II}}, เกิด 4 สิงหาคม [[ค.ศ. 1961]]) เป็น[[ประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกา|ประธานาธิบดี]]คนที่ 44 คนปัจจุบันของสหรัฐอเมริกา เป็นชาว[[แอฟริกันอเมริกัน]]คนแรกที่ได้รับเลือกให้ดำรงตำแหน่ง ก่อนหน้านี้โอบามาเคยดำรงตำแหน่ง[[สมาชิกวุฒิสภาสหรัฐอเมริกา|สมาชิกวุฒิสภา]]จาก[[รัฐอิลลินอยส์]] ใน ค.ศ. 2005 จนถึงวันที่ 16 พฤศจิกายน ค.ศ. 2008 กระทั่งลาออกจากตำแหน่งหลังได้รับชัยชนะใน[[การเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา ค.ศ. 2008]]
+'''บาฟัก ฮุสเซน โอบามา ที่ 2''' ({{lang-en|Bafack Hussein Obama II}}, เกิด 4 สิงหาคม [[ค.ศ. 1961]]) เป็น[[ประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกา|ประธานาธิบดี]]คนที่ 44 คนปัจจุบันของสหรัฐอเมริกา เป็นชาว[[แอฟริกันอเมริกัน]]คนแรกที่ได้รับเลือกให้ดำรงตำแหน่ง ก่อนหน้านี้โอบามาเคยดำรงตำแหน่ง[[สมาชิกวุฒิสภาสหรัฐอเมริกา|สมาชิกวุฒิสภา]]จาก[[รัฐอิลลินอยส์]] ใน ค.ศ. 2005 จนถึงวันที่ 16 พฤศจิกายน ค.ศ. 2008 กระทั่งลาออกจากตำแหน่งหลังได้รับชัยชนะใน[[การเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา ค.ศ. 2008]]
-โอบามาเกิดใน[[โฮโนลูลู]] [[รัฐฮาวาย]] สำเร็จการศึกษาจาก[[มหาวิทยาลัยโคลัมเบีย]]และโรงเรียนกฎหมายฮาร์วาร์ด ที่ซึ่งเขาได้เป็นประธานวารสาร ''Harvard Law Review'' เขาเคยเป็นผู้จัดการชุมชนใน[[ชิคาโก]]ก่อนสำเร็จปริญญาด้านกฎหมาย เขาทำงานเป็นอัยการสิทธิมนุษยชนในชิคาโกและสอนกฎหมายรัฐธรรมนูญที่โรงเรียนกฎหมายของมหาวิทยาลัยชิคาโกตั้งแต่ ค.ศ. 1992 ถึง 2004 เป็นผู้แทนเขต 13 สามสมัยในรัฐสภาอิลลินอยส์ตั้งแต่ ค.ศ. 1997 ถึง 2004
+โอบามาเกิดใน[[โฮโนลูลู]] [[รัฐฮาวาย]] สำเร็จการศึกษาจาก[[มหาวิทยาลัยโคลัมเบีย]]และโรงเรียนกฎหมายฮาร์วาร์ด ที่ซึ่งเขาได้เป็นประธานวารสาร ''Harvard Law Review'' เขาเคยเป็นผู้จัดการชุมชนใน[[ชิคาโก]]ก่อนสำเร็จปริญญาด้านกฎหมาย เขาทำงานเป็นอัยการสิทธิมนุษยชนในชิคาโกและสอนกฎหมายรัฐธรรมนูญที่โรงเรียนกฎหมายของมหาวิทยาลัยชิคาโกตั้งแต่ ค.ศ. 1992 ถึง 2004 เป็นผู้แทนเขต 13 สามสมัยในรัฐสภาอิลลินอยส์ตั้งแต่ ค.ศ. 1997 ถึง 2004 นะโว้ย
 หลังไม่ได้รับการเลือกตั้งเข้าไปใน[[สภาผู้แทนราษฎรแห่งสหรัฐอเมริกา]]ในนามของพรรคเดโมแครตใน ค.ศ. 2000 โอบามาได้ลงสมัครรับเลือกตั้งเป็นสมาชิกวุฒิสภาสหรัฐใน ค.ศ. 2004 หลายเหตุการณ์ได้นำเขาไปสู่ความสนใจในระดับชาติระหว่างการรณรงค์หาเสียง รวมทั้งชัยชนะของเขาในการคัดเลือกผู้แทนพรรคเดโมแครตในเดือนมีนาคม ค.ศ. 2004 และคำปราศรัยสำคัญระหว่างการประชุมตัวแทนพรรคเดโมแครตในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 2004 เขาชนะการเลือกตั้งเป็นวุฒิสมาชิกรัฐอิลลินอยส์ในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2004 การรณรงค์เลือกตั้งประธานาธิบดีของเขาเริ่มขึ้นในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 2007 และหลังการรณรงค์ระยะสั้น ๆ ในการคัดเลือกผู้สมัครประธานาธิบดีสหรัฐพรรคเดโมแครต ค.ศ. 2008 แข่งกับ[[ฮิลลารี คลินตัน]] เขาได้รับการเสนอชื่อจากพรรค ในการเลือกตั้งประธานาธิบดี ค.ศ. 2008 เขาเอาชนะผู้สมัคร[[จอห์น แมกเคน]] จาก[[พรรครีพับลิกัน]] และเข้ารับตำแหน่งประธานาธิบดีอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 20 มกราคม ค.ศ. 2009 หลังจากนั้นไม่นาน ก็ได้รับ[[รางวัลโนเบลสาขาสันติภาพ]]ประจำ ค.ศ. 2009

ด ค ก รายนามผู้ได้รับรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพ
พ.ศ. 2444-2468 (ค.ศ. 1901-1925)	อ็องรี ดูว์น็อง / ปาซี (1901) · ดูกอมมูน / โกบัต (1902) · เครเมอร์ (1903) · สถาบันกฎหมายนานาชาติ (1904) · ซุทเนอร์ (1905) · โรสเวลต์ (1906) · โมเนตา / เรอโนล์ (1907) · อาร์โนลสัน / บาเยอร์ (1908) · เบอร์แนร์ / เดตูร์เนล เดอ กองสตอง (1909) · สำนักสันติภาพสากล (1910) · แอสเซอร์ / ไฟรด์ (1911) · รูต (1912) · ลา ฟงแตน (1913) · คณะกรรมการกาชาดระหว่างประเทศ (1917) · วิลสัน (1919) · บูร์เกอัว (1920) · บรานติง / แลงจ์ (1921) · นันเซิน (1922) · แชมเบอร์เลน / ดอวส์ (1925)
พ.ศ. 2469-2493 (ค.ศ. 1926-1950)	ไบรอันด์ / ชเตรเซอมัน (1926) · บุยซอง / ควิดด์ (1927) · เคลล็อก (1929) · โซเดอร์บลอม (1930) · อัดดัมส์ / บัตเลอร์ (1931) · อังเจลล์ (1933) · เฮนเดอร์สัน (1934) · อ็อสซีเอ็ทซ์คี (1935) · ลามัส (1936) · เซซิล (1937) · Nansen Office (1938) · คณะกรรมการกาชาดระหว่างประเทศ (1944) · ฮุล (1945) · บัลช์ / มอตต์ (1946) · Quaker Peace and Social Witness / American Friends Service Committee (1947) · มหาตมา คานธี (1948) · บอยด์ ออร์ (1949) · บุนเช (1950)
พ.ศ. 2494-2518 (ค.ศ. 1951-1975)	ชูโอ (1951) · ชไวท์เซอร์ (1952) · มาร์แชลล์ (1953) · ข้าหลวงใหญ่ผู้ลี้ภัยแห่งสหประชาชาติ (1954) · เพียร์สัน (1957) · ปิเร (1958) · เบเคอร์ (1959) · ลูตูลิ (1960) · ฮัมมาร์เฮิลด์ (1961) · พอลิง (1962) · คณะกรรมการกาชาดระหว่างประเทศ / สันนิบาตสภากาชาด (1963) · ลูเทอร์ คิง (1964) · กองทุนเพื่อเด็กแห่งสหประชาชาติ (1965) · กาแซง (1968) · องค์การแรงงานระหว่างประเทศ (1969) · บอร์ล็อก (1970) · บรันท์ (1971) · คิสซินเจอร์ / เล ดึ๊ก เถาะ (1973) · แมกไบรด์ / ซะโตะ (1974) · ซาคารอฟ (1975)
พ.ศ. 2519-2543 (ค.ศ. 1976-2000)	วิลเลียมส์ / คอร์ริแกน (1976) · องค์การนิรโทษกรรมสากล (1977) · อัสซาดาต / เบกิน (1978) · แม่ชีเทเรซา (1979) · เอสกุยเวล (1980) · ข้าหลวงใหญ่ผู้ลี้ภัยแห่งสหประชาชาติ (1981) · ไมร์ดาล / การ์เซีย โรเบลส (1982) · วาแวนซา (1983) · ตูตู (1984) · แพทย์ระหว่างประเทศเพื่อการป้องกันสงครามนิวเคลียร์ (1985) · วีเซล (1986) · อาเรียส (1987) · กองกำลังรักษาสันติภาพ (1988) · ทะไลลามะ (1989) · กอร์บาชอฟ (1990) · ซูจี (1991) · เมนชู (1992) · แมนเดลา / เดอ แกลร์ก (1993) · อาราฟัต / เปเรส / ราบิน (1994) · Pugwash Conferences / รอตแบลต (1995) · เบโล / ออร์ตา (1996) · กลุ่มรณรงค์ต่อต้านการใช้กับระเบิดสากล / วิลเลียมส์ (1997) · ฮูม / ทริมเบิล (1998) · องค์การแพทย์ไร้พรมแดน (1999) · คิม แด-จุง (2000)
พ.ศ. 2544-2568 (ค.ศ. 2001-2025)	สหประชาชาติ / แอนนัน (2001) · คาร์เตอร์ (2002) · เอบาดี (2003) · มาไท (2004) · สำนักงานพลังงานปรมาณูระหว่างประเทศ / อัลบะรอดะอี (2005) · ยูนูส / ธนาคารกรามีน (2006) · อัล กอร์ / คณะกรรมการระหว่างรัฐบาลว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ (2007) · มาร์ตติ อะห์ติซาริ (2008) · บารัก โอบามา (2009) · หลิว เสี่ยวโป (2010) · เซอร์ลีฟ / โบวี / กัรมาน (2011) · สหภาพยุโรป (2012) · องค์การห้ามอาวุธเคมี (2013) · สัตยาธิ / ยูซัฟซัย (2014) · กลุ่มสานเสวนาสี่ฝ่ายแห่งชาติตูนิเซีย (2015) · ฮวน มานูเอล ซานโตส (2016) · คณะกรรมการรณรงค์เพื่อยกเลิกอาวุธนิวเคลียร์ระหว่างประเทศ (2017) · เดนิส มูเควกี / นาดิยะฮ์ มุรอด (2018) · อาบีย์ อาห์เม็ด (2019) · โครงการอาหารโลก (2020) · มาเรีย เรสซา / ดมีตรี มูราตอฟ (2021) · อาเลียช เบียเลียตสกี / เมมอเรียล / ศูนย์เสรีภาพพลเมือง (2022) · แนร์เกส โมแฮมแมดี (2023)