ผลต่างระหว่างรุ่นของ "มะม่วง"

มะม่วงดิบ
คุณค่าทางโภชนาการต่อ 100 กรัม (3.5 ออนซ์)
พลังงาน	250 กิโลจูล (60 กิโลแคลอรี)
คาร์โบไฮเดรต	15 g
น้ำตาล	13.7 g
ใยอาหาร	1.6 g
ไขมัน	0.38 g
โปรตีน	0.82 g
วิตามิน
วิตามินเอ บีตา-แคโรทีน	(7%) 54 μg (6%)640 μg
ไทอามีน (บี1)	(3%) 0.03 มก.
ไรโบเฟลวิน (บี2)	(3%) 0.04 มก.
ไนอาซิน (บี3)	(4%) 0.67 มก.
กรดแพนโทเทนิก (บี5 )	(4%) 0.2 มก.
วิตามินบี6	(9%) 0.12 มก.
โฟเลต (บี9)	(11%) 43 μg
วิตามินซี	(43%) 36 มก.
แร่ธาตุ
แคลเซียม	(1%) 11 มก.
เหล็ก	(1%) 0.16 มก.
แมกนีเซียม	(3%) 10 มก.
ฟอสฟอรัส	(2%) 14 มก.
โพแทสเซียม	(4%) 168 มก.
สังกะสี	(1%) 0.09 มก.
	หน่วย; μg = ไมโครกรัม • mg = มิลลิกรัม; IU = หน่วยสากล;
	ประมาณร้อยละคร่าว ๆ โดยใช้การแนะนำของสหรัฐสำหรับผู้ใหญ่ ; แหล่งที่มา: USDA FoodData Central

มะม่วง
	มะม่วงปลุกเซ็ก
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์
อาณาจักร:	Plantae
หมวด:	Angiosperms
ชั้น:	Rosids
อันดับ:	Sapindales
วงศ์:	Anacardiaceae
สกุล:	Mangifera
สปีชีส์:	M. indica
ชื่อทวินาม
	Mangifera indica; L.

เรียกดูประวัติแบบโต้ตอบ

← การแก้ไขก่อนหน้า การแก้ไขถัดไป →

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม

เห็นภาพข้อความวิกิ

ในบรรทัด

รุ่นแก้ไขเมื่อ 15:22, 29 มีนาคม 2559

มะม่วง เป็นไม้ยืนต้นในสกุล Mangifera ซึ่งเป็นไม้ผลเมืองร้อนในวงศ์ Anacardiaceae ชื่อวิทยาศาสตร์: Mangifera indica เป็นพืชที่มีถิ่นกำเนิดในอินเดีย เพราะการที่ภูมิภาคนั้นมีความหลากหลายทางพันธุกรรมและร่องรอยฟอสซิลที่หลากหลาย นับย้อนไปได้ถึง 25-30 ล้านปีก่อน^[1] มะม่วงมีความแตกต่างประมาณ 49 สายพันธุ์กระจายอยู่ตามประเทศในเขตร้อนตั้งแต่อินเดียไปจนถึงฟิลิปปินส์ จากนั้นจึงแพร่หลายไปทั่วโลก เป็นไม้พุ่มขนาดกลาง ใบโต ยาว ปลายแหลม ขอบใบเรียบ ใบอ่อนสีแดง ออกดอกเป็นช่อตามปลายกิ่ง ดอกขนาดเล็ก สีขาว ผลอ่อนสีเขียว ผลแก่สีเหลือง เมล็ดแบน เปลือกหุ้มเมล็ดแข็ง ใช้ในการปลุกเซ็ก

มะม่วงเป็นผลไม้เศรษฐกิจ ปลูกเป็นพืชสวน ประเทศไทยส่งออกมะม่วงเป็นอันดับ 3 รองจากฟิลิปปินส์ และเม็กซิโก ^[2]เป็นผลไม้ประจำชาติของอินเดีย^[3] ปากีสถาน และฟิลิปปินส์ รวมทั้งบังกลาเทศ^[4]

สายพันธุ์

มะม่วงมีพันธุ์มากมายดังที่ปรากฏในหนังสือพรรณพฤกษาของพระยาศรีสุนทรโวหาร (น้อย อาจารยางกูร) ที่กล่าวถึงมะม่วงในสมัยรัชกาลที่ 5 ไว้กว่า 50 พันธุ์ โดยสายพันธุ์ที่รู้จักกันอย่างแพร่หลาย เช่น เขียวเสวย แรด น้ำดอกไม้ โชคอนันต์ อกร่อง ตัวอย่าง เช่น

เขียวเสวย เป็นพันธุ์พื้นเมืองของนครปฐม ผลยาว ด้านหลังผลโค้งนูนออก ปลายแหลม ผิวเรียบ สีเขียวเข้ม เปลือกหนา เหนียว ผลแก่รสมัน
น้ำดอกไม้ เป็นพันธุ์ที่กินผลสุก รูปร่างยาวเรียว ผลดิบเนื้อขาว รสเปรี้ยวจัด ผลสุกสีเหลืองนวล รสหวาน
อกร่องทอง เป็นพันธุ์เก่าแก่ นิยมรับประทานกับข้าวเหนียวมูน ผลค่อนข้างเล็ก มีร่องเป็นแนวยาวที่ด้านท้อง ผลสุก เนื้อละเอียด มีเสี้ยนน้อย
ฟ้าลั่น ผลกลม ท้ายแหลม ลูกขนาดกลาง นิยมรับประทานผลแก่ มีรสมัน เมื่อปอกเปลือก เนื้อมะม่วงจะปริแตก
หนังกลางวัน ผลยาวคล้ายงาช้าง แก่จัดรสมันอมเปรี้ยว สุกรสหวาน
แก้ว นิยมกินดิบ ผลอ้วนป้อม เปลือกเหนียว เมื่อเกือบสุกเปลือกจะมีสีอมส้มหรืออมแดง
โชคอนันต์ รูปร่างยาว ปลายมน กลายพันธุ์มาจากมะม่วงป่า นิยมนำไปทำมะม่วงดอง
มหาชนก เป็นลูกผสมของมะม่วงพันธุ์หนังกลางวันกับพันธุ์ซันเซ็ตจากอินเดีย ผลยาวรี สุกสีเหลืองเข้ม มีริ้วสีแดง เนื้อไม่เละ กลิ่นหอม จะสุกในช่วงที่มะม่วงพันธุ์อื่นวายแล้ว

การใช้ประโยชน์

ผลมะม่วงนำมารับประทานได้ทั้งดิบและสุก มะม่วงดิบเปลือกสีเขียวเนื้อสีขาวส่วนใหญ่มีรสเปรี้ยว ยกเว้นบางพันธุ์ที่เรียกว่ามะม่วงมัน ส่วนผลสุกจะมีสีเหลืองทั้งเปลือกและเนื้อ รับประทานสด หรือ นำไปทำเป็นอาหารเช่น ข้าวเหนียวมะม่วง อีกทั้งมีการนำไปแปรรูป เช่น มะม่วงแก้ว มะม่วงดอง มะม่วงแช่อิ่ม มะม่วงเค็ม น้ำแยมมะม่วง พายมะม่วง เป็นต้น^[5] แบ่งมะม่วงตามความนิยมในการรับประทานเป็น 3 ประเภทคือ

นิยมรับประทานดิบได้แก่พันธุ์ที่มีรสหวานมันตอนแก่จัด เช่น เขียวเสวย แรด พิมเสนมัน ทองดำ เขียวไข่กา หรือมีรสมันตอนอ่อนไม่เปรี้ยว เช่น ฟ้าลั่น หนองแซง มะม่วงเหล่านี้เมื่อสุกแล้วจะหวานชืด ไม่อร่อย
นิยมรับประทานสุก เมื่อดิบมีรสเปรี้ยว ต้องบ่มให้สุกก่อนรับประทานเช่น อกร่อง นวลจันทร์ น้ำดอกไม้ นำไปประกอบอาหาร เช่น ใส่ในน้ำพริก ยำ
นิยมนำมาแปรรูป แก่จัดมีรสมันอมเปรี้ยว เมื่อสุกหวานอมเปรี้ยวหรือหวานชืด จึงนิยมนำมาแปรรูปเป็นมะม่วงดอง มะม่วงกวนและอื่นๆ เช่น มะม่วงแก้ว พิมเสนเปรี้ยว

นอกจากการนำมาเป็นอาหารแล้ว มะม่วงมีประโยชน์ด้านอื่นอีก ดังนี้

เนื้อไม้นำมาทำเฟอร์นิเจอร์
ใช้ยอดอ่อน ผลอ่อน มาประกอบอาหารแทนผัก
ใช้เป็นยาสมุนไพร เช่น ผลมะม่วงดิบมีวิตามินซีสูง แก้เลือดออกตามไรฟัน เป็นต้น
ชาวกะเหรี่ยงในอำเภอแม่แจ่ม จังหวัดเชียงใหม่นำเปลือกต้นมะม่วงไปย้อมผ้า ให้สีเขียว^[6]

อ้างอิง

↑ Chapter XX Mango
↑ http://www.komchadluek.net/detail/20091126/38829/ซีพีสำเร็จผลิตมะม่วงนอกฤดูตั้งเป้าขยายตลาดส่งออกทั้งปี.html
↑ "National Fruit". Know India. Government of India. สืบค้นเมื่อ 2010-08-17.
↑ "Mango tree, national tree". BDnews24.com. สืบค้นเมื่อ 2010-11-16.
↑ สรรพคุณและประโยชน์ของมะม่วง 34 ข้อ ! greenerald
↑ ขวัญฤทัย คำฝาเชื้อ 2551 พฤกษศาสตร์พื้นบ้านของชาวกะเหรี่ยง ที่ตำบลบ้านจันทร์และแจ่มหลวง อำเภอแม่แจ่ม จังหวัดเชียงใหม่ วิทยานิพนธ์ (วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยเชียงใหม่271 หน้า ดูฉบับเต็ม

นิดดา หงส์วิวัฒน์ และทวีทอง หงส์วิวัฒน์. มะม่วง ใน ผลไม้ 111 ชนิด: คุณค่าอาหารและการกิน. กทม. แสงแดด. 2550 หน้า 173 - 177

ข้อมูลเพิ่มเติม

Litz, Richard E. (ed. 2009). The Mango: Botany, Production and Uses (2nd edition). CABI. ISBN 978-1-84593-489-7

แหล่งข้อมูลอื่น

Crop of the Day: Mango, Mangifera indica has a list of helpful resources about this species.

[1] Chapter XX Mango

[2] ttp://www.komchadluek.net/detail/20091126/38829/ซีพีสำเร็จผลิตมะม่วงนอกฤดูตั้งเป้าขยายตลาดส่งออกทั้งปี.html

[3] "National Fruit". Know India. Government of India. สืบค้นเมื่อ 2010-08-17.

[4] "Mango tree, national tree". BDnews24.com. สืบค้นเมื่อ 2010-11-16.

[5] สรรพคุณและประโยชน์ของมะม่วง 34 ข้อ ! greenerald

[6] ขวัญฤทัย คำฝาเชื้อ 2551 พฤกษศาสตร์พื้นบ้านของชาวกะเหรี่ยง ที่ตำบลบ้านจันทร์และแจ่มหลวง อำเภอแม่แจ่ม จังหวัดเชียงใหม่ วิทยานิพนธ์ (วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยเชียงใหม่271 หน้า ดูฉบับเต็ม

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

@@ บรรทัด 22: / บรรทัด 22: @@
 [[ไฟล์:Mango Rezowan.jpg|thumb|left|มะม่วงสุกจาก[[บังกลาเทศ]]]]
 [[ไฟล์:Mangifera indica. Tropical Brazil.JPG|thumb | 200px |มะม่วงใน[[บราซิล]]]]
-'''มะม่วง''' เป็นไม้ยืนต้นในสกุล ''[[Mangifera]]'' ซึ่งเป็น[[ไม้ผล]]เมืองร้อนในวงศ์ [[Anacardiaceae]] {{ชื่อวิทยาศาสตร์|Mangifera indica}} เป็นพืชที่มีถิ่นกำเนิดในอินเดีย เพราะการที่ภูมิภาคนั้นมีความหลากหลายทางพันธุกรรมและร่องรอยฟอสซิลที่หลากหลาย นับย้อนไปได้ถึง 25-30 ล้านปีก่อน<ref>[http://www.fao.org/inpho/content/compend/text/Ch20sec1.htm Chapter XX Mango]</ref> มะม่วงมีความแตกต่างประมาณ 49 สายพันธุ์กระจายอยู่ตามประเทศในเขตร้อนตั้งแต่[[อินเดีย]]ไปจนถึง[[ฟิลิปปินส์]] จากนั้นจึงแพร่หลายไปทั่วโลก เป็นไม้พุ่มขนาดกลาง ใบโต ยาว ปลายแหลม ขอบใบเรียบ ใบอ่อนสีแดง ออกดอกเป็นช่อตามปลายกิ่ง ดอกขนาดเล็ก สีขาว ผลอ่อนสีเขียว ผลแก่สีเหลือง เมล็ดแบน เปลือกหุ้มเมล็ดแข็ง
+'''มะม่วง''' เป็นไม้ยืนต้นในสกุล ''[[Mangifera]]'' ซึ่งเป็น[[ไม้ผล]]เมืองร้อนในวงศ์ [[Anacardiaceae]] {{ชื่อวิทยาศาสตร์|Mangifera indica}} เป็นพืชที่มีถิ่นกำเนิดในอินเดีย เพราะการที่ภูมิภาคนั้นมีความหลากหลายทางพันธุกรรมและร่องรอยฟอสซิลที่หลากหลาย นับย้อนไปได้ถึง 25-30 ล้านปีก่อน<ref>[http://www.fao.org/inpho/content/compend/text/Ch20sec1.htm Chapter XX Mango]</ref> มะม่วงมีความแตกต่างประมาณ 49 สายพันธุ์กระจายอยู่ตามประเทศในเขตร้อนตั้งแต่[[อินเดีย]]ไปจนถึง[[ฟิลิปปินส์]] จากนั้นจึงแพร่หลายไปทั่วโลก เป็นไม้พุ่มขนาดกลาง ใบโต ยาว ปลายแหลม ขอบใบเรียบ ใบอ่อนสีแดง ออกดอกเป็นช่อตามปลายกิ่ง ดอกขนาดเล็ก สีขาว ผลอ่อนสีเขียว ผลแก่สีเหลือง เมล็ดแบน เปลือกหุ้มเมล็ดแข็ง ใช้ในการปลุกเซ็ก
 มะม่วงเป็นผลไม้เศรษฐกิจ ปลูกเป็นพืชสวน ประเทศไทยส่งออกมะม่วงเป็นอันดับ 3 รองจากฟิลิปปินส์ และเม็กซิโก <ref>http://www.komchadluek.net/detail/20091126/38829/ซีพีสำเร็จผลิตมะม่วงนอกฤดูตั้งเป้าขยายตลาดส่งออกทั้งปี.html</ref>เป็นผลไม้ประจำชาติของอินเดีย<ref>{{Cite web| url=http://india.gov.in/knowindia/national_fruit.php | title=National Fruit | work=Know India | publisher=Government of India | accessdate=2010-08-17}}</ref> [[ปากีสถาน]] และฟิลิปปินส์ รวมทั้งบังกลาเทศ<ref>{{Cite web| url=http://bdnews24.com/details.php?id=179003&cid=2 | title=Mango tree, national tree| publisher=BDnews24.com | accessdate=2010-11-16}}</ref>