ผลต่างระหว่างรุ่นของ "สมการของล็อนด็อน"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
AlphamaBot (คุย | ส่วนร่วม) →อ้างอิง: Alphama Tool |
ปรับปรุง |
||
บรรทัด 1: | บรรทัด 1: | ||
[[ไฟล์:EfektMeisnera.svg|thumb|350px|right|เมื่อวัตถุอยู่ต่ำกว่าอุณหภูมิวิกฤตนำยวดยิ่ง สนามแม่เหล็กภายในวัตถุจะถูกสลายด้วยปรากฏการณ์ไมส์เนอร์ สมการของลอนดอนใช้อธิบายปรากฏการณ์นี้]] |
|||
ในปี 1935 พี่น้องตระกูล London (F.London และ H.London. 1935) เป็นผู้ที่นำเสนอแบบจำลองแบบ Phenomenological theory ที่สามารถอธิบายตัวนำยวดยิ่งได้ประสบความสำเร็จมากในช่วงนั้น ซึ่งสามารถใช้อธิบายปรากฏการณ์ไมส์เนอร์ได้ดี ทั้งสองได้นำเสนอการประยุกต์ใช้สมการแมกเวลล์ในระบบของตัวนำยวดยิ่ง โดยกำหนดให้การนำไฟฟ้าในตัวนำยวดยิ่งเกิดจาก superelectrons ที่มีสมบัติแบบของไหลจินตภาพกล่าวคือจะเป็นที่ incompressible และ nonviscous และสาใรถคำนวณหาค่าของสนามแม่เหล็ก B และความหนาแน่นกระไฟฟ้า J ในตัวนำยวดยิ่ง ตามสมการ |
|||
'''สมการของลอนดอน''' พัฒนาโดยพี่น้อง [[ฟริตซ์ ลอนดอน|ฟริตซ์]]และ[[ไฮนซ์ ลอนดอน]] ในปี ค.ศ. 1935 เกี่ยวข้องกับเรื่องกระแสไฟฟ้าใน[[สนามแม่เหล็กไฟฟ้า]]ภายในหรือรอบ ๆ [[ตัวนำยวดยิ่ง]] กล่าวกันว่าสมการนี้เป็นคำอธิบายปรากฏการณ์สภาพนำยวดยิ่งที่ง่ายที่สุด และสามารถอธิบาย[[ปรากฏการณ์ไมส์เนอร์]]ได้<ref>{{cite journal |
|||
|last= Meissner |
|||
|first= W. |
|||
|title=Ein neuer Effekt bei Eintritt der Supraleitfähigkeit |
|||
|author2=R. Ochsenfeld |
|||
|journal= Naturwissenschaften |
|||
|volume= 21 |
|||
|year= 1933 |
|||
|doi= 10.1007/BF01504252 |
|||
|pages= 787 |bibcode = 1933NW.....21..787M |
|||
|issue= 44 }} |
|||
</ref> |
|||
สมการ: |
|||
∇<sup>2</sup> B= B/ λ<sub>L</sub><sup>2</sup> ) และ ∇<sup>2</sup> J= J/ λ<sub>L</sub> <sup>2</sup> ....... (1) |
∇<sup>2</sup> B= B/ λ<sub>L</sub><sup>2</sup> ) และ ∇<sup>2</sup> J= J/ λ<sub>L</sub> <sup>2</sup> ....... (1) |
||
โดย λ<sub>L</sub> เป็นค่าคงตัวไดๆ ที่ต่อมาถูกเรียกว่าความลึกซาบซึมได้ของลอนดอน (London penetration depth) เป็นตัวแปรแบบ Phenomenological parameter การหาคำตอบจากสมการ (1) จะขึ้นกับลักษณะรูปร่างและเงื่อนไขขอบเขตของปัญหาที่สนใจ แต่อย่างไรก็ตามคำตอบจะอยู่รูป B =B_0 e<sup>(-x/ λ<sub>L</sub>)</sup> เมื่อพิจารณาระยะทางตามแกน x แสดงว่าสนามแม่เหล็กสามารถทะลุเข้าไปในเนื้อตัวนำยวดยิ่งได้ λ<sub>L</sub> หน่วย จึงจะมีค่าสนามแม่เหล็ก (B) ลดลงเหลือเป็น B/e โดย e = 2.718 |
โดย λ<sub>L</sub> เป็นค่าคงตัวไดๆ ที่ต่อมาถูกเรียกว่าความลึกซาบซึมได้ของลอนดอน (London penetration depth) เป็นตัวแปรแบบ Phenomenological parameter การหาคำตอบจากสมการ (1) จะขึ้นกับลักษณะรูปร่างและเงื่อนไขขอบเขตของปัญหาที่สนใจ แต่อย่างไรก็ตามคำตอบจะอยู่รูป B =B_0 e<sup>(-x/ λ<sub>L</sub>)</sup> เมื่อพิจารณาระยะทางตามแกน x แสดงว่าสนามแม่เหล็กสามารถทะลุเข้าไปในเนื้อตัวนำยวดยิ่งได้ λ<sub>L</sub> หน่วย จึงจะมีค่าสนามแม่เหล็ก (B) ลดลงเหลือเป็น B/e โดย e = 2.718 |
||
== อ้างอิง == |
== อ้างอิง == |
||
{{รายการอ้างอิง}} |
{{รายการอ้างอิง}} |
||
⚫ | |||
[[หมวดหมู่:สภาพนำยวดยิ่ง]] |
[[หมวดหมู่:สภาพนำยวดยิ่ง]] |
||
[[หมวดหมู่:สมการ]] |
[[หมวดหมู่:สมการ]] |
||
[[cs:Supravodivost#Vysokoteplotní supravodivost]] |
[[cs:Supravodivost#Vysokoteplotní supravodivost]] |
||
⚫ |
รุ่นแก้ไขเมื่อ 13:12, 8 พฤษภาคม 2559
สมการของลอนดอน พัฒนาโดยพี่น้อง ฟริตซ์และไฮนซ์ ลอนดอน ในปี ค.ศ. 1935 เกี่ยวข้องกับเรื่องกระแสไฟฟ้าในสนามแม่เหล็กไฟฟ้าภายในหรือรอบ ๆ ตัวนำยวดยิ่ง กล่าวกันว่าสมการนี้เป็นคำอธิบายปรากฏการณ์สภาพนำยวดยิ่งที่ง่ายที่สุด และสามารถอธิบายปรากฏการณ์ไมส์เนอร์ได้[1]
สมการ:
∇2 B= B/ λL2 ) และ ∇2 J= J/ λL 2 ....... (1)
โดย λL เป็นค่าคงตัวไดๆ ที่ต่อมาถูกเรียกว่าความลึกซาบซึมได้ของลอนดอน (London penetration depth) เป็นตัวแปรแบบ Phenomenological parameter การหาคำตอบจากสมการ (1) จะขึ้นกับลักษณะรูปร่างและเงื่อนไขขอบเขตของปัญหาที่สนใจ แต่อย่างไรก็ตามคำตอบจะอยู่รูป B =B_0 e(-x/ λL) เมื่อพิจารณาระยะทางตามแกน x แสดงว่าสนามแม่เหล็กสามารถทะลุเข้าไปในเนื้อตัวนำยวดยิ่งได้ λL หน่วย จึงจะมีค่าสนามแม่เหล็ก (B) ลดลงเหลือเป็น B/e โดย e = 2.718
อ้างอิง
- ↑ Meissner, W.; R. Ochsenfeld (1933). "Ein neuer Effekt bei Eintritt der Supraleitfähigkeit". Naturwissenschaften. 21 (44): 787. Bibcode:1933NW.....21..787M. doi:10.1007/BF01504252.
- London F .,and London H., Z.Phys. 96,259(1935). ;London F .,and London H.,Proc.Roy.Soc.(London),A147,71(1935).