ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ห้ามมีพระเจ้าอื่นใดนอกเหนือจากเรา"
DanMTaylor (คุย | ส่วนร่วม) หน้าใหม่: {{บัญญัติ 10 ประการ}} '''ห้ามมีพระเจ้าอื่นใดนอกเหนือจากเรา'''<ref>หนั... |
DanMTaylor (คุย | ส่วนร่วม) ล →เนื้อหา: แก้คำผิด |
||
| บรรทัด 4: | บรรทัด 4: | ||
== เนื้อหา == |
== เนื้อหา == |
||
ห้ามมีพระเจ้าอื่นใดนอกเหนือจากเรา บัญญัติข้อนี้ห้ามการนับถือพระหลายองค์อันเป็นลักษณะเด่นของศาสนาทั้งหลายในโลกตะวันออกใกล้สมัยโบราณ อิสราเอลต้องไม่นมัสการหรือ |
ห้ามมีพระเจ้าอื่นใดนอกเหนือจากเรา บัญญัติข้อนี้ห้ามการนับถือพระหลายองค์อันเป็นลักษณะเด่นของศาสนาทั้งหลายในโลกตะวันออกใกล้สมัยโบราณ อิสราเอลต้องไม่นมัสการหรือออกนามพระต่าง ๆ ของชนชาติอื่น แต่พระเจ้าทรงบัญชาให้พวกเขายำเกรงและปรนนิบัติพระองค์เท่านั้น<ref>หนังสือเฉลยธรรมบัญญัติ 32:39, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011</ref><ref>หนังสือโยชูวา 24:14-15, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011</ref> |
||
เมื่อนำบัญญัติข้อนี้มาประยุกต์ใช้กับผู้เชื่อในพันธสัญญาใหม่ บัญญัติข้อนี้มีความหมายอย่างน้อย 3 ประการต่อไปนี้ |
เมื่อนำบัญญัติข้อนี้มาประยุกต์ใช้กับผู้เชื่อในพันธสัญญาใหม่ บัญญัติข้อนี้มีความหมายอย่างน้อย 3 ประการต่อไปนี้ |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 23:51, 15 มิถุนายน 2558
| บทความนี้เป็นส่วนหนึ่งของ |
| บัญญัติ 10 ประการ |
|---|
 |
| บทความที่เกี่ยวข้อง |
ห้ามมีพระเจ้าอื่นใดนอกเหนือจากเรา[1][2] หรือ จงนมัสการองค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าองค์เดียวของท่าน[3] (อังกฤษ: Thou shalt have no other gods before me) เป็นหนึ่งในข้อบทบัญญัติสิบประการ ซึ่งพระยาห์เวห์ได้ประทานให้กับชนชาติอิสราเอลผ่านทางโมเสส ซึ่งเป็นบัญญัติข้อที่ 1 ของการจัดรูปแบบพระบัญญัติแบบเซปตัวจินต์ แบบไฟโล แบบออกัสตินแห่งฮิปโป แบบคำสอนพระศาสนจักรคาทอลิก แบบลูเทอแรน และแบบคริสตจักรปฏิรูป และเป็นบัญญัติข้อที่ 2 ของการจัดรูปแบบพระบัญญัติแบบทาลมุด โดยบันทึกในหนังสืออพยพ 20:3 และหนังสือเฉลยธรรมบัญญัติ 5:7 ในคัมภีร์ฮีบรูหมวดโทราห์ของศาสนายูดาห์ และในคัมภีร์ไบเบิลภาคพันธสัญญาเดิมของศาสนาคริสต์
ห้ามมีพระเจ้าอื่นใดนอกเหนือจากเรา
— หนังสืออพยพ 20:3
เนื้อหา
ห้ามมีพระเจ้าอื่นใดนอกเหนือจากเรา บัญญัติข้อนี้ห้ามการนับถือพระหลายองค์อันเป็นลักษณะเด่นของศาสนาทั้งหลายในโลกตะวันออกใกล้สมัยโบราณ อิสราเอลต้องไม่นมัสการหรือออกนามพระต่าง ๆ ของชนชาติอื่น แต่พระเจ้าทรงบัญชาให้พวกเขายำเกรงและปรนนิบัติพระองค์เท่านั้น[4][5]
เมื่อนำบัญญัติข้อนี้มาประยุกต์ใช้กับผู้เชื่อในพันธสัญญาใหม่ บัญญัติข้อนี้มีความหมายอย่างน้อย 3 ประการต่อไปนี้
- การนมัสการของผู้เชื่อจะต้องมุ่งไปที่พระเจ้าพระองค์เดียวเท่านั้น จะไม่มีการนมัสการ การอธิฐาน หรือการแสวงหาการทรงนำและการช่วยเหลือจาก "พระเจ้าอื่นใด" วิญญาณใดหรือผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว[6][7][8][9] บัญญัติข้อแรกนี้ต่อต้านการนมัสการวิญญาณต่าง ๆ (นั่นคือ วิญญาณชั่ว) โดยการติดต่อกับวิญญาณ การทำนาย การกราบไหว้รูปเคารพในลักษณะต่าง ๆ กัน[10]
- ผู้เชื่อจะต้องอุทิศตัวแด่พระเจ้าอย่างสิ้นเชิง พระเจ้าเท่านั้นที่จะนำชีวิตของพวกเขาได้โดยผ่านพระประสงค์ที่ทรงเปิดเผยและพระคัมภีร์ที่ได้รับการดลใจ[11]
- ผู้เชื่อจะต้องตั้งจุดประสงค์ในชีวิตอยู่ที่การแสวงหาและรักพระเจ้าด้วยสิ้นสุดจิต สุดใจ และสุดกำลัง โดยพึ่งพาพระองค์สำหรับการจัดเตรียมสิ่งดีสำหรับชีวิตของพวกเขา[12][13][14][15]
อ้างอิง
- ↑ หนังสืออพยพ 20:3, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
- ↑ หนังสือเฉลยธรรมบัญญัติ 5:7, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
- ↑ อพยพ 20, พระคัมภีร์ภาคพันธสัญญาเดิม, คณะกรรมการคาทอลิกเพื่อคริสตศาสนธรรม แผนกพระคัมภีร์
- ↑ หนังสือเฉลยธรรมบัญญัติ 32:39, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
- ↑ หนังสือโยชูวา 24:14-15, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
- ↑ หนังสือเลวีนิติ 17:7, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
- ↑ หนังสือเฉลยธรรมบัญญัติ 6:4:32:17, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
- ↑ หนังสือสดุดี 106:37, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
- ↑ จดหมายของนักบุญเปาโลถึงชาวโครินธ์ ฉบับที่ 1 10:19-20, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
- ↑ หนังสือเฉลยธรรมบัญญัติ 18:9-22, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
- ↑ พระวรสารนักบุญมัทธิว 4:4, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
- ↑ หนังสือเฉลยธรรมบัญญัติ 6:5, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
- ↑ หนังสือสดุดี 119:2, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
- ↑ พระวรสารนักบุญมัทธิว 6:33, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
- ↑ จดหมายของนักบุญเปาโลถึงชาวฟิลิปปี 3:8, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
 | บทความศาสนานี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |