ผลต่างระหว่างรุ่นของ "การหมักดอง"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
AlphamaBot (คุย | ส่วนร่วม) |
ล เพิ่มหมวดหมู่:วิทยาศาสตร์การอาหารด้วยฮอทแคต |
||
บรรทัด 23: | บรรทัด 23: | ||
[[หมวดหมู่:วิทยาเห็ดรา]] |
[[หมวดหมู่:วิทยาเห็ดรา]] |
||
[[หมวดหมู่:อาหารหมักดอง]] |
[[หมวดหมู่:อาหารหมักดอง]] |
||
[[หมวดหมู่:วิทยาศาสตร์การอาหาร]] |
|||
{{โครงอาหาร}} |
{{โครงอาหาร}} |
||
รุ่นแก้ไขเมื่อ 16:46, 15 พฤศจิกายน 2557
การหมักดอง หมายถึง การเปลี่ยนแปลงทางเคมีของสารพวกคาร์โบไฮเดรทในอาหารให้กลายเป็นสารประกอบอื่น เช่น แอลกอฮอล์ คาร์บอนไดออกไซด์ กรดน้ำส้ม กรดแล็กติก โดยมีจุลินทรีย์เป็นตัวการทำให้เกิดปฏิกิริยา
ประเภทของการหมักดอง
การหมักดองแบ่งออกเป็น 4 ประเภท คือ
- การหมักที่ทำให้เกิดแอลกอฮอล์ เช่น การหมักไวน์ เป็นต้น
- การหมักที่ทำให้เกิดกรดอะซีติค เช่น การหมักน้ำส้มสายชู เป็นต้น
- การหมักอื่น ๆ การทำเต้าเจี้ยว ซีอิ้ว น้ำปลา ปลาร้า ปลาเค็ม บูดู และนมเปรี้ยว เป็นต้น
- การหมักดองผักและผลไม้
ประโยชน์ของการหมักดอง
- ทำให้อาหารมีรสและกลิ่นดีขึ้น
- ทำให้อาหารมีสี มีกลิ่นและรสต่างออกไป เช่น ผักและผลไม้ดอง เป็นต้น
- ทำให้เกิดอาหารชนิดใหม่หลายอย่าง เช่น แอลกอฮอล์ และน้ำส้มสายชู ซึ่งเกิดจากการหมักอาหารแป้งและน้ำตาล
- เปลี่ยนอาหารเป็นพิษ หรือบริโภคไม่ได้ให้บริโภคได้ เช่น ลูกตำลึงดิบมีรสขมกินไม่ได้ แต่ถ้าดองแล้วจะหายขม ลูกท้อกินไม่ได้ แต่ถ้าดองแล้วจะกินได้ เป็นต้น
- เสริมคุณค่าทางโภชนาการ เช่น การหมักน้ำผลไม้ให้เป็นไวน์ จะได้ประโยชน์ทางโภชนาการสูงกว่าน้ำผลไม้สด เต้าเจี้ยวและเต้าหู้ยี้จะมีประโยชน์สูงกว่าถั่วสุกธรรมดาในปริมาณเท่ากันเพราะมีราซึ่งประกอบด้วยโปรตีน วิตามิน และแร่ธาตุผสมอยู่ด้วย
ดูเพิ่ม
- การดองเค็ม (brining)