ผลต่างระหว่างรุ่นของ "อาณาจักรโคกูรยอ"

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
AlphamaBot (คุย | ส่วนร่วม)
บรรทัด 91: บรรทัด 91:
{{กษัตริย์ราชวงศ์โกคูรยอ}}
{{กษัตริย์ราชวงศ์โกคูรยอ}}



[[หมวดหมู่:ก่อตั้งในสหัสวรรษที่ 1 ก่อนคริสตกาล]]
[[หมวดหมู่:ราชอาณาจักรโบราณ]]
[[หมวดหมู่:ราชอาณาจักรโบราณ]]
[[หมวดหมู่:ประวัติศาสตร์เกาหลี]]
[[หมวดหมู่:ประวัติศาสตร์เกาหลี]]

รุ่นแก้ไขเมื่อ 11:53, 28 กันยายน 2557

โคกูรยอ

고구려 (高句麗)
อาณาจักรโคกูรยอ
37 ปีก่อนค.ศ.–ค.ศ. 668
แผนที่ราชอาณาจักรโกกูรยอในยุคที่เรืองอำนาจที่สุด ในปี ค.ศ. 476
แผนที่ราชอาณาจักรโกกูรยอในยุคที่เรืองอำนาจที่สุด ในปี ค.ศ. 476
สถานะราชอาณาจักร
เมืองหลวงโจลบอน
(37 ปีก่อนคริสต์ศักราช–ค.ศ. 3)

คุงแนง
(ค.ศ. 3–427)

เปียงยาง
(ค.ศ. 427–668)
กษัตริย์ราชวงศ์โคกูรยอ 
• 37-19 ปีก่อนค.ศ.
พระเจ้าดงเมียงยอง
• ค.ศ. 391-413
พระเจ้ากวางแกโตมหาราช
• ค.ศ. 413-491
พระเจ้าจางซู
• ค.ศ. 590-618
พระเจ้ายองยาง
• ค.ศ. 642-668
พระเจ้าบอจาง
ประวัติศาสตร์ 
• จูมงสถาปนาราชวงศ์โคกูรยอ
37 ปีก่อนค.ศ. 37 ปีก่อนค.ศ.
• การรับศาสนาพุทธ
ค.ศ. 372
ค.ศ. 391 - 413
ค.ศ. 598 - 614
ค.ศ. 645 - 668
• พระเจ้าบอจางพ่ายแพ้ต่อกองทัพชิลลา
ค.ศ. 668 ค.ศ. 668
ประชากร
• ค.ศ. 668
3,500,000 คน
ก่อนหน้า
ถัดไป
อาณาจักรพูยอ
อาณาจักรบัลแฮ

ราชอาณาจักรโคกูรยอ (เกาหลี고구려; ฮันจา高句麗; อาร์อาร์Goguryeo; เอ็มอาร์Koguryŏ, เสียงอ่าน:: [koɡuɾjʌ]; 37 ปีก่อนค.ศ. - ค.ศ. 668) เป็นราชอาณาจักรเกาหลีโบราณ ปัจจุบัน ดินแดนส่วนใหญ่อยู่ใน เกาหลีเหนือ และคาบสมุทรเหลียวตงของ จีน ราชอาณาจักรนี้ถูกสถาปนาโดย พระเจ้าดงเมียงยอง ราชวงศ์นี้มีอาณาเขตตั้งแต่เกาหลีเหนือปัจจุบันแมนจูเรียถึงรัสเซียบางส่วนเป็นราชวงศ์แรก ที่ถูกบันทึกหลักฐานราชวงศ์นี้มีกษัตริย์ที่เป็นมหาราชองค์แรกของเกาหลีคือ พระเจ้ากวางแกโตมหาราช กษัตริย์องค์ที่ 19 ของราชวงศ์ทรงเก่งทั้งเรื่องรบและเรื่องรักทรงขยายพระราชอาณาเขตออกไปอย่างกว้างขวางต่อมาราชอาณาจักรนี้เริ่มมีปัญหารบรากับอาณาจักรแพ็กเจและอาณาจักรชิลลา ในสมัยราชวงศ์ถัง (618-907) ในขณะนั้นตรงกับรัชสมัยจักรพรรดิถังเกาจง (หลี่จื้อ) จักรพรรดิองค์ที่ 3 ประมาณปี ค.ศ. 660 ต่อมาสมัยกษัตริย์องค์ที่ 28 ของราชวงศ์ก็ถูกพวกชิลลาตีแตกและรวบรวมเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรทำให้ราชอาณาจักรโคกูรยอที่ปกครองมายาวนานกว่า 600 ปีก็สิ้นสุดลง

เมืองหลวงและสุสานของราชอาณาจักรโคกูรยอโบราณ

เมืองหลวงและสุสานของราชอาณาจักรโคกูรยอโบราณ (จีนตัวย่อ: 高句丽王城、王陵及贵族墓葬) คือแหล่งมรดกโลกที่ประกอบด้วยแหล่งโบราณคดีในเมือง 3 เมือง ได้แก่ เมืองอู๋หนิ่ว ในมณฑลเหลียวหนิง เมืองกั๋วเน่ย (กุงแนซง - ตามภาษาเกาหลี) และหวันตู (ฮวันโด - ตามภาษาเกาหลี) ในมณฑลจี๋หลิน และสุสานอีก 40 แห่ง ซึ่งเป็นของราชวงศ์ 14 แห่ง และขุนนาง 26 แห่ง ทั้งหมดแสดงถึงร่องรอยวัฒนธรรมโกคูรยซึ่งได้มีอำนาจเหนือบางส่วนของภาคตะวัน ออกเฉียงเหนือของจีนและคาบสมุทรเกาหลีในช่วง 277 ปีก่อน ค.ศ. จนถึง ปี ค.ศ. ที่ 668

แหล่งโบราณคดีในเมืองอู๋หนิ่วได้ทำการขุดค้นไปเพียงเล็กน้อย ส่วนเมืองกั๋วเน่ย ซึ่งตั้งอยู่ในเมืองจี๋หนิงในปัจจุบันนั้นได้ทำหน้าที่เป็นเมืองหลวงรอง หลังจากเมืองหลวงของโคกูรยอได้ย้ายไปตั้งที่กรุงเปียงยาง และสำหรับเมืองหวันตู หนึ่งในเมืองหลวงของราชอาณาจักรโคกูรยอนั้น ได้มีร่องรอยของพระราชวังและสุสานจำนวนกว่า 37 แห่ง

สมัยจักรพรรดิฮั่นหยวนตี้ ปีที่ 2 แห่งรัชกาลเจี้ยนเจา (ราว 37 ปี ก่อนคริสต์ศักราช) แห่งราชวงศ์ฮั่นตะวันตก (202 ก่อนคริสต์ศักราช - ค.ศ. 25) บรรพบุรุษชาวเกาหลีได้แผ้วถางสร้างเมืองขึ้นที่บริเวณอำเภอเกาโกวหลี (ปัจจุบันคือ อ.ซินปิน ในมณฑลเหลียวหนิงของจีน) หลังจากนั้นก็สถาปนาเมืองหลวงและขยายอำนาจจนมีอาณาเขตกว้างขวางไปทั่ว ตามที่รู้จักกันในชื่อ ‘อาณาจักรโคกูรยอ’

ยุคที่รุ่งเรืองที่สุดของราชอาณาจักรโคกูรยอหรือเกาโกวหลี ช่วงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 5 ได้แผ่อำนาจครอบคลุมภาคตะวันออกของมณฑลจี๋หลิน ตะวันออกเฉียงเหนือของมณฑลเหลียวหนิง จนถึงดินแดนทางตอนเหนือของคาบสมุทรเกาหลีในปัจจุบัน ราชอาณาจักรโคกูรยอมีกษัตริย์ปกครองรวมทั้งสิ้น 28 รัชกาล* ระยะเวลาอันรุ่งเรืองจนถึงยุคเสื่อมอยู่ในช่วงเดียวกับราชวงศ์ฮั่นตะวันตกจนถึงราชวงศ์ถัง (ค.ศ. 618-907) ของจีน รวมระยะเวลาราว 705 ปี

ที่ตั้งและอาณาเขต

เมืองเก่าแห่งราชอาณาจักรโคกูรยอตั้งอยู่บนเขาอู๋หนี่ว์ซัน (五女山) ที่คาบเกี่ยวระหว่างพื้นที่อำเภอซินปิน (新宾县) และอำเภอปกครองตนเองของชนชาติแมนจู หวนเหริน (桓仁县) ในมณฑลเหลียวหนิง มาจนถึงเมืองจี๋อัน (集安市) ในมณฑลจี๋หลิน เป็นอาณาบริเวณของเมืองเก่าอู๋หนี่ว์ซันซันเฉิง เมืองเก่ากั๋วเน่ยเฉิง เมืองเก่าหวันตูซันเฉิง โบราณสถานสุสานกษัตริย์ 14 หลุม และสุสานคนในตระกูลสูงศักดิ์ 26 หลุม รวมถึงหลุมศพแม่ทัพและศิลาจารึกโบราณของกษัตริย์ห่าวไท่หวัง (好太王)

มรดกโลก

เมืองหลวงและสุสานของราชอาณาจักรโคกูรยอโบราณได้ลงทะเบียนเป็นมรดกโลกในการประชุมคณะกรรมการมรดกโลกสมัยสามัญครั้งที่ 28 เมื่อปี พ.ศ. 2547 ที่เมืองซูโจว ประเทศจีน